گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
در این مطلب به 10 خودروی اسپرت فوق سریع می‌پردازیم که فقط حرفهایها از پسشان بر می‌آیند؛ از َشلبی کوبرای افسانه‌ای تا سوپرکار خاص لوتوس T125.
برای تبدیل شدن به یک راننده کاربلد که از پس هر سناریویی بر می‌آید، گذراندن آزمون رانندگی تازه اولین مرحله است. این مرحله که گذشت، فرد پس از سال‌ها تمرین مستمر بالاخره می‌تواند خود را یک راننده باتجربه بداند. اگر هم مدعی باشد که بین حرفهایها جا دارد، خودروهای اسپرت فوق‌العاده سریعی آماده‌اند تا تسلط او را به آزمایش بگذارند؛ آزمایش سفت و سختی که کمتر کسی از آن سر بلند بیرون می‌آید. در ادامه به 10 خودروی سریع می‌پردازیم که فقط راننده‌های حرفهای توانایی رانندگی با آنها را دارند.
10 خودروی سریع که تنها حرفهایها از پس آنها بر می‌آیند
10. مک لارن سنا
سوپرکارهای پیست‌محور خودروهایی خام، بدون کم و کاستی و سریع هستند که اوج طراحی خودرو را به نمایش می‌گذارند. سنا که بر پایه مک لارن 720S توسعه پیدا کرده، با بال‌ها و دریچه‌های برجسته‌تر و کاهش 90 کیلوگرمی وزن، حتی یک قدم جلوتر می‌رود. زیر بدنه فیبر کربن سبک‌وزن آن هم یک پیشرانه 4 لیتری V8 توربوشارژ بهبود یافته را می‌توان پیدا کرد که توانایی تولید قدرت 789 اسب بخار را دارد.
این دو خودرو علی‌رغم تفاوت قدرت و وزن، در زمینه حداکثر سرعت و شتاب‌گیری شانه به شانه یکدیگرند. با این حال، در پیست که همه‌چیز فنی‌تر و حرفه‌ای‌تر می‌شود، مک لارن سنا دست بالاتر را دارد. این خودروی سوپر اسپرت سریع دور سرعت خود در پیست Hockenheim GP را 5 ثانیه زودتر به پایان رسانده است.
9. پورشه کاررا GT
پورشه هر از گاهی به ماشین‌بازها معنای واقعی یک سوپرکار را نشان می‌دهد. وسط جدال سریع‌ترین خودروها در سال 2004 پورشه کاررا GT با یک پیشرانه 5.7 لیتری V10 قرار گرفته در وسط از راه رسید که قابلیت تولید 603 اسب بخار را داشت. در ابتدا این خودروساز آلمانی برای تولید 1500 دستگاه از این خودروی اسپرت برنامه‌ریزی کرده بود، اما در آخر به خاطر مسائل ایمنی توانست روی هم رفته 1270 دستگاه تولید کند.
پورشه در سال 2006 به تولید کاررا GT پایان داد و دلیل آن را مقررات سرسختانه‌تر برای ایربگ در ایالات متحده آمریکا اعلام کرد؛ بازاری که بیش از نصف مشتریان این شرکت آلمانی را در بر می‌گیرد. با وجود این، با نگاهی ریزبینانه‌تر می‌توان دید که امکانات ایمنی اساسی دیگری هم به طرز عجیبی در دسترس قرار نگرفته بودند؛ به عنوان مثال، ترمز ضد قفل یا ABS و کنترل کشش حتی در لیست آپشن‌ها هم به چشم نمی‌خوردند.
8. تی وی آر سربرا اسپید 12
سربرا اسپید 12 سوپرکاری فراموش شده از دهه 90 میلادی است که علی‌رغم ظاهر نه چندان شکل گرفته خود، در قدرت و سرعت حرفهای زیادی برای گفتن داشت. این خودرو زمانی طراحی شد که شرکت بریتانایی TVR تحت مالکیت «پیتر ویلر» (Peter Wheeler) بود. ویلر که با سایر طراحان خودروهای اسپرت تفاوت داشت، باعث نجات این شرکت خودروسازی شد و در دوره‌ای که در راس قدرت قرار داشت، ساخته‌هایی چشمگیر از لحاظ طراحی و عملکرد به تولید رسیدند.
