پیشنهاد جنجالی برای جلوگیری از تغییرات اقلیمی : ماه را منفجر کنید!

دانشمندان معتقدند انفجار غبار اطراف سطح ماه می‌تواند به نجات زمین از تغییرات اقلیمی و خنک شدن آن کمک کند.

تغییرات اقلیمی، آب و هوای کره زمین را دچار تغییرات شگرف کرده است. با گذر زمان، اثرات افزایش دمای کره زمین آشکارتر می‌شود. همین تغییر اقلیم موجب شده است که رکورد دما در بسیاری از نقاط جهان شکسته شود.

تغییر اقلیمی (Climate change) به تغییر در توزیع آماری الگوهای آب و هوایی گفته می‌شود که برای یک دوره طولانی مدت دوام می‌آورند. موضوع تغییر اقلیم از آغاز قرن کنونی توجه بسیاری را به خود معطوف کرده است که تا پیش از این شاهد آن نبودیم.

در همین حین، بسیاری از وقایع فاجعه برانگیز در کمین هستند. محققان برای اجتناب از بدترین سناریوها، اقدامات مختلفی را پیشنهاد کرده‌اند که حداقل می‌توانند زمانی را برای ما بخرند که به‌عنوان یک جامعه بالغ برای جبران آسیب‌ها تلاش کنیم.

ماه، فرشته نجات زمین خواهد شد!

به‌تازگی، دانشمندان انفجار یک جریان ثابت از گرد و غبار از سطح ماه را به‌عنوان آخرین شانس نجات زمین از تغییرات اقلیمی معرفی کرده‌اند.

بن بروملی (اخترفیزیکدان دانشگاه یوتا)، سمیر خان (دانشمند کامپیوتر) و اسکات کنیون (اخترفیزیکدان رصدخانه اسمیتسونیان) این ایده را به‌طور آزمایشی تایید کردند. طبق گفته آنها، انفجار غبار اطراف ماه و استفاده از آن به‌عنوان سایه‌بانی بین زمین و خورشید می‌تواند به‌طور موقت سودمند باشد.

البته تایید دانشمندان بدان معنا نیست که این ایده راهکاری خوب برای حل بحران محسوب می‌شود، اما این طرحی است که می‌تواند با خطرات و هزینه‌های بسیار کمتری نسبت به سایر استراتژی‌ها، راه را برای نجات سیاره زمین هموار کند.

راه‌حل‌های موجود برای مقابله با بحران آب‌وهوایی

به‌لطف سطوح تاریخی دی اکسید کربن که در جو ما باقی مانده است، هر ژول تابش خورشیدی که سیاره را گرم می‌کند، شانس کمی برای بازگشت به فضا دارد. از زمان انقلاب صنعتی، انتشار جهانی دی اکسید کربن و سایر گاز‌های گلخانه‌ای منجر به پدیده‌ای شده است که با نام “گرمایش جهانی” (Global Warming) شناخته می‌شود.

منطقی‌ترین راه برای مقابله با گرمایش جهانی این است که عادت به‌استفاده بی‌حد و مرز از سوخت‌های فسیلی را کنار بگذاریم. اما باتوجه به پیشرفت‌های روز افزون در عرصه فناوری و توسعه‌ی صنایع، این کار بسیار دشوار است.

عملی کردن پروژه‌های مهندسی که بخشی از نور خورشید را قبل از برخورد با زمین منعکس می‌کند، می‌تواند سریعتر و آسان تر باشد.

از طرف دیگر، پیشنهادات اولیه برای افزودن یک مه نازک از ذرات دی‌اکسید گوگرد به جو از نظر اقتصادی امکان پذیر به‌نظر می‌رسد. با این حال پیامدهای زیست محیطی ممکن است فقط یک بحران را با بحران دیگر عوض کند.

فرستادن انبوهی از چترهای آفتابی کوچک یا قرار دادن پرده‌ای از حباب‌های فانتزی در فضا نیز ایده خوبی به‌نظر می‌رسد، اما مقدار زیادی انرژی و تلاش برای هدایت چتر یا حباب به فضای بین خورشید و زمین نیاز است.

اما اگر هیچ یک از راه‌های ذکر شده برای نجات زمین از تغییرات اقلیمی کافی نیستند، پس راهکار چیست؟ در جواب می‌توان گفت ترکیبی از تمامی راه‌حل‌ها در قالب پروژه انفجار غبار اطراف ماه ممکن است مفید باشد.

بروملی، خان و کنیون برای اطمینان از سودمندی و کارایی انفجار یک ابر غبار 10 میلیارد کیلوگرمی، ساعت‌ها محاسبات ریاضی انجام داده‌ و این ایده را با هدف ایجاد سایه‌ای برای زمین گسترش داده‌اند.

این ایده به‌عنوان یک راه‌حل بی‌خطر مطرح شده است و مزایایی نسبت به دیگر پروژه‌های فضایی دارد. در واقع ایده انفجار غبار اطراف ماه و استفاده از آن به‌عنوان یک سایه محافظ، زمین را آلوده نخواهد کرد و به‌انرژی زیادی نیاز ندارد.

محققان با ارزیابی مواد مختلف، تأثیر نیروهای گرانشی، فشار تشعشع از نور خورشید، و بادهای خورشیدی، توانستند کیفیت و مقدار قطعات مورد نیاز برای انفجار 2 درصد از غبار اطراف کره ماه را محاسبه کنند.

آنها تخمین می‌زنند ابری از غبار که اطراف ماه دیده می‌شود به‌سرعت قابل فروپاشی است. برای انفجار این غبار، موادی که هنور ماهیت اصلی آنها مشخص نیست به‌صورت منظم به‌سمت غبار ماه پرتاب خواهند شد.

بر اساس محاسبات محققان، برخی از مدارها نیز می‌توانند به دانه‌های غبار تجزیه شده و سایه مورد نیاز  برای نجات زمین از تغییرات اقلیمی را برای روزهای متوالی فراهم کنند.

پیشنهادات اولیه برای ایجاد یک صفحه گرد و غبار کیهانی که به‌طور موقت سیاره ما را خنک می‌کند، شامل استفاده از سیارک‌ها بود. اما وقتی تنها قمر زمین می‌تواند به‌این اندازه مفید واقع شود چرا باید به‌دنبال منابع دوردست فضایی باشیم؟

قرار دادن غبار منفجر شده از ماه در یک نقطه‌ مناسب بین خورشید و زمین مقرون به‌صرفه‌ترین و بی‌خطرترین وسیله برای کنترل اوضاع و کاهش تاثیرات انتشار گازهای گلخانه‌ای است.

تا پایان قرن 21، افزایش سطح دریاها، امواج گرما، فروپاشی جریان‌های اقیانوسی و رویدادهای شدید آب و هوایی می‌توانند فجایع وحشتناکی را رقم بزنند. بنابراین بهتر است پیش‌از فاجعه از وقوع آن پیش‌گیری کنیم.