گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
بزرگترین کوسه تاریخ مگالودون نام داشت که میلیون‌ها سال باعث ایجاد رعب و وحشت در اقیانوس ها شد. اخیرا بحث‌هایی مطرح شده که شاید این جانور غول پیکر منقرض نشده باشد.
فیلم‌هایی که در سال ۲۰۱۸ از اعماق دریا گرفته شده بود، باز هم در فضای مجازی وایرال شد و بار دیگر این بحث آغاز شد که آیا مگالودون این کوسه عظیم الجثه ماقبل تاریخ هنوز در اعماق اقیانوس زندگی می‌کند یا خیر. اگر می‌خواهید با مگالودون، هیولای دریایی ترسناک آشنا شوید، این مطلب گجت نیوز مناسب شماست!
معرفی کوتاه مگالودون
کوسه مگالودون یکی از مشهورترین و ترسناک‌ترین موجودات در تاریخ زمین بود. این شکارچی پیش‌تاریخی از اواخر دوران میوسن تا پلیوسن، حدود 23 تا 3 میلیون سال پیش وجود داشت و به عنوان یکی از بزرگترین و برجسته‌ترین کوسه‌هایی شناخته می‌شد که تا به امروز معروف به مگالودون است.
تخمین‌ها نشان می‌دهد که این کوسه‌ها می‌توانستند به طول 15 تا 25 متر برسند و دریاها به عنوان شکارچیان اصلی نهنگ‌ها، فوک‌ها، دلفین‌ها و دیگر موجودات دریایی بزرگ شناخته می‌شدند. دندان‌های تیز و قوی آنها برای شکار بهتر و خوردن طحال‌ها بسیار کارآمد بودند.
دلایل انقراض کوسه مگالودون هنوز موضوع بحث است، اما عواملی نظیر تغییرات محیطی و از دست رفتن منابع غذایی به عنوان عوامل احتمالی این انقراض مطرح شده‌اند. با وجود انقراضش، کوسه مگالودون همچنان نماد محبوبی در فرهنگ عامه است و در فیلم‌ها، کتاب‌ها و برنامه‌های تلویزیونی بسیاری به تصویر کشیده شده و همچنان موضوع تحقیقات در علوم زمین‌شناسی و پالئونتولوژی می‌باشد. در ادامه این مطلب گجت نیوز، بیشتر درباره این کوسه صحبت خواهیم کرد.
احتمال زندگی پنهان کوسه مگالودون در اعماق اقیانوس‌ها
برخی می‌گویند جانوری که در این فیلم دیده می‌شود احتمالا یک کوسه خواب‌آلود معمولی باشد. طول این گونه از کوسه‌های وحشی که شکارچیانی ماهر نیز هستند به ۷ متر هم می‌رسند. البته حتی این کوسه غول‌پیکر در برابر مگالودون کوتو‌له‌ای بیش نیست؛ زیرا دانشمندان بر اساس فسیل دندان‌ها تخمین زده‌اند که Megalodon می‌تواند بین ۱۴ تا ۲۰ متر طول داشته باشد.
این گونه حدود ۳ میلیون سال پیش منقرض شده است، اما بسیاری از مردم فکر می‌کنند که این موجود هنوز هم در اعماق اقیانوس جایی که ما نمی‌توانیم ببینیم در کمین است. تصویری که در پایین می‌بینید، به عکس مگالودون واقعی در اینترنت معروف است.
یکی از کاربران در کامنت‌ها نوشته است:
من فکر می‌کنم که مگالودون مانند ماهی مرکب غول‌پیکر به عمق دریاها رفته است و به همین دلیل است که ما هرگز آنها را نمی‌بینیم.
یکی دیگر نوشته است:
اقیانوس‌ها بسیار عظیم هستند و مناطق بسیاری وجود دارد که هنوز کشف نکرده‌ایم. تعجب نمی‌کنم اگر مگالودون‌ها در آنجا زندگی کنند.
