دانشمندان به تازگی موفق به کشف سیارهای شدهاند که به دور یک ستاره در حال مرگ میچرخد و احتمال میدهند که حیات در این سیاره در جریان باشد.
ستارهها هم میمیرند و بقایای آنها در فضا پراکنده میشود و برخی از آنها که جرم و چگالی زیادی دارند، پس از مرگ و انفجار تبدیل به سیاهچاله خواهند شد. دانشمندان به تازگی ستارهای در حال مرگ را یافتهاند که سیارهای به دور آن میچرخد. آنها معتقدند که این سیاره میتواند دارای حیات باشد.
حیات در سیاره تازه کشف شده
پس از این که ستارهها به زمان مرگ خود نزدیک میشوند، بقایایی از خود به جا میگذارند و آن درخشش اولیهشان از بین میرود، زیرا سوخت هیدروژنی آنها تمام میشود. از دل این بقایا یک کوتوله سفید سر بر میآورد. حال دانشمندان دانشگاه کالج لندن دریافتهاند که اگر حدس آنها درست باشد، این اولین باری است که سیارهای به دور یک ستاره در حال مرگ میچرخد.
این ستاره در فاصله 117 سال نوری از زمین واقع شده است. در اطراف این ستاره و در حوزه مداری آن، زبالههای سیارهای وجود دارد. در این منطقه دما به حدی است که امکان دارد سطح سیارهای که به دور آن میچرخد، حاوی مایع حیات باشد. اگر این حقیقت داشته باشد، برای اولین بار است که محققان موفق به کشف سیاره حامی حیات میشوند.
پژوهشگران به کمک تلسکوپهای زمینی و فضایی موفق به اندازهگیری نور این کوتوله سفید در کهکشان راه شیری شدهاند. در این نور دیده شده، فرورفتگیهای بسیاری دیده میشود که مطابق با 65 ابر زباله با مسافتهای یکسان هستند و تقریبا هر 25 ساعت یک بار به دور ستاره در حال مرگ میچرخند.
یکی از فیزیکدانها و استادان نجوم در موسسه UCL که جزو نویسندههای این مطالعه است در خصوص ساختار این جرم گفته است:
شباهت این ساختارها با کره ماه شگفتانگیز هستند، ولی به جای این که کروی و گرد باشند، نامنظم و غبارآلود هستند. در مقطع کنونی نمیتوانیم علت وجود چنین ساختارهایی را توضیح دهیم، اما میتوانیم احتمالات خود را در مورد آن مطرح کنیم.
به گفته جی فریحی، یک احتمال جالب و هیجانانگیز در مورد چنین ساختاری این است که این اجرام در چنین الگوی مداری با فاصله یکسان به علت تأثیر گرانشی سیارهای در آن حوالی است. اگر این تأثیر وجود نداشته باشد، اصطکاک و برخورد باعث پراکندگی سازهها میشود و آنچه اکنون میبینیم از بین خواهد رفت.