گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
آلودگی هوا و تغییرات اقلیمی به‌زودی بشر را با بحرانی بزرگ مواجه می‌کند. اخیرا دانشمندان راه حل جدیدی برای مشکل آلودگی هوا ارائه کرده‌اند که باعث آلودگی دریاها می‌شود؛ اما می‌تواند کره زمین را نجات دهد.
بر کسی پوشیده نیست که فعالیت صنعتی کشورهای مختلف هر ساله حجم بسیار زیادی از کربن را روانه اتمسفر زمین می‌کند. در نتیجه این روند میانگین دمای کره زمین افزایش خواهد یافت و تغییرات اقلیمی شدید از راه می‌رسد. هشدارهای مختلف برای تغییر در رویکرد کشورها چندان کارساز نبوده‌اند. به‌همین‌خاطر دانشمندان قصد دارند با آلوده کردن دریاها مشکل آلودگی هوا را حل کنند.
راه حل جدید دانشمندان برای مشکل آلودگی هوا اعجاب‌آور و کاملا ممکن است
بررسی اخبار علمی نشان می‌دهد که متاسفانه راه های گوناگون برای حل مشکل تغییرات اقلیمی تاکنون چندان موفق نبوده‌اند. هرچند شاید اینبار اعماق اقیانوس‌ها بتوانند ما را نجات دهند. گروهی از دانشمندان در تلاش هستند دکل‌های شناور بزرگی را در مناطق استراتژیک بسازند. این سکوهای عجیب به‌جای استخراج نفت از بستر اقیانوس، کربن دی‌اکسید را به اعماق می‌فرستند.
انرژی مورد نیاز این سکوهای شناورد توسط توربین‌های بادی تامین می‌شود. آنها کربن دی‌اکسید را از هوا (و یا حتی آب دریا) استخراج کرده و سپس به حفره‌های بسیار عمیق زیر زمین می‌فرستند. صخره‌های بازالت بستر دریا این ظرفیت را دارند که بتوانند کربن را برای مدت طولانی و بدون هیچگونه خطر خاصی حفظ کنند.
البته پیشتر نیز گروه‌های دیگری به‌دنبال خارج کردن کربن از اتمسفر بودند، اما روش‌های موردنظر نمی‌توانست جلوی بازگشت کربن و افزایش گرمای جهانی را بگیرد. این در حالی است که حل مشکل آلودگی هوا با آلوده کردن دریاها ایمن و دائمی به‌نظر می‌رسد. ناگفته نماند که دانشمندان هنوز نسبت به نحوه عملکرد این سکوهای شناور اطمینان ندارند.
گفته می‌شود که برای ساخت نمونه اولیه سکوهای شناور دریافت‌کننده کربن و آزمایش کردن نحوه عملکرد آنها به ۶۰ میلیون دلار بودجه نیاز است.
نحوه عملکرد سکوهای شناور دریافت‌کننده کربن
دانشمندان تخمین می‌زنند که صخره‌های بازالت کره زمین ظرفیت فوق‌العاده بالایی داشته باشند. در واقع آنها حتی می‌توانند کربن دی‌اکسید تولید شده در نتیجه سوزاندن تمامی سوخت های فسیلی جهان را برای همیشه در خود جای دهند.
نگاهی به نقشه زیر داشته باشید. مناطق زرد رنگ نقاطی هستند که می‌توانند میزبان کربن باشند. هرچند حل مشکل آلودگی هوا با آلوده کردن دریاها به این معنی نیست که کشورها می‌توانند سوخت‌های فسیلی را با خیال راحت مصرف کنند. راهکار سکوهای شناور به‌خاطر محدودیت‌های سیاسی، تکنولوژیک و اقتصادی در بسیاری از قسمت‌های مختلف جهان عملیاتی نخواهد شد. همچنین این روش در مقیاس بالا نسبتا کند و گران خواهد بود.
با همه اینها دانشمندان تصور می‌کنند که حتی تعداد کمی سکوی شناور می‌تواند تفاوت زیادی ایجاد کنند. حوضه کاسکادیا در ساحل غربی کانادا می‌تواند کل کربن‌دی‌اکسید تولید‌شده جهان در طول ۲۰ سال را در خود جا دهد. به‌همین‌خاطر دانشمندان قصد دارند راه حل جدید آلودگی هوا را در این منطقه آزمایش کنند.