با اینکه ایده زنده بودن مگالودون جذاب است، اما به همان اندازه نیز غیرممکن است. یکی از دلایل رد این ایده این است که جانوری به اندازه بزرگ ترین کوسه تاریخ نمی‌تواند در اعماق اقیانوس‌ها غذای کافی پیدا کند. به خصوص که این جانور غول پیکر شکارچی فعالی بوده است.
حیواناتی که برای زندگی در عمیق‌ترین بخشهای اقیانوس سازگار شده‌اند، اغلب جثه کوچک و ظریفی دارند، انرژی کمی مصرف می‌کنند و به دلیل کمبود غذا متابولیسم بسیار آهسته‌ای دارند.
فسیل‌شناسان فکر می‌کنند که مگالودون از نهنگ و دلفین که بسیار کوچکتر از خودش است، تغذیه می‌کرده است و علیرغم اینکه برخی از نهنگ‌ها در اعماق اقیانوس شیرجه می‌زنند زندگی یک مگالودون در آنجا منطقی نخواهد بود. چرا که در آب‌های کم عمق‌تر طعمه‌های بیشتری زندگی می‌کنند.
حتی اگر خود مگالودون زنده را نمی‌دیدیم، باید شواهدی دال بر وجود این جانور وجود داشته باشند. برای مثال، یک دندان این کوسه در ساحل یا لاشه یک نهنگ که آثار روی بدنش نشان دهد توسط یک بزرگ ترین کوسه تاریخ گاز گرفته شده است.
مشکل اینجاست که هنوز چنین شواهدی برای مگالودون یافت نشده است. ولی برای جانوران دیگری مثل ماهی مرکب غول‌پیکر که البته وقت زیادی هم صرف اثبات زنده بودنش شد، از همان ابتدا چنین مستنداتی وجود داشت.
یکی دیگر از تصورات نادرست رایج درمورد این کوسه باستانی این است که این جانور در زمان خودش بهترین شکارچی بوده است. در حالی که این تصور ممکن است درست باشد و شاید هم اینطور نباشد.
مگالودون برخلاف اسمش که به معنی دندان بزرگ است، صاحب بزرگترین دندان نیست. این لقب برای لویاتان ملویلی که گونه‌ای منقرض شده از خانواده نهنگ عنبر است، بیشتر مناسب است. طول دندان‌های این گونه ۳۶.۲ سانتی‌متر بوده است.
دندان‌های لویاتان نشان می‌دهد که برخلاف خانواده امروزی‌اش، طعمه‌های بزرگی مثل نهنگ‌های بزرگ را شکار می‌کرده است. نکته جالب در مورد این دو جانور این است که هردوی آنها در یک دوره زندگی می‌کردند و احتمالا در رقابت با یکدیگر بوده‌اند.
مگالودون چیست؟
می‌توان گفت که مگالودون یکی از بزرگترین شکارچی‌هایی بوده که روی زمین زندگی کرده است و به واسطه شهرت جاندار مورد نظر به خاطر توانایی‌های شکار، فیلم‌های هالیوودی، داستان‌نویس‌ها و ذهن خیال‌پرداز بسیاری از مخاطبان علاقه زیادی به سرگذشت این کوسه باستانی نشان داده‌اند.
قدیمی‌ترین بقایای کشف شده از این جاندار مربوط به 20 میلیون سال پیش هستند و گفته شده که مگالودون برای بیش از 13 میلیون سال به عنوان قدرتمندترین شکارچی آب‌ها زندگی می‌کرده است. سایر اطلاعات باستانی شناسی و داده‌هایی که از بررسی فسیل‌های باستانی به دست آمده، به ما می‌گویند که جاندار مورد نظر 3.6 میلیون سال پیش برای همیشه منقرض شده است.
نکته جالب این بوده که کوسه مگا لودون نه تنها به عنوان بزرگترین کوسه جهان، بلکه یکی از عظیم الجثه‌ترین آبزیان تاریخ زمین هم به حساب می‌آید و گفته شده که طول آن در بیشترین حالت ممکن، بین 15 تا 18 متر بوده است. این ابعاد تقریبا 3 برابر بزرگترین کوسه سفیدی بوده که در عصر حاضر، در اقیانوس‌های زمین زندگی می‌کند. البته باید گفت که اسکلت کاملی از این کوسه بزرگ کشف نشده و بیشتر تخمین‌های ارائه شده توسط متخصصان، بر اساس ابعاد دندان‌هایی بوده که از کوسه مورد نظر به جا مانده است.
