با کشف این قارچ و باکتری پلاستیک خوار، آلودگی پلاستیکی از زمین رخت برمی‌بندد

دانشمندان گونه‌های جدیدی از قارچ و باکتری پلاستیک خوار را در چین کشف کردند که می‌توانند نقش مهمی در رفع آلودگی زیست‌محیطی ایفا کنند.

با تولید روزانه 400 میلیون تن پلاستیک توسط بشر، آلودگی پلاستیکی امروزه یکی از مهم‌ترین چاالش‌های زیست‌محیطی دنیاست. برای مواجهه با این معضل، دانشمندان به فکر استفاده از قارچ و باکتری پلاستیک خوار افتاده‌اند؛ میکروارگانیسم‌هایی که می‌توانند پلاستیک را بخورند و تجزیه کنند.

به‌تازگی، دانشمندان چینی و بریتانیایی در مرداب‌های نمکی منطقه جیانگسو چین، گونه‌های جدید و متنوعی از قارچ‌ها و باکتری‌های پلاستیک خوار را کشف کردند.

اعضای این تیم، موفق به شناسایی 184 نوع قارچ و 55 نوع باکتری با توانایی تجزیه پلی‌کپرولاکتون (PCL) شدند؛ یک پلی‌استر زیست-تجزیه‌پذیر که در تولید انواع مختلف پلی‌اورتان کاربرد دارد.

اما در این بین، دو نوع باکتری (Jonesia  و Streptomyces) بودند که نشان دادند حتی می‌توانند سایر پلیمرهای نفتی  را هم تجزیه کنند.

کشف گونه‌های جدید قارچ و باکتری پلاستیک خوار

این تیم تحقیقاتی، کار خود را با جمع‌آوری ضایعات پلاستیکی در دافنگ، یک منطقه تحت حفاظت یونسکو در نزدیکی سواحل دریای زرد آغاز کرد. آن‌ها سپس از روش ژنتیکی متابارکدینگ، گونه‌های قارچی و باکتریایی موجود در نمونه‌های پلاستیکی را شناسایی کردند.

محققان، متوجه وجود یک پلستیسفر (اکوسیستم‌های تکامل‌یافته برای زندگی در محیط‌های پلاستیکی) در ضایعات پلاستیکی ساحلی شدند؛ اما این اجتماع میکروبی، متفاوت از میکروارگانیسم‌های موجود در خاک اطراف بود.

از این یافته‌ها، دانشمندان نتیجه گرفتند که میکروبیوم‌های خاصی مانند این، می‌توانند نقش کلیدی در شناسایی و ارزیابی میکروارگانیسم‌های پلاستیک خوار ایفا و آن‌ها را به منبع بسیار ارزشمندی تبدیل کنند.

اهمیت این کشف در مدیریت آلودگی پلاستیکی

میکروبیوم‌های تجزیه‌کننده پلاستیک، می‌توانند در خط مقدم مقابله با ضایعات پلاستیکی قرار بگیرند و به ما در رفع یک مشکل جهانی، کمک کنند. پیش‌تر نیز در مطالعات جداگانه، انواع قارچ و باکتری پلاستیک خوار کشف شده بود و نتایج این کار تحقیقاتی جدید، مکمل آن‌هاست.

البته دانش بهره‌گیری از میکروارگانیسم‌های پلاستیک خوار، هنوز در مرحله ابتدایی قرار دارد و مدتی طول می‌کشد تا آن‌ها به‌طور موثری برای رفع آلودگی پلاستیکی، مورد استفاده قرار بگیرند. این یافته‌ها اما دلگرم‌کننده و نمایانگر یک راهکار بالقوه هستند.