بزرگترین دریای قمر تایتان (Titan) سیاره زحل یکی از جالبتوجهترین مکانها برای میزبانی حیات فرازمینی بوده که اخیرا عمق آن مشخص شده است. در ادامه با ما همراه باشید.
عمق بزرگترین دریای قمر تایتان (Titan) سیاره زحل اخیرا مورد توجه دانشمندان قرار گرفته و در مقالهای جدید، اشاره شده که حجم مایع مورد نظر حداقل تا 305 متر از سطح این جرم آسمانی عمق دارد.
دانشمندان از مدتها پیش امیدواری زیادی به پتانسیل بالای قمر تایتان برای میزبانی از حیات فرازمینی داشتهاند و همیشه احتمال اینکه در حال حاضر و یا در گذشته موجودات زندهای در این جرم آسمانی حضور داشته باشند، دانشمندان را به سمت تحقیق بیشتر در رابطه با تایتان و سیاره میزبانش، زحل کشانده است.
تایتان بزرگترین قمر زحل بوده و دانشمندان میگویند که به احتمال قوی در زیر اتمسفر گازی این جرم آسمانی، دریایی از متان مایع وجود دارد؛ نام کراکن میر (Kraken Mare) برای دریای مورد نظر انتخاب شده و تازهترین تحقیقات نشان داده که در نزدیکی مرکز دریای قمر تایتان عمق حجم مایع به هزار فوت یا تقریبا 305 متر میرسد.
بزرگترین دریای قمر تایتان
نکته جالب در مورد نتایج تحقیق اخیر خوشحالی دانشمندان در مورد مشخص شدن عمق دریای متان کراکن میر است؛ دانشمندان میگویند که چنین عمقی برای فرستادن یک زیردریایی رباتیک به منظور کاوش تایتان ایدئال بوده و احتمال اینکه در آینده چنین پروژهای عملی شود کم نیست. اطلاعاتی که برای رسیدن به نتایج این تحقیق به کار رفته بود، در یکی از آخرین پروازهای فضاپیمای معروف کاسینی (Cassini) از نزدیکی سیاره زحل و تایتان به دست آمد.
نویسنده اصلی مقاله اخیر، والریو پوگیالی (Valerio Poggiali) میگوید که عمق، ترکیب و ابعاد سایر دریاهای سطح قمر تایتان تاکنون اندازهگیری شده و کراکن میر تنها دریایی بود که اطلاعاتی در مورد ابعاد آن در دست نبود. این دریای قمر تایتان بزرگترین حجم متان مایعی بوده که در سطح جرم آسمانی مورد نظر وجود دارد و عملا میتوان گفت که مشخص کردن جزئیات آن بسیار بااهمیت است.
تایتان حدودا 1.6 میلیارد کیلومتر از زمین فاصله داشته و اتمسفر آن شامل لایه ضخیمی از گاز نیتروژن طلایی رنگ میشود. از طرف دیگر دانشمندان با استفاده از دادههای فضاپیمای کاسینی و همچنین سایر رصدها اعلام کردهاند که در زیر لایه ضخیم نیتروژن موجود، سطح تایتان شباهت زیادی به سطح سیاره ما دارد. اینطور که به نظر میرسد، رودخانهها، دریاچهها و دریاهایی از متان مایع سراسر تایتان را پوشاندهاند و به آن ظاهری دادهاند که از بالا بسیار شبیه رودخانهها و دریاهای زمینی است.
اندازهگیری عمق کراکن میر
بر اساس اطلاعات موجود، پرواز نزدیکی که اطلاعات پژوهش اخیر را در اختیار دانشمندان قرار داد، با کد “T104 ” شناخته میشود که در تاریخ 21 آگوست سال 2014 انجام شد. در آن پرواز رادار موجود در کاسینی مشغول بررسی وضعیت دریای کوچکی به نام لیگیا میر (Ligeia Mare) در نزدیکی قطب شمال بزرگترین قمر زحل بود. این دریای قمر تایتان جزیرهای به نام جزیره جادویی را در خود دارد که هرچند وقت یک بار زیر متان مایع موجود فرو رفته و پس از مدتی مجددا ظاهر میشود.
در پرواز مورد نظر کاسینی در ارتفاع هزار کیلومتری از تایتان، با سرعت تقریبی 21 هزار کیلومتر بر ساعت حرکت میکرد و در چنین موقعیتی، از رادار موجود برای اندازهگیری عمق بزرگترین دریای قمر استفاده شد. برای این منظور نوعی سیگنال به سطح دریا ارسال شد و سپس با بررسی اختلاف زمان بازگشت سیگنال از سطح دریا و از عمیقترین نقطه آن، امکان اندازهگیری عمق کراکن میر فراهم شد.
از طرف دیگر ترکیب این دریای قمر تایتان هم از طریق اندازهگیری مقدار انرژی راداری که در ارسال سیگنالها جذب متان مایع موجود شد، اندازهگیری میشود. البته گفته شده که کراکن میر عمیقتر آن چیزی است که بتوان به کمک رادار و با دقتی قابل قبول اندازه گرفت و به همین دلیل دانشمندان تخمین زدهاند که عمق آن به احتمال قوی باید چیزی در حدود 305 متر باشد.