عجیب‌ترین چیزهایی که به فضا پرتاب شده‌اند؛ از استخوان دایناسور تا لباس گوریل

اجسام عجیب و غریب زیادی با اهداف مختلف علمی به جایی خارج از اتمسفر زمین ارسال شده‌اند. در این مقاله به معرفی و بررسی عجیب ترین چیزهای پرتاب شده به فضا می‌پردازیم که دنیا را به تعجب واداشته‌اند.

از دیرباز تاکنون، انسان هدف جستجو در آسمان را در سر پرورانده و رویای کاوش در فضا را می‌دیده است. در عصر تکنولوژی کنونی که شاهد پیشرفت روزافزون فناوری‌ها به‌خصوص در حوزه هوا فضا هستیم، موشک‌های بسیاری ابداع شده‌اند که قدرت کافی برای غلبه بر جاذبه را دارند و راه را برای اکتشافات فضایی هموار ساخته‌اند.

پیشرفت سریع فناوری فضایی، به دستاوردهای خارق‌العاده‌ای مانند فرود آمدن روی سطح ماه منجر شده است و این امکان را برای بشر فراهم کرده‌ که تصاویر بسیار واضحی از زمین و محیط خارق‌العاده اطراف آن ثبت کند. اما کشف ناشناخته‌های کیهان برای برطرف کردن کنجکاوی انسان کافی نبوده است. به همین منظور بشر تصمیم به ارسال اشیا عجیب و غریب به فضا گرفت تا اهداف علمی خود را دنبال کند.

تاریخچه ارسال انسان، حیوانات و اشیا به فضا قدمتی طولانی دارد. یوری گاگارین اولین انسانی بود که به فضا رفت و بعد از او هم داستان آپولو و سفر انسان به ماه دریچه‌های جدیدی را به روی ما گشودند. سگی به نام لایکا نیز اولین حیوانی بود که در نوامبر سال 1957 سفر به فضا را تجربه کرد.

اما تلاش‌های انسان به اینجا ختم نشد و ارسال اجسام مختلف قدم بعدی بشر برای رسیدن به اهداف علمی و تحقیقاتی خود بود. درحال حاضر، فضا مملو است از اجسام ساخته شده توسط انسان‌ها. در میان اجسام ارسال شده به فضا، چند مورد عجیب و غریب وجود دارد که پرتاب آنها بسیار تعجب‌برانگیز بوده است. از اسکلت دایناسور و یک توپ غول‌پیکر دیسکو گرفته تا ابزار موسیقی و لباس گوریل، در اینجا 15 مورد از عجیب ترین چیزهای پرتاب شده به فضا را بررسی می‌کنیم.

1. موی روسای جمهور ایالات متحده (به‌زودی)

در روز رئیس جمهور 2023 (20 فوریه)، سلستیس، یک شرکت مستقر در تگزاس از فرستادن موهای روسای جمهور آمریکا به فضا خبر داد. این پرتاب عجیب در مأموریت آینده Enterprise قرار است از کیپ کاناورال، فلوریدا به فضا ارسال شود.

نمونه‌های موی تایید شده ژنتیکی از جورج واشنگتن، جان اف کندی، دوایت دی آیزنهاور و رونالد ریگان در فضاپیمای اینترپرایز همراه با برخی از بقایای سوزانده شده خالق پیشتازان فضا، جن رودنبری، گنجانده خواهد شد. او قبلاً بخشی از خاکستر خود را با اولین پرواز سلستیس در سال 1997 به فضا منتقل کرده بود.

این مورد از عجیب ترین چیزهای پرتاب شده به فضا اواخر امسال به عنوان محموله ثانویه بر روی موشک Vulcan Centaur متعلق به United Launch Alliance به فضا فرستاده می‌شود و در نهایت در مداری پایدار به دور خورشید قرار می‌گیرد.

چارلز ام. چفر، یکی از بنیانگذاران و مدیرعامل Celestis، در یک بیانیه خبری گفت: «پرواز سازمانی ما با هدف کمک به گسترش حضور انسان در سراسر منظومه شمسی یک ماموریت تاریخی است. با افزودن DNA این نمادهای آمریکایی به اینترپرایز، پیش‌گویی برای مأموریت‌های انسانی آینده ایجاد می‌کنیم و به سابقه تاریخی اکتشاف انسان در اعماق فضا می‌افزاییم.»

بیش‌از 25 سال است که سلستیس در حال جمع‌آوری دسته‌هایی از بقایای انسان سوزانده شده، نمونه‌های DNA، رشته‌های مو و سایر یادگاری‌ها بوده است تا با موشک‌های زیرمداری و مداری به فضا ارسال شوند. نمونه‌های مأموریت سلستیس از مجموعه موی متفاوتی تهیه شد که در اصل متعلق به کلکسیونر لوئیس موشرو بود که در سال 2014 درگذشت. این نمونه‌ها برای چندین سال در یک انبار نگهداری شده‌اند تا برای این پرواز سازمانی آماده شوند.