محققان می‌گویند که این دندان‌ها تا 18 سانتی‌متر طول داشته‌اند و کلمه مگالودون هم به معنای «دندان بزرگ» است. همان‌طور که انتظار می‌رود، طبق ابعاد و طول حداکثری دندان‌های به جا مانده، می‌توان تخمین زد که صاحب این دندان‌ها تا چه حد بزرگ بوده و به علاوه، از این طریق نوع جاندارانی که شکار این کوسه می‌شدند هم مشخص خواهد شد. تصویر زیر دندان کوسه سفید یا همان بزرگترین کوسه عصر مدرن را در کنار دندان مگالودون نشان می‌دهد:
تغذیه بزرگ ترین کوسه تاریخ
اینطور که به نظر می‌رسد، کوسه مگالودون با این دندان‌های فوق‌العاده بزرگ و اره مانند، وال‌ها، ماهی‌های بزرگ و همچنین سایر کوسه‌ها را شکار می‌کرده است. متخصصان می‌گویند که جانداری با این ابعاد مطمئنا نیازمند مقدار زیادی غذا برای ادامه حیات بوده و در میان لیست قربانیان آن، از دلفین گرفته تا آبزیان عظیمی مانند نهنگ کوهان‌دار، موجودات زیادی وجود داشته‌اند.
جالب است بدانید که فسیل استخوان نهنگ‌ها و وال‌هایی که از میلیون‌ها سال پیش به جا مانده‌اند، نشانه‌هایی از رد دندان‌های مگالودون را روی خود دارند و این مسئله هم یکی دیگر از شواهدی بوده که نشان دهنده خطر این کوسه عظیم برای سایر جانداران ساکن اقیانوس‌ها است.
برای شکار جاندارانی به بزرگی نهنگ، مگالودون باید آرواره خود را به طرز شگفت‌انگیزی باز می‌کرد و بررسی‌ها نشان داده که در بیشترین حالت ممکن، دندان‌های پایینی و بالایی این کوسه عظیم الجثه بین 2.7 تا 3.4 متر از هم جدا می‌شده‌اند؛ چنین مقداری تقریبا با ارتفاع دو انسان که رو شانه یکدیگر ایستاده باشند، برابری می‌کند. این آرواره شامل 276 دندان می‌شده و تخمین میزان قدرت گاز گرفتن این کوسه به ما می‌گوید که به احتمال قوی، کوسه مورد نظر یکی از قدرتمندترین جانداران تاریخ زمین بوده است.
برای مقایسه قدرت آرواره کوسه مگالودون باید گفت که قدرت گاز گرفتن انسان حدودا 1.3 هزار نیوتون بوده و نمونه کنونی این کوسه، یعنی کوسه‌های سفید هم می‌توانند نیروی حداکثری 18.2 هزار نیوتن را اعمال کنند؛ با این تفاسیر تخمین زده شده که آرواره کوسه باستانی ما قابلیت تولید بین 109 تا 182 هزار نیوتن نیرو را داشته است. تصویر پایین فسیل استخوان دنده یک نهنگ چند میلیون ساله را نشان می‌دهد که دندان یک مگالودون درون آن گیر کرده است.
کوسه Megalodon چه شکلی بود؟
بسیاری از تصاویر خیالی که از مگالودون‌ها کشیده شده‌اند، آنها را بسیار شبیه به کوسه‌های سفید به تصویر می‌کشند، اما گفته شده این تصور درست نیست. گفته شده که برخلاف کوسه سفید، این کوسه باستانی قسمت دماغه بسیار کوتاه‌تری داشته، آرواره آن تقریبا تخت بوده و باله‌های قسمت سینه هم برای نگه داشتن آن و پشتیبانی از وزن و ابعاد عظیم جاندار، بسیار بزرگ‌تر از کوسه سفید حال حاضر بوده است.
