گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
در ساخت تلسکوپ فضایی جیمز وب به جنبه‌های ایمنی توجه ویژه‌ای شده است، با اینحال نگرانی‌هایی از برخورد آن با زباله‌های فضایی و شهاب‌سنگ‌ها وجود دارد.
به‌گفته توماس زوربوخن، مدیر علمی آژانس فضایی ناسا، تلسکوپ فضایی جمیز وب ناس، به‌طور کامل مستقر شده است و پس از چندین دهه کار سخت و صرف هزینه ده میلیارد دلاری، حالا می‌توانند این دستاورد را جشن بگیرند.
اما این رصدخانه عظیم فضایی هنوز از هرج‌ومرج خارج نشده است. همان‌طور که در مداری پر ازدحام به‌دور خورشید می‌چرخد، احتمالا در طول مسیر با زباله های فضایی زیادی روبرو خواهد شد. هم‌چنین تیم هدایت‌کننده این پروژه باور دارد که این برخورد، اجتناب ناپذیر خواهد بود.
میشل تالر، دانشمند مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا، در جریان پخش زنده آخر هفته گفت:
برخی برخوردهای کوچک از ریزشهاب‌سنگ‌ها ناشی خواهد شد. طبق پیش‌بینی ما، در طول مدت ماموریت آینه‌های تلسکوپ آسیب خواهند دید.
از این نکته نباید گذشت که خود تلسکوپ نیز بسیار آسیب‌پذیر است، اما تیم سازنده می‌گوید که به‌احتمال زیاد می‌تواند از صدمات احتمالی جان سالم به‌در ببرد.
با اینحال جولی ون‌کامپن اشاره کرد:
اگر یک ریزشهاب ریزش اشکی را در محافظ خورشیدی تلسکوپ پاره کند، حداقل چهار لایه دیگر برای نگه داشتن سپر وجود خواهد داشت. این بخشی از محاسبات ما در طول ساخت بود.
اتفاقات و حوادث پیش‌رو، می‌تواند برای تیم JWST بسیار استرس‌زا باشد، زیرا هیچ راهی برای ارائه خدمات عملی و واقعی رصدخانه در طول حوادث وجود ندارد. این رویه برخلاف تلسکوپ فضایی هابل ناسا است که شاتل فضایی این آژانس پنج‌بار در طی سال‌های 1993 و 2009، برای تعمیر و ارتقا از آن بازدید کرد.
با اینحال در این بین یک تفاوت اساسی وجود دارد: هابل در مداری به‌هم ریخته‌تر در مدار پایین زمین کار می‌کرد، این درحالی است که JWST در L2 (نقطه لانگرانز 2) به دور خورشید می‌چرخد، مکانی بسیار دورتر که به‌آن اجازه می‌دهد تا یک خط مستقیم با زمین و خورشید را تشکیل دهد.
تالر در طول این استریم توضیح داد:
در واقع مکان بسیاری خوبی برای استقرار است و هم‌چنین در مورد زباله‌های فضایی نیز موقعیت تمیز‌تری به‌شمار می‌رود.
خوش‌بختانه، مهندسان از قبل به این موضوع فکر کرده و هم‌چنین برخی موارد مربوطه را در فرآیند ساخت و طراحی به تسلکوپ اضافه کرده‌اند. به‌عنوان مثال، آینه‌های تلسکوپ به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که بتوانند آسیب‌های وارده را بدون اینکه تلاش‌های علمی به‌وقفه بیفتد، تحمل کنند.
ناسا هدفی بلندپروازانه را تعیین کرده که به‌موجب آن، JWST حداقل برای ده سال دوام بیاورد، عددی که اساسا با مقدار سوخت مورد نیاز تلسکوپ برای نگه‌داری خود در مدار و راه‌اندازی ابزارهایش، محدود می‌شود.
در حال حاضر، فشار و دغدغه‌های ناشی از آسیب به تلسکوپ کاهش یافته است. مهندسان با رونمایی از این تلسکوپ به یک شاهکار بزرگ دست یافتند، فرآیندی دلخراش که از صدها مرحله تشکیل شده است.
با اینحال نباید فراموش کرد که حتی در صورت انجام اقدامات پیش‌گیرانه نیز، زباله‌های فضایی و شهاب‌سنگ‌ها همواره یک تهدید به‌شمار می‌روند.