هدف اصلی پرتاب موشک Vulcan Centaur در سال جاری فرستادن فرودگر Peregrine Astrobotic به سطح ماه با بیش از دوجین آزمایش علمی و سایر محموله‌ها از جمله دسته دیگری از کپسول‌های سلستیس است. موشک ولکان همچنین دو نمونه اولیه ماهواره‌های مجموعه اینترنت پهن باند پروژه کویپر آمازون را به مدار پایین زمین ارسال خواهد کرد.

2. قطعات مختلف لگو

لگو سابقه‌ای طولانی در فضا دارد. این ابزار ساخت‌وساز می‌توانند به کودکان کمک کنند تا خانه و نمونه‌هایی از موشک‌های واقعی بسازند. اما این قطعات پلاستیکی به وسایل بازی کودکان منحصر نیستند و به فضا نیز راه پیدا کرده‌اند.

در سال 2012، یک فضانورد ژاپنی به نام ساتوشی فوروکاوا، نسخه‌ای از ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) را در طول اقامت خود در سکونتگاه مداری ساخت. بیش از دو ساعت طول کشید تا او این مدل را بسازد که با توجه به عدم وجود جاذبه بسیار چشمگیر است. با این حال، این اولین بار نیست که آجرهای پلاستیکی مورد علاقه ما به فضا راه یافتند. در سال 2019، شرکت لگو مدلی از یک پایگاه مفهومی ماه را با اتصال آن به یک بالون تخصصی به مرز فضا فرستاد.

علاوه‌براین، در حال حاضر سه مجسمه لگو سفارشی در کاوشگر جونو ناسا که در سال 2011 برای آشکار کردن رازهای غول گازی و قمرهای آن به فضا پرتاب شد، در حال چرخش دور سیاره مشتری هستند. این مجسمه‌ها خدایان رومی جونو و ژوپیتر و همچنین گالیله را نشان می‌دهند که چهار قمر بزرگ مشتری را کشف کرد.

طبق معاهدات بین المللی، فضا از خط کارمان شروع می‌شود که حدود 100 کیلومتر از سطح دریا ارتفاع دارد. بنابراین منظور از سفر به فضا برای لگوها در واقع سفر به درون ترموسفر (لایه جو زمین که شفق‌های قطبی در آن رخ می‌دهد) است. همچنین مکانی است که ایستگاه فضایی بین‌المللی در مدار قرار می‌گیرد (ISS کمی بیش از 400 کیلومتر بالاتر از سطح دریا قرار دارد).

3. تسلا و راننده فضانورد آن

در اوایل سال 2018، اسپیس ایکس موشک فالکون هِوی جدید خود را با پرتاب یک محموله بسیار عجیب در فضا آزمایش کرد. ایلان ماسک، میلیاردر معروف و بنیانگذار اسپیس ایکس، می‌خواست محموله شامل یک تسلا رودستر با مانکنی به نام استارمن با لباس فضانوردی باشد که روی صندلی راننده نشسته است.

این غول 27 موتوره قوی‌ترین موشکی است که امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرد. پرتاب موفقیت‌آمیز آن گام مهمی برای هدف نهایی اسپیس ایکس و ماسک به‌منظور فرستادن انسان‌ها برای زندگی در مریخ بود. برای اینکه پرتاب موشک سرگرم کننده‌تر شود، ماسک تسلا رودستر قرمز گیلاسی خود را در موشک قرار داد تا به فضا پرتاب شود و اسپیس ایکس برای مدت محدودی توانست یک فید ویدئویی زنده از شناور تسلا در فضا ارائه دهد.

به گفته ماسک، تسلا از مدار مریخ گذشت و وارد کمربند سیارکی شد، مداری بین مریخ و مشتری. تسلا رودستر تاکنون بیش از 2 میلیارد مایل را طی کرده است و مسافت پیموده شده گارانتی خود را پشت سر گذاشته است.

پس از اینکه هیاهوی اولیه این ترفند تبلیغاتی از بین رفت، استارمن در ابهام محو شد. اما این سؤال پیش می‌آید که چه اتفاقی در فضا برای تسلا خواهد افتاد؟ آخرین باری که تسلا رودستر مستقیماً رصد شد در مارس 2018 بود و رصد کنندگان تلسکوپ چندان مایل نیستند که زمان ارزشمندی را به زباله‌های فضایی یک میلیاردر اختصاص دهند. اما ناسا همچنان این شی را ردیابی می‌کند.

تسلا در حال حاضر در فاصله 234483948 مایلی (377381556 کیلومتری) از زمین قرار دارد و با سرعت 3460 مایل در ساعت (5568 کیلومتر در ساعت) از ما دور می‌شود. با این حال، این خودرو به‌طور کلی در تمام این سال‌ها بیش از 2 میلیارد مایل (3.2 میلیارد کیلومتر) را در یک مدار مستطیلی به دور خورشید، که لبه‌های آن با مدارهای زمین و مریخ تلاقی می‌کند، پیموده است.

