گجت نیوز آخرین اخبار گجتی و فناوری های روز دنیا 
با گذشت هر سال، فروش خودرو های لاکچری سخت‌تر و سخت‌تر می‌شود. این لیست شامل ده خودرو است که کمتر کسی متوجه حضور آن‌ها در بازار شده بود اما جزو خودروهای لوکس طبقه‌بندی می‌شدند.
خودروهای لوکس می‌توانند هم از نظر اندازه، عملکرد و صد البته قیمت با اعداد بزرگی سروکار داشته باشند. اما وقتی بحث سر تعداد فروش باشد اعداد مربوطه معمولا کوچک هستند. فرایند فروش خودرو را می‌توان با استفاده از یک سازه هرمی توصیف کرد.
خودروهای ارزان قیمت در کف سازه قرار دارند. زیرا به دلیل قیمت پایین تعداد فروش بسیار بالایی دارند. گران‌ترین خودروها در صدر سازه قرار دارند و همچنین به دلیل قیمت بالا و کمبود مشتری، کوچکترین سهم بازار را نیز به خود اختصاص داده‌اند.
کم‌فروش‌ترین خودروهای لاکچری
البته فقط خودروهای باکیفیت لاکچری می‌توانند فروشی بسیار خوب را با وجود قیمت بالایشان تجربه کنند و از قواعد این هرم، فاصله بگیرند.همچنین بسیاری از خودروهای لوکس با وجود قیمت بالا، مشکلاتی دارند که به هیچ وجه حتی هزینه‌هایی که روی دست شرکت تولیدکننده خود گذاشته‌اند را نیز نمی‌توانند برگردانند.
در این مطلب گجت نیوز ما دوباره سراغ خودروهای لوکس رفته‌ایم. این شما و این هم 10 خودروی لاکچری که به دلایل گوناگون فروش بسیار کمی در بازار را تجربه کرده‌اند و در نهایت، به یک شکست بزرگ در کارنامه سازندگانشان تبدیل شدند.
10. فورد ادسل 1958_1960 | یک اشتباه 250 میلیون دلاری
خودرو لاکچری فورد مدل ادسل بر روی کاغذ از عملکرد خوبی برخوردار بود. این خودرو می‌توانست به سادگی یک مدل لوکس با فروشی قابل قبول باشد. اما متاسفانه به یکی از بزرگترین فجایع تاریخ شرکت فورد و حتی دنیای خودروسازی تبدیل شد. این خودروها در اصل فوردهای خوش‌ساختی بودند که به کشتی‌های لوکس و پر‌امکاناتی تبدیل شده بودند؛ و البته برچسب قیمتی ادسل‌ها نیز کاملا نشان‌دهنده قابلیت‌ها و ویژگی‌های بی‌شمار آن‌ها بود. اما شاخه تولیدی ادسل به طور کلی، به دلیل رکود اقتصادی سال 1958 میلادی هر گونه شانس موفقیتی که داشت کاملا از دست داد. در واقع می‌توان گفت فورد ادسل، خودرویی فوق‌العاده بود که در بدترین زمان ممکن روانه بازار شد و شکست سختی را تجربه کرد.
البته این خودرو همیشه ناامیدکننده در بازار ظاهر نشده بود. ادسل در بهار سال 1957 میلادی ورود باشکوهی را تجربه کرد. این مدل دارای امکانات بسیاری مانند نمایشگر سرعت دایره‌ای شکل، ترمزهای تنظیم شونده خودکار و کنترل‌های دستی دارای ارگونومی بالا تنها بخشی از آن‌ها بود. ولی مهم‌ترین و معروف‌ترین امکانات گیربکس خودکاری بود که با فشار یک دکمه در وسط فرمان کار می‌کرد. با وجود تمام این ویژگی‌ها، این خودرو لاکچری اصیل آمریکایی عملکرد افتضاحی در فروش داشت و کار خود را در سال 1960 میلادی پایان داد.
9. میباخ 57 و 62 2000_2012 | لاکچری اما کم‌طرفدار
دایملر تنها شرکت سازنده خودرو بود که زیرشاخه‌های لاکچری ساز منحصر به فرد خود را نداشت. زیرا بی ام و رولز رویس را خریداری کرده بود و بنتلی هم به گروه فولکس واگن فروش رفته بود. بنابراین دایملر برای عقب نماندن از رقبای قدرتمندش، شرکت میباخ را که از سال 1941 میلادی در حال مرگ بود و مشتریانش را روز به روز از دست می‌داد خریداری کرد. با خریداری این شرکت، دو مدل میباخ 57 و 62 نیز طراحی و تولید شدند. مدل 57 میباخ از 62 از نظر اندازه و ابعاد کوچک‌تر بود. به این دو مدل می‌توان به عنوان یک بنز کلاس اس نگاه کرد که آن را کش داده بودند.