دلیل تصور اشتباه متخصصان و عموم مردم در مورد شباهت کوسه مگالودون و کوسه‌های سفید، این باور بوده که آبزیان مورد نظر جزو گونه‌های جانوری یکسانی بوده‌اند؛ با این حال تحقیقات جدید نشان می‌دهند که نژاد دو کوسه مورد نظر با هم فرق داشته و این کوسه آخرین نمونه از نژادی بوده که با انقراض این جاندار باستانی، از بین رفته است.
عکس زیر متعلق به یک کوسه آبی مدرن بوده که باله‌های قسمت سینه آن شباهت زیادی به باله‌های پایینی مگالودون‌ها دارد:
دانشمندان می‌گویند که قدیمی‌ترین جد شناخته شده این کوسه جانداری به اسم اتودوس ابلیکوس (Otodus obliquus) بوده که حدودا 55 میلیون سال پیش، با ابعاد 10 متر در اقیانوس‌ها مشغول شکار بوده است. با این حال گروهی از متخصصان هم معتقدند که تاریخ تکامل جاندار مورد نظر به موجودی با نام کرتالامنا اپندیکولاتا (Cretalamna appendiculata) در 105 میلیون سال پیش برمی‌گردد؛ اگر چنین نظریه‌ای درست باشد، قدمت نژادی که در نهایت به مگالودون ختم شد، بیش از 100 میلیون سال خواهد بود.
اینطور که به نظر می‌رسد، فسیل‌های کشف شده به ما می‌گویند که اجداد کوسه سفید در همان دوران کوسه بزرگ مگالودون زندگی می‌کرده و شاید این دو آبزی در میلیون‌ها سال پیش، با یکدیگر بر سر شکار سایر آبزیان رقابت داشته‌اند.
محل زندگی
بررسی‌های فسیل شناسان نشان داده که مگالودون‌ها بیش از همه در آب‌های گرم نزدیک استوا و مناطق اطراف آن زندگی می‌کرده‌اند؛ اما نکته جالب این بوده که دندان کوسه باستانی مورد نظر در تمامی قاره‌های زمین به غیر از قطب جنوب یافت شده و این موضوع نشان می‌دهد که این کوسه به شکل گسترده‌ای در آب‌های سراسر زمین حضور داشته و مشغول شکار بوده است.
به عنوان مثال ساحل شرقی شمال قاره آمریکا یکی از مناطقی بوده که بیشترین تعداد دندان‌های کوسه مگالودون در آن وجود دارد. قواصان و علاقه‌مندان هم به راحتی در نزدیکی‌های ساحل و یا در اعماق آب‌های شور ایالت‌های فلوریدا، کارولینای شمالی و کارولینای جنوبی این دندان‌های چند میلیون ساله را پیدا می‌کنند. در سواحل استرالیا، مراکش و حتی بریتانیا هم بقایایی از این جانداران کشف شده‌اند.
اما چرا دندان مگالودون‌ها تا این حد به وفور یافت می‌شود و چگونه است که تقریبا تمامی بقایای به جا مانده از کوسه مورد نظر، دندان هستند؟
به صورت کلی، جاندارانی که جزو گونه کوسه قرار می‌گیرند، در طول زندگی خود دندان‌های زیادی را ساخته و دور می‌ریزند؛ به نسبت غذای مصرفی، کوسه‌ها می‌توانند تنها در یک تا دو هفته، کل دندان‌های یک ردیف را از دست دهند و بررسی‌ها نشان داده که به صورت میانگین، در طول زندگی یک کوسه تعداد 40 هزار دندان ساخته شده و از فک جاندار جدا می‌شود. به این ترتیب تعجبی ندارد که این مقدار زیاد از دندان کوسه مگالودون در مناطق مختلف سیاره یافت شده است.
صدای کوسه مگالودون
در ادامه این مطلب، می‌توانید صدایی که گفته می‌شود مربوط به کوسه مخوف مگالودون است را بشنوید. این صدا توسط پیشرفته‌ترین میکروفون‌ها از اعماق اقیانوس‌های زمین ضبط شده است.