همچنین این مورد از عجیب ترین چیزهای پرتاب شده به فضا 2.6 حلقه دور خورشید را تکمیل کرده است که آن را به خودرویی با بیشترین مسافت پیموده شده در تاریخ تبدیل می‌کند. این وسیله نقلیه در حین رانندگی در اطراف خورشید تقریباً 55 هزار بار از گارانتی ۳۶ هزار مایلی خود فراتر رفته است.

این جسم از فاصله 5 میلیون مایلی (8 میلیون کیلومتری) سیاره سرخ یا حدود 20 برابر فاصله زمین و ماه عبور کرد و تا سال 2035 با مریخ برخورد نخواهد کرد و تا سال 2047 از فاصله چند میلیون مایلی زمین عبور نخواهد کرد. زمانی که ماشین به سیاره ما بازگردد، تسلا و حتی ماسک ممکن است دیگر وجود نداشته باشند‌!

4. یک توپ غول پیکر دیسکو

توپ دیسکوی غول پیکری که دانشمندان به فضا فرستادند، به قدری بزرگ است که با چشم غیر مسلح از زمین نیز دیده می‌شود. این کره‌ی انعکاسی عظیم محصول شرکت آمریکایی Rocket Lab است و ستاره بشریت نامیده می‌شود.

ارسال این مورد از عجیب ترین چیزهای پرتاب شده به فضا در 21 ژانویه از ماهیا، نیوزیلند انجام شد؛ جایی که اولین برد پرتاب مداری خصوصی جهان توسعه یافت. توپ دیسکو یک کره ژئودزیکی فیبر کربنی با ارتفاع یک متر است که از 65 پانل بازتابنده تشکیل شده است.

در فضا، این توپ می‌چرخد و نور خورشید را به زمین بازتاب می‌کند و جلوه‌ای درخشان در آسمان ایجاد می‌کند. این کره که هر 90 دقیقه یک بار به دور زمین می‌چرخد، در ایالات متحده در ساعات گرگ و میش که از اواخر فوریه و مارس شروع می‌شود، بیشتر قابل مشاهده خواهد بود.

پیتر بک، مدیرعامل Rocket Lab در بیانیه‌ای گفت: «مهم نیست در کجای جهان هستید یا در زندگی شما چه اتفاقی می‌افتد، همه می‌توانند ستاره انسانیت را در آسمان شب ببینند. برای رشد و بقای ما، باید تصمیمات بزرگی را در چارچوب کل بشریت بگیریم، نه در چارچوب افراد، سازمان‌ها یا حتی ملت‌ها. ما باید به‌عنوان یک گونه گرد هم بیاییم تا مسائل واقعاً بزرگی مانند تغییرات آب و هوا و کمبود منابع را حل کنیم.»

پیش‌بینی می‌شود که Humanity Star به مدت 9 ماه دور کره زمین بچرخد. شرکت‌ Rocket Lab در تلاش است تا موانع فضای تجاری را از بین ببرد و فرصت‌های پرتاب مکرر را برای شرکای بین‌المللی فراهم کند. این کره بسیار روشن خواهد بود، اما نه به‌گونه‌ای که حواس‌ها را به خود پرت کند و درخشندگی آن کمی بیشتر از ستاره‌ها و دیگر ماهواره‌های مصنوعی است. هدف ارسال این جسم عجیب این است که درخشان‌ترین شی در آسمان شب و یک یادآوری همیشگی برای این موضوع باشد که ما روی نقطه‌ای کوچک از یک جهان بسیار پهناور زندگی می‌کنیم.

به گزارش آتلانتیک، این هواپیما در 22 مارس، دو ماه پس از پرتاب و حدود هفت ماه زودتر از حد انتظار، دوباره وارد جو زمین شد. Humanity Star اولین توپ دیسکو نیست که به فضا پرتاب می‌شود. پروژه Starshine که توسط آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی دریایی ایالات متحده اداره می‌شد، بین سال‌های 1999 تا 2001 سه شی مشابه را به فضا پرتاب کرد که هر کدام بیش از یک سال در مدار باقی ماندند. ژاپن همچنین در آگوست 1986 یک ماهواره با پوشش آینه‌ای به نام آجیسای را به فضا پرتاب کرد که هنوز در مدار زمین است.

5. تاردیگرید

تاکنون حیوانات متنوعی به فضا فرستاده شده‌اند که با بعضی از آنها مانند سگ، میمون و جوندگان آشنایی دارید. اما بسیاری از موجودات دیگر از جمله گربه‌ها، قورباغه‌ها، مگس‌ها، لاک‌پشت‌ها، ماهی و عروس دریایی نیز تجربه‌ی سفر به فضا را داشتند. با این حال، عجیب‌ترین حیواناتی که تاکنون به فضا فرستاده شده‌اند، مسلماً تاردیگرادها هستند که به عنوان خرس‌های آبی نیز شناخته می‌شوند. این موجودات به دلیل توانایی زنده ماندن در شرایط سخت مشهور هستند.