این دو خودروی لاکچری میباخ به کابین‌هایی کاخ‌مانند و صندلی‌های عقبی که هر کدام به طور مجزا قابلیت خواباندن داشتند. در ضمن یک پنل سقفی الکترولومینه سانتی نیز در این خودروها موجود بود. هر یک از این خودروهای لاکچری با قیمتی بیش از 300 هزار دلار به فروش می‌رسیدند. حدود 3000 دستگاه از دو خودرو لاکچری میباخ تا سال 2012 (قبل از تعطیل شدن شرکت) به فروش رسیدند. امروزه میباخ به عنوان فول اپشن‌ترین نسخه کلاس اس دارای عملکرد بهتری است اما در سال‌های 2000 تا 2012 میلادی، عملکرد این شرکت واقعا افتضاح بود.
8. فیسکر کارما 2011_2012 باتری‌هایی که یک خودروی هیبرید را از کار انداختند
زمانی که خودروی لوکس فول سایز فیسکر کارما به جهان رونمایی شد همه چیز به نظر خوب می‌آمد. طراحی این ودرو جذاب بود؛ مشخصات فنی قابل قبول بودند و قیمت آن نیز میان دیگر خودرو های لاکچری بازار مناسب به نظر می‌رسد. اما مشکلی بزرگ وجود داشت که آینده این خودرو در بازار را به طور کامل از بین برد.
این خودرو از یک باتری 23.5 کیلو وات بر ساعتی، دو موتور برقی و یک موتور 4 سیلندر 2 لیتری توربوشارژ که از جنرال موتورز آمده بود بهره می‌برد. خودرو گران‌قیمت فیسکر کارما 402 اسب بخار تولید می‌کرد و شتاب صفر تا صد آن در 6.2 ثانیه تکمیل می‌شد.
کارما ساخته دست طراح افسانه‌ای، هنریک فیسکر بود که یکی از اولین خودروهای هیبرید را وارد بازار امریکا کرده بود. این سدان اسپرت زیباروی با تکنولوژِی پیشرفته و امکانات رفاهی لوکس تکمیل شده بود. اما باتری‌های نقص‌دار خیلی زود شرکت را به ورشکست شدن رساندند و این خودرو پیش از آن که بتواند قابلیت‌های واقعی خود را به نمایش بگذارد، از دنیای خودروهای لوکس خداحافظی کرد.
7. کادیلاک ایکس ال ار 2004_2009 | همان خودرو کوروت همیشگی اما کمی لاکچری تر
برای دهه‌ها نام کادیلاک همراه با خودروهای لوکس اصیل آمریکایی شنیده می‌شد. بهتر است بدانید کادیلاک، از سال 1902 میلادی خودروهای نمادین بسیاری را تولید کرده است. کادیلاک را می‌توان از ابتدای وجودش تا به امروز یک شرکت خودروسازی تماما آمریکایی و با اصالت دانست. یکی از این خودروهای نمادین کادیلاک ایکس ال ار است، یک خودروی کروکی لوکس با سقف تاشو فلزی.
نیروی محرکه این کادیلاک جذاب یک موتور هشت سیلندر خورجینی با حجم 4.6 لیتر بود که 320 اسب بخار تولید می‌کرد. نسخه عملکرد بالا این مدل که ایکس ال ار وی نام داشت از یک موتور هشت سیلندر 4.4 لیتری سوپرشارژ شده با قدرت 443 اسب بخار استفاده می‌کرد و شتاب صفر تا صد آن 4.7 ثانیه بود.
با وجود تمام ویژگی‌های این خودرو لاکچری، کادیلاک توانست تنها 15460 دستگاه از این مدل را در طی 5 سال چرخه تولید به فروش برساند. این میزان فروش به هیچ وجه برای چنین خودرویی قابل قبول نبود. با این که کادیلاک در بازاریابی، این خودرو را یک مدل لوکس نشان می‌داد اما در واقعیت، شاهد یک کوروت معمولی بودیم که برخی از آپشن‌های خودروهای لوکس در آن وجود داشتند.
