فلش بک: سونی اریکسون تی ۶۸ و دوربین جانبی که آن را به شهرت رساند

یکی از خاطره انگیزترین گوشی‌های دو دهه قبل سونی اریکسون تی ۶۸ آی – Sony Ericsson T68i است که علاوه بر دوربین عکاسی به آنتن داخلی، نمایشگر رنگی، ایمیل و … مجهز بود.

گوشی سونی اریکسون تی ۶۸ در اصل آخرین تلفن همراهی است که شرکت اریکسون با برند خودش عرضه کرد. این شرکت با سونی شریک شد و چند ماه بعد همین گوشی را دوباره با نام سونی اریکسون تی ۶۸ آی عرضه کرد که در واقع فقط تغییراتی کوچک و بروز رسانی نرم‌افزاری روی T68 انجام داده بود.

گوشی تی ۶۸ با چند مشخصه معرفی شد و اریکسون برای اولین بار بود که از آن قابلیت‌ها در گوشی همراه استفاده می‌کرد؛ ازجمله می‌توان به اولین گوشی دارای صفحه نمایش رنگی، اولین تلفن مجهز به آنتن داخلی و پشتیبانی از دوربین اشاره کرد. البته پشتیبانی از دوربین برای اولین بار در این گوشی نبود اما اولین تلفن اریکسون بود که به اندازه‌ی کافی خوب کار می‌کرد تا مردم از آن رضایت داشته باشند.

نکته‌ی جالب ماجرا اینجا است که دوربین این گوشی با خود گوشی یکپارچه و متصل نبود بلکه یک قطعه‌ی افزودنی بود. دوربین MCA-25 CommuniCam مجهز به یک حسگر VGA با کیفیت ۶۴۰ در ۴۸۰ پیکسل بود و همچنین حافظه‌ی ذخیره سازی برای عکس داشت که می‌توانست تعداد ۱۴ عکس را با وضوح کامل یا حداکثر تعداد ۲۰۰ عکس با کیفیت پایین‌تر را با وضوح ۸۰ در ۶۰ پیکسل که از نظر کیفیت به عنوان عکس تماس گیرنده کافی به نظر می‌رسید، در آن ذخیره کرد. ثبت یک عکس با رزولوشن کامل در حافظه‌ی دوربین حدود ۱۰ ثانیه زمان لازم داشت و برای انتقال آن به حافظه‌ی گوشی هم تقریبا نیم دقیقه طول می‌کشید.

این ماژول دوربین درواقع نسخه‌ی به روز شده‌ی MCA-10 بود که قبلا در برخی از گوشی‌های قدیمی‌تر اریکسون استفاده شده بود و کیفیت ۳۵۸ در ۲۸۸ پیکسل داشت و در گوشی‌هایی نصب شده بود که صفحه نمایش سیاه و سفید داشتند. البته این موضوع چندان اهمیتی نداشت. هر دو ماژول دوربین از منظره‌یاب نوری بهره می‌بردند. این موضوع مهمی بود که به آن نیز می‌پردازیم.

گوشی نوکیا ۷۶۵۰ در سال ۲۰۰۲ عرضه شد که از یک ماژول دوربین یکپارچه بهره می‌برد. این گوشی برخلاف گوشی کوچک اریکسون، از سایز بزرگتری برخوردار بود. گوشی اریکسون هرچند که از نظر سایز و اندازه کوچک بود اما از نظر عملکرد غول زمان خودش محسوب می‌شد. از جمله‌ قابلیت‌های آن می‌توان به  2G با WAP ، بلوتوث و مادون قرمز برای ارسال فایل اشاره کرد.این گوشی با به روزرسانی سونی اریکسون، به پشتیبانی کامل از MMS و سرویس گیرنده ایمیل داخلی نیز مجهز شد. این نقطه اوج ارتباطات موبایل در سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ بود.

اریکسون برای اصرار به تجهیز این گوشی به MMS دلایل خودش را داشت. در سال ۲۰۰۱ به تازگی از سخت‌افزار شبکه (و توسعه‌ی مداوم نرم‌افزار) رونمایی شده بود که شرکت‌های مخابراتی می‌توانستند از آن‌ها برای راه‌اندازی سرویس MMS خود استفاده کنند. پس از این بود که شروع به تشریح درباره شبکه‌‌های نوظهور 3G کرد و به همکاری و شراکت با سونی پرداخت و قرار بود تقاضا برای تلفن های 3G پر فروش را افزایش دهد.