آنها می‌توانند تا 60 سال زندگی کنند، تا 30 سال بدون غذا یا آب زنده بمانند و می‌توانند دمای شدید تا 150 درجه سانتیگراد (300 درجه فارنهایت)، اعماق دریا و حتی ریزگرانش و تشعشعات بالا را تحمل کنند. خرس‌های آبی همچنین می‌توانند خشک شوند و سال‌ها بدون آب زنده بمانند و هنگامی که با آب تماس پیدا کنند، احیا می‌شوند و به‌گونه‌ای به زندگی خود ادامه می‌دهند که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است!

آزمایش Cell Science-04 (ارسال تاردیگرادها به فضا) برای آشکار شدن چگونگی انجام این کار انجام شد. توماس بوثبی، زیست‌شناس دانشگاه وایومینگ و محقق اصلی این آزمایش در بیانیه‌ای گفت: «ما با این ارسال قصد داشتیم ببینیم وقتی این موجودات خارق‌العاده به فضا می‌رسند، از چه ترفندهایی برای زنده ماندن استفاده می‌کنند، آیا آنها یکسان هستند یا در طول نسل‌ها تغییر می‌کنند؟»

به گفته آژانس فضایی اروپا در سال 2007، آنها اولین حیواناتی بودند که از قرار گرفتن در معرض مستقیم فضا جان سالم به در بردند. این جانوران در قسمت بیرونی فضاپیمای روسی فوتون ام ۳ به مدت ۱۲ روز بسته شدند و با زنده ماندن جان سخت بودن خود را به نمایش گذاشتند. مقاله بعدی که در سال 2008 در مجله Current Biology منتشر شد، نشان داد که 68 درصد از تاردیگریدها علیرغم سرمای شدید، کم آبی و بمباران تشعشعات کیهانی در معرض مستقیم فضا زنده ماندند.

6. جف بزوس و شهروندان عادی

ما قصد نداریم جف بزوس را با قرار دادن او در این لیست یک فرد عجیب و غریب بنامیم. نکته عجیب در مورد سفر او به فضا این است که گروهی که همراه با او سفر کردند، اولین خدمه معمولی بودند که یک پرواز زیر مداری را انجام دادند. در 20 ژوئیه 2021، بزوس همراه با هوانورد پیشگام والی فانک، دانشجوی فیزیک الیور دیمن و برادر کوچکتر بزوس که مارک نام داشت، در موشک نیوشپرد محصول شرکت بلو ارجین از محل پرتاب این شرکت در غرب تگزاس به فضا پرتاب شدند.

والی فانک 82 ساله، یک خلبان آزمایشی سابق که یکی از زنان مرکوری 13 بود که در دهه 1960 تحت آموزش قرار گرفتند تا نشان دهند که زنان نیز می‌توانند برای گروه فضانوردی ناسا واجد شرایط باشند، اکنون مسن‌ترین فردی محسوب می‌شود که به فضا رسیده است. اولیور دیمن، 18 ساله هلندی نیز اکنون عنوان جوانترین فضانورد را به خود اختصاص داده است.

در یک کنفرانس مطبوعاتی پس از پرتاب، بزوس هیجان پرتاب به لبه فضا را توصیف کرد و گفت: «توقعات من بالا بود و این سفر فضایی به‌طور چشمگیری از آنها فراتر رفت.» او همچنین در مورد نگاه کردن به سیاره و اینکه چگونه آن تجربه تعهد او را برای حل تغییرات آب و هوایی تقویت کرد، صحبت کرد.

این پرواز تنها حدود 10 دقیقه طول کشید، اما کپسول خدمه از خط کارمان (مرز بین جو زمین و فضای بیرونی که در حدود 100 کیلومتری سطح دریا قرار دارد) گذشت و سپس به آرامی به زمین برگشت. پرتاب بزوس تنها 9 روز پس از آن بود که یک میلیاردر دیگر، کارآفرین بریتانیایی به نام ریچارد برانسون، با یک وسیله نقلیه موشکی طراحی شده توسط شرکت گردشگری فضایی خودش یعنی ویرجین گالاکتیک، به لبه فضا پرواز کرد.

هر دو پرواز همراه با رقابت بین میلیاردرهای رقیب توجه جهانی را به خود جلب کرد و به علاقه و اشتیاق به صنعت نوپای گردشگری فضایی بیش‌از گذشته افزود. با این حال، بحث‌هایی وجود دارد که آیا بزوس و سایر شهروندان این پرواز را می‌توان فضانورد دانست یا خیر. برخی از کارشناسان معتقدند که حداقل آموزش‌های پروازی خدمه و عدم تخصص آنها را از کسب این عنوان محروم می‌کند، چراکه دیگران باید برای رسیدن به این عنوان تلاش بسیار بیشتری کنند.

7. استخوان‌های دایناسور

بزوس تنها چیز عجیبی نیست که شرکت Blue Origin به فضا فرستاده است. در 20 می 2021، این شرکت همچنین نزدیک به 200 قطعه استخوان دایناسور را روی یک موشک نیو شپرد دیگر به فضا پرتاب کرد. استخوان‌هایی که قدمت آنها به 66 تا 70 میلیون سال پیش می‌رسد، احتمالاً متعلق به Dromaeosaurus، یک شکارچی پرنده‌مانند است که حدود 7 فوت (2 متر) طول و 2 فوت (0.6 متر) ارتفاع در لگن داشته است.

