فلش بک: نگاهی به آيپاد تاچ، آیفونی که گوشی نبود!

اپل با عرضه آيپاد تاچ در سال 2007 انقلابی که با آيفون شروع کرده بود را تکمیل کرد. iPod Touch که شباهت زیادی به آيفون داشت برای علاقه‌مندان به موسیقی عرضه شده بود.

در سال 2001 بود که اپل از نسل اول آیپاد رونمایی کرد و بدین ترتیب با عرضه این گجت کوچک دنیای موسیقی پرتابل را برای همیشه تغییر داد. البته آيپاد اولین پخش کننده موسیقی پرتابل نبود و پیش از آن نیز گجت‌های متنوعی عرضه شده بودند. حتی پس از عرضه نیز به دلیل عدم پشتیبانی از ارتباط بی‌سیم و حافظه ذخیره‌سازی کم انتقادات تندی به آن شد.

در آن زمان کارشناسان آيپاد را حتی محصولی ضعیف‌تر از نومد ارزیابی کردند. نومد نام سری پخش‌کننده‌های موسیقی پرتابل شرکت Creative بود که آخرین عضو آن با نام Jukebox در اواخر ۲۰۰۰ و با ۶ گیگ حافظه داخلی عرضه شده بود. برای یادآوری باید بگوییم که کاربران آيپاد برای ذخیره موسیقی‌های مورد نظر خود فقط ۵ گیگ حافظه در اختیار داشتند.

آيپاد تاچ، یک پخش کننده موسیقی کاملا هوشمند

البته فلش بک امروز درباره هیچکدام از این دو گجت نیست، بلکه می‌خواهیم درباره یکی از مهمترین محصولات اپل که در سال ۲۰۰۷ متولد شد یعنی آیپاد تاچ صحبت کنیم. اپل iPod Touch را تنها چند ماه پس از نسل اول آیفون روانه بازار کرد. آيپاد تاچ از یک نمایشگر ۳.۵ اینچی LCD با نسبت تصویر ۳ یه ۲ (که در آن زمان در محصولات اپل رایج بود) و دکمه هوم در پایین نمایشگر بهره می‌برد.

همین ترکیب سبب میشد که آيپاد تاچ شباهت زیادی به آيفون داشته باشد. آيپاد‌ها معمولا از یک چرخ کنترلی بهره مي‌برند؛ اما آيپاد جدید نسبت به نسل‌های قبل با تغییری انقلابی همراه شده بود.

جذاب‌ترین قابلیت آيپاد تاچ مجهز شدن آن به سیستم عامل iOS بود (که در آن زمان با نام iPhoneOS شناخته میشد) و همین نیز سبب شده بود که به یک دستگاه هوشمند تمام عیار تبدیل شود.

طبیعتا آیپاد جدید مثل آيفون نبود؛ زیرا همانند گوشی امکان برقراری تماس را نداشت؛ اما از وای‌فای پشتیبانی می‌کرد و می‌توانستید با آن وبگردی کنید. تازه با آمدن iOS 2 به اپ استور نیز دسترسی پیدا کرد.

البته این قابلیت مهم هزینه داشت. iOS 2 به عنوان یک آپدیت رایگان برای کاربران آيفون عرضه شد، ولی افرادی که آيپاد تاچ را خریداری کرده‌ بودند؛ باید برای دریافت آن ۱۰ دلار پرداخت می‌کردند. تصمیم اپل کمی ناراحت کننده بود؛‌ اما در هر حال ۱۰ دلار ارزشش را داشت.

نسخه ۸ گیگابایتی آيپاد تاچ در زمان عرضه ۳۰۰ دلار قیمت داشت و برای تهیه نسخه ۱۶ گیگابایتی آن نیز باید مبلغ ۴۰۰ دلار را پرداخت می‌کردید. همچنین در صورت تمایل به در اختیار داشتن حافظه بیشتر، مدل ۳۲ گیگابایتی با قیمت ۵۰۰ دلار در دسترس بود.

در حالی که مدل ۴ گیگابایتی آيفون ۵۰۰ دلار قیمت داشت و مدل ۸ گیگابایتی آن نیز برچسب قیمتی ۶۰۰ دلاری را یدک می‌کشید و البته کاربران متعهد به قرارداری ۲ ساله با اپراتور AT&T می‌شدند. طبیعتا در صورت خرید آيپاد چنین قرارداری وجود نداشت.

آيپاد ار همان نمایشگر و چیپست آيفون (پردازنده تک هسته‌ای آرم با فرکانس ۴۱۲ مگاهرتز) بهره می‌برد و حتی از لحاظ میزان رم (۱۲۸ مگابایت) نیز تفاوتی با گوشی اپل نداشت. علاوه بر اینها آيپاد تاچ می‌توانست به راحتی برنامه‌ها و بازی‌های آيفون را اجرا کند. در واقع اگر می‌خواستید به اکوسیستم iOS بپیوندید، آيپاد جدید ارزانترین راه ممکن بود.

