در این مطلب به تفاوت ها میان سیستم عامل 32 بیتی با 64 بیتی میپردازیم تا بتوانید نسخه متناسب با سیستم خود را پیدا کنید.
سیستم عامل (OS) واسط میان سختافزار و نرمافزار کامپیوتر و یک عضو پراهمیت از هر دستگاه دیجیتالی است. آنها مانند رهبر اکستر، ارتباط هماهنگ بین تعداد زیادی از اجزا را ایجاد کرده و عملکرد نرم رایانه را تسهیل میکنند. این سیستمهای نرمافزاری پیشرفته منابع کامپیوتر را کنترل میکنند، وظایف را برنامهریزی کرده و حافظه، ورودی و خروجی دستگاهها را مدیریت میکنند. آنها در واقع راه را برای تعامل یکپارچه بین کاربر و دستگاه هموار میکنند.
این عضو حیاتی در انواع و نسخههای مختلفی وجود دارند. بنابراین چه از مک یا ویندوز کنید، هر بار که رایانه خود را روشن میکنید، با یک سیستم عامل تعامل دارید. بهمانند رم، پردازنده و سایر اجزای سختافزاری، طراحی و قابلیتهای سیستم عامل بهطور اساسی بر عملکرد، امنیت و تطبیقپذیری رایانه تاثیر میگذارد. بدین ترتیب، درک تمایز بین آنها حائز اهمیت است. در میان این وجوه تمایز، یکی از عواملی که بین کاربران مبتدی و باتجربه سوالبرانگیز بوده، تفاوت بین سیستم عامل 32 بیتی با 64 بیتی است.
این اساسا به پردازنده رایانه شما بستگی دارد که تعیین میکند کدام نسخه از یک سیستم عامل را باید دریافت کنید. اگرچه یک پردازنده 64 بیتی قابلیت اجرای سیستم عامل 32 بیتی را دارد، عکس این موضوع ممکن نیست. بنابراین اگر شما از یک کامپیوتر 32 بیتی استفاده میکنید، تصمیم از قبل برای شما گرفته شده است. با این حال، برخی تفاوت های کلیدی بین سیستم عامل 64 بیتی با 32 بیت وجود دارند که در ادامه به مرور آنها میپردازیم.
سیستم عامل 32 بیتی چیست؟
برچسب 32 بیتی روی یک سیستم عامل، به نحوه مدیریت اطلاعات توسط سیستم اشاره دارد. این رقم اندازه هر واحد دادهای که پردازنده میتواند مدیریت کند را مشخص میکند. هر قطعه داده، معادل 1 بیت است. در یک سیستم عامل 32 بیتی، CPU داده ها و آدرس های حافظه را در قطعههای 32 بیتی از کاراکترها پردازش میکند. این ویژگی بر سرعت، قابلیت و حداکثر حافظه سیستم که میتواند به طور موثر استفاده کند، تأثیرگذار بوده و حداکثر به حدود 4 گیگابایت میرسد.
این معماری از نسل قبلی خود، یعنی سیستم 16 بیتی، برای افزایش عملکرد و برآورده کردن نیازهای روزافزون نرم افزارهای پیچیده تکامل یافته است. سیستم 32 بیتی مطابق با نیاز به یک سیستم قدرتمندتر و سریعتر و همزمان با حرفهای تر شدن نرم افزارها آشکار شد. انتقال از سیستمهای 16 بیتی به 32 بیت، به رایانهها این امکان را میدهد که تکه دادههای بزرگتر را به طور همزمان مدیریت کنند و قدرت پردازش و کارایی را افزایش دهند. در این میان، چندین سیستم عامل که به نام های معروف تبدیل شدهاند، از معماری 32 بیتی استفاده کردهاند.
به عنوان مثال، ویندوز 95 که در سال 1995 منتشر شد، یکی از اولین سیستمهای 32 بیتی بود که به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت. جانشینان آن، ویندوز 98، ویندوز XP و ویندوز 7 نیز همگی نسخههای 32 بیتی را ارائه کردند. نمایندگان اپل، یعنی سیستم عامل Mac OS X Leopard و نسخه های قبلی نیز از ساختار 32 بیتی در سمت استفاده میکردند. در حالی که سیستم های 32 بیتی به دلیل ظهور معماری 64 بیتی رو به انقراض هستند، آنها به عنوان بخشی اساسی از تاریخ کامپیوتر پیوستهاند و دوران پیشرفت تحولآفرین در قدرت و قابلیتهای پردازش را نشان میدهند.
سیستمعامل 64 بیتی چیست؟
سیستمهای 64 بیتی یک جهش قابل توجه از معماری پیشین 32 بیتی هستند که قدرت پردازش و کارکرد بهتر حافظه را فراهم کرده و به پیچیدگی روزافزون نرمافزارهای مدرن و تقاضای منابع پاسخ میدهند. این انتقال بسیار مهم بود و زمینه ساز پیشرفت در سرعت محاسباتی، انجام چندوظیفگی و توانایی مدیریت مجموعه دادههای بزرگ بود. در فرآیند محاسبات، یک پردازنده و سیستم عامل 64 بیتی می توانند بهطور همزمان دادهها و آدرسهای حافظه را با استفاده از 64 بیت دستکاری کنند.
این ویژگی که مستقیماً بر قدرت، سرعت و حداکثر حافظه سیستم عامل تأثیر میگذارد، از نظر تئوری میتواند به 18.4 میلیون ترابایت میرسد. نمونههای معروف سیستم عامل های 64 بیتی در چشم انداز دیجیتال بهوفور یافت میشوند. ویندوز 8، ویندوز 10 و ویندوز 11 مایکروسافت عمدتاً در نسخههای 64 بیتی ارائه میشوند که نشان دهنده تغییر صنعت به سمت سیستمهای قدرتمندتر است. اپل نیز با انتشار سیستم عامل Mac OS X Snow Leopard، به طور کامل به نسخه 64 بیتی کوچ کرد و همه نسخههای بعدی مک او اس نیز از این قاعده پیروی میکنند.
توزیعهای متعدد لینوکس نیز این تغییر را پذیرفتهاند و نسخههای 64 بیتی را برای پاسخگویی به نیازهای کاربران آگاه به فناوری ارائه میکنند. ظهور سیستم عامل های 64 بیتی گواهی بر تلاش مداوم در راستای هماهنگی با سرعت و پیشرفت روزافزون در فناوری است. معماری 64 بیتی با تأثیر عمیق خود بر قابلیتهای محاسباتی و مدیریت منابع، به استاندارد جدیدی تبدیل شده که میتواند به رایانههایی شکلدهنده عصر دیجیتال نیرو ببخشد.