براساس گزارش‌ها، این استخوان‌ها پس از بازگشت به زمین به‌منظور جمع‌آوری پول برای امور خیریه به حراج گذاشته شدند. اما این عجیب ترین چیزهای پرتاب شده به فضا اولین استخوان دایناسورهایی نبودند که به فضا فرستاده شدند. در سال 1985، یک تکه مهره و یک پوسته تخم‌ دایناسور از یک بچه مایاسائورا در شاتل فضایی چلنجر ناسا به پرواز درآمد. در سال 1998 نیز یک جمجمه 210 میلیون ساله Coelophysis روی جانشین چلنجر، شاتل فضایی Endeavour پرواز کرد. در اولین پرواز آزمایشی فضاپیمای اوریون ناسا در سال 2014، قطعاتی از یک تیرانوسوروس رکس نیز پرتاب شد.

شرکت Blue Origin این استخوان‌ها را به فضا فرستاد تا از طرح غیرانتفاعی Dream Big Alabama و جشنواره علمی هانتسویل حمایت کند. جو یااکوزو، موسس جشنواره علمی هانتسویل و سردبیر و توسعه‌دهنده سابق مؤسسه پارک ژوراسیک یونیورسال پیکچرز، در مصاحبه‌ای گفت:

استخوان‌های دایناسور از یک درومائوسارید در خانواده رپتورها هستند. این دایناسورهای گوشتخوار پرنده‌مانند حدود 2 متر طول و در هر پا پنجه‌های قاتل داشتند که هنگام استقرار در طعمه‌اش تکه تکه می‌شد. این فسیل‌ها به مدت 10 دقیقه و 10 ثانیه در فضا قرار گرفتند.

برای دایناسورها، سقوط یک سیارک از فضا بود که به انقراض آنها منجر شد. فرستادن این دایناسورها به فضا برای دیدن سیارک‌هایی که دلیل انقراض آنها بودند، کاری جالب و عجیب محسوب می‌شود. فسیل‌های که اکنون از فضا بازگشته‌اند، به صورت جداگانه نصب شده و به موزه‌های مختلف ایالات متحده ارائه شده‌اند.

8. تحویل پیتزا

آیا تاکنون به خوردن پیتزا در فضا فکر کرده‌اید؟ شاید حتی فکر سفر به فضا هم به ذهن شما خطور نکند، اما در حالت بی‌وزنی و زمانی که از بالا به زمین نگاه می‌کنید، خوردن پیتزا می‌تواند تجربه خارق‌العاده‌ای باشد. جالب است بدانید که این تنها یک ایده‌ی ذهنی نیست و پیتزا یک مورد از عجیب ترین چیزهای پرتاب شده به فضا محسوب می‌شود.

در سال 2001، پیتزا هات اولین شرکتی بود که یک پیتزا را با هدف تامین غذا به ایستگاه فضایی بین‌المللی فرستاد. دریافت کننده پیتزا یوری اوساچوف بود که در حال خوردن این خوراکی خوشمزه همراه با دیگر فضانوردان روسی از او فیلمبرداری شد. تحویل پیتزا به فضا یک ترفند بازاریابی بود که بیش‌از 1 میلیون دلار (1.7 میلیون دلار به دلار امروز) برای شرکت هزینه داشت.

سرآشپزهایی که پیتزا را تهیه کردند باید ملاحظات خاصی را به‌منظور آماده‌سازی این غذا برای سفر غیرمعمول آن رعایت می‌کردند. به همین ترتیب، چاشنی اضافی به غذا اضافه شد، زیرا فضانوردان ممکن است حس چشایی خود را در فضا از دست بدهند. همچنین سالامی به دلیل ماندگاری بیشتر به جای پپرونی استفاده شد. جالب اینجاست که فضانوردان ناسا در ISS در آن زمان از خوردن پیتزا به دلیل قوانین سختگیرانه آژانس در مورد حمایت‌های شرکتی منع شده بودند.

مورد بعدی تحویل پیتزا به فضا در ماه آگوست سال 2021 اتفاق افتاد و یک محموله Cygnus از تاسیسات پروازی والوپس ناسا به سمت ایستگاه فضایی بین‌المللی پرتاب شد. این محموله بیش‌از 8200 پوند تجهیزات برای هفت خدمه سرنشین حمل می‌کرد. فضانوردان چند ملیتی انواع پنیرها و کیت تهیه پیتزا را دریافت کردند که به آنها اجازه می‌داد در گرانش صفر و بی‌وزنی بتوانند پیتزاهای خود را آماده کنند.

