در روزهای اخیر، اتمام زودهنگام حجم بسته اینترنتی اپراتورها طی تماس تصویری با پیام رسان سروش، حاشیهساز شد؛ اما ماجرا از چه قرار بود و آیا اپراتورها در این خصوص مقصر بودند؟
اخیرا برخی از کاربران تلفن همراه در شبکه های اجتماعی مدعی شدند که بسته اینترنتی را از اپراتورها خریداری کردند که حجم این بستهها طی دو تماس تصویری در پیام رسان داخلی سروش به اتمام رسیده است و بر خلاف چیزی که اپراتور به آنها وعده داده بود نتوانستند از بسته اینترنتی خود استفاده کنند. یکی از کاربران میگوید بسته اینترنتی با حجم بین الملل 2.5 گیگ و حجم داخلی 5 گیگ خریداری کرده و حجم بین الملل بستهاش در دو تماس تصویری با پیام رسان سروش به پایان رسیده است.
دلیل اتمام زودهنگام حجم بسته اینترنتی
اما ماجرا از چه قرار بوده و آیا کم فروشی از سوی اپراتور صورت گرفته یا علت چیز دیگری بوده است؟ در بررسیهایی که انجام شد و سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی نیز در این زمینه پاسخگو بود، ظاهرا پیام رسان سروش باید یک سری پروتکلها را برای قابلیت تماس تصویری خود رعایت میکرد و این پروتکلها را به سازمان تنظیم مقررات اعلام میکرد که از پروتکل http یا https استفاده میکرده و سازمان تنظیم مقررات نیز مطابق با پروتکل مورد استفاده که جزو اینترنت داخلی محسوب میشده یا خیر، تعرفه را به اپراتورها ابلاغ میکرد.
به این ترتیب اپراتورها نیز بر اساس تعرفه داخلی، هزینه سرویس را محاسبه میکردند. اما متاسفانه این پروسه طی نشد؛ در واقع پیام رسان سروش از پروتکلهایی غیر از پروتکلهای پیش فرض نظیر http و https در سرویس تماس تصویری خود استفاده کرد و به همین دلیل هزینه سرویس به صورت نیم بها (تعرفه محتوای داخلی) محاسبه نشد و همه اپراتورها آن را با تعرفه محتوای خارجی محاسبه کردند؛ هر چند که بعد از رسانهای شدن این موضوع، مشکل حل شد.
همواره تعرفه تامین کنندگان محتوا به همان صورت که رگولاتوری به اپراتورها اعلام میکند، محاسبه میشود و اتمام زودهنگام حجم بسته اینترنتی کاربران معترض نیز به همین دلیل بوده است. در حقیقت مشکل اصلی عدم استفاده از پروتکلهای پیش فرض و اعلام نشدن پروتکل مورد استفاده از سوی پیام رسان سروش به رگولاتوری بوده و اپراتورهای تلفن همراه در این رابطه مقصر نبودهاند.