صفحه نمایش T68 اگرچه کوچک بود اما می توانست 256 رنگ را به نمایش بگذارد ، چیزی که در آن زمان تعداد بسیار کمی از تلفن‌ها می‌توانستند چنین ادعایی داشته باشند. وضوح تصویر 101 در 80 پیکسل برای دیدن عکس‌های گرفته شده با تلفن، هرچند که عالی نبود اما همیشه می‌توانستند آن‌ها را برای افرادی که رایانه داشتند، از طریق ایمیل ارسال کنند. بعلاوه ، همانطور که اریکسون اصرار بر ترویج MMS داشت ، صفحه نمایش رنگی نیز امری ضروری به نظر می‌رسید.

برای نوشتن ایمیل می‌توانستید از وسیله‌ی جانبی هوشمند دیگری به نام Chatboard CHA-10 نیز استفاده کنید. این یک صفحه کلید کامل QWERTY بود که به همان درگاه دوربین متصل می‌شد. اگر کاربر این صفحه کلید جانبی را تهیه نمی‌کرد مجبور بود تا متن ایمیل خود را با همان کیبورد کوچک گوشی تایپ کند.

ارسال عکس با ایمیل‌ها می‌توانستند با وضوح کامل 640 در 480 پیکسل ارائه شوند اما با MMS به کیفیت ۱۶۰ در ۱۲۰ پیکسل محدود می‌شدند. کاربران می‌توانستند عکس‌های خود را با دو کیفیت: «اکسترا لارج» (Extra Large) ۳۲۰ در ۲۴۰ پیکسل که  کیفیت کامل بود یا کیفیت «مدیوم» (Medium) را که کیفیت متوسطی داشت، انتخاب کنند. تنظیم روی کیفیت اکسترا لارج یعنی رزولوشنی در حدود ۳ دهم مگاپیکسل و اکنون با گذشت مدت زمانی کمتر از بیست سال از آن سال‌ها ما گوشی‌هایی داریم که عکس‌های ۱۰۸ مگاپیکسلی ثبت می‌کنند.

واقعاً از آن زمان تاکنون چیزی که تغییر کرده، خود این شرکت تلفن همراه است. سونی سهم اریکسون را که ۵۰ درصد بود خرید و اکنون فقط با نام سونی گوشی تولید می‌شود.

سونی اریکسون T68i اولین تلفن همراه واقعی در بسیاری از فیلم‌ها بود. ازجمله فیلم  Die Another Day (روزی دیگر بمیر) که جیمز باند در آن نقش آفرینی کرده است. هرچند که خود جیمز باند از این گوشی استفاده نمی‌کند و در دست Jinx (هیل بری) دیده می‌شود. اگر به تاریخچه تلفن‌هایی که در فیلم‌های جمیز باند علاقه داشته باشید حتما متوجه شده‌اید که در این فیلم‌ها از چه گوشی‌هایی بیشتر استفاده شده است. البته این روزها جیمز باند از گوشی‌های نوکیا ساخت شرکت HMD گلوبال استفاده می‌کند. بله، اوضاع و زمانه تغییر کرده است.

تلفن T68 یک فیچرفون بود که طعنه‌آمیز است چرا که قبلا گوشی اریکسون R380 اولین دستگاهی بود که به عنوان «تلفن هوشمند» در بازار عرضه شد و اولین تلفنی بود که سیمبین را اجرا کرد. درواقع، سونی اریکسون از سیستم عامل سیمبین در دستگاه‌های دیگری به جز در گوشی‌‌های UIQ خود استفاده چندانی نکرد. این شرکت تا قبل از استقرار در سیستم عامل اندروید، در جستجوی به دست آورن برخی از قابلیت‌ها بود.

گوشی تلفن T68 (سونی) اریکسون محصول و مخصوص زمان خودش بود. وسایل الکترونیکی به اندازه کافی پیشرفته بودند که به کاربران قابلیت اتصال اینترنت در حین حرکت را بدهند، اما به اندازه کافی پیشرفت نکرده بودند تا کاربران بتوانند کار زیادی با ﺁن انجام دهند.

در آن زمان و با آن گوشی‌ها، شما می‌توانستید عکس بگیرید اما سال‌ها طول کشید تا تلفن‌ها توانستند جایگزین دوربین‌های عکاسی شوند. با این حال، تی۶۸ و گوشی‌هایی که مثل آن بود، باعث می‌شد احساس کنیم که در ﺁینده زندگی می‌کنیم، هرچند که ممکن بود عجیب و غریب نیز باشند.