البته پیتزا تنها غذایی نیست که با موفقیت به ایستگاه فضایی بین‌المللی تحویل داده شد. در دسامبر 2021، Uber Eats اعلام کرد که از طریق کارآفرین ژاپنی و گردشگر فضایی یوساکو مائزاوا که برای مدت کوتاهی از ایستگاه بازدید کرده بود، غذا را به ایستگاه فضایی بین‌المللی تحویل داده است. این غذا شامل ماهی خال خالی و مرغ با خمیر سویا و شاخه‌های بامبو بود.

9. لباس گوریل

به نظر می‌رسد فضانوردان نیز از پوشیدن لباس حیوانات در فضا لذت می‌برند. در سال 2016، فضانورد بازنشسته و سناتور کنونی ایالات متحده، مارک کلی، یک لباس گوریل را در حالی که در عرشه ایستگاه فضایی بین‌المللی اقامت داشت، به‌صورت قاچاقی برای اسکات برادر دوقلوی همسان خود فرستاد.

این کار منجر به پخش یک ویدیو در رسانه‌های اجتماعی شد که در آن اسکات، فضانورد بریتانیایی تیم پیک را از طریق ماژول‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی دنبال می‌کند، اگرچه پیک بعداً اعتراف کرد که این تنها یک شوخی بوده است. داستان در واقع از این قرار بود که اسکات تصمیم گرفت لباس گوریل را پوشیده و با ترساندن تیم پیک با او شوخی کند.

این ویدیو با تیتر «یک گوریل از ایستگاه فضایی بین‌المللی بازدید کرد» در رسانه‌ها منتشر شد و بسیاری را شگفت‌زده کرد. در آن، یک گوریل در حال پرواز در محیط گرانش صفر ایستگاه فضایی دیده می‌شود که به نظر می‌رسد که یک فضانورد دیگر را تعقیب می‌کند. مارک کلی در ابتدا سعی کرده بود این مورد از عجیب ترین چیزهای پرتاب شده به فضا را در سال 2015 به اسکات بدهد، اما موشک فالکون 9 اسپیس ایکس که لباس در آن پنهان شده بود، مدت کوتاهی پس از بلند شدن از زمین منفجر شد.

10. شمشیر نوری لوک اسکای واکر

سه گانه اصلی جنگ ستارگان که بین سال‌های 1977 و 1983 منتشر شد، به طور گسترده‌ای به‌عنوان الهام‌بخش یک نسل کامل از فضانوردان و دانشمندان فضایی شناخته می‌شود. بنابراین طبیعی است که یکی از مشهورترین وسایل فیلم یعنی شمشیر نوری لوک اسکای واکر در نهایت به فضا فرستاده شود.

این شمشیر نوری در سال 2007 با تیمی از فضانوردان به فضا پرتاب شد که ماژول هارمونی (معروف به گره 2) را به ایستگاه فضایی بین‌المللی تحویل داده و آن را مونتاژ کردند. پرتاب همزمان با سی‌امین سالگرد اولین فیلم جنگ ستارگان باعنوان «امید تازه» بود، اما شمشیر نوری در واقع دومین شمشیر لیزری لوک (با رنگ سبز) است که در فیلم سوم «بازگشت جدای» به نمایش درآمد.

چوباکا، ووکی سر به فلک کشیده که در فیلم به عنوان کمک خلبان هان سولو در هزاره فالکون شناخته می‌شود، طی مراسمی در فرودگاه شمشیر نوری را رسما به مقامات مرکز فضایی هیوستن تحویل داد. مرکز فضایی هیوستن، به عنوان مرکز بازدیدکنندگان رسمی مرکز فضایی جانسون ناسا، شمشیر نوری را در طول روز کارگر به نمایش عمومی گذاشت و پس از آن برای پرتاب آن از مرکز فضایی کندی در فلوریدا آماده شد. شمشیرهای نوری در ساعت 10:40 صبح به وقت محلی کالیفرنیا را ترک کردند و در ساعت 4:20 بعد از ظهر به تگزاس رسیدند. این سفر فضایی توسط فرمانده پم ملروی و خلبان جورج زامکا هدایت شد.

البته شمشیر نوری لوک تنها یادگاری جنگ ستارگان نیست که به فضا فرستاده شده است. در سال 2017، به عنوان بخشی از بازاریابی برای «آخرین جدای»، دیزنی ترتیبی داد تا نسخه‌ای از ربات دروید کروی نارنجی رنگ BB-8 به عنوان یکی از عجیب ترین چیزهای پرتاب شده به فضا برای فضانوردان به ایستگاه فضایی بین‌المللی ارسال شود.

11. دریچه‌های منهول (ازطریق انفجارهای اتمی)

بین 28 مه و 7 اکتبر سال 1957، ارتش ایالات متحده یک سری آزمایشات هسته‌ای را در صحرای نوادا در پروژه‌ای به نام عملیات پلامباب انجام داد. این آزمایش‌ها شامل 29 انفجار هسته‌ای بود که دو مورد از آنها به نام‌های پاسکال-آ و پاسکال-بی شناخته می‌شوند. این آزمایش‌ها در زیر زمین انجام شدند تا ثابت کنند آیا می‌توان ریزش هسته‌ای را مهار کرد یا خیر. آزمایش پاسکال-A در 26 ژوئیه 1957 انجام شد، زمانی که یک بمب اتمی در پایین یک سوراخ به عمق 500 فوت (152 متر) منفجر شد که توسط یک پوشش آهنی به ضخامت 4 اینچ (10 سانتی متر) پوشانده شده بود.

