سیر تکامل اپل آیپاد؛ گجتی دوست داشتنی که به خاطره ها پیوست

در اینجا گریزی به تاریخچه پلیر دوست داشتنی آیپاد اپل – Apple iPod می‌اندازیم و از اولین نسل تا آخرین و مدرن‌ترین نسخه موجود در بازار را بررسی می‌کنیم.

در سال 1997، یکی از توسعه‌دهندگان محصولات چندرسانه‌ای پیشرفته به‌نام تومیسلاو اوزیلاک، در زمینه فناوری فشرده‌سازی و ایجاد فرمت‌های جدید فایل، جهت اجرا در اولین پخش‌کننده MP3، اقدامات مهمی را انجام داد. جامعه اینترنتی در حال شد آن زمان، به سراغ این فناوری رفت و با اعمال نوآوری‌هایی در آن، رابط‌های نرم‌افزاری و شبکه‌های اشتراک‌گذاری همتا به همتا مانند “Napster” را ایجاد کرد. دانلود نرم‌افزارهای رایگان دریافت موزیک، به مردم این امکان را داد تا مجموعه‌های فیزیکی موسیقی خود را به یک کتابخانه دیجیتال تبدیل کنند. بدین ترتیب برای اولین بار، موسیقی انتخابی یک کاربر عادی، می‌توانست از رسانه‌های فیزیکی تفکیک شود.

اگرچه پخش‌کننده‌های MP3 در میان علاقه‌مندان به فناوری محبوبیت داشتند، اما عموم مردم حداقل تا سال 2001 در پذیرش تکنولوژی جدید مردد بودند. در آن سال، اپل با عرضه آیپاد، دستگاه کوچکی را در قالب یک گجت، به محصولی شاخص در خط تولید شرکت تبدیل کرد. مطمئنا، اپل پیش از آیپاد نیز نامی شناخته شده بود، که در آن زمان برای دهه‌ها به تولید کامپیوتر می‌پرداخت، با این‌حال عرضه آیپاد تا حد زیادی در موفقیت بزرگ اپل و رسیدن به جایگاه امروزی نقش داشت.

در ابعادی فراتر، این دستگاه، رسانه‌های دیجیتال را به سمت خلق توده‌هایی سوق داد که با کمک به عصر مدرن پخش موسیقی و ویدیو، باعث شود تا همه ما به‌وسیله دسترسی و اشتراک از آن استفاده کرده و لذت ببریم. برای سال‌ها، آیپاد یک ابزار ضروری و مورد نیاز برای پخش‌کننده‌های MP3 محسوب می‌شد. آیپادهای مدرن در مقایسه با همتایان اولیه خود تقریبا غیرقابل تشخیص هستند، زیرا از سال 2001 تا به امروز، به طرز چشم‌گیری تکامل یافته‌اند.

سیر تکامل آیپاد

اولین آیپاد

با مروری بر تاریخچه پلیر اپل، آیپاد اصلی مانند قطعه‌ای از فناوری قدیمی و متعلق به گذشته‌های دور به‌نظر می‌رسد، با این‌حال، چنین دستگاهی در زمان خود انقلابی برپا کرد. پیش از آیپاد، پخش‌کننده‌هایی با پشتیبانی از MP3 وجود داشتند که ممکن بود چند ده آهنگ را در خود جای دهند، اما حتی آنها هم غیرمعمول و نامتعارف بودند. اکثر مردم همچنان مجموعه نوارهای کاست یا سی‌دی خود را در خانه یا در کتابچه‌های بزرگ روی صندلی سرنشین طبقه‌بندی می‌کردند. آیپاد همه این موارد دست‌وپاگیر را به دستگاهی کوچک تقلیل داد که در جیب کاربر به راحتی جا خوش کند.

آیپاد که در 23 اکتبر سال 2001 معرفی شد، وزنی معادل 185 گرم داشت و به یک رابط کاربری کاملا بصری مجهز شده بود. نمایشگر 160×128 پیکسل آن، هرآنچه را که در حال پخش بود را نشان می‌داد و وجود چند کلید ساده نیز به کاربر این امکان را می‌داد که در کتابخانه موسیقی خود کاوش کرده تا آلبوم یا آهنگ مورد نظر خود را پیدا کند.