6. لینکلن بلک وود 2002 خودرو وانت لاکچری
لینکلن بلک وود وانتی بود که برای افرادی فرهیخته با ذائقه و سلیقه فوق‌العاده طراحی شده بود. البته واقعیت این مورد نبود و حداقل این چیزی بود که فروشنده‌های این وانت به خریداران می‌گفتند. با این که این خودرو یک لینکولن بسیار لاکچری بود و همه نوع امکانات رفاهی لازم برای آسایش بخشیدن به خریداران را شرکت سازنده فراهم کرده بود اما مشکلی وجود داشت که همه چیز را خراب می‌کرد؛ ثروتمندان طرفدار وانت نیستند. حتی اگر محفظه بار این وانت فرش‌پوش شده باشد.
فورد با افزودن امکاناتی مانند روکش محفظه بار، چراغ‌های ال ای دی در درب صندوق برقی و چرم باکیفیت در کابین گمان می‌کرد شانس فروش با تعداد بیشتری را خواهد داشت. اما مسئله اینجاست که افراد ثروتمند و معروف از یک وانت به عنوان وسیله نقلیه استفاده نمی‌کنند. به همین دلیل خط تولید این خودرو فقط یک سال دوام آورد و به کوتاه‌عمرترین محصول تاریخ لینکولن تبدیل شد. البته احتمالا همان یک سال تولید هم برای این ایده عجیب قابل قبول بوده باشد.
5. استون مارتین لاگوندا 1976_1990 | فاجعه لوکس دیجیتالی
با این که استون مارتین طرفداران زیادی دارد اما به طور کلی نمی‌تواند با غول‌های بزرگ دنیای خودروسازی رقابت کند. اوضاع حدود 50 سال پیش برای این شرکت از آن چه فکرش را می‌کنید هم بدتر بود. در دهه 70 میلادی، استون مارتین درگیر یک بحران مالی عظیمی شده بود. به همین دلیل تصمیم گرفت برای جبران خسارات دست به طراحی یک سدان فول سایز لوکس که لاگوندا نام داشت بزند. طراحی آن نیز توسط ویلیام تاونز انجام شده بود. همان طور که می‌بینید، نام این خودرو در لیست ما است پس خبری از موفقیت نقشه استون مارتین نیست.
این استون در کنار پیشرانه هشت سیلندری با 280 اسب بخار و 400 نیوتون متر گشتاور یک نمایشگر سرعت دیجیتالی با تکنولوژِی ال ای دی نیز داشت که در آن زمان بسیار آینده‌نگرانه به شمار می‌امد اما متاسفانه همه اوقات هم کار نمی‌کرد. به همین دلیل در سال‌های بعدی تولید، ال ای دی را با لامپ‌های پرتوی کاتودی تعویض کردند که اوضاع را حتی بدتر از قبل کرد. بعد از تولید 650 خودرو با وجود این مشکل، استون به خط تولید خودرو خاتمه داد و یک خودروی دیگر با پتانسیل بالا از بین رفت.
4. کرایسلر تی سی توسط مازراتی 1989_1991 | یک همکاری پرنقص
در اواخر دهه 80 میلادی، کرایسلر و مازراتی تصمیم گرفتند برای تولید یک خودرو با یکدیگر همکاری کنند. همه این ماجراها به دلیل رفاقت بین لی آیاکوکا و الهاندرو دی توماسو اتفاق افتاد. با هر تصوری به این همکاری نگاه کنید نمی‌توانید یک شکست بزرگ را ببینید. اما کرایسلر و مازراتی توانستند به راحتی یک خودروی شکست‌خورده اما جذاب را معرفی کنند.
متاسفانه تولید در شهر رویایی میلان و پیشرانه 4 سیلندر 2.2 لیتری توربوشارژ با 200 اسب بخار هم نتوانست این خودرو را از نابودی و فروشی به شدت ضعیف نجات بدهد. زیرا با وجود همه این ویژگی‌ها، این خودرو یک کرایسلر پلتفرم K بود و نمی‌توانست یک خودرو لاکچری تمام عیار باشد.
حتی آن سرسیلندر 16 سوپاپی ساخت مازراتی و آرم مازراتی بر روی کاپوت هم کمکی به اوضاع نکرد. با وجود تعویض پیشرانه با یک نسخه شش سیلندر ساخت میتسوبیشی، این خودرو شکست خورده فقط 7000 دستگاه در 3 سال تولید به فروش رفت. اگر مازراتی و کرایسلر کمی بیشتر بر روی طراحی این خودرو وقت می‌گذاشتند شاید اوضاع بهتر از آب در‌می‌آمد.
