این اتومبیل عجیب و غریب، احتمالاً بدترین خودرو کانسپتی است که تا به حال دیده‌اید

برند پلیموث کرایسلر سال‌ها قبل از یک خودرو مفهومی رونمایی کرد که هر کسی را به تعجب وامی‌دارد. این خودرو شاید بدترین کانسپت تا به حال باشد.

خودروهای مفهومی ما را به عمق بلندپروازی‌های طراحان خودرو و شرکت‌های خودروسازی می‌برند. برخی مواقع، حاصل ایده‌های عجیب و غریب طراحان خودرو شاهکارهایی می‌شود که فقط درباره‌شان می‌توان گفت ای کاش به تولید انبوه می‌رسیدند. در مواردی دیگر، کانسپت‌هایی را مشاهده می‌کنیم که اول از همه باید پرسید چطور چنین ایده مضحکی به ذهن طراح یا طراحانشان رسیده است. پلیموث ویجر 3 یکی از همین خودروهای مفهومی است و شاید حتی بدترین خودرو کانسپت تاکنون باشد.

پلیموث ویجر 3؛ کاندید عنوان بدترین خودرو کانسپت تاکنون

پلیموث Voyager III یک خودرو مفهومی در کلاس مینی ون است. تا به اینجا همه‌چیز عادی به‌نظر می‌رسد، ولی وقتی نگاهی به تصویر این کانسپت می‌اندازید، می‌بینید که «مینی ون» نام چندان مناسبی برای آن نیست. در حقیقت ویجر 3 به دو خودرویی شباهت دارد که به همدیگر پیوند زده شده‌اند! این خودرو مفهومی یک بخش اصلی با فضایی فوق‌العاده فشرده داشت که سه صندلی برای آن در نظر گرفته شده بود. بخش دیگری که فضای نشستن 5 سرنشین را فراهم می‌کرد، به‌صورت مجزا در اختیار قرار می‌گرفت و امکان اتصال آن به بخش جلو در صورت نیاز وجود داشت.

در وهله اول این سوال اساسی به‌وجود می‌آید که هدف پشت این طراحی غیر متعارف و افراطی چه بود؟ «باب لوتز» (Bob Lutz)، مدیر وقت کرایسلر (شرکت مالک پلیموث) درباره ایده عجیب و غریب پشت این خودرو کانسپت توضیح داده بود. به‌گفته او، هدف این بود که مالک بتواند دو سوم خودرویش را در خانه بگذارد تا در مصرف سوخت صرفه‌جویی کند و همچنین جای پارک کمتری در شهر اشغال شود. ضمناً اگر کنجکاو هستید که چه کسی ویجر 3، کاندید عنوان بدترین خودرو کانسپت را طراحی کرده، باید گفت «تام گیل» (Tom Gale)، طراح دوج وایپر و پلیموث پراولر پشت آن بوده است.

البته پلیموث خود به این موضوع واقف بود که نمی‌توان حداقل در آن مقطع چنین ایده‌ای را به واقعیت تبدیل کرد. پلیموث Voyager III را اولین بار در سال 1990 طی نمایشگاه خودرو شیکاگو به‌نمایش گذاشت، ولی اذعان داشت که حداقل 10 سال تا «پیاده‌سازی عملی» ایده آن فاصله دارد. بنا به شنیده‌ها، لوتز هم اشاره کرد که به‌خاطر هزینه احتمالی بالای این خودرو مفهومی امکان تولید آن میسر نبود. ویجر 3 بعد از این نمایشگاه به فراموشی سپرده شد و فقط نام آن به‌عنوان یکی از عجیب ترین خودروهای کانسپت و شاید حتی بدترین خودرو کانسپت باقی مانده است.

ظاهر غیرعادی Voyager III اجازه نمی‌دهد که در درجه اول درباره قوای محرکه آن فکر کنیم. با این حال، باید ذکر کرد که قسمت جلویی این خودرو مفهومی مجهز به یک پیشرانه 1.6 لیتری 4 سیلندر پروپان‌سوز بود. علاوه بر آن، قسمت عقب هم از یک پیشرانه 2.2 لیتری 4 سیلندر بهره می‌بُرد. اجباری برای استفاده از این پیشرانه وجود نداشت، اما چون با اتصال قسمت عقبی وزن خودرو افزایش پیدا می‌کرد، بهتر بود که به پیشرانه 1.6 لیتری بسنده نکرد. هر دو پیشرانه به‌صورت الکترونیکی به همدیگر متصل می‌شدند و مجموع خروجی آن‌ها به اندازه یک پیشرانه V8 کم‌حجم بود.