اولین خودرویی که از کمربند ایمنی استفاده کرد چه بود؟

جالب است بدانید کمربند ایمنی اولین بار در خودروی یک راننده افسانه‌ای و خوشنام به کار رفته است. در ادامه به تاریخچه کمربند ایمنی می‌پردازیم.

کمربند ایمنی در عین حال که ابزاری ساده و به دور از پیچیدگی است، ناجی جان بسیاری از سرنشینان در تصادفات است. حتی به گفته «اداره ملی ایمنی ترافیک بزرگراه‌ها» (National Highway Traffic Safety Administration یا به اختصار NHTSA) در ایالت متحده آمریکا در سال 2017، استفاده از کمربند ایمنی توسط راننده یا سرنشینان می‌توانست باعث کاهش 47 درصدی تعداد جانباختگان در تصادفات بشود. در ادامه سیر توسعه این ابزار ایمنی حیاتی را شرح می‌دهیم.

اولین نمونه‌ها از کمربند ایمنی

اولین اسناد و مدارک موجود از کمربند ایمنی به اواسط قرن 19 برمی‌گردد، زمانی که «سر جورج کیلی» (Sir George Cayley)، مهندس انگلیسی و پیشگام حوزه هوانوردی اولین نمونه از این وسیله را برای خلبانان گلایدر اختراع کرد.

این درحالی است که اولین پتنت از نزدیک‌ترین وسیله به کمربند ایمنی برای خودرو، سال 1885 به نام «ادوارد جی کلاگهورن» (Edward J Claghorn) در ایالات متحده آمریکا ثبت شده است. البته اختراع او فاصله زیادی تا کمربندهای ایمنی مدرن داشت و صرفاً یک وسیله ساده با چند قلاب برای ایمنی توریست‌ها در تاکسی‌های نیویورک بود.

پس از آن، کمربندهای ایمنی دو نقطه‌ای به مرور زمان در عرصه هوانوردی فراگیرتر شدند و امروزه نیز همچنان در هواپیماهای مسافربری و اتوبوس‌های برون‌شهری مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اولین خودروی مجهز به کمربند ایمنی

به گفته IndyStar، خودروی راننده افسانه‌ای مسابقات ایندیانا پولیس 500 «بارنی اولدفیلد» (Barney Oldfield)، اولین خودرویی بود که از کمربند ایمنی برخوردار شد. وی در سال 1922 به شرکت تولیدکننده چتر نجات The Irvin Air Chute Company سفارش تولید یک کمربند برای خودروی مسابقه‌ای خود را داد.

با این حال، رانندگان ایندیاناپولیس 500 در آن زمان ترجیح می‌دادند هنگام برخورد با خودروهای دیگر یا اجسام، از خودرو به بیرون بپرند به‌جای اینکه همچنان در خودروی خود بمانند. نهایتاً در سال 1954 «باشگاه خودروهای اسپرت آمریکا» (Sports Car Club of America) استفاده از کمربند ایمنی در مسابقات را اجباری اعلام کرد.

شرکت آمریکایی «نش موتورز» (Nash Motors) نیز اولین شرکتی بود که کمربند ایمنی را به‌عنوان یک آپشن در سال 1949 ارائه داد. با این وجود، تنها چند هزار نفر از مشتریان این شرکت اقدام به تهیه این آپشن کردند از آنجا که سگک‌ها مدام خراب می‌شدند و همچنین کمربند در برخی مواقع مانع خروج سرنشیان می‌شد. در سال 1955 هم فورد کمربند ایمنی را به آپشن‌های خودروهای خود اضافه کرد اما باز هم از آن استقبال نشد.

در همان سال، «راجر دبلیو گریسوولد» (Roger W Griswold) و «هیو دی‌هیون» (Hugh DeHaven) پتنت یک کمربند ایمنی سه نقطه‌ای را ثبت کردند که عملاً همان کمربند دو نقطه‌ای با یک تسمه اضافی متصل به آن بود.

تحول در طراحی کمربندهای ایمنی

در سال 1956، متخصص مغز و اعصاب «دکتر سی. اچ. شلدون» (Dr. C. H. Sheldon) پس از مشاهده آمار قابل توجه صدمات از ناحیه سر در تصادفات، ایده کمربند ایمنی جمع‌شونده را مطرح کرد که کمک بزرگی به صنعت خودرو کرد و راه حلی را پیش روی افرادی قرار داد که به کمربندهای دست و پاگیر انتقاد داشتند. وی حتی ایده‌های مهم دیگری نظیر نسخه‌ای ابتدایی از ایربگ، رول بار و… را ارائه کرده بود.

اختراع کمربند سه نقطه‌ای یا V شکل جمع‌شونده، باعث تحولی بزرگ در تاریخ کمربندهای ایمنی شد. طراح شرکت ولوو «نیلز بوهلین» (Nils Bohlin) در سال 1958 کمربند سه نقطه‌ای مدرنی را که امروزه در تمامی خودروها به کار گرفته می‌شود طراحی کرد. وی پیش‌تر تجربه ساخت تجهیزات ایمنی برای هواپیماهای شرکت سوئدی «ساب» (SAAB) نظیر صندلی‌پران را داشت. کمربندی که او اختراع کرده بود، بالاتنه سرنشین را به خوبی پوشش می‌داد، از یک قفل کنار صندلی بهره می‌بُرد و استفاده از آن نیز بسیار راحت بود؛ به‌طوری که حتی با یک دست بسته می‌شد.

یک سال بعد، ولو شروع به ارائه کمربند سه نقطه‌ای به‌عنوان یک قابلیت استاندارد در خودروهای خود کرد. ولوو PV544 و ولوو آمازون 120 اولین خودروهای این شرکت بودند که با کمربند عرضه شدند.

سپس در سال 1962 پتنت رسمی کمربند ایمنی سه نقطه‌ای به نام بوهلین به ثبت رسید. علی‌رغم اینکه ولوو می‌توانست از حق امتیاز این اختراع میلیون‌ها یا شاید میلیاردها دلار به دست بیاورد، آن را از انحصار خارج کرد و به‌صورت کاملاً آزاد در دسترس تمامی رقبا قرار داد تا از آن در جهت افزایش سطح ایمنی خودروهای خود بهره ببرند.