آیا آدم فضایی های مرده میتوانند تجربههای ارزشمندی به ما بیاموزند و ما را از نابودن کردن نسل خود، حفظ کنند. به تازگی دانشمندان ادعا کردهاند که اگر از اشتباهات موجودات فضایی منقرض شده یاد نگیریم، ما هم منقرض خواهیم شد!
آدم فضایی های مرده ممکن است میلیونها و یا میلیاردها سال پیش در گوشه گوشه فضا زندگی کرده باشند، اما با انجام فعالیتهایی که به ضرر ادامه نسل آنها بوده، باعث انقراض همنوعانشان شده باشند. در روی سیاره ما هم فعالیتهای مضری مانند گرم کردن زمین از طریق سوزاندن سوختهای فسیلی نسل بشر را در مسیر نابودی قرار داده و اگر اقدامات مهمی در این رابطه صورت نگیرد، احتمال از بین رفتن گونه انسانی در آیندهای نه چندان دور وجود دارد؛ اما دانشمندان حوزه ستاره شناسی در این رابطه چه نظری دارند؟
کشف آدم فضایی های مرده در کهکشان راه شیری
آوی لیوب (Avi Loeb)، یکی از دانشمندان ستاره شناسی دانشگاه هاروارد گفته است که با وجود فرصتهای بسیار زیاد برای شکلگیری حیات در کهکشان راه شیری و کشف شدن اجرام آسمانی بیشماری در این کهکشان که شرایطی مشابه زمین دارند، همچنان خبری از حیات فرازمینی نیست و هیچ موجود فضایی تا امروز کشف نشده است.
چنین پدیدهای که با نام پارادوکس فرمی (Fermi paradox) هم شناخته میشود، به نظر لیوب، میتواند به اقدامات خطرناکی که باعث انقراض نسل موجودات فضایی پیشرفته منجر شده، مربوط باشد. به بیان دیگر ممکن است پیش از افزایش تعداد انسانهای ساکن زمین و یا حتی قبل از شکل گرفتن زندگی بر روی سیاره ما، موجوداتی در گوشه دیگری از کهکشان راه شیری زندگی میکردند که پیشرفت علمی و تکنولوژیکی آنها به مراتب از انسانها بیشتر بوده، اما به دلایل مختلف اکنون اثری از آنها نمانده است.
لیوب به این مطلب اشاره میکند که سلاحهای ساخته دست بشر به حدی قدرتمند و پیشرفته شدهاند که با استفاده از آنها میتوان چندین مرتبه حیات را به کلی از روی زمین پاک کرد. از طرف دیگر، ضربههایی که فعالیتهای صنعتی ما به محیط زیست میزنند، ممکن است به مرحلهای برسند که دیگر راه بازگشتی از آثار مخرب آنها وجود نداشته باشد.
در شرایطی مشابه این احتمال وجود دارد که آدم فضایی های مرده هم مثل انسانها در مقیاس زمانی کوچکی به پیشرفتهایی رسیده باشند، اما چون دید آن موجودات به اندازه کافی گسترده نبوده تا به مقیاس عمر کل کیهان نزدیک باشد، اقداماتی مخرب از طرف آنها انجام شده که باعث نابودی موجودات شده است.
به همین دلیل لیوب میگوید که باید در هنگام جستجو برای یافتن نشانههای حیات فرازمینی، وجود نشانههایی مثل سوختگی سطح اجرام آسمانی و یا مواد رادیواکتیو و هستهای در اتمسفر سیارههای فرازمینی نادیده گرفته نشود و محققان در نظر داشته باشند که ممکن است نشانههایی از آدم فضایی های مرده در سیارههای فراخورشیدی پیدا شود.
چنین کشفی میتواند یکی از بزرگترین اکتشافات تاریخ علم باشد و این شانس هم وجود دارد که انسانها از تمدنهای فرازمینی منقرض شده، درسهایی بیاموزند که از انقراض نسل بشر جلوگیری کنند. ممکن است انسانها یاد بگیرند که جنگهای هستهای به وجود نیاورند، با یکدیگر بهتر رفتار کنند و در نظر داشته باشند که سیاره زمین تا چه مدت پتانسیل میزبانی از حیات را دارد و برای سناریوهای مربوط به این ماجرا آماده باشند.
از طرف دیگر جستجو برای حیات فرازمینی میتواند منافع بسیار زیاد دیگری به همراه داشته باشد؛ در حالی که تکنولوژی بشر تنها یک قرن عمر دارد، ممکن است در تلاش برای پیدا کردن موجودات فضایی با تمدنی آشنا شویم که میلیاردها سال برای توسعه سفرهای فضایی خود فرصت داشته و اعضای آن به اندازه کافی مهربان هستند که پیشرفتهای خود را با زمینیها به اشتراک بگذارند.
با این تفاسیر لیوب میگوید که باید تلاش بیشتری برای توسعه سفرهای بین ستارهای صورت بگیرد؛ این دانشمند شخصا عضو تیم مشاوران پروژهای به نام “Breakthrough Starshot” بوده که برای ارسال فضاپیماهایی با 20 درصد سرعت نور، به سمت سیستمهای ستارهای اطراف منظومه شمسی، به راه افتاده است.
لیوب میگوید که اگر در زمان 30 ساله معین شده برای توسعه پروژه Breakthrough Starshot، موفقیتهایی حاصل شود، این احتمال وجود دارد که موجودات فضایی اطراف ما متوجه تلاشها و پیشرفتهای ما در حوزه اکتشافات فضایی شوند و آنها هم برای ارتباطگیری با ما بیشتر تلاش کنند.
این دانشمند بیشتر از همه امیدوار است که پیدا کردن ردی از آدم فضایی های مرده و تمدنهای فضایی منقرض شده بشریت را در مسیر بهتری قرار دهد و به عنوان جرقهای برای توقف فعالیتهای مخرب ساکنان سیاره عمل کند. در چنین شرایطی توسعه سفرهای فضایی و بین ستارهای راحتتر خواهد بود و احتمال خروج ما از منظومه شمسی بیشتر میشود.
از طرف دیگر، لیوب اظهار کرده که موجودات فضایی ممکن است همین الان هم در حال زیر نظر گرفتن منظومه شمسی و نسل بشر باشند. این دانشمند به جرم آسمانی اومواموا (Oumuamua) اشاره میکند و میگوید که این جرم ناشناخته به عنوان اولین سنگ بین ستارهای حاضر در منظومه شمسی شناخته میشود. این در حالی است که ماهیت اومواموا هنوز مشخص نیست و نمیتوان به طور کامل منکر این احتمال شد جرم آسمانی مورد نظر یک سفینه فضایی موجودات فرازمینی پیشرفته است.