تصاویر جدید فضاپیمای ناسا از دنیای اسرار آمیز پلوتو:اولین عکس رنگی از قمر نیکس و رشته کوهی دیگر در قلب پلوتو

فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا تصاویر جدیدی از دنیای اسرار آمیز پلوتو را به زمین ارسال کرد.این تصاویر جدید حاوی اولین عکس رنگی از نیکس ، ماه ( قمر ) کوچک پلوتو و همچنین تصویری از یک رشته کوه دیگر در منطقه موسوم به قلب پلوتو می باشد.در ادامه با گجت نیوز همراه باشید تا آخرین یافته ها از سیاره کوتوله پلوتو ( پلوتون ) را با هم بررسی کنیم.

نخستین تصویر رنگی نیوهورایزنز از نیکس :

سیاره سرد و اسرار آمیز پلوتو ۵ قمر شناخته شده دارد که به ترتیب دورترین فاصله از پلوتو عبارتند از: شارون، استیکس، نیکس، سربروس، و هیدرا.از زمان نزدیک شدن فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا به سیاره پلوتو چند تصویر خوب از بزرگترین ماه ( قمر ) این سیاره به دستمان رسیده و اکنون تصاویری از ماه های کوچک تر و ناشناخته تر پلوتو هم رفته رفته به زمین مخابره می گردد.نیکس و هیدرا دومین و سومین ماه هایی هستند که یافت شده اند و تقریبا به یک اندازه می باشند ، ولی این تنها چیزیست که آن دو را همانند یکدیگر ساخته است.

نخستین تصویر رنگی نیوهورایزنز از نیکس، که رنگ ها در آن سیرتر شده اند، یک ناحیه ی فریبنده را بر روی این ماه لوبیا-شکل نشان می دهد. داده های رنگی این تصویر را دستگاه رالف (Ralph) فضاپیمای نیوهورایزنز گرد آورده و یک لکه ی سرخ فام را بر روی آن نشان می دهد که توجه دانشمندان ماموریت را به خود جلب کرده. این داده ها در بامداد ۱۴ ژوییه ی ۲۰۱۵ گردآوری و در روز ۱۸ ژوییه بر روی زمین دریافت شدند.

رنگ کلی سطح نیکس در این تصویر خاکستری است، ولی منطقه ی نویافته ی روی آن سرخی نمایانی دارد. الگوی آن که همانند هدف تیراندازی است دانشمندان را به این گمان واداشته که ناحیه ی سرخ فام یک دهانه است. شریل هاوت، دانشمند ماموریت از بنیاد پژوهشی جنوب باختر در بولدر کلرادو می گوید:

داده های همنهشتی دیگری از نیکس گردآوری شده ولی هنوز آن ها را دریافت نکرده ایم. این داده ها به ما خواهند گفت که چرا این ناحیه سرخ تر از پیرامونش است. این نماها به اندازه ای وسوسه انگیزند که به سختی می توانیم برای دریافت داده های بیشتر منتظر بمانیم.

در هنگام گرفته شدن این عکس، نیوهورایزنز حدود ۱۶۵ هزار کیلومتر از نیکس فاصله داشت. درازای نیکس ۴۲ کیلومتر و پهنای آن ۳۶ کیلومتر برآورد شده و در تصویر، ویژگی هایی به کوچکی حدود ۳ کیلومتر را بر روی آن می توان بازشناخت.

در سمت راست هم هیدرا، ماه کوچک پلوتو را به رنگ سیاه و سفید می بینید. این واضح ترین تصویریست که تاکنون از هیدرا به دست آمده و نشان می دهد که پیکره ی نامنظمش همانند نقشه ی ایالت میشیگان است. به نظر می رسد بر روی آن دستکم دو دهانه ی بزرگ وجود دارد که یکی از آن ها به طور عمده سایه گیر است. بخش بالایی هیدرا تیره تر از جاهای دیگرش دیده می شود که نشانگر یک تفاوت احتمالی در همنهش (ترکیب) سطح آنست.

این عکس توسط دستگاه لوری (LORRI) فضاپیما در روز ۱۴ ژوییه، و از فاصله ی حدود ۲۳۱ هزار کیلومتری گرفته شده. درازای هیدرا ۵۵ کیلومتر است و در این تصویر، ویژگی هایی به کوچکی ۱.۲ کیلومتر را می توان بر روی آن بازشناخت.

رشته کوهی دیگر در قلب پلوتو :

در تصاویر تازه ای که از فضاپیمای نیوهورایزنز دریافت شده، یک رشته کوه دیگر نزدیک لبه های جنوب باختری ناحیه ی تامیا، میان دشت های یخ زده ی روشن و پهنه های تیره ی پر از دهانه ی پلوتو دیده می شود.این عکس در روز ۱۴ ژوییه ی ۲۰۱۵ توسط دوربین شناسایی برد بلند نیوهورایزنز (لوری، LORRI) از فاصله ی ۷۷ هزار کیلومتری پلوتو گرفته شده و در روز ۲۰ ژوییه به زمین گسیلیده شده است. در این تصویر، ویژگی هایی به کوچکی ۱ کیلومتر را می توان بازشناخت.

این رشته کوه تازه در لبه ی چپ-پایین پرآوازه ترین ویژگی پلوتو، یعنی ناحیه ی قلب-مانندی که به نام ناحیه ی تامبا خوانده شده یافته شده است. برآورد می شود این کوه های یخ زده چیزی میان ۱ تا ۱.۵ کیلومتر بلندی داشته باشند، تقریبا به اندازه ی بلندی کوه های آپالاچی آمریکا. کوه های نورگای که در روز ۱۵ ژوییه در تصاویر نیوهورایزنز یافته شده بود بلندترند و بلندیشان به پای کوه های راکی می رسد.

این کوه ها درست باختر بخشی از قلب پلوتو جای گرفته اند که به نام دشت یا فلاته ی اسپوتنیک خوانده شده، در فاصله ی ۱۱۰ کیلومتری شمال باختر کوه های نورگای.در این تازه ترین تصویر، مکان‌نگاری (توپوگرافی) آشکار لبه ی باختری ناحیه ی تامبا بیشتر نمایان شده است.

جف مور، رهبر گروه زمین شناسی، ژئوفیزیک و تصویربرداری نیوهورایزنز (GGI) در مرکز پژوهشی ایمز ناسا در مافت فیلد کالیفرنیا می گوید:

بافت سطح دشت های یخ زده ی جوان ترِ خاوری و سطح پر از دهانه ی تیره رنگ باختری با هم تفاوتی آشکار و بارز دارند. اینجا یک برهم کنش پیچیده میان مواد تیره و روشن در کار است که ما هنوز در تلاش برای شناخت آن هستیم.

در حالی که به باور دانشمندان، فلاته ی اسپوتنیک از دید زمین شناسی به نسبت جوان است -با سنی کمتر از ۱۰۰ میلیون سال- ولی ناحیه ی تیره تر می تواندچند میلیارد ساله سن داشته باشد. مور یادآوری می کند که به نظر می رسد مواد ته‌نشست-مانند روشنی دهانه های کهن این ناحیه را پر کرده اند (برای نمونه، ویژگی دایره ای روشنی که در سمت چپ پایین مرکز دیده می شود).

منبع : NASA