داستان مبارزه هوایی گورمن و تعقیب و گریز یوفو در شهر فارگو آمریکا

مبارزه هوایی گورمن (Gorman Dogfight) یکی از داستان‌های شناخته شده مشاهده یوفو یا همان اشیا ناشناس پرنده بود که به ده‌ها سال پیش برمی‌گردد.

در ادامه قصد داریم تا ماجرای مبارزه هوایی گورمن (Gorman Dogfight) میان یک خلبان جنگ جهانی دوم و یک یوفو یا همان شی ناشناس پرنده را بررسی کنیم. این ماجرا به اواسط قرن گذشته میلادی مربوط می‌شود و معمای آن تا به امروز حل نشده است.

یک شب جمعه، در 1 اکتبر 1948، جمعیتی برای تماشای یک مسابقه فوتبال آمریکایی دانشگاهی در شهر فارگو ایالت داکوتای شمالی آمریکا گرد هم آمدند؛ این مسابقه بین دو تیم بایسون‌ها و وایکینگ‌های آگوستانا بود و در اواسط بازی، خلبانی از دوران جنگ جهانی دوم، در نزدیکی آن محل با یک شی ناشناس پرنده درگیر شد.

نکته جالب این بود که قبل از وقوع این اتفاق یک خبرنگار محلی پیش‌بینی کرده بود که احتمالا مردم شاهد نمایشی هوایی در زمان مسابقه خواهند بود. البته پیش‌بینی مورد نظر به هیچ وجه از این خبر نمی‌داد که یک داگ فایت یا همان مبارزه هوایی بین هواپیمایی جنگی و یک یوفو رخ خواهد داد و کسی نمی‌دانست که ماجرای آن شب بعدها با نام مبارزه هوایی گورمن معروف می‌شود. اسناد محرمانه تحقیقات دولتی در مورد حادثه مورد نظر به تازگی از طبقه‌بندی سری خارج شده‌اند و به همین دلیل، طرفداران دنیای اشیا پرنده ناشناس اخیرا توجه ویژه‌ای به این ماجرا کرده‌اند.

مبارزه هوایی گورمن

بر اساس اطلاعات موجود، علاوه بر هدایت کننده هواپیمای جنگی، یعنی خلبان باسابقه جنگ جهانی دوم جورج گورمن (George Gorman)، سه متخصص دیگر هم شاهد ماجرای رخ داده بین گورمن و یوفو مورد نظر بودند و همین مسئله باعث شده تا اعتبار این مورد از برخورد با اشیا ناشناس پرنده بسیار پر اعتبار باشد.

گورمن در آن زمان 25 سال سن داشت و جزو گارد ملی داکوتای شمالی بود؛ در شب حادثه، این خلبان حرفه‌ای و همکارانش مشغول ماموریتی هوایی بودند و در ساعت 20:30، حدودا نیم ساعت بعد از شروع بازی فوتبال آمریکایی شهر فارگو، گورمن سوار بر هواپیمای موستانگ پی 51 (P-51 Mustang) خود همچنان در حال پرواز بود. گورمن قصد داشت تا در ساعت 21:00 به زمین بنشیند، اما وقتی در فاصله 3 کیلومتری از زمین بازی مشغول پرواز بود، متوجه نوری ناشناس در آسمان شد و تصمیم گرفت تا برای بررسی بیشتر به دنبال نور برود. ماجرای مبارزه هوایی گورمن در این زمان آغاز شد.

پیش از مشاهده نور، برج مراقبت به این خلبان هشدار داد که هواپیمای پایپر کاب کوچکی در ارتفاعی کمتر از او، در حال پرواز است. پس از مشاهده نور، گورمن به مسئولان برج مراقبت گفت که شی مورد نظر یک دیسک نورانی با لبه‌هایی مشخص بوده که در حال دور زدن روی آسمان شهر است. کارشناسان مستقر روی زمین گفتند که اثری از این دیسک نورانی روی رادار آن‌ها وجود ندارد و تنها هواپیماهای قابل مشاهده موستانگ پی 51 و هواپیمای کوچک‌تر نزدیک محل پرواز گورمن هستند.