اولین آیپاد تا ده ساعت قابلیت پخش مداوم داشت و با برخورداری با حداکثر ظرفیت 1000 آهنگ، برای ذخیره کردن موارد معمول و روتین شنوندگان موسیقی، کافی بود. علاوه بر امکان انتقال مجموعه فیزیکی آهنگ‌ها به دستگاه، اپل از یک فروشگاه اختصاصی به‌نام آیتونز رونمایی کرد که اجازه می‌داد مستقیما موسیقی خود را از آنجا خریداری کنید. شاید یکی از بهترین ویژگی‌های نسل اول آیپاد، فناوری “Auto-Sync” اپل بود که به‌طور خودکار با اتصال پلیر به کتابخانه‌ای کامل، آن‌را مورد به‌روزرسانی قرار می‌داد و نیاز به کشیدن و رها کردن فایل‌ها را از بین برده بود.

نسل دوم آیپاد

اپل با تکیه بر اولین مدل، نسل دوم آیپاد را در 17 جولای 2002 معرفی کرد. در ظاهر، این محصول شبیه به نسخه پیشین خود بود، اما به‌روزرسانی‌ها و تغییرات قابل توجهی در رابط کاربری آن ایجاد شده بود که با بهبود تجربه استفاده، به گسترش هرچه بیش‌تر آن در بازار کمک کرد.

آشکارترین تغییر فیزیکی در رابط کاربری نسل دوم آیپاد، ایجاد روشی بود که کاربران می‌توانستند با استفاده از آن در پلیر خود ناوبری کنند. به‌جای چرخش فیزیکی اسکرول در نسخه پیشین، آیپاد جدید یک چرخ حساس به لمس را معرفی کرد که عمل اسکرول را بیش از پیش آسان می‌کرد.

در بخش سخت‌افزار نیز، iPod 2G تقویت شده بود. در حالی‌که نسخه اول آیپاد صرفا یک گزینه ذخیره‌سازی 5 گیگابایتی را ارائه می‌داد، در نسل دوم این فضا به دو نوع 10 یا 20 گیگابایتی ارتقا یافت که به ترتیب با قیمت‌های بین 299 تا 499 دلار، بسته به حافظه قابل خریداری بودند. در نتیجه، ظرفیت ذخیره‌سازی بالقوه پلیر به تقریبا 4000 آهنگ افزایش یافت. مقایسه گنجایش حداکثر 20 گیگابایتی حافظه داخلی با استانداردهای مدرن امروزی تقریبا خنده‌دار است، اما برای آن زمان، بیش از میزان مورد نیاز اکثر مصرف‌کنندگان بود.

یکی از مهم‌ترین تغییراتی که در فناوری این گجت ایجاد شد، سازگاری آن با ویندوز بود. نسل اول iPod تنها با سیستم‌عامل مک سازگاری داشت و سهم بازار را صرفا به مصرف‌کنندگانی محدود می‌کرد که از قبل بخشی از پایگاه مشتریان اپل تعلق بودند. با این‌حال عرضه نسل دوم، دنیای پخش‌کننده‌های دیجیتال موسیقی را به روی طیف وسیع‌تری از کاربران باز کرد.

نسل سوم آیپاد

به دنبال تمایل اپل به انتشار نسخه‌های جدید از محصولات خود در هر سال، نسل سوم آیپاد نیز در سال 2003 معرفی شد. در این نسل تغییرات بسیاری در رابط خارجی ایجاد شد که مشهودترین آن، تغییر در دکمه‌های کنترل بود.

در حالی‌که نسل سوم iPod چرخ اسکرول لمسی را حفظ کرده بود، باقی دکمه‌ها به سمت بالا منتقل شدند و بین چرخ و نمایشگر قرار گرفتند. این تغییر باعث شد تا آیپاد جدید، ظاهر یکپارچه‌تری به‌ خود بگیرد. نور پس‌زمینه نیز به کلیدها اضافه شده بود که استفاده از آنها را در نور کم آسان‌تر می‌کرد. با این‌حال، تغییر در چیدمان، به محل اختلاف میان کاربران آیپاد تبدیل شد، زیرا ناوبری با یک دست را کمی دشوارتر کرده بود.

