اطلاعاتی که اخترشناسان ماموریت نیوهورایزنز ناسا از ترکیب چند تصویر ارسالی فضاپیمای نیوهورایزنز از سیاره پلوتو به دست آورده اند نشان می دهد که ذرات روانی بر روی بخشی از این سیاره با نام سرزمین وایکینگ (Viking Terra)، وجود دارد.
از جمله ی داده هایی که این چشم انداز را آفریده اند عکس هاییست که دستگار تصویرگر شناسایی برد بلند فضاپیما (لوری، LORRI) در روز ۱۴ ژوییه ی ۲۰۱۵ از فاصله ی حدود ۴۹۰۰۰ کیلومتری گرفته بود و ویژگی هایی به کوچکی ۴۸۰ کتر را نشان می دهند. داده های رنگی سیر شده ی دوربین نور دیدنی چندطیفی رالف (MVIC) هم سپس به این عکس ها افزوده شده. این داده ها که حدود ۲۰ دقیقه پس از عکس های لوری، از فاصله ی ۳۴۰۰۰ کیلومتری گردآوری شده بودند، وضوحی نزدیک به ۶۵۰ متر بر پیکسل دارند. گستردگی سرتاسر این نما ۲۵۰ کیلومتر است.
از ویژگی هایی که برای دانشمندان جالب بود می توان به یخ های روشن متانی اشاره کرد که بر روی لبه ی بسیاری از دهانه ها انباشته شده؛ توده های تولین سرخ تیره (ذرات ریز دوده-مانندی که از واکنش های متان و نیتروژن جو پدید آمده) در مناطق پست، مانند کف دهانه ها؛ و لایه بندی هایی بر روی رویه ی صخره های شیبدار و دیواره ی دهانه ها.
در جاهایی که این مواد سرخ فام بیشترین ضخامت را دارند و سطح هموار دیده می شود، به نظر می آید که مواد به درون برخی از کانال ها و دهانه ها روان شده اند. به گفته ی دانشمندان، تهنشست های تولین با چنین ضخامتی معمولا در مقیاس های بزرگ جابجا و روان نمی شوند، بنابراین چیزی که به روان شدن این ها انجامیده، یا جریان های یخی زیرشان است که آن ها را هم با خود جابجا کرده، یا بادهاییست که روی پلوتو می وزد.