کوسه‌ای با اندازه باور نکردنی
برای آن‌که اندازه واقعی این کوسه ماقبل تاریخ را درک کنید، طبق گفته‌های Patrick J. Schembri و Staphon، این کوسه غول پیکر حدود 24 الی 25 متر (79 الی 82 فوت) طول دارد. بیشتر قایق‌های ماهیگیری حدود 98 فوت طول دارند، بنابراین مگالودون فقط کمی کوچکتر از یک قایق بود که برای صید ماهی در اندازه‌های مختلف استفاده می‌شد. به همین دلیل صید یا شکار چنین چیزی که تقریبا به اندازه قایق شماست، بسیار سخت است.
قدرت آرواره یک مگالودون حداقل 6 برابر قوی‌تر از یک کوسه سفید بزرگ بود. بزرگترین مگالودون دندانی به طول 7.25 اینچ داشت! طبق بررسی‌ها وزن تعدادی از این 175 گونه بین 48 تا 103 تن است. پس این موضوع که آنها اغلب مشغول غذا خوردن بوده‌اند، جای تعجبی ندارد.
برخی از افراد معتقدند که این کوسی ماقبل تاریخ را در قرن بیستم و بیست و یکم دیده‌اند. چندین عکس مختلف از مگالودون‌ها وجود دارد، اما بسیاری از آنها تغییر کرده‌اند. چند سال پیش، کانال Discovery تصویری را به نمایش گذاشت که بسیاری از دانشمندان را شوکه کرد. در این توضیحات آمده است که این عکس در سال 1942 در Cape Town توسط یک عکاس در زیر دریا گرفته شده است.
به طور خاص این عکس یک زیر دریایی و چیزی شبیه به یک کوسه‌ی غول پیکر را در پشت زیر دریایی آلمانی U-boat به نمایش می‌گذارند. اما هر کسی این فرضیه را باور ندارد و می‌گویند احتمالا آن یک شوخی است.
به گفته چند روزنامه نگار، همه دانشمندانی که در این فیلم ظاهر شده‌اند، احتمالا بازیگرانی هستند که برای حمایت از داستان مگالودون پول گرفته‌اند. تهیه کنندگان این فیلم نیز با انتقادت زیادی مواجه شدند، اما بار دیگر داستان مگالودون میلیون‌ها نفر را به خود جذب کرد. همچنین این سوال دوباره مطرح شد که آیا این کوسه‌های بزرگ هنوز در اقیانوس‌ها زندگی می‌کنند؟
چرا مگالودون‌ها منقرض شدند؟
از طرف دیگر، دندان‌ها هم قوی‌ترین قسمت استخوانبندی کوسه‌ها به شمار می‌روند و در حالی که اسکلت انسان با لایه سختی از کلسیم فسفات پوشیده شده، اسکلت این جانداران شامل مواد نرم‌تری مانند غضروف بینی یا گوش انسان‌ها می‌شود؛ بنابراین تعداد بالای دندان‌های تولید شده توسط یک کوسه در طول زندگی‌اش، در کنار سختی این دندان‌ها باعث می‌شود تا فسیل این بخش از اسکلت جاندار بسیار راحت‌تر از سایر قسمت‌های نرم‌تر اسکلت، شکل بگیرد و تا چندین میلیون سال روی زمین باقی بماند.
با این وجود، تاکنون بقایایی از فسیل استخوان ستون فقرات مگالودون هم که تقریبا به بزرگی یک میز ناهارخوری بوده، کشف شده و دانشمندان کشور پرو مدتی پیش اعلام کردند که فسیل جمجمه و تمامی دندان‌های یک مگالودون را همراه با قسمت کوچکی از ستون فقرات آن کشف کرده‌اند. چنین بقایایی به ما کمک می‌کنند تا ظاهر واقعی و ویژگی‌های منحصر به فرد این کوسه باستانی را مشخص کنیم.