بزرگ‌ترین تغییر این دستگاه نسبت به مدل‌های قبلی، افزایش ظرفیت ذخیره‌سازی بود. حافظه داخلی آیپاد 3G به 40 گیگابایت رسید که امکان ذخیره کردن 10000 آهنگ را امکان‌پذیر کرده بود، این تعداد در مقایسه با دستگاه اصلی که تنها دو سال قبل عرضه شده بود، بسیار چشم‌گیر بود.

آیپاد مینی

آیپاد مینی گواهی بر این واقعیت بود که گزینه بزرگ‌تر، لزوما بهتر نیست. توانایی اضافه کردن آهنگ‌های بیش‌تر برای علاقه‌مندان به‌ موسیقی یک مزیت به شمار می‌رود، اما برای یک فرد عادی، حتی 1000 آهنگ نیز بسیار زیاد تلقی می‌شد. بدین ترتیب، اپل با ارائه یک نسخه باریک‌تر و ارزان‌تر آیپاد به‌نام مینی، بخش عمده‌ای از مصرف‌کنندگان را هدف قرار داد.

پیشرفت‌های مبتنی بر فناوری که به اپل اجازه می‌داد آهنگ‌های بیش‌تری را در دستگاه‌های قبلی خود ذخیره‌سازی کند، این امکان را نیز فراهم کرد تا با حفظ عملکرد دستگاه، ابعاد آن‌را تا حد قابل توجهی کوچک‌تر کند. علاوه بر این، در نسخه مینی تغییرات جدیدی در رابط کاربری خارجی ایجاد شد. به‌ جای نمای بیرونی سفید ساده، یک قاب فلزی براق با تنوع رنگ‌های نقره‌ای، طلایی، صورتی، آبی یا سبز عرضه شد.

مینی هم‌چنین اولین آیپادی بود که چرخ کلیک را معرفی کرد. در این نسل به جای اینکه دکمه‌ها از چرخ جدا باشند، با یکدیگر ادغام شدند. این بدان معناست که قطعه‌ای یکپارچه، وظیفه حساسیت لمسی و امکان کلیک کردن در یکی از چهار گوشه را برای دسترسی به منوها، مکث و پخش، حرکت به جلو و عقب در مسیرهای مختلف ارائه می‌دهد.

مینی با برچسب قیمت 249 دلار، یعنی در حدود 50% ارزان‌تر از دیگر مدل‌ها به فروش رسید و راهی عالی برای اپل بود تا مشتریانی که بودجه محدود داشتند را به دام بیاندازد.

نسل چهارم آیپاد

اپل با عرضه نسخه مینی آیپاد، زبان جدیدی از طراحی را خلق کرد و با گذشت سال‌ها، این فلسفه در خط تولید iPod تداوم پیدا کرد. نسل چهارم آخرین مدلی بود که با وفاداری به طراحی نسخه اول، از بسیاری جهات به آن شباهت داشت.

آیپاد 4G نیز از فناوری “Click Wheel” که در سری مینی استفاده شده بود، بهره گرفت و اولین پلیری بود که با معرفی قابلیت Shuffle، به کاربران اجازه می‌داد تا کل کتابخانه موسیقی خود را به‌ صورت تصادفی پخش کنند.

مشخصات داخلی 4G نسبت به مدل‌های پیشین کمی بهبود یافت که از جمله آن می‌توان به افزایش عمر باتری تا سقف 12 ساعت پخش مداوم اشاره کرد. ظرفیت ذخیره‌سازی در این نسل افزایشی نداشت و هم‌چنان در عدد 40 گیگابایتی باقی ماند. با این وجود، اپل در این نسل، قیمت محصول خود را کاهش داد.

