گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که چرا هیچگاه اپل در مورد ظرفیت رم و سایز باتری آیفون هایش صحبت نمی‌کند و وارد بازی مشخصات فنی در بازار نمی‌شود؟
اپل هیچوقت ظرفیت رم آیفون‌هایش را اعلام نمی‌کند. آن‌ها پنهان می‌کنند که میلی‌آمپر ساعت باتری آیفون هایشان هم چقدر است. غول فناوری آمریکایی حتی سرعت کلاک چیپست‌های به کار رفته در محصولاتش را هم اعلام نمی‌کند. اما دلیل این کار چیست؟
سندرم جدول مشخصات سَمی
جدول‌های مشخصات این روزها در دنیای فناوری سمی شده‌اند. آن‌ها کمی بوده و کیفی نیستند و غالباً محتوای متنی هستند که بسیاری از مواقع نمی‌توانند روی تجربه استفاده کاربران تأثیر بگذارند. و از آنجا که در بسیاری از بازارها، اکثر مشتریان اصرار دارند بر اساس مشخصات فنی روی جعبه گوشی‌ها آن‌ها را خریداری کنند، برخی از شرکت‌ها بیشتر روی مشخصات فنی محصولاتشان مانور می‌دهند. به همین دلیل است که ما سیستم‌های دوربین چهارگانه را این روزها حتی روی گوشی‌های ارزان قیمت هم می‌بینیم. این فقط بدان خاطر است که سازنده بتواند در مشخصات فنی از سایر رقبا برتر باشد.
اما اپل همیشه در جنگ مشخصات فنی متفاوت ظاهر می‌شود. و ما در اینجا نمی‌خواهیم از اپل دفاع کنیم، بلکه فقط می‌خواهیم توضیح دهیم که چرا اپل هیچوقت در مورد رم و سایز باتری آیفون هایش صحبتی نمی‌کند.
نباید رم برای شما مهم باشد
با حافظه رم شروع می‌کنیم. واقعیتی است که آیفون‌ها مثل گوشی‌های اندرویدی حافظه رم زیادی ندارند. اپل از آیکون‌های سیستم عامل گرفته تا پردازنده زیر قاب آیفون، خودش سازنده همه چیز آی او اس و آیفون است. بنابراین می‌تواند به خوبی iOS را برای آیفون بهینه‌سازی کند. گوگل هم اندروید را ساخته است، اما طیف گسترده‌ای از شرکت‌ها هم اکنون گوشی‌های اندرویدی را تولید می‌کنند. این یعنی شما ده‌ها انتخاب پیش رو دارید، اما بهینه‌سازی در هر گوشی اندرویدی متفاوت از دیگری است.
دوم اینکه آی او اس یک پلتفرم ذاتی است و اپلیکیشن‌های آی او اس، اپلیکیشن‌های بومی هستند که در زبان‌های برنامه‌نویسی بومی Objective C و Swift نوشته می‌شوند. در آن سو اندروید یک پلتفرم تفسیر شده است و اپلیکیشن‌های اندرویدی روی ماشین‌های مجازی اجرا می‌شوند. در اصل نرم افزار داولیک (Dalvik) که اکنون با نام Android Runtime آن را می‌شناسیم، در زبان‌های برنامه‌نویسی تفسیر شده Java یا Kotlin نوشته شده است. به همین خاطر گرچه انعطاف بیشتری دارد، اما کمتر بهینه می‌شود. و وقتی کمی عمیق‌تر به قضیه نگاه می‌کنیم، چگونگی استفاده از احتساب خودکار منبع توسط iOS و استفاده از بازیابی حافظه خودکار (Garbage Collection) توسط اندروید، باعث به وجود آمدن معایب و مزایایی در هر دو مدل می‌شوند. یکی از مهم‌ترین مزیت‌های آی او اس، استفاده کمتر از حافظه رم است.
سومین مورد، تفاوت در مالتی‌تسکینگ و مدیریت حافظه است. هر دو پلتفرم iOS و اندروید هیولاهای مالتی‌تسکینگ هستند. استیو جابز فقید برای نخستین بار سوئیچ کننده وظیفه اپلیکیشن را در آیفون اصلی رونمایی کرد. این کمپانی هیچگاه اجازه دسترسی کامل به مالتی‌تسکینگ را به اپلیکیشن‌های متفرقه نداد. آن‌ها در iOS مثل یک کنسول عمل می‌کنند. و گوگل با اندروید مثل یک محیط کامپیوتری کامل رفتار می‌کند. بنابراین شما می‌توانید در اندروید بیشتر از رم استفاده کنید، اما در آی او اس هر زمان و هر باری که لازم باشد اپلیکیشن شما بیرون خواهد پرید. هرچه اپلیکیشن مثل یک بازی یا شبکه‌های اجتماعی بزرگ‌تر باشد و وظیفه جدید مثل اجرای دوربین مهم‌تر باشد، درب رم سریع‌تر و البته سخت‌تر به روی برنامه باز می‌شود. بدین ترتیب اپل فقط مقدار مورد نیاز رم برای اجرای برنامه‌ها را در اختیار آن‌ها می‌دهد. همین باعث می‌شود نیازی به استفاده از ظرفیت رم بیشتری نداشته باشد و روی کاغذ حتی اشاره‌ای هم به میزان حافظه رم گوشی‌هایش نکند.