دقیقا مشخص نیست که زمان مرگ آخرین کوسه مگالودون دقیقا کی بوده، اما می‌توان با اطمینان گفت که در 2.6 میلیون سال پیش که سیاره وارد یک فاز جدید از سرمایش جهانی شد، هیچ مگالودونی در آب‌های زمین وجود نداشت. گفته شده که یکی از پیامدهای این سرمایش، انقراض یک سوم از جانداران آبزی بزرگ بوده و از آنجایی که کاهش دما، حجم زیادی از موجودات ریز آبزی را نابود کرد، به صورت زنجیره‌ای، غذای مورد نیاز شکارچیان بزرگ‌تر بالای زنجیره غذایی هم کاهش یافت و در نهایت، این جانداران از بین رفتند.
سرمایش زمین
گفته شده که به احتمال قوی، سرمایش زمین از چند طریق باعث انقراض مگالودون‌ها شده است؛ همان‌طور که اشاره شد، این کوسه‌ها برای ادامه حیات به آب‌های گرم استوایی نیاز داشتند و کاهش دمای سیاره باعث شد تا قسمت‌های محدودتری از اقیانوس‌ها برای زندگی جانداران باستانی مورد نظر در دسترس باشد. از طرف دیگر سردی هوا جان بسیاری از طعمه‌های مگالودون را گرفت و همچنین، بسیاری از این طعمه‌ها خود را با آب‌های سرد تطبیق دادند و در این آب‌ها که برای مگالودون قابل سکونت نبود، زندگی کردند.
گفته شده که کوسه مگالودون در نزدیکی ساحل و درون آب‌های کم‌عمق از بچه‌های خود مراقبت می‌کرده، چرا که شکارچیان دیگر در این آب‌ها حضور نداشتند و کوسه‌های کوچکتر برای مدت قابل توجهی در نزدیکی ساحل، در امان بودند. با این حال افزایش حجم یخ‌های قطبی و کاهش دمای دریاها و اقیانوس‌ها باعث شد تا چنین مکان‌هایی دیگر برای پرورش مگالودون‌های کوچک مناسب نباشند.
هنوز مشخص نیست که کدام یک از این دو بهترین شکارچی زمان خود بوده‌اند. اما با بررسی تعامل بین ارکا و کوسه بزرگ سفید می‌توان پاسخ احتمالی این سوال را پیدا کرد. کوسه‌های سفید بزرگ اغلب از ارکاها می‌ترسند. البته با دندان‌های بزرگ و مغز بزرگ‌تر ارکاها، این موضوع خیلی هم دور از انتظار نیست. اگرچه بر اساس تخمین‌ها، مگالودون کمی بزرگ‌تر بوده، اما احتمالا هوش برتر نهنگ لویاتان موجب برتری آن بوده است.
کوسه عظیم مگالودون (Megalodon) آبزی غول پیکری بود که میلیون‌ها سال پیش به صورت کامل از روی زمین ناپدید شد. در همین رابطه، شواهد جالب‌توجهی در مورد دلیل انقراض این شکارچی ترسناک به دست آمده که بررسی آنها به هیچ وجه خالی از لطف نیست.
گفته شده که مگالودون بزرگترین گونه کوسه‌ای بوده که در تاریخ چند میلیارد ساله زمین، در آب‌های اقیانوسی مشغول شکار بوده است؛ بررسی‌ها نشان داده که این آبزی بچه‌های خود را در آب‌های کم‌عمق، گرم و نزدیک به ساحل پرورش می‌داده و به دلیل وجود مقدار زیادی مواد غذایی و عدم حضور شکارچیان خطرناک در آب‌های مورد نظر، دو دهه اول زندگی بچه مگالودون‌ها تا قبل از رسیدن به بلوغ کامل، در مناطق مورد نظر سپری می‌شد.
سرگذشت کوسه عظیم مگالودون
در همین رابطه، دانشمندان تحقیق جدیدی را در ژورنال “The Royal Society journal Biology Letters” منتشر کرده‌اند که موضوع پرورش این بچه کوسه‌های باستانی را مورد بررسی قرار داده است؛ در این مقاله گفته شده که کاهش دمای سیاره و سرمایش جهانی در میلیون‌ها سال پیش باعث شده بود تا عمق آب‌های نزدیک ساحل‌ها کاهش یابد و به مرور زمان، مکان‌های مناسب کمتری برای بزرگ شدن کوسه عظیم مگالودون در دسترس باشد.