نظر شاهدان ماجرا

بر اساس صحبت‌های یکی دیگر از کسانی که حرف‌های گورمن را در آن شب شنیده بود، این یوفو قبل از رسیدن هواپیمای جنگی این خلبان باسابقه، به صورت چشمک‌زن نور سفیدی از خود ساطع می‌کرد؛ اما به محض رسیدن هواپیمای موستانگ پی 51، این نور ثابت شد و مبارزه هوایی گورمن با شی ناشناس آغاز شد.

گفته شده که نور مورد نظر پس از ثابت شدن به سمت چپ رفت و وقتی گورمن در ارتفاع 2 کیلومتری زمین به آن نزدیک شد، یوفو با سرعت تقریبی هزار کیلومتر بر ساعت از محل دور شد. حداکثر سرعت گورمن 650 کیلومتر بر ساعت بود و به همین دلیل، در مدت زمانی کوتاه این یوفو از دست هواپیمای جنگی گارد ملی داکوتای شمالی فرار کرد.

طبق اطلاعات موجود، مبارزه هوایی گورمن حدودا 27 دقیقه طول کشید و از آنجایی که یوفو پس از دور شدن از هواپیما، مجددا به سمت او پرواز کرد، داگ فایت عجیب و غریب آن شب بین یک هواپیمای ساخت دست بشر و نوری ناشناخته کمی طول کشید.

گورمن گزارش کرد که پس از دور شدن از محل ابتدایی، یوفو مورد نظر مستقیما به سمت هواپیمای او حرکت کرد؛ این دو شی پرنده به حدی به هم نزدیک شدند که احتمال برخورد آن‌ها از رو به رو، شدید شد. پیش از رسیدن به هم گورمن به صورت ناخودآگاه سرش را پایین آورد چرا که فکر می‌کرد که با یوفو برخورد می‌کند، اما در لحظه نهایی، شی ناشناس از بالای هواپیما عبور کرد.

اطلاعات محرمانه مبارزه هوایی گورمن

مبارزه هوایی گورمن همین جا به پایان رسید و پس از برخورد نزدیک رخ داده، این خلبان به سختی هواپیمایش را به زمین نشاند؛ پس از مدتی خلبان مورد نظر گزارش کرد که این ماجرا عجیب‌ترین اتفاق تمام زندگی او بوده چرا که یوفو فارگو بدون ایجاد هیچ گونه صدا یا ردی از سوزاندن سوخت و اگزوز، در آسمان حرکت می‌کرد. گورمن گزارش کرد که حتی هیچ بویی از پرواز این شی ناشناس پرنده در آسمان باقی نمانده بود و به غیر از نور شدید مشاهده شده، اثری از پرواز این وسیله در هوا وجود نداشت.

تصویر بالا طرحی از اتفاق 1 اکتبر 1948 در آسمان شهر فارگو بود که توسط گورمن کشیده شده است؛ این طرح تا پیش از انتشار اطلاعات مربوط به مبارزه هوایی گورمن در اختیار عموم قرار نداشت. سه روز پس از این حادثه، از طرف دفتر اطلاعات نیروی هوایی افرادی برای تحقیق به محل اعزام شدند تا با فارگو، دو نفر از افراد حاضر در برج مراقبت و همچنین دو متخصص امور هوایی که از روی زمین این یوفو نورانی را دیده بودند، مصاحبه کنند.

به علاوه، با خلبان هواپیمای کوچک پایپر کاب که پزشکی از شهر فارگو بود، همراه با یک سرنشین که در شب حادثه سوار بر این هواپیما بود، مصاحبه شد. هر دوی این افراد هم یوفو ماجرای مبارزه هوای گورمن را در آسمان دیده بودند.