دانشمندان در انتخاب این نقطه دلایل سیاسی را در نظر نداشتند. تاکنون هیچ نقطه‌ای از اقیانوس به‌اندازه حوضه کاسکادیا مورد مطالعه قرار نگرفته است. در واقع حجم بسیار زیادی از اطلاعات در مورد بستر اقیانوس در این نقطه وجود دارد و همین می‌تواند دانشمندان را در پیشبرد اهداف خود کمک کند.
نقطه انتخاب شده برای ساخت اولین سکوی شناور
راه حل مشکل آلودگی هوا بر پایه یک واکنش طبیعی است. سنگ بازالت واکنش‌پذیری بالایی دارد. این سنگ مملو از موادی است که فورا کربن‌دی‌اکسید را جذب می‌کنند و پس از ترکیب با آن به مواد آلی بر پایه کربن تبدیل می‌شوند. همچنین بازالت تکه‌تکه و مملو از منافذ ریز و درشت است. همین نیز باعث می‌شود که مواد جدید شکل‌گرفته فضای کافی داشته باشند.
پیشتر نیز گروهی دیگر از دانشمندان پروژه‌ای مشابه را به‌عنوان راه حل حل مشکل آلودگی هوا در ایسلند اجرایی کردند. در این پروژه کوچک کربن‌دی‌اکسید در آب حل و سپس به بستر اقیانوس فرستاده شد. پس از دو سال عامل آلاینده هوا به مواد معدنی تبدیل و در بستر اقیانوس آرام گرفت.
آخرین تلاش برای معکوس کردن تغییرات اقلیمی
سکوهای شناور جذب کربن بسیار غول‌پیکر و گران‌قیمت خواهند بود. در واقع آنها را می‌توان در دسته ابر پروژه‌هایی قرار داد که بشر در نهایت مجبور باشد برای حل مشکل آلودگی هوا و برگرداندن دمای زمین به دوران پیش از انقلاب صنعتی اجرایی کند.
به‌همین‌خاطر دانشمندان گمان نمی‌کنند که این پروژه بتواند جایگزین راه‌‌های اساسی برای مشکل کنونی بشر باشد. کارشناسان از سرتاسر جهان معتقد هستند که باید انرژی‌های تجدیدپذیر را جایگزین سوخت‌های فسیلی کرد. همچنین باید میزان انتشار کربن‌دی‌اکسید در نتیجه فعالیت‌های گوناگون بشر کاهش یابد.
انسان‌ها باید میزان انتشار سالیانه کربن‌دی‌اکسید را حداقل ۱۰ میلیارد تن پایین‌تر بیاورند تا بلکه بتوان تا سال ۲۰۵۰ به صفر خالص برسیم. در این حالت میزان گازهای گلخانه‌ای وارد شده به جو با حذف از جو در یک سطح قرار می‌گیرند. در این نقطه امید وجود دارد که بشر بتواند به اهداف توافق پاریس برای کاهش گرمایش جهانی برسد.
در نهایت اگر هیچکدام از این راهکارها تا چند دهه دیگر جواب ندهند، انسان باید از بستر اقیانوس به‌عنوان آخرین راه حل مشکل آلودگی هوا استفاده کند. هرچند اگر می‌خواهیم آن زمان آماده باشیم، باید توسعه سکوهای شناور را همین الان آغاز کنیم.
هرچند مشکل اساسی برای اینکار بودجه مورد نیاز است. شرکت‌های خصوصی آگاه هستند که ساخت سکوهای شناور برای فرستادن کربن‌دی‌اکسید به اعماق اقیانوس‌ها منفعت اقتصادی خاصی برای آنها نخواهد داشت. همچنین دولت‌ها نیز این مسئله را هنوز جزء اولویت‌های اساسی خود قرار نمی‌دهند و حاضر به سرمایه‌گذاری نیستند. در صورتی که اگر بودجه لازم فراهم شود، مرحله آزمایشی سکوهای شناور در طول ۲ سال انجام خواهد شد.
در پایان فراموش نکنیم که گریزی از مشکل آلودگی هوا و گرمایش جهانی وجود ندارد. به‌همین‌خاطر در نهایت دولت‌ها مجبور خواهند شد بودجه‌های هنگفتی را برای راه حل مشکل آلودگی هوا صرف کنند.