بر اساس اطلاعات به دست آمده از فسیل‌های به جا مانده در سراسر دنیا، تخمین زده می‌شود که مگالودون‌ها که با نام اصلی اوتودوس مگالودون (Otodus megalodons) هم شناخته می‌شوند، به مدت 20 میلیون سال خطرناک‌ترین و قدرتمندترین شکارچی آب‌های زمین بودند. مدت حکومتی طولانی که به احتمال قوی، در نهایت با کاهش تعداد مناطق مناسب برای پرورش بچه کوسه‌ها، به پایان رسید.
در مقاله اخیر گفته شده که هر بچه کوسه مگالودون حدودا 25 سال را در آب‌های کم‌عمق سپری می‌کرده تا به حداکثر اندازه خود برسد و به صورت کامل بالغ شود. همان‌طور که انتظار می‌رود چنین مدت زمانی بسیار طولانی و دردسرساز بوده و در طول این مدت اتفاقات زیادی می‌توانستند از بلوغ بچه کوسه‌ها جلوگیری کنند.
اما وقتی این 25 سال سپری می‌شد، کوسه عظیم مگالودون به حداکثر طول 18 متری خود می‌رسید و تقریبا سه برابر بزرگترین کوسه سفید عصر حاضر، رشد می‌کرد. به عنوان خطرناک‌ترین شکارچی آب‌های زمین، مگالودون‌ها تا سه میلیون سال پیش و قبل از انقراض خود هیچ رقیبی در آب‌های اقیانوسی نداشتند و کوسه‌های کوچکتر و حتی وال‌ها خوراک آنها می‌شدند. با این حال بچه مگالودون‌ها معمولا در مقابل حملات شکارچیان دیگر و مخصوصا سایر کوسه‌ها آسیب‌پذیر بودند.
محل پرورش کوسه‌های کوچک
محققان پژوهش اخیر می‌گویند که مگالودون‌ها برای مدت زمانی طولانی، بخش زیادی از آب‌های کم‌عمق نزدیک سواحل را به پرورش بچه کوسه‌ها اختصاص می‌دادند و وجود حجم زیادی ماهی‌های کوچک باعث می‌شد تا از این طریق، غذای این مگالودون‌های کوچک هم تامین باشد. یکی از شناخته‌شده‌ترین سواحل مورد نظر، منطقه تاراگونه (Tarragona) در ساحل شرقی اسپانیا بوده که موزه جالب‌توجهی از دندان مگالودون در آنجا قرار دارد.
نکته مهم این بود که در موزه مورد نظر، ابعاد دندان‌های باستانی کشف شده بسیار کوچکتر از دندان‌هایی بودند که به مگالودون‌های بالغ مربوط می‌شوند و این مسئله نشان می‌دهد که بقایای مورد نظر از بچه کوسه‌ها به جا مانده‌اند و منطقه تاراگونه هم یک محل ابتدایی برای پرورش مگالودون‌های کوچک بوده است.
آرواره مگالودون در موزه بالتیمور آمریکا
دانشمندان می‌گویند که منطقه تاراگونه می‌تواند یک جایگاه بی‌نقص برای پرورش بچه کوسه‌ها باشد؛ در این ساحل آب کم‌عمق و گرم در کنار دیواره‌های مرجانی که میزبان ماهی‌های کوچک و بزرگ دیگری هستند، محل بسیار مناسبی برای به دنیا آوردن و رشد بچه مگالودون‌ها وجود دارد و بقایای کشف شده در موزه تاراگونه هم این مسئله را تایید می‌کنند.
به علاوه این دانشمندان با بررسی هشت ردیف دندان از مگالودون‌ها که در مناطق مختلف آمریکا و کشورهای پرو، پاناما و شیلی کشف شده‌اند، اعلام کرده‌اند که کوسه‌های کوچک زیادی در مناطق مورد نظر زندگی می‌کرده‌اند و حداقل دو مورد از این هشت ردیف دندان متعلق به بچه کوسه‌ها بوده است.