اپل یک گجت موسیقی محور فوق‌العاده را روانه بازار کرده بود که می‌توانست توانمندی‌های آیفون را برای شما به ارمغان بیاورد. فراموش نکنید که در آن زمان آيفون از بسیاری از گوشی‌های رقیب بهتر بود. تنها مشکل این گجت عدم پشتیبانی از تماس و پیام متنی و عدم امکان استفاده از اینترنت موبایل بود؛ اما اگر پیش از آيپاد یک گوشی خریده بودید، دیگر این مشکل به چشم نمی‌آمد.

این روز‌ها شاید این پیشنهاد احمقانه به نظر برسد و حتی ایده یک پخش کننده موسیقی اختصاصی نیز چندان برای اکثر کاربران منطقی نباشد، ولی در سال ۲۰۰۷ هنوز گوشی‌های هوشمند بازار گجت‌های الکترونیک پرتابل را تحت کنترل خود در نیاورده بودند. بنابراین داشتن یک گوشی، یک پخش کننده موسیقی و یک دوربین در کنار هم خیلی عجیب به نظر نمی‌رسید.

یکی از مهمترین دستاورد‌هایی که به واسطه عرضه نسل‌های اولیه آیپاد نصیب اپل شد، ساخت iTunes در سال ۲۰۰۱ و iTunes Store در سال‌های بعد بود. در واقع از این طریق بود که اپل توانست رابطه خود را با استودیو‌های موسیقی تقویت کند و تجربه بسیار ارزشمندی را در رابطه با گجت‌های الکترونیک جیبی به دست آورد.

همه اینها در نهایت پایه‌گذار یکی از اصلی‌ترین منابع درآمد این روز‌های این شرکت یعنی اپ استور شدند. ارتباطات شرکت آمریکایی با صنعت سرگرمی نیز هدر نرفت؛ زیرا اپل همچنان موسیقی، برنامه‌ تلویزیونی، فیلم‌ و کتاب‌ را برای فروش عرضه می‌کند.

پس از چند سال کار روی گجت‌های الکترونیک جیبی بود که اپل برای عرضه بزرگترین محصول تاریخ خود یعنی آيفون آماده شد. البته آيفون در نهایت تا حدی پیش رفت که سهم بازار آیپاد را کاملا از آن خود کرد؛ اما با نگاه به گزارش‌های مالی این شرکت، هیچکس نمی‌تواند از این تصمیم اپل خرده بگیرد. در این شرایط بود که اولین آیپاد تاچ عرضه شد. دقیقا در هنگامی که مرگ تدریجی یک محصول شروع شده بود.

البته این پایان داستان ما نیست. اپل هفت نسل از آيپاد تاچ را روانه بازار کرد و شاید باورتان نشود؛ اما هنوز هم زنده است و این روز‌ها کاربران علاقه‌مند می توانند با پرداخت ۲۰۰ دلار نسخه ۳۲ گیگابایتی آن را از اپل خریداری کنند. آخرین نسل از آيپاد تاچ بر اساس سخت افزار ضعیف‌ شده آيفون 7 با نمایشگر کوچکتر ۴ اینچی (۶۴۰ در ۱۱۳۶ پیکسل) ساخته شده است و اگرچه دو سال از عمر آن می‌گذرد، ولی به iOS 15 مجهز شده است (قابل توجه تولیدکنندگان اندرویدی).

درست است که نفس‌های آيپاد تاچ به شماره افتاده است؛ زیرا با پرداخت ۲۰۰ دلار می‌توانید نسخه ریفربیش شده آيفون را خریداری کنید؛ اما فراموش نکنیم که آيپاد تاچ برای مدت زیادی دوام آورد و این در حالی بود که سایر رقبای آن پس از اوج‌گیری گوشی‌های هوشمند به سرعت محو شدند.

چه کسی این روز‌ها به یک پخش کننده موسیقی اختصاصی نیاز دارد؟ گوشی شما می‌تواند این کار را بکند. ساعت هوشمند نیز از پس آن برمی‌آید. حتی برخی از ایرباد‌های بی سیم نیز دارای حافظه داخلی هستند و می‌توانند به صورت مستقل موسیقی پخش کنند.

آيپاد یکی از موفق‌ترین گجت‌های الکترونیکی پرتابل تاریخ بود که تا حدودی قربانی موفقیت خودش شد؛ اما اگر بخواهیم به جنبه مثبت قضیه نگاه کنیم، راه را برای عرضه موفق‌‌ترین سری گوشی‌های هوشمند تاریخ هموار کرد و آيپاد تاچ نیز دقیقا در بین این دو قرار گرفته بود.

برخی بر این باورند که تاریخ تکرار می‌شود. انتقاداتی که از نسل اپل آيپاد میشد را یادتان هست؟ حالا بیایید نگاهی به به صحبت‌های استیو بالمر، مدیرعامل وقت مایکروسافت درباره نسل اول آيفون بیندازیم.

۵۰۰ دلار؟ به همراه قرارداد با اپراتور؟ این گرانترین گوشی دنیا است و چون کیبورد ندارد، نمی‌تواند مشتریان تجاری را به خود جلب کند؛ زیرا اصلا برای نوشتن ایمیل خوب نیست.

نظر شما درباره آيپاد تاچ چیست؟