پروازی متناسب با قوانین فیزیک

گورمن در اظهارنامه‌ای که تحت سوگند بود اعلام کرد که یوفوی مشاهده شده به صورت هوشمندانه‌ای در آسمان حرکت می‌کرد و به راحتی به اطراف جابه‌جا می‌شد؛ این خلبان جنگ جهانی دوم گفت که به اعتقاد او، این شی ناشناس پرنده تا حدی از قوانین اینرسی و فیزیک هوانوردی پیروی می‌کرد و شتاب گرفتن آن به صورت تدریجی بود. اگر با اصول علم فیزیک در مورد حرکت اجسام آشنا باشید می‌دانید که اشیا پرنده ‌از قوانین خاصی پی روی می‌کنند. به گفته گورمن، یوفو شهر فارگو با اینکه در سرعت‌های بسیار بالا به شکلی غیر معمول دور می‌زد، همچنان پیرو این قوانین بود.

کمی پس از ماجرای مبارزه هوایی گورمن یک روزنامه محلی با این خلبان مصاحبه کرد؛ گورمن اعلام کرد که تا آن زمان، در تمامی طول زندگی‌اش چنین اتفاقی را تجربه نکرده بود و اگر این داستان را از زبان کس دیگری می‌شنید، به دیوانه بودن طرف مقابل شک می‌کرد. این خلبان باتجربه در مصاحبه‌ای اظهار کرد که برای یک لحظه کوتاه هوشیاری خود را از دست داد و با اینکه در بهترین وضعیت سلامتی بود، بدنش توانایی تحمل فشار جسمی ناشی از سرعت و چرخش‌های یوفو در آسمان را نداشت.

بالون هواشناسی و مبارزه هوایی گورمن

به صورت کلی، بدن خلبان‌ها تا حد مشخصی توانایی تحمل شتاب گرفتن هواپیما و همچنین دور زدن وسیله در سرعت‌های بالا را دارد و گورمن معتقد بود که خلبان یوفوی مورد نظر مطمئنا نمی‌توانست با حرکت وسیله‌اش در آن سرعت، هوشیاری خود را نگه دارد و هرکدام از چرخش‌هایی که توسط این شی ناشناس پرنده انجام شده باید این خلبان را بی‌هوش می‌کردند. از طرف دیگر افزایش ارتفاع این یوفو هم شیبی داشت که برای گورمن قابل تصور نبود و در مقایسه با موستانگ پی 51 مورد استفاده این خلبان جنگ جهانی دوم، مانورهای عجیب و غریبی انجام می‌داده است.

کمی پس از حادثه مبارزه هوایی گورمن بررسی‌ها نشان داد که هواپیمای این خلبان آثار زیادی از رادیواکتیو روی خود داشته و گفته شده که این اتفاق به واسطه پرواز در ارتفاع بالا رخ داده است.

کسانی که مسئول تحقیق در رابطه با این اتفاق بودند، توجیهی را در آن زمان ارائه کردند که هم‌اکنون به گوش علاقه‌مندان به موضوعات مربوط به یوفو، بسیار آشنا است. این متخصصان گفتند که ترکیب نگاه کردن به سیاره مشتری و حضور یک بالون هواشناسی مخصوص در منطقه باعث شده بود تا گورمن و سایر شاهدان ماجرا تصور کنند که یک یوفو در آسمان وجود دارد. گورمن با انتشار این اطلاعات اصرار داشت که شی مورد نظر یک بالون هواشناسی نبوده، با این حال مسئولان به او هشدار دادند که اگر بیشتر از این در رابطه با حادثه مورد نظر صحبت کند، به دادگاه نظامی کشیده خواهد شد.

تماشاچیان مسابقه فوتبال

به نظر می‌رسد که همین تهدیدها باعث شد تا پس از مبارزه هوایی گورمن خلبان اصلی ماجرا به شکلی بی‌سر و صدا به فعالیت‌های خود ادامه دهد در پایگاه‌هایی در ایتالیا و سرتاسر آمریکا مشغول به کار باشد. گورمن در اوایل دهه 80 میلادی، پس از بازنشسته شدن با درجه سرهنگ دومی، به دلیل ابتلا به بیماری سرطان پانکراس از دنیا رفت. این خلبان در زمان مرگ خود 59 سال داشت.