باتری هم همینطور
این قضیه در مورد باتری هم صدق می‌کند. تمام فاکتورهایی که در بالا اشاره کردیم با یک تراشه سیستمی سفارشی همراه است که اپل از سال ۲۰۱۰ آن را تولید می‌کند و این یعنی یک آیفون نیاز کمتری به باتری نسبت به یک گوشی اندرویدی معمولی دارد. و مطمئناً همه چیز به فعالیت‌هایی که انجام می‌شود، نظیر تلاش برای تقسیم بار بین هسته‌های کم و زیاد، استفاده از ماشین یادگیری برای افزایش مدیریت انرژی و هر کار دیگری که سیستم انجام می‌دهد، روی عمر مفیدی که باتری ارائه می‌دهد مؤثر است.
برای ارائه عمر باتری بهتر، همه چیز به سازش بین قطعات بستگی دارد. باتری‌ها گرم و سنگین هستند و هر چه اندازه آن‌ها بزرگ‌تر شود، شاید تأثیرگذاری آن‌ها بهتر نشود. به همین خاطر اپل تلاش می‌کند تمام تمرکز خودش را روی هماهنگی بهتر یک باتری کوچک‌تر با سایر قطعات بگذارد. این یعنی صحبت در مورد میلی‌آمپر ساعت یا ظرفیت باتری آیفون ها بی‌مورد است و اپل ترجیح می‌دهد در مورد کارآمدی و مقدار ساعت استفاده‌ای که ارائه می‌کنند صحبت کند.
سرعت کلاک چطور؟
اپل همواره سریع‌ترین پردازنده‌ها روی کره زمین را تولید می‌کند. آن‌ها در حوزه موبایل سریع‌ترین پردازنده را ارائه می‌کنند و اخیراً پردازنده M1 را برای کامپیوترهای دسکتاپی خود رونمایی کرده‌اند. اما این کمپانی هیچگاه در مورد سرعت کلاک پردازنده‌هایش صحبت نمی‌کند. زیرا به نظر اپل این جزئیات نباید برای مشتریان اهمیت داشته باشد. بالاترین فرکانسی که دیوایس‌های اپل می‌توانند اجرا کنند، نسبت به پوشش حرارتی داخلی آن‌ها در نظر گرفته می‌شود. هنگام اجرای مک و آیپد، فرکانس بالا می‌رود و وقتی گرما و حرارت تمام دستگاه را در بر می‌گیرد، فرکانس پایین می‌آید.
برخلاف سایر کمپانی‌ها، اپل نمی‌خواهد برای رسیدن به فرکانس‌های بالاتر به زور ولتاژدهی کند و عملکرد را افزایش دهد تا دما و مصرف انرژی را بالاتر ببرد. اگر اپل می‌خواست روی جنبه تبلیغاتی جدول مشخصات فنی سرمایه‌گذاری کند، قطعاً می‌توانست این کار را بکند. ولی تصمیم متفاوتی گرفته است. آن‌ها نمی‌خواهند وارد بازی اعداد و ارقام و سرعت شوند.
جمع‌بندی
اپل محصولاتش را برای کاربرانی تولید می‌کند که معمولاً ۸۰-۹۰ درصد جزو کاربران عادی هستند و خیلی روی مدیریت موشکافانه نسبت به عمر باتری حساس نیستند. البته در این بین کاربرانی هم هستند که روی همه چیز گوشی خود حساسند، اما غالب صاحبان آیفون‌ها نگران این نیستند که گوشی آن‌ها چقدر بین ۲۰ تا ۸۰ درصد شارژ نگه می‌دارد. نیازی هم نیست نگران روشن و خاموش بودن صفحه نمایش گوشی خود، چرا که اپل از حسگرهای مجاورتی روی گوشی خود استفاده کرده که تشخیص می‌دهند چه زمانی باید نمایشگر گوشی شما به صورت خودکار خاموش شود تا کمتر از شارژ باتری استفاده شود.
ما نمی‌خواهیم بگوییم فلسفه اپل برای همه درست یا خوب است یا نیست. صدها دیوایس در بازار وجود دارد که مشتریان می‌توانند آن‌ها را انتخاب کنند، اما آن‌ها معمولاً اعتماد بیشتری به محصولات اپل دارند. اپل یک هدف نهایی دارد و آن هم ساده‌تر و بیشتر در دسترس قرار دادن فناوری است. به همین خاطر است که هیچگاه حرفی از ظرفیت رم و سایز باتری آیفون هایش نمی‌زند و ترجیه می‌دهد کاربران آن را در مقایسه با سایر محصولات بازار متوجه شوند.
