دانشمندان اخیرا به رابطه بین استفاده طولانی مدت از گوشی و افکار خودکشی پی بردهاند. در ادامه به جزئیات این پژوهش و سایر تبعات محدود کردن خود به گوشی میپردازیم.
آزمایشگاه Sapien اخیرا گزارش جدیدی منتشر کرده که سر و صدای زیادی در شبکههای اجتماعی به راه انداخته است. به گفته محققان این مطالعه، استفاده از گوشیهای هوشمند میتواند منجر به کاهش سلامت روانی جوانان ۱۸ تا ۲۴ ساله و بروز افکار خودکشی شود.
رابطه بین میزان استفاده از گوشی هوشمند و بروز افکار خودکشی
در این گزارش میبینیم که قبل از دوران فراگیری اینترنت و شبکههای اجتماعی، افراد زیر ۱۸ سال معمولا ۱۵ هزار تا ۲۵ هزار ساعت را با همسالان و خانواده خود سپری میکردند؛ اما بعد از عصر اینترنت، این عدد به ۱۵۰۰ تا ۵ هزار ساعت کاهش یافته است.
Tara Thiagarajan، دانشمند ارشد آزمایشگاه Sapien میگوید در پس این آمار و ارقام مشکلات جدی نهفته است. به گفته وی، کاهش تعاملات اجتماعی به فرد اجازه نمیدهد که مهارتهای مهم را یاد بگیرد.
از جمله این مهارتها میتوان به خواندن حالات چهره، زبان بدن، لمس فیزیکی، پاسخهای عاطفی مناسب و حل تعارضات اشاره کرد. در نتیجه، افرادی که فاقد این مهارتها هستند ممکن است از جامعه جدا و منزوی شوند و افکار خودکشی به سراغشان بیاید.
محققان دادههای خود را از ۳۴ کشور جمعآوری کردند. نکته جالب توجه این است که آنها دوران همهگیری کرونا و بعد از آن را در تحقیقات خود دخیل نکردند.
با نگاهی به دادههای جمعآوری شده، متوجه میشویم که کاهش آمار و ارقام از سال ۲۰۱۰ آغاز شده است. از این سال به بعد هرکسی به راحتی میتوانست یک گوشیهای هوشمند تهیه کند. جای تعجب نیست که قبل از این تاریخ، نوجوانان و جوانان در بالاترین سطح سلامت روانی قرار داشتند. ولی متاسفانه از سال ۲۰۱۰ این روند نزولی بوده است.
تاثیر استفاده طولانی مدت از گوشی بر سلامت روانی فرد
بهترین راه برای اینکه متوجه شوید آیا اطرافیان شما از استفاده طولانی مدت از گوشی هوشمند رنج میبرند یا خیر، بررسی علائم زیر است:
- افکار وسواسی، عجیب و ناخواسته
- کاهش عزت نفس و اعتماد به نفس
- تشخیص ندادن مرز واقعیت و خیال
- کاهش تعاملات شخص با دیگران
- افکار خودکشی
- ترس و اضطراب
- احساس غم، ناامیدی و ناراحتی
نویسنده مقاله در این رابطه گفت:
دادهها نشان میدهد که در دنیای امروزی افراد ۷ تا ۱۰ ساعت از وقت خود را در فضای اینترنت میگذرانند. این امر زمان کمی را برای تعاملات اجتماعی باقی میگذارد. این موضوع نشان میدهد که تا چه حد تعاملات دیجیتال منجر به انزوای اجتماعی شده و به تعاملات بین فردی آسیب زده است.
نشانههایی که در بالا ذکر شد درواقع به کاهش خود اجتماعی فرد اشاره میکند. خود اجتماعی در حقیقت یک معیار مرکب از دیدگاه شخص نسبت به خود، توانایی او در ایجاد و حفظ روابط است. البته این مجموعه از علائم که بر نمایه ذهنی نوجوانان غالب هستند به تنهایی نمیتوانند نشانه اختلالات تعریف شده توسط DSM (راهنمای تشخیصی و آماری اختلالهای روانی) باشند.
همچنین توصیه میشود که افراد مدت زمان استفاده از گوشی هوشمند را کنترل کنند تا از افکار خودکشی در امان بمانند. در ادامه چند روش آسان برای نظارت بر ساعات استفاده از گوشی آمده است. اگر از گوشیهای iOS استفاده میکنید از Screen Time و اگر گوشی اندرویدی دارید از برنامه Digital Wellbeing کمک بگیرید.
برای روشن کردن Screen Time در گوشیهای آیفون مراحل زیر را دنبال کنید:
- به بخش تنظیمات و از آنجا به Screen Time بروید.
- گزینه Screen Time را روشن کنید.
- روی ادامه بزنید.
- گزینه این دستگاه من یا دستگاه فرزندم است را انتخاب کنید.
در گوشیهای اندوریدی Digital wellbeing در نسخه بتا ارائه شده است و حتی اگر آن را بر روی گوشی خود نصب کنید، باز هم در لیست برنامههایتان پنهان خواهد ماند. بنابراین بعد از اینکه برنامه را نصب کردید به بخش تنطیمات گوشی و از آنجا به Digital Wellbeing & parental controls بروید. همانطور که گفتیم این آیکون به صورت پیش فرض پنهان است.
سپس به پایین صفحه بروید و تاگل Show icon in the app list (نمایش آیکون در لیست برنامهها) را فعال کنید. حالا میتوانید آیکون آن را در لیست برنامهها ببینید.
هدف هر دو برنامه این است که زمان استفاده از گوشی و تعداد اعلانهایی را که هر روز دریافت میکنید،کاهش دهند، کاری کنند که آخر شب به سراغ گوشیتان نروید و خواب راحتی داشته باشید. همچنین این امکان را به شما میدهند که بر میزان استفاده فرزندتان از گوشی هوشمند نظارت داشته باشید.
استفاده کمتر از گوشی میتواند مهارتهای اجتماعی فرد را تقویت کرده و باعث بهبود سلامت روانی و کاهش افراد خودکشی شود.