مصرف‌کنندگان می‌توانستند بین مدل 20 گیگابایتی با قیمت 299 دلار و مدل 40 گیگابایتی با قیمت 399 دلار، یک گزینه را انتخاب کنند. این بدان معنا بود که آیپاد 4G در مقایسه با نسل دوم، علاوه بر کاهش 100 دلاری قیمت، فضای ذخیره‌سازی دو برابری را ارائه می‌داد. مدل 40 گیگابایت نیز به‌ صورت استاندارد با داک آیپاد عرضه شد که به کاربر این امکان را می‌داد تا به راحتی به کامپیوتر خود متصل شود. این داک هم‌چنین به‌ طور جداگانه نیز به‌ عنوان یک وسیله جانبی برای نسخه 20 گیگابایتی، با پرداخت 39 دلار قابل خریداری بود.

آیپاد Photo

ظرف مدت کوتاهی پس از ورود نسل چهارم به صحنه، اپل از یک پلیر جدید دیگر با نام iPod Photo پرده برداشت. در حالی‌که این مدل از نظر فنی با سری 4G یکسان بود، اما ویژگی‌های جدیدی را در خود جای داده بود که به‌ نوعی زمینه‌ساز تغییراتی در خط تولید آیپاد شد.

در ظاهر، این نسخه نیز به طرز چشم‌گیری به نسل چهارم شباهت داشت، اما قابلیت‌های آن در سطح بالاتری بود. گزینه‌های ذخیره‌سازی از 40 گیگابایت آغاز و حداکثر به 60 گیگابایت یعنی تا سقف 15000 آهنگ می‌رسید. در این نسل باتری نیز ارتقا یافت و امکان پخش مداوم موزیک به 15 ساعت رسید.

همان‌طور که از نام Photo پیداست، قابلیت ذخیره و نمایش عکس‌ها نیز در این مدل ایجاد شد. برای انجام این کار، نمایشگر تک‌رنگ استاندارد نسخه پیشین با صفحه‌نمایش رنگی با وضوح بالا جایگزین شد. امکان ذخیره‌سازی 25000 عکس در نسخه 60 گیگابایتی Photo نیز در زمان خود رقم قابل توجهی بود.

در صورتی که ابعاد نمایشگر برای اشتراک‌گذاری عمومی عکس‌ها با خانواده و دوستان به حد کافی بزرگ نبود، یک پورت خروجی یکپارچه ارائه شده بود که به کاربران این امکان را می‌داد تا به‌وسیله اتصال آیپاد خود به TV، تصاویر خود را روی صفحه‌نمایشی بزرگ‌تر نمایش دهند. علاوه بر عکس‌های شخصی، نمایشگر رنگی، امکان نمایش آلبوم‌های موسیقی را فراهم کرده بود تا بدین وسیله تجربه کار با این دستگاه بیش از پیش ارتقا پیدا کند.

با نگاهی به گذشته درمی‌یابیم که آیپاد Photo، اولین اقدام اپل در ساخت یک دستگاه چندمنظوره بود که در سال‌های بعد تکامل یافت و به بلوغ رسید.

آیپاد نانو

این نسخه که در سال 2005 مورد رونمایی قرار گرفت، بر اساس فلسفه آیپاد مینی و با ابعادی کوچک‌‌تر ساخته شد. نانو با حداکثر ظرفیت 4 گیگابایتی ذخیره‌سازی، نسبت به برادران خود فاصله‌ای بسیار داشت، اما در عوض، با قیمت بسیار پایین‌تری عرضه شد. در حالی‌که آیپاد Photo قیمتی 500 تا 600 دلاری داشت، سری نانو با پرداخت تنها 149 دلار قابل خریداری بود. این مزیت قیمتی، جذابیت آیپاد نانو را برای مصرف‌کنندگانی که در خرید دستگاهی کوچک با قیمتی قابل توجه، تردید داشتد، افزایش داد و آن‌را به وسیله‌ای محبوب و همه‌گیر تبدیل کرد.

نانو از قابلیت‌های جدید Photo و نمایشگر رنگی برخوردار بود، اگرچه فاقد ویژگی اتصال به تلویزیون بود. حتی با وجود حافظه داخلی کم‌تر، این دستگاه قادر بود تا 1000 آهنگ را در فضای 4 گیگابایتی خود ذخیره کند. با این وجود، عمده شکایت کاربران از نانو، به پوشش جدید بدنه مربوط می‌شد که آن‌را مستعد خط و خش کرده بود.