سربرا به خودی خود خودروی سوپر اسپرت فوق‌العاده سریعی بود که کنترل آن به هیچ وجه شوخی‌بردار نبود. با این حال، شرکت TVR به همین بسنده نکرد و با به کار گیری یک پیشرانه ساخت داخل 7.7 لیتری V12 با خروجی بیش از 800 اسب بخار، رقیبی را برای مک لارن F1 به میدان آورد. با همه این‌ها، در نهایت پیتر ویلر به این نتیجه رسید که سربرا اسپید 2 فراتر از یک خودروی جاده‌ای رفته است و تصمیم به لغو این پروژه گرفت.
7. لامبورگینی دیابلو SV
کمتر سوپرکاری مثل سوپرکارهای لامبورگینی سر و صدا می‌کند. این خودروساز ایتالایی در دهه 90 میلادی متوجه شد که دوران کونتاش به پایان رسیده و دیابلو را به عنوان دنباله آن روانه بازار کرد. بدون شک دیابلو که از انتقادات نسبت به کونتاش درس گرفته بود، در تمامی زمینه‌ها برتر از سوپرکار قبل از خود ظاهر شد. با وجود این، کنترل سنگین و دید محدود همچنان پابرجا باقی ماندند.
تریم SV لامبورگینی دیابلو از یک پیشرانه 5.7 لیتری V12 اصلاح شده با قدرت 510 اسب بخار بهره می‌بُرد که برای یک مدل پایین‌رده رقم پایینی به حساب نمی‌آمد. یکی از اشتباهات پرتکراری که پشت فرمان این سوپرکار دیفرانسیل عقب پیش می‌آید، از دست دادن کشش است و به لطف آن تفاوت بین خریداران ثروتمند نه چندان مسلط با راننده‌های کاربلد مشخص می‌شود.
6. شلبی 427 S/C کوبرا
بدون هیچ شکی، AC کوبرا یکی از شاخص‌ترین خودروهای اسپرت تاریخ به شمار می‌رود که کپی‌های بی‌شماری از آن ساخته شده است. ریشه‌های بریتانیایی کوبرا بر هیچ ماشین‌بازی پوشیده نیست ولی علی‌رغم میراث شرکت بریتانیایی «ای سی ایس» (AC Ace)، کوبرا بیشتر از هر چیز دیگری به نام «کارول شلبی» (Carroll Shelby)، طراح برجسته آمریکایی گره خورده است.
ماشین‌بازها عاشق و شیفته سرعت و قدرت هستند و شلبی هم که در گذشته راننده حرفهای مسابقات اتومبیل‌رانی بود، از این قاعده مستثنی نیست. در سال 1965 هم شلبی 427 S/C کوبرا با یک پیشرانه V8 بلوگ بزرگ سری FE فورد با قدرت 425 اسب بخار به صحنه آمد. با چنین افزایش قدرتی به همراه وزن خیلی پایین و نبود کنترل کشش، راننده‌های بی‌تجربه باید هر لحظه آماده یک تصادف جانانه می‌بودند!
5. استون مارتین وان 77
استون مارتین قبل از خودروهای سوپر اسپرت فوق‌العاده کمیاب والکری و ولکان، در سال 2009 با سوپرکار تولید محدود وان 77 ماشین‌بازها را به هیجان انداخت. وان 77 به یک پیشرانه 7.3 لیتری V12 با قدرت 750 اسب بخار، قدرتمندترین پیشرانه تنفس طبیعی دنیا مجهز بود. روی هم رفته 78 دستگاه از این خودروی بریتانیایی اصیل به تولید رسید و پیدا کردن یکی از آنها در خوشبینانه‌ترین حالت دردسرهای خود را دارد.
خودروی سوپر اسپرت سریع وان 77 از شاسی تماماً فیبر کربنی با بدنه پر زرق و برق آلومینیومی برخوردار است. درحالی که ترمزهای سرامیک کربن و سیستم تعلیق «میله فشار» (Push-rod) این استون مارتین برای پیست به کار گرفته شده‌اند، این خودرو در جاده‌های کمتر مطلوب ممکن است بدقلق باشد. در سال 2012 بود که یکی از مالکان بدشانس وان 77 با بی‌احتیاطی بیش از حد، طی تصادف شدیدی عملاً خودروی کمیاب خود را از دست داد.
