یک ستاره دنباله دار به منظومه شمسی وارد شد. به گفته دانشمندان، این شی متحرک قبل از ناپدید شدن برای 5.5 میلیون سال، 2 دهه قابل رویت خواهد بود!
منظومه شمسی را باید اوج خلاقیت و عظمت پروردگار بدانیم که سیاره زمین در حقیقت، قسمت بسیار ناچیزی از آن را تشکیل میدهد! با این حساب، اگر هر از چند گاهی ستاره شناسان شی جدیدی که تابحال در کیهان رویت نشده را کشف کنند، اصلا نباید تعجب کرد!
ورود ستاره دنباله دار به منظومه شمسی
در همین رابطه، آخرین موردی که دانشمندان موفق به کشف آن شدند، یک ستاره دنباله دار ناشناخته است که به گفته آنها، به تازگی وارد منظومه شمسی شده است. البته این اولین باری نیست که با گزارش ورود یک شی ناشناس به منظومه شمسی روبرو هستیم. گفته شده است که این شی متحرک «برناردینلی- برنشتاین» (Bernardinelli-Bernstein) نام دارد. ستاره شناسانی که مسئولیت تحقیق بر روی این ستاره دنباله را برعهده دارند، به این موضوع پی بردهاند که گردش این ستاره 5.5 میلیون سال طول خواهد کشید!
این شی متحرک نشات گرفته از ابر Oort است و در روز 24 ژوئن رسما به عنوان یک ستاره دنباله دار شناخته و تایید شد؛ نام گذاری آن هم، دقیقا یک هفته پس از رویت آن توسط ستاره شناسان از طریق دوربین انرژی تاریک صورت گرفت. نام تخصصی این ستاره دنباله دار در حقیقت C / 2014 UN271 است و به افتخار کاشفان آن، با نام آسانتر Berardinelli-Bernstein هم شناخته میشود.
با وجود اینکه مدت زمان زیادی از ورود این ستاره دنباله دار به منظومه شمسی نمیگذرد، تاکنون دانشمندان اطلاعات جالبی در مورد این ستاره دنباله دار فرا گرفتهاند. برای مثال، گمان میرود عرض این شی متحرک 62 مایل (حدود 99 کیلومتر) باشد که در حال حاضر 20 برابر فاصله زمین و خورشید از ما است. به گفته دانشمندان، این شی متحرک در 23 ژانویه 2031 به نزدیکترین نقطه خود به خورشید خواهد رسید. گفته شده است که در آن زمان، این شی متحرک فراتر از مدار زحل خواهد بود و فاصله آن از زمین به حدود 10.95 خورشیدی میرسد.
ستاره شناسان از بابت کشف این سیاره بسیار هیجان زدهاند، چراکه به گفته آنها میتوان درباره این ستاره دنباله دار قبل از ناپدید شدن برای 5.5 میلیون سال دیگر، برای حدوداً 2 دهه مطالعه کنند. همچنین، انتظار میرود که این شی ناشناس شفاف باشد و از بابت رویت آن، مشکلی برای ستاره شناسان در سرتاسر دنیا پیش نیاید. مدار این شی متحرک عمود بر صفحه سیارهها است و در دورترین نقطه از زمین، حدود یک سال نوری از خورشید قرار دارد.
دانشمندان براین باورند که احتمالا این ستاره دنباله دار و ابر Oort، در گذشته بخشی از منظومه شمسی بودند، اما به دلایل مربوط به برهمکنش گرانشی با سیارههای بزرگتر مانند زحل و نپتون بیرون رانده شدند. نظر شما درباره این رویت ستارههای دنباله دار و سایر اکتشافات فضایی چیست؟ نظر خود را گجت نیوز به اشتراک بگذارید.