3. کادیلاک آلانته 1987_1993 | مشکلات متحرک
شرکت کادیلاک همیشه به عنوان یک لوکس‌ساز بی‌نقص و یا پیشرو در اراعه تکنولوژی شناخته نمی‌شد. کادیلاک الانته یک اسپرت بی‌سقف بود که جنرال موتورز برای طراحی بدنه آن از پینین فارینا کمک گرفته بود. با فنربندی فنر شمش عقب، تایرهای چسبنده و داشبورد دیجیتالی باید انتظار یک هدیه بهشتی را از آلانته می‌داشتیم.
در اولین روزها و ماه‌های عرضه این خودرو به بازار هم شرایط بسیار خوب بود و این خودرو لاکچری با طراحی قابل قبولش عملکرد خوبی در بازار ایالات متحده آمریکا داشت. اما با افزایش سن خودرو و نمایان شدن مشکلات فنی بسیار جدی، افراد کمی علاقه به خرید این خودرو لاکچری کادیلاک داشتند. حتی آپشن‌های موجود در این ماشین مانند سقف تاشو فلزی هم به شرایط افتضاح کادیلاک آلانته کمکی نمی‌کرد.
2. مازراتی بایتوربو 1981_1994 به ایتالیایی یعنی پردردسر
در تمام تاریخ، مازراتی هیچوقت ماشین لوکسی را به دلیل ارزان و در دسترس بودن نساخته بود. خودرو های لاکچری همیشه مشتریان خاص خود را داشته‌اند، مشتریانی که حاضر هستند برای داشتن بهترین امکانات، بیشترین مقدار ممکن را خرج کنند و مازراتی هم به خوبی از این موضوع آگاه بود. با این حال خودروهایی هم وجود داشته‌اند که از این قاعده پیروی نمی‌کردند و البته شکست سختی را نیز تجربه کردند.
مازراتی مدل بایتوربو را در سال 1981 میلادی رونمایی کرد؛ یک خودرو لوکس و جذاب در مقایسه با رقبایش ارزان‌تر بود. در حین رونمایی از این خودرو تعریف و تمجید بسیاری شده بود زیرا اولین خودرو تولید انبوهی بود که 2 توربوشارژ در موتور خود داشت.
موتور بایتوربو یک شش سیلندر خورجینی 3.5 لیتری با 2 توربو بود و 185 اسب بخار تولید می‌کرد که برای آن زمان عدد بسیار مناسبی بود. اما مازاراتی نتوانست با کم کردن قیمت این مدل، کیفیت آن را بالا نگه دارد و ایرادات بزرگی وجود داشتند.
از جمله ایرادات این خودرو، مشکلات موجود در سیستم برق آن بود که به طور کاملا غیرقابل پیش‌بینی، استفاده از بایتوربو را غیرممکن می‌کردند. می‌توان گفت که به طور کلی مازراتی بایتوربو ماشین خوبی بوده است. اما در واقع از نظر کنترل کیفی خیلی بهتر از این‌ها می‌توانست عمل کند. امروزه مدل گیبلی را می‌توان بازمانده نسبتا بدون عیب بایتوربو مازراتی دانست.
1. فولکس واگن فیتان 2004_2006 | یک خودرو لوکس مغرور و بیش از حد مهندسی شده
فیتان در ایالات متحده آمریکا یکی از بزرگترین شکست‌های مالی فولکس واگن بود. اما جالب است بدانید برخی از مردم، به این خودرو لقب برترین خودرو فول سایز لاکچری تاریخ را می‌دهند. این ماشین ایده فردیناند پیخ، نوه فردیناند پورشه فقید بود و در طراحی و توسعه این خودرو، از همان پارامترهای سختگیرانه دوران فردیناند پورشه نیز پیروی شد.
یک موتور هشت سیلندر 4.2 لیتری با 335 اسب بخار و یک W12 لیتری 420 اسب بخاری در لیست آپشن‌ها دیده می‌شد. فیتان با قیمت 83000 دلاری به فروش می‌رفت و دلیل توقف تولید آن هزینه زیاد تعمیر و نگهداری بود که ناشی از طراحی به شدت پیچیده و بیش از حد مهندسی شده آن بود. بدون شک این خودرو یک اثر هنری- مهندسی کامل بود اما حتی برای افراد ثروتمند هم هزینه‌‌های تعمیرش بیش از حد زیاد بود.