علی‌رغم این مشکل، نانو موفق شد تا در میان کاربرانی که تمایلی به پرداخت هزینه برای خرید یک پخش‌کننده موسیقی نداشتند، جا باز کند.

آیپاد شافل

با تداوم فلسفه کاهش ابعاد آیپاد، مدل شافل به عنوان کوچک‌ترین، ساده‌ترین و ارزان‌ترین عضو خانواده، در سال 2005 عرضه شد. از یک سو، اپل در تلاش بود تا حداکثر قابلیت‌های ممکن را در دستگاه‌های خود تجهیز کند و از طرف دیگر، مدلی به‌ نام شافل عرضه شد که تقریبا از همه کارکردها به‌جز حیاتی‌ترین وظایف محروم بود.

شافل فاقد نمایشگر بود و کل پیکربندی آن حتی به ابعاد یک بسته آدامس نیز نمی‌رسید. این محصول در دو نسخه با حافظه داخلی 512 مگابایتی با امکان ذخیره‌سازی 120 آهنگ و یک نسخه 1 گیگابایتی قابل انتخاب بود.

علاوه بر این، به‌دلیل عدم وجود صفحه‌نمایش، کاربران نمی‌توانستند به‌راحتی در کتابخانه‌های موسیقی خود حرکت کنند. در عوض، این دستگاه از ویژگی Shuffle که اولین بار در نسل چهارم آیپاد معرفی شد، استفاده می‌کرد. بنابراین از این طریق، آهنگ‌ها در هنگام بارگذاری به صورت تصادفی پخش می‌شدند. با وجود محدودیت عملکرد شافل، قیمت آن نیز کاهش یافت و نسخه 512 گیگابایتی آن، قیمتی 99 دلاری داشت.

نسخه بعدی شافل از طرح بلند و کشیده، به مربع‌شکل تبدیل و ابعادش کوچک‌تر کرد.

نسل 5 آیپاد با قابلیت پخش ویدیو

در حالی‌که با ورود به سال 2005، دو نسخه مینی و نانو از سوی اپل معرفی شدند. در همان سال این شرکت از نسل پنجم این گجت نیز رونمایی کرد که برای اولین بار به قابلیت پخش ویدیو مجهز بود.

آیپاد 5G از همان پوشش براق مدل نانو، در دو رنگ سفید و سیاه و قاب پشتی از جنس فولاد ضدزنگ استفاده می‌کرد. علی‌رغم ضخامت باریک‌تر این نسخه در مقایسه با نسل‌های قبل، حافظه‌ ذخیره‌سازی 60 گیگابایتی آن حفظ شده بود.

در مدل 60 گیگابایتی که با قیمت 399 دلار به فروش می‌رسید، امکان ذخیره حداکثر 15000 آهنگ، 25000 عکس، 150 ساعت فیلم یا ترکیبی از این سه گزینه امکان‌پذیر بود. این نسخه نیز با برخورداری از ویژگی‌های Photo، قادر بود تا عکس‌های ثبت شده را از رایانه دریافت کند یا به‌وسیله انتقال مستقیم از دوربین با استفاده از رابط کاربری خود، آنها را ذخیره کند.

نمایشگر 2.5 اینچی نسل 5، اگرچه کوچک است، اما قادر به پخش ویدیو در دستگاه برای تماشای محتوای متحرک بود و وجود کابل AV این امکان را می‌داد تا همان محتوا به‌طور هم‌زمان در تلویزیون نیز نمایش داده شود. این قابلیت هم‌چنین به محبوبیت مختصر پادکست‌های پیشرفته کمک کرد که شامل عناصر بصری در کنار صدای معمولی بود.

آیپاد تاچ

این نسخه که در سپتامبر 2007 معرفی شد، نقطه عطفی در محصول پرچم‌دار پلیرهای اپل محسوب می‌شود. به غیر از دکمه Walk/Home در پایین و یک کلید قفل در بالا، چرخ‌ها و دکمه‌های اسکرول از این سری حذف شدند.

همان‌طور که از نام آن پیداست، آیپاد تاچ مسیریابی و ناوبری را با استفاده از نمایشگر و رابط لمسی اپل انجام می‌داد. در نتیجه عدم نیاز به دکمه‌های فیزیکی، ابعاد صفحه‌نمایش این محصول به 3.5 افزایش یافت.