رابرت براونلی، اخترفیزیکدان در آزمایشگاه ملی لوس آلاموس در نیومکزیکو و دانشمند ارشد آزمایش پاسکال، قبل از مرگش در سال 2018 گفت که نیروی انفجار به ناچار دریچه منهول را در آسمان منفجر کرد. براونلی انتظار داشت که درپوش دوباره روی زمین فرود آید، اما هرگز بازیابی نشد.

برای آزمایش بیشتر اینکه چه اتفاقی برای حفره تعمیر و نگهداری افتاد، براونلی آزمایش را در 27 آگوست 1957 تکرار کرد. این بار در پاسکال-بی، براونلی آزمایش را با دوربینی که یک فریم در هر میلی ثانیه عکس می‌گرفت، ضبط کرد که نشان داد درپوش می‌تواند به حداکثر سرعت ۲۰۱ هزار کیلومتر بر ساعت برسد. این سرعت تقریباً پنج برابر سرعت گریز زمین است که نشان می‌دهد هر دو حفره نگهدارنده احتمالاً وارد فضا شده‌اند. این آزمایش همچنین دایره‌های فولادی را به عنوان نامزدی برای سریع‌ترین اشیای ساخته شده توسط بشر تبدیل می‌کند.

12. ساعت آملیا ارهارت

آملیا ارهارت یک هوانورد پیشرو بود که در سال 1932 عنوان اولین زنی را کسب کرد که به تنهایی توانست از اقیانوس اطلس عبور کند و همچنین اولین موفقیت‌های مهم دیگری را به دست آورد و چندین رکورد هوانوردی را شکست.

فرض بر این بود که خلبان پیشگام در سال 1937 مرده باشد، زمانی که هواپیمای او در تلاش برای دور زدن کره زمین گم شد و هواپیما و جسد او هرگز پیدا نشد. داستان ارهارت الهام‌بخش بسیاری از هوانوردان و فضانوردان زن جوان، از جمله فضانورد ناسا شانون واکر بوده است که ساعت مچی شخصی ارهارت (که ارهارت در پرواز معروف خود در اقیانوس اطلس استفاده می‌کرد) را در سال 2010 با خود به ایستگاه فضایی بین‌المللی برد.

ساعت ارهارت که یکی از عجیب ترین چیزهای پرتاب شده به فضا محسوب می‌شود، در فضاپیمای روسی سایوز TMA-19 به ایستگاه رسید. ورود خود واکر به این ایستگاه، تاریخ پرواز زنان را برای او نیز رقم زد. 47 سال پس از ورود اولین زن به فضا و پیوستن به خدمه ایستگاه، واکر بخشی از بزرگترین گروه زنانی شد که در یک ماموریت طولانی مدت خدمت می‌کنند.

تریسی کالدول دایسون جوآن کروین، مدیر The Ninety-nines یک سازمان بین‌المللی برای خلبانان زن، گفت: «آملیا دو بار از اقیانوس اطلس عبور کرد، یک بار به عنوان مسافر و یک بار به عنوان خلبان فرمانده و هر دو بار از این ساعت استفاده کرد.»

ارهارت در 17 ژوئن 1928 اولین زن مسافر اقیانوس اطلس شد که نیوفاندلند را ترک کرد و تقریباً 21 ساعت بعد در ولز در بریتانیا فرود آمد. پرواز انفرادی تاریخی او در 20 می 1932 آغاز شد و 15 ساعت بعد در ایرلند شمالی به زمین نشست. قبل از ناپدید شدنش در پرواز در 2 ژوئیه 1937، ارهارت ساعت خود را به اچ. گوردون سلفریج جونیور هدیه داد که بعداً آن را به FayGillis Wells، یکی از اعضای The Ninety-Nines داد.

کروین که این ساعت را در حراجی به دست آورد، آن را در اکتبر 2009 به واکر، یکی از اعضای گروه نود و نه ارائه کرد تا به فضا پرواز کند. کروین گفت: «آملیا نمادی از شجاعت زنان در هوانوردی محسوب می‌شود و اکنون یادگاری او در فضاست. ما از اینکه خاطره‌ی آملیا به فضا رفت بسیار هیجان‌زده هستیم.»

13. سازهای موسیقی

برای فضانوردانی که در ایستگاه فضایی بین‌المللی زندگی می‌کنند، گذراندن زمان زیادی دور از آسایش زمینی می‌تواند نتایج روانی مخربی داشته باشد. برای غلبه بر این موانع، فضانوردان سازهایی از جمله کیبورد، گیتار، فلوت و ساکسیفون را با خود به فضا برده‌اند.