انقراض کوسه عظیم مگالودون
نکته جالب در مورد دلیل پیدا شدن این تعداد دندان از کوسه عظیم مگالودون و بچه‌های آن این بوده که هر کوسه در طول زندگی خود حدودا 40 هزار دندان را به وجود می‌آورد و از بدن خود دفع می‌کند. به همین دلیل تعداد زیادی از این دندان‌های چند میلیون ساله در سواحل مختلف جهان، در تمامی قاره‌های زمین به غیر از قطب جنوب کشف شده‌اند.
در مورد دلیل انقراض مگالودون‌ها هم تحقیقات گسترده این دانشمندان با بررسی وضعیت منطقه تاراگونه در اسپانیا و سایر مناطقی که به عنوان محل پرورش بچه کوسه‌ها بودند، نشان داده که سرمایش شدید زمین این پرورشگاه‌ها را به مکان‌های نامناسب‌تری تبدیل کرده است.
به علاوه ماهی‌ها و آبزیانی که به عنوان طعمه مگالودون در آب‌های اقیانوسی وجود داشتند، با سرمایش زمین به مناطق گرم‌تر رفتند و یا با راحتی بیشتری خود را به سرمای هوا عادت دادند. این در حالی بوده که کوسه عظیم مگالودون این توانایی مطابقت را نداشته و به واسطه نیاز آبزی مورد نظر به آب‌های گرم، در مدت زمان نسبتا کوتاهی پس از سرد شدن زمین، مگالودون‌ها منقرض شده‌اند.
از طرف دیگر کوسه‌های سفید بزرگ که هم‌اکنون در آب‌های زمین مشغول شکار هستند، میلیون‌ها سال پیش با مگالودون‌ها رقابت داشتند و از آنجایی که سرعت عمل و انعطاف پذیری کوسه‌های مورد نظر بیشتر بود، سرمایش زمین تاثیر کمتری روی آنها گذاشت و شکار ماهی‌های گوناگون برای این کوسه‌های سفید راحت‌تر بود.
آیا کوسه مگالودون هم‌اکنون زنده است؟
در نهایت، سوال مهمی که تاکنون ذهن بسیاری از مخاطبان را مشغول کرده، احتمال زنده بودن کوسه‌های مگالودون در عصر حاضر، در آب‌های قاره‌های مختلف سیاره زمین است. آیا امکان دارد که این جانداران باستانی هنوز زنده باشند؟
متخصصان می‌گویند که چنین احتمالی وجود ندارد و با وجود صحبت‌های جنجالی که برخی دانشمندان مطرح کرده‌اند، اگر جانداری به این بزرگی در اقیانوس‌های زمین زندگی کند، مطمئنا ما تاکنون از وجود آن باخبر می‌شدیم.
آثار جانبی زندگی کوسه مگالودون در آب‌های اقیانوسی هم یکی دیگر از نشانه‌های انقراض جانداران مورد نظر است؛ به بیان دیگر، اگر این آبزی عظیم الجثه هنوز زنده بود، جای دندان‌های آن روی بدن سایر آبزیان اقیانوسی پیدا می‌شد و همچنین، ده‌ها هزار دندانی که در طول سال‌ها از هرکدام از این مگالودون‌ها جدا می‌شوند هم در ساحل کشورهای مختلف پیدا می‌شدند.
برخی هم می‌گویند که بررسی وضعیت اعماق اقیانوس‌ها و ناشناخته‌ترین قسمت‌های آب‌های زمینی، آن‌قدرها هم ساده نیست و شاید این جانداران در این بخشهای عمیق پنهان شده‌اند و زندگی می‌کنند؛ با این حال باید یادآور شویم که مگالودون در آب‌های گرم زندگی می‌کرده و دمای بسیار پایین اعماق اقیانوس‌ها به هیچ وجه مکان مناسبی برای حیات و تولیدمثل این جاندار منقرض شده نیست.