تاچ در دو نسخه با حافظه‌های داخلی 8 و 16 گیگابایت عرضه شد که به ترتیب با قیمت‌های 299 و 399 دلار به‌ فروش رسیدند. در این مرحله، آیپاد از بعد ظاهری، بیش از آنکه به نسل‌های گذشته خود شباهت داشته باشد، تداعی‌گر طراحی گوشی‌های هوشمند امروزی است.

آیپاد تاچ علاوه بر پخش موسیقی و نمایش عکس و ویدیو، برنامه‌هایی مانند مرورگر وب سافاری و یوتیوب را نیز به‌طور یکپارچه در خود جای داده بود. اتصال وای‌فای داخلی و دسترسی مستقیم به فروشگاه iTunes در این نسل بدین معنا بود که کاربران بی‌نیاز از اتصال به رایانه خود، می‌توانستند محتوای مورد نظر خود را مستقیما از طریق آیپاد انتخاب و دریافت کنند.

آیپاد کلاسیک

با وجود اینکه اپل در حال تغییر مسیر به سمت دستگاه‌های باریک‌تر و توانمندتر مانند آیپاد تاچ بود، برای مدتی، بخشی را در خط تولید برای محصولات نوستالژیک خود باقی گذاشت. هم‌زمان با معرفی Touch، اپل از یک آیپاد جدید دیگر رونمایی کرد که بیش از هر چیزی، به ریشه‌ و مبدا این گجت شباهت داشت.

در حالی‌که سری تاچ، قابلیت‌های بیش‌تری را ارائه می‌داد، اما فاقد کارکردی متمرکز برای یک پخش‌کننده خالص رسانه بود. در مقابل، کلاسیک برای افرادی مناسب بود که بی‌نیاز از زرق‌وبرق‌ها و قابلیت‌های متعدد، صرفا به یک پلیر ساده نیاز داشتند. زبان طراحی این نسخه، تا حد زیادی به آیپادهای پیشین شباهت داشت و قرارگیری یک نمایشگر در بخش بالایی و ترکیبی از دکمه‌های خاطرانگیز و چرخ اسکرول، همگی نشان‌‌دهنده آن بود که این محصول، همان‌طور که از نامش پیداست، فرم و شکلی کلاسیک دارد.

در ازای فقدان ناوبری لمسی و اتصال وای‌فای، آیپاد کلاسیک با تجهیز به ظرفیت ذخیره‌سازی 160 گیگابایتی، امکان حفظ 40000 آهنگ را فراهم کرده است. این محصول هم‌چنین از برخی قابلیت‌های جدید آیپاد از جمله نمایشگر رنگی و قابلیت نمایش عکس و فیلم نیز استفاده می‌کرد.

به نقل از Cnet، آیپاد کلاسیک ویژگی Genius را در خود جای داده که به آیپاد اجازه می‌دهد تا لیست‌هایی از پخش خودکار را بر اساس ویژگی‌های یک آهنگ واحد ایجاد کند. کلاسیک آخرین فرصت مصرف‌کنندگان برای در دست گرفتن تکه‌ای از فناوری رسانه‌‌ای قابل حمل و تاریخی بود، پیش از آنکه تغییرات انقلابی بعدی جایگزین آن شوند.

آیفون

اگرچه این محصول به‌طور دقیق یک آیپاد محسوب نمی‌شود، اما نمی‌توان داستان آیپاد را بدون ذکر دستکم اولین آیفون بیان کرد. در واقع، طبق ادعای استیو جابز در سال 2007، آیفون برترین آیپاد ساخت شده تاکنون است.

آیفون در ژانویه 2007، یعنی چند ماه پیش از عرضه آیپاد تاچ معرفی شد. این دستگاه از تمام نوآوری‌های شش ساله آیپاد بهره برد و چشم‌انداز تلفن همراه را برای همیشه تغییر داد. غیر ممکن است که حتی با وجود 15 سال از عرضه آن به یک گوشی هوشمند مدرن نگاه کنید و DNA اولین آیفون را در آن مشاهده نکنید.