4. دوج چلنجر SRT هلکت
به ندرت پیش می‌آید که کوپه تولید انبوهی مثل هلکت چنین قوایی داشته باشد. راز چلنجر چیزی جز ارتفاع پایین‌تر نسبت به سطح زمین، عرض بیشتر و برآمدگی‌های همیشگی کاپوت نیست. پیشرانه همی 6.2 لیتری سوپرشارژ دوج چلنجر SRT هلکت با سرعت معمولی داخل شهر تفاوت چندانی با مدل‌های پایین‌تر ندارد، اما فقط کافی است کمی پا را فراتر گذاشت تا قدرت 707 اسب بخاری آن نمایان شود.
3. فراری 599XX
داشتن یک فراری در چند کلمه خلاصه می‌شود: سرعت، سر و صدا و رسیدن به اوج آدرنالین. فراری 599 استاندارد هم درست به هدف زده، ولی مثل سایر خودروهای این شرکت خوشنام ایتالیایی یک نسخه قدرتمندتر و خاص‌تر از آن با نام 599XX در سال 2010 روانه بازار شد.
وزن کمتر و قدرت بیشتر، فرمول موفقیت یک سوپرکار است. به خاطر شاسی فراری 599X که مبتنی بر پیست تنظیم شده بود، همه به جز بهترین راننده‌های دنیا مجبور بودند کنترل کشش را فعال بگذارند. هرچند با غیر فعال کردن این قابلیت این سوپرکار 12 سیلندر فقط طی 3 ثانیه از 0 تا 100 کیلومتر بر ساعت شتاب می‌گرفت ولی به دست گرفتن کنترل توزیع قدرت آن غیر ممکن بود
2. لوتوس T125 (اکسوس)
لوتوس با لوتوس T125 جامعه خاصی را هدف گرفت که طبق هر معیاری ریسک بزرگی بود: ماشین‌بازهای عاشق مسابقات که آرزوی یک سوپرکار تک‌سرنشین را داشتند و البته توانایی پرداخت مبلغ این آرزو! لوتوس T125 یا اکسوس با هدف به ارمغان آوردن سرعت و هیجان فرمول یک برای ماشین‌بازهای ثروتمند در سال 2010 به بازار معرفی شد. با وجود این، می‌توان گفت که در نهایت پروژه بلندپروازانه این خودروساز بریتانیایی با شکست مواجه شد.
در ابتدا قرار بود مجموعاً 25 دستگاه از این خودروی سوپر اسپرت تولید شود اما نهایتاً پس از فقط 10 دستگاه به تولید آن پایان داده شد. خریداران این لوتوس 950 هزار دلاری همچنین به یک دوره آموزشی دعوت می‌شدند تا بتوانند از پس این خودروی ویژه بریتانیایی بر بیایند. لوتوس T125 با یک پیشرانه 3.5 لیتری 8 سیلندر 640 اسب بخاری هیولایی بود که به تن هر ماشین‌بازی لرزه می‌انداخت.
1. دوج وایپر ACR
دوج وایپر از همان اول خودرویی بود که یک کاربلد به معنای واقعی می‌طلبید. دوج به مرور زمان با ارتقا و اصلاح این خودروی عضلانی آمریکایی 10 سیلندر، رانندگی با آن را راحت‌تر و کم‌دردسرتر کرد. به رسم هر نسل، عملکرد هم ارتقا پیدا می‌کرد و در سال 2015 حجم این پیشرانه V10 به 8.4 لیتر و قدرت آن به 645 اسب بخار رسید.
ماشین‌بازهایی که مات و مبهوت حجم بالا و خروجی چشمگیر پیشرانه دوج وایپر ACR شده‌اند، باید حواس‌جمع باشند. این دوج مخصوص راننده‌های کاربلدی است که می‌توانند این اسب وحشی را به حداکثر سرعت 320 کیلومتر بر ساعتی آن برسانند. راننده‌های ناشی بدون قابلیت کنترل کشش یا ABS فقط باید شانس بیاورند که خودروی خود را به باد ندهند!