در 45 سال گذشته، فضاپیماهای وویجر 1 و 2 ناسا ، تصاویر شگفتانگیزی از ماموریت اکتشافی خود ثبت کردند که برخی از بهترین آنها را در اینجا گردآوری کردهایم.
چهل و پنج سال پس از پرتاب، دو فضاپیمای Voyager در حالی کارشان را ادامه میدهند که با تحلیل رفتن انرژی، بهپایان عمر خود نزدیک میشوند. اما تصاویر بینظیری که فضاپیماهای وویجر 1 و 2 ناسا در این ماموریت دور و دراز بهیادگار گذاشتند، برای همیشه باقی خواهد ماند.
جالب اینکه ناسا در واقع، این دوقلوها را عازم ماموریتی چهارساله به مشتری و زحل کرده بود؛ ولی از سال 1977 تاکنون، هنوز این چهار سال بهسر نیامده است.
پردوامترین ماموریت ناسا اما حالا با یک مشکل مواجه شده: انرژی این دو فضاپیما تقریبا به انتها رسیده و برای صرفهجویی، ناسا بسیاری از تجهیزات آنها را خاموش کرده است.
از سال 1979 که فضاپیماهای وویجر ناسا به مشتری (Jupiter) رسیدند، حدود 50 هزار عکس از این سیاره گرفتند؛ عکسهایی که در قیاس با تصاویر زمینی، کیفیت بهمراتب بهتری دارند. بهکمک آنها، دانشمندان حقایق مهمی درباره اتمسفر، نیروی مغناطیسی و ژئولوژی مشتری آموختند.
در سال 1980 و 1981، این دو فضاپیما بهدیدار زحل (Saturn) رفتند و باز هم تصاویری ثبت کردند که دانشمندان را با ساختار حلقههای سیاره، اتمسفر و قمرهای آن بیشتر آشنا کرد.
پس از آن، راه این دو برادر از هم جدا شد. وویجر 1 مسیر خروج از منظومه شمسی را در پیش گرفت؛ اما وویجر 2 به سراغ اورانوس و نپتون رفت. در ادامه، تعدادی از بهترین تصاویر بهجای مانده از ماموریت آنها را تماشا کنید.
تصاویر شگفت انگیز از ماموریت وویجر ناسا
مشتری و اقمارش
این عکس، دو قمر را در کنار سیاره غولپیکر مشتری نشان میدهد.
حلقه مشتری
در این عکس، حلقه نازکی را دور سیاره مشتری میبینیم که البته رنگ آن، واقعی نیست.
آتشفشانهای آیو
مهمترین کشف وویجر 1، شناسایی فعالیتهای آتشفشانی در سطح یکی از قمرهای مشتری، بهنام آیو (Io) بود. این عکس، نشان میدهد که چه جهنمی در آیو برپاست.
ایستگاه بعدی: زحل
ناسا برای خلق این تصویر، از سه عکس ثبت شده توسط وویجر 2 با فیلترهای سبز، بنفش و فرابنفش استفاده کرد.
زحل و حلقههایش
این هم عکس دیگری از حلقههای زحل با رنگ غیر واقعی که در سال 1981 گرفته شد.
انسلادوس با نهایت جزئیات
قمر انسلادوس زحل در این عکس، با جزئیات بیسابقهای بهتصویر کشیده شد.
وداع با زحل
وویجر 1 در مسیر عبور از زحل، نگاهی به پشت سر کرد و این عکس وهمانگیز را از آن سیاره و حلقههایش گرفت.
نپتون از نمای دور
اینها تصویر نپتون، ثبت شده توسط وویجر 2 در سال 1986 هستند. سمت چپ با رنگ واقعی و سمت راست با رنگ غیر واقعی
میراندا و گذشته مرموزش
ششمن قمر بزرگ اورانوس، میراندا را در اینجا میبینید. این عکس، گذشته ژئولوژیکی پیچیدهی میراندا را فاش میکند.
نپتون از نمای نزدیک
وویجر 2 نخستین فضاپیمایی بود که از فاصله نزدیک، نپتون را رصد کرد. در این عکس با رنگ غیر واقعی، قسمتهای سفید و قرمز نشان دهندهی عبور نور خورشید از اتمسفر پُر متان سیارهاند.
نپتون در اوج زیبایی
سال 1989، وویجر 2 که 12 سال در فضا پیشروی کرده بود، به 4800 کیلومتری نپتون رسید. این عکس در همان زمان گرفته شده است.
سطح تریتون
قمر تریتون نپتون هم به یکی از سوژههای عکاسی وویجر 2 تبدیل و سطح آن، با جزئیات بیسابقهای به تصویر کشیده شد.
نیمکره جنوبی تریتون
عکس دیگری از تریتون در سال 1989 که نیمکره جنوبی آن را نشان میدهد.
حلقههای نپتون
وویجر 2 هنگام ثبت این تصویر، روی حلقههای سیاره نپتون متمرکز شد.
هلال نپتون
هنگام وداع با نپتون در سال 1989، وویجر 2 این تصویر زیبای هلالی از قطب جنوب سیاره را شکار کرد.
پرتره منظومه شمسی
آخرین شاهکار هنری وویجر1، پرترهای 60 عکسی از منظومه شمسی است که در سال 1990 از فاصله 6.5 میلیارد کیلومتری زمین ثبت شد.
پرتره زمین
این هم پرتره سیاره زمین از دورترین فاصله ممکن؛ 6.5 میلیارد کیلومتر آنسوتر!
سرنوشت وویجر 1 و 2
پس از ثبت این تصاویر، ناسا دوربین وویجر 1 و 2 را خاموش کرد تا انرژی کمتری مصرف و بیشتر عمر کنند. امکان فعالسازی مجدد دوربین وجود دارد؛ ولی در اولویت کاری ناسا نیست.
در سال 2012، وویجر 1 به نخستین سازه بشری تبدیل شد که با عبور از هلیوسفر (مرز بین منظومه شمسی و سایر قسمتهای کیهان) وارد فضای میانستارهای میشود. وویجر 2 هم در سال 2018 از این مرز گذشت.
همچنان اما ماموریت این دو کاوشگر فضایی ادامه دارد و بهرغم توقف ارسال تصاویر، دادههای دیگری به زمین ارسال میکنند؛ مانند وزوزهای عجیبی که احتمالا از ارتعاش ستارگان همسایه میآید. برنامه فعلی ناسا، بقای عمر این فضاپیماها تا دهه 2030 است و برای رسیدن به این هدف، قصد دارد برخی دیگر از تجهیزات آنها را خاموش کند.
البته این دو کاوشگر پس از خاموشی تمام تجهیزات هم، صفحه طلایی خود را بههمراه خواهند داشت. این صفحات حاوی نگارهها و آواهایی هستند که موجودات هوشمند بیگانه را با فرهنگ زمینیان آشنا میکند؛ البته اگر گذر آدم فضاییها به وویجرها بخورد!