همان‌طور که اشاره کردیم، موضوع بالون هواشناسی برای توجیه موارد مختلفی از برخورد با یوفوها ارائه شده و برای این مورد خاص هم مسئولان با بهانه کردن موضوع نورانی بودن غیر معمول سیاره مشتری در شب 1 اکتبر 1948، ادعا کردند که خلبان چیزی را در آسمان دیده  که واقعا وجود نداشته است. پس از بازنشستگی، گورمن هیچ وقت به صورت عمومی در رابطه با اتفاق مورد نظر صحبت نکرد، اما دوستان این خلبان می‌گویند که توجیه مربوط به بالون هواشناسی هرگز او را متقاعد نکرده بود.

با این تفاسیر، تماشاچیان مسابقه فوتبال آمریکایی که در شب مبارزه هوایی گورمن در جریان بود، چه چیزی به یاد دارند؟

همان‌طور که اشاره شد، حادثه مشاهده یوفو بر فراز شهر فارگو در سال 1948 هم‌زمان با یک مسابقه فوتبال آمریکایی بود و بر اساس اطلاعات موجود، شب حادثه هوا کاملا صاف بوده و هیچ گزارشی از بارش باران و یا ابری بودن هوا موجود نیست. با این حال هیچ کدام از کسانی که در این مسابقه حضور داشتند و یا بازی را تماشا کردند، در طول چند دهه گذشته صحبتی در مورد مشاهده شی ناشناس پرنده‌ای که در 3 کیلومتری محل بازی رویت شده نکرده‌اند.

تحقیقات آینده

دکتر جی آلن هاینک (J. Allen Hynek)، ستاره شناسی که توسط دولت آمریکا برای بررسی حوادث برخورد با یوفوها استخدام شده بود، پس از بررسی ماجرای مبارزه هوایی گورمن با خلبان موافقت کرد که نور مشاهده شده نمی‌توانسته ناشی از پرواز یک بالون هواشناسی بوده باشد. شاید نام هاینک را تاکنون شنیده باشید؛ این دانشمند معروف در اواسط قرن بیستم مسئول پروژه‌ای به نام پروژه کتاب آبی (Project Blue Book) بود که پیش از این مقاله‌های مختلفی را در گجت نیوز در مورد آن منتشر کرده‌ایم.

هاینک به اعتقاد برخی به عنوان پدر بحث یوفولوژی شناخته می‌شود و گفته شده که اصطلاح شی ناشناس پرنده یا همان یوفو هم توسط این دانشمند بر سر زبان‌ها افتاد. تا به امروز، هنوز ماجرای تعقیب و گریز یوفو توسط جورج گورمن حل نشده و کسی نمی‌داند که آیا واقعا دلیل موجهی برای بروز چنین حادثه‌ای وجود داشته و یا واقعا فرازمینی ها بر فراز شهر فارگو پرواز کرده‌اند.

حادثه سال 1948 از این لحاظ که حدودا 27 دقیقا طول کشید و در تمام طول این مدت، گورمن درگیر تعقیب یوفو بود، جایگاه ویژه‌ای در میان حوادث مرتبط با دنیای اشیا ناشناس پرنده دارد. از طرف دیگر خلبان مورد نظر تنها شاهد ماجرا نبود و تعداد زیادی از شاهدان عینی که در آسمان و روی زمین یوفو را دیدند، صحبت‌های گورمن را تایید می‌کنند.

انتظار می‌رود که با خارج شدن اطلاعات این حادثه از طبقه‌بندی محرمانه، تحقیقات بیشتری در مورد آنچه در دهه 40 میلادی بر فراز شهر فارگو رخ داد، انجام شود.