در بیشتر موارد، نواختن یک ساز در فضا بسیار شبیه نواختن آن در زمین است، اما گرانش میکرو می‌تواند مشکلاتی را ایجاد کند. به عنوان مثال، به گفته ناسا، اگر فضانوردان یک ساز بادی مانند فلوت را در ایستگاه فضایی بین‌المللی بنوازند، باید پاهای خود را در حلقه نگه دارند تا از عقب راندن آنها توسط هوایی که از ساز خارج می‌شود جلوگیری کنند.

با این حال، یک نگرانی ایمنی در مورد استفاده از ابزارهایی مانند گیتار در ISS وجود دارد، زیرا آنها قابل اشتعال هستند و بنابراین باید در صورت عدم استفاده به طور ایمن نگهداری شوند. سازهایی از جنس چوب مانند ویالون نیز قابل اشتعال هستند و قبل از اینکه داخل فضاپیما برده شوند باید با یک متخصص در این زمینه مشورت صورت گیرد. فضانوردان همچنین باید ساز خود را درون یک بسته فلزی قرار دهند؛ زیرا موادی از جنس پلاستیک ممکن است تابش‌هایی را از خود ایجاد نمایند.

همچنین استقرار این وسایل شناخته شده به عنوان عجیب ترین چیزهای پرتاب شده به فضا بسیار گران است. هزینه آن حدود 10 هزار دلار برای هر پوند (4500 دلار به ازای هر کیلوگرم) محموله راه اندازی شده است. یک پروژه جدید دانشگاه MIT مربوط به طراحی آلت موسیقی مخصوص فضانوردان است تا بتوانند در جاذبه صفر فضا آهنگ بسازند. Telemetron نخستین ابزار موسیقی الکترونیک است که به طور خاص برای نواختن در جاذبه صفر طراحی شده است.

14. بخش‌هایی از هواپیمای برادران رایت

در ادامه روند هوانوردی، بخش‌هایی از اولین هواپیمای ارویل و ویلبر رایت، به فضا راه یافته است. این هواپیمای دوباله که با نام کیتی هاک نیز شناخته می‌شود، به این دلیل مشهور است که اولین هواپیمایی بود که پس از چهار پرواز کوتاه در 17 دسامبر 1903، قبل از منفجر شدن و نابودی، یک پرواز پایدار با انسان انجام داد.

طولانی‌ترین پرواز آن تنها 59 ثانیه طول کشید و طی آن هواپیما 852 فوت (260 متر) را طی کرد. مجله تایم گزارش داد که در سال 1969، نیل آرمسترانگ (اولین انسانی که روی ماه قدم گذاشت) در طول ماموریت آپولو 11 ناسا، بخش‌هایی از هواپیمای رایت را با خود به ماه برد. این قطعات شامل چهار تکه پارچه بال هوپیما و دو تکه از پروانه‌ی آن بود که در کیت ترجیحی شخصی آرمسترانگ (کیسه کوچکی از وسایل شخصی که هر فضانورد می‌توانست روی ماژول قمری بیاورد) گنجانده شده بود.

در سال 2021، نمونه پارچه دیگری از هواپیما همراه با مریخ نورد Perseverance ناسا و هلیکوپتر Ingenuity روی مریخ فرود آمد. قطعه‌ی ارسال شده در زیر صفحات خورشیدی در Ingenuity ایمن شده است، به‌طوری که این هلیکوپتر از آن زمان تاکنون بیش از 50 پرواز در سیاره سرخ انجام داده است.

این مورد از عجیب ترین چیزهای پرتاب شده به فضا سفر 300 میلیون مایلی به مریخ را انجام داد. ویلبر و اورویل رایت خوشحال خواهند شد اگر بدانند قطعه کوچکی از اولین هواپیمای آنها که عصر فضا را تقریباً یک چهارم مایل به فضا پرتاب کرد، اکنون به تاریخ مریخ پیوسته است.

15. نشانگرهای جاذبه صفر

در میان فضانوردان، این یک سنت شده است که خدمه یک آیتم غیرمعمول را به عنوان نشانگر جاذبه صفر خود انتخاب کنند، جسمی که با کاهش گرانش شروع به شناور شدن در اطراف آنها می‌کند. نمونه‌هایی از نشانگرهای صفر G عبارتند از عروسک انیشتین، سگ اسنوپی، بیبی یودا (یا گروگو)، دایناسورهای اسباب بازی، سیاره زمین مخمل خواب‌دار، پنگوئن پر شده و عروسک باز لایتر.

این امر سنتی است که ابتدا توسط فضانوردان دوران شوروی آغاز شد و بعداً توسط SpaceX برای پروازهای فضایی Crew Dragon آن پذیرفته شد و ادامه یافت. نشانگرهای صفر با شناور شدن خود به فضانوردان نشان می‌دهد که وارد مدار شده‌اند یا در حال سقوط آزاد به دور زمین هستند.

در 5 ژانویه 2023، در داخل لابی ساختمان نیل آرمسترانگ در مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا، اسنوپی به‌عنوان نشانگر گرانش صفر که در طول ماموریت آرتمیس I روی اوریون پرواز کرد، یافت شد.