گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
سیاره زمین 3.2 میلیارد سال قبل چه شکلی بود؟ تحقیقات اخیر دانشمندان نشان می‌دهد کره زمین در آن زمان، با یک اقیانوس وسیع پوشیده شده بود و هیچ قاره‌ای وجود نداشت.
کره زمین حدود 1.3 میلیارد سال بعد از تولد آن، سرتاسر پوشیده از آب، مایع حیات، بود. در آن زمان هیچ قاره‌ای وجود نداشت. قاره‌هایی که امروز به عنوان خشکی‌هایی وسیع و مجزا از یکدیگر مشاهده می‌کنیم، به مرور زمان و بعدها به وجود آمدند. آن‌ها در واقع تکتونیک‌های صفحه‌ای بودند که به صورت توده‌های سنگی بسیار عظیم، از زیر آب سر بیرون آوردند. دانشمندان بعد از مدت‌ها تحقیق در کف دریاهای شمال شرقی استرالیا به این نتایج دست پیدا کردند.
این یافته‌های یکی از قدیمی‌ترین فرضیه‌ها درباره چگونگی پیدایش قاره‌های مختلف را زیر سوال برد. پیشتر عقیده بر این بود که در ابتدا یک خشکی وسیع وجود داشت و به مرور زمان، با تکه تکه شدن آن، قاره‌ها به وجود آمد، اما ایده بر اساس دستاورد مطالعات اخیر، مردود است!
حدود 4.5 میلیارد سال قبل، برخورد سریع بین گرد و غبار و سنگ‌های فضایی، زمینه برای تشکیل کره زمین را فراهم کرد. در ابتدا، آن چه ایجاد شد، یک کره حبابی و پوشیده از مواد مذاب بود که حدود هزاران کیلومتر عمق داشت. به مرور زمان زمین سردتر شد تا این که بعد از حدود هزار الی 1 میلیون سال، مواد مذاب شکل گرفته بعد از سرد شدن، اولین بلورهای معدنی پوسته زمین را تشکیل دادند. با در نظر گرفتن این موضوع، یک سوال مهم مطرح می‌شود؛ این حجم از آب روی کره زمین، از کجا آمده است؟ نکته اینجاست که همواره آب را به عنوان دلیل پیدایش حیات روی سیاره آبی ذکر می‌کنند.
منبع پیدایش آب سیاره زمین مشخص نیست!
یک فرضیه، آورده شدن آب به سیاره زمین از طریق دنباله‌دارهایی مملو از یخ است. این دنباله‌دارها در واقع به خارج از منظومه شمسی تعلق داشتند، اما در مسیر حرکتشان در کائنات، وارد این سیستم شدند. فرضیه دیگر، ورود آب از طریق ابر ذراتی است که خورشید و سیاره‌های اطراف آن را تشکیل دادند. این اتفاقات درست همزمان با فرآیند شکل‌گیری کره زمین رخ دادند.
وقتی سیاره ما اقیانوسی از مواد مذاب بسیار داغ بود، آب موجود روی سطح آن بخار شد و گازها، به اتمسفر سیاره گریختند. سپس آب از طریق ابرهای ایجاد شده با استفاده از همان گازها، دوباره بر سطح کره فرو آمد. این اتفاق البته زمانی رخ داد که بعد از گذشت زمان کافی، دما روی سطح به اندازه کافی خنک شده بود.
نکته اینجاست که بر اساس گفته‌های بنجامین جانسون (Benjamin Johnson)، دستیار یک پروفسور در گروه زمین شناسی و علوم جوی دانشگاه ایالتی آیووا، در حقیقت نمی‌توان منبع دقیق این حجم از آب روی کره زمین را مشخص کرد، اما منبع هر چه که بود، همزمان با اقیانوس مواد مذاب روی سطح سیاره ما وجود داشت.
طی مطالعه اخیر، آقای جانسون و به همراه یکی دیگر از محققان، به یک منظره منحصربه‌فرد از دریاهای شمال شرق استرالیا رو آوردند. این چشم‌انداز صخره‌ای که در عکس بالا مشاهده کردید، متعلق به یک سیستم وابسته به آب‌های گرم در پوسته زمین با عمر 3.2 میلیارد سال است. دانشمندان حین تحقیق در این مناطق به نتایج باورنکردنی و غیر منتظره‌ای رسیدند.
آن‌ها دریافتند حدود 3.2 میلیارد سال قبل، میزان اکسیژن-18 آب اقیانوس‌ها از اکسیژن-16 بیشتر بود. این در حالی است که در حال حاضر، آب اقیانوس‌ها بیشتر متشکل از اکسیژن-16 است. در مدل‌سازی کامپیوتری آن‌ها مشخص شد در سرتاسر سیاره زمین، توده‌های قاره‌ای اکسیژن-18 را از آب گرفتند. در زمان نبود قاره‌ها به شکل کنونی، اقیانوس‌ها اکسیژن-18 بیشتری داشتند. بررسی این دو ایزوتوپ اکسیژن در نهایت مشخص کرد 3.2 میلیارد سال پیش، هیچ قاره‌ای وجود نداشت!
همچنین بخوانید:
در مطالعات قبلی توسط تیم‌های تحقیقاتی نیز ایده پوشیده بودن سرتاسر کره زمین با آب مطرح شده بود. اختلاف بین این تحقیقات، میزان خشکی قابل مشاهده بالاتر از سطح آب است. یکی از فرضیه‌های قدیمی، وجود یک قاره روی کره زمین در ابتدا و سپس تکه تکه شدن بقیه قاره‌ها از آن بود، اما مطالعه اخیر، این فرضیه را رد می‌کند.