مهم‌تر از همه، از آنجایی که آیفون کاملا برگرفته از آیپاد بوده، آیتیونز و قابلیت ذخیره موسیقی نیز را در خود جای داده است. با گنجاندن بهترین ویژگی‌های iPod در تلفن همراه، مصرف‌کنندگان از داشتن دستگاهی جداگانه برای پخش محتوای رسانه‌‌ای بی‌نیاز هستند. شاید در آن زمان متوجه این موضوع نشده بودیم، اما آیفون اولین نقطه بازگشت از مسیر رو به زوال و نزدیک به مرگ آیپاد محسوب می‌شود.

نسخه‌های جدید آیپاد شافل و نانو

در طول سال‌ها، اپل نسخه‌های جدیدی از شافل و نانو را ارائه کرد که مشخصات و طراحی متفاوتی را به دنبال داشتند. به گزارش The Verge، نانو در نهایت پس از پشت سرگذاشتن هشت نسل و با طرح‌های رنگی، عملکردها و اشکال مختلف به کار خود پایان داد. نسل سوم این سری، طراحی مربعی‌ داشت، تا امکان برخورداری از نمایشگری وسیع‌تر را برای پخش ویدیو با نسبت تصویر استاندارد فراهم کند، البته این طراحی بعدا دستخوش تغییر شد. عجیب‌ترین نسخه نانو در سال 2010 عرضه شد که با تبدیل شدن به یک مربع کوچک، طرحی تمام صفحه را ارائه می‌داد. نسل‌های آخر نیز با حفظ عملکرد لمسی نمایشگر، به کارت ویزیت شباهت داشتند.

آیپاد شافل نیز در طول چهار نسل از عمر خود، چندین طراحی متفاوت را تجربه کرد. طرح کشیده آن به‌سرعت با ظاهر مربعی‌شکل و پر از دکمه جایگزین شد. نسل سوم نیز طراحی بلند، باریک و بدون کلیدی داشت که بی‌شباهت به طرح فلش مموری نبود. در عوض، این نسخه با دکمه‌های روی هدفون کنترل می‌شود.

با فراگیرتر شدن گوشی‌های هوشمند، نانو و شافل با کمبود تقاضا مواجه شدند. آخرین نسخه از شافل در سال 2010 و آخرین آیپاد نانو نیز در سال 2015 عرضه شد و در نهایت تولید هر دو در سال 2017 متوقف شد.

آخرین آیپاد

در حالی‌که محبوبیت آیپاد پس از عرضه آیفون و دیگر گوشی‌های هوشمند به سرعت کاهش یافت، خط تولید آن متوقف نشد. پس از آیپاد کلاسیک، اپل بیش از گذشته بر روی نسخه‌های به روز آیپاد تاچ متمرکز شد.

آخرین نسخه آیپاد که هفتمین نسل از سری تاچ محسوب می‌شود، در ماه می 2019 به روز شد. این سری با قیمت 299 دلاری و حافظه‌ ذخیره‌سازی 256 گیگابایت عرضه شده است.

نسل هفتم آیپاد تاچ در مقایسه با اولین سری، به سختی از آیفون‌های مشابه قابل تفکیک است. ادغام دو برنامه فیس‌تایم و iMessage در این نسخه بدین معنا است که کاربران می‌توانند تا زمانی که به شبکه‌ای بی‌سیم متصل هستند، پیام ارسال کرده و به برقراری تماس بپردازند. فارغ از این عملکردها، آیپاد تاچ تقریبا از تمام قابلیت‌های یک تلفن هوشمند معمولی برخوردار است. در شرایطی که کودکان هنوز برای استفاده از تلفن‌های کامل آماده نیستند، این دستگاه عمدتا به وسیله‌ای برای سرگرمی آنها تبدیل شده است.

در حال حاضر، تاچ تنها نسخه‌ای از آیپاد بوده که همچنان توسط اپل در دسترس قرار دارد، اگرچه این محصول از زمان عرضه تاکنون به روزرسانی نشده است. به‌نظر می‌رسد تاچ نیز به سرنوشت نانو و شافل دچار خواهد شد و احتمالا با توقف این سری، باید برای همیشه با خانواده آیپادها خداحافظی کنیم.