گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
رونمایی از فناوری‌های هواپیماهای جنگی آمریکا ضمن این که ما را با قدرت هوانوردی این کشور آشنا می‌کند، زنگ خطری برای قدرت‌های رقیب خواهد بود.
بی‌شک یکی از مهم‌ترین قدرت‌های نظامی جهان، ایالات متحده آمریکا است، زیرا پیشرفته‌ترین تجهیزات نظامی و دفاعی جهان را دارد که بعضی از آن‌ها در هیچ کشور دیگری پیدا نمی‌شوند. آمریکا در عرصه هوانوردی نظامی جزو برترین‌های جهان است و توانمندی‌های فراوانی دارد که سایر قدرت‌های دنیا از آن‌ها بی‌بهره هستند.
بهترین فناوری‌های هواپیماهای جنگی آمریکا را بشناسید
انواع جنگنده‌ها و بمب‌افکن‌های پنهانکار، پهپادهای فوق پیشرفته و بالگردهای غول پیکر، تنها قسمت کوچکی از توانایی‌های این کشور به شمار می‌روند. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های نیروی هوایی ایالات متحده، نوآوری و خلاقیتی است که روز به روز توسعه می‌یابد و پیشرفت می‌کند.
امروزه خلاقیت در تجهیزات نظامی و به‌ویژه حوزه هوانوردی به اوج خود رسیده و هواپیماهای جنگی آمریکا از هوش مصنوعی و تکنولوژی‌های روز دنیا در راستای افزایش دقت و بهینه‌سازی کمک می‌گیرند. در این مطلب شما را با پنج فناوری فوق پیشرفته آمریکا آشنا می‌کنیم که توانایی رزم هوایی آمریکا را به رخ روسیه و چین می‌کشد.
1. مهمات نقطه زن
کارایی و موثر بودن یک هواپیمای جنگی به میزان مهماتی است که دارد. مهماتی که از جنگنده روی سر اهداف می‌ریزند، باید اثربخش بوده و کشنده محسوب شوند. یکی از چالش‌های اساسی در اثنای جنگ جهانی دوم این بود که متفقین کل آلمان و ژاپن را با خاک یکسان کردند چرا که موشک‌ها و مهمات پرتاب شونده آن‌ها، دقت لازم را نداشت و به اصطلاح نقطه زن نبودند.
با این اوصاف مهمات هدایت شونده یکی از مهم‌ترین نیازهای هر هواپیمای جنگی است و توسعه موشک‌های هدایت شونده و نقطه زن آمریکا یکی از فناوری‌های جذابی است که توانسته آسیب‌های جانبی از فواصل دور را کاهش داده و نرخ موفقیت را به طور قابل توجهی افزایش دهد.
به گفته موزه ملی نیروی هوایی ایالات متحده، افزایش دقت موشک‌های نقطه زن منجر به تولید سلاح‌های کوچک‌تر اما موثرتر شده است. این مهمات به هواپیماها اجازه می‌دهد تا بمب‌های بیشتری حمل کنند و اهداف بیشتری را نابود سازند. علیرغم این که در طول جنگ خلیج فارس، تنها 9 درصد از تسلیحات را مهمات هدایت شونده تشکیل می‌دادند، اما 75 درصد موفقیت‌ها به آن‌ها اختصاص می‌یافت.
از مهم‌ترین مهمات‌های نقطه زن آمریکا می‌توان به AGM-88 HARM، AIMRAAM و Tomahawk اشاره کرد که قابلیت هدایت راداری، هدایت لیزری و هدایت با جی پی اس دارند. از جمله مزایای چنین مهماتی می‌توان به کاهش تلفات جانبی و بالا بردن قابل توجه نرخ موفقیت عملیات اشاره کرد و مهم ترین ایراد آن‌ها، گران قیمت بودن و منابع محدودشان است.
بیشتر بخوانید:
معرفی سامانه موشکی هلینا؛ خطرناک‌ترین موشک ضد تانک دنیا
2. بال با شیب متغیر
اف 14 تام کت
امروزه نیروی هوایی ایالات متحده و همچنین نیروی دریایی این کشور، تولید هواپیماهای جنگی با بال‌های شیب متغیر را کنار گذاشته‌اند، اما بد نیست بدانید که در گذشته (دهه 1980 میلادی) چنین طراحی رایج و پذیرفتنی بود. در واقع آن دسته از جنگنده‌هایی که سرعت بالایی دارند، برای کنترل عملکرد خود حین پرواز از بال‌های به شدت شیب‌دار کمک می‌گیرند. گفتنی است که بال‌های شیب‌دار در سرعت‌های پایین، منجر به ناپایداری هواپیما خواهد شد.
از دهه 1970 به بعد نیروی هوایی آمریکا برای کنترل پرواز هواپیماهای جنگی خود، بال‌های با شیب متغیر را طراحی کرد ولی از زمانی که فناوری‌های پیشرفته کنترل پرواز ظهور کردند، نقش چنین بال‌هایی کمرنگ شد. از جمله هواپیماهایی که مجهز به بال‌های شیب‌دار متغیر بودند می‌توان به میگ 27، Panavia Tornado، اف 14 تام کت، سوخو 24 و بمب‌افکن‌هایی نظیر B-1 Lancer و Tu-22M اشاره کرد.
3. سیستم پروازی با سیم
اف 16 فایتینگ فالکون
ایالات متحده آمریکا برای راحتی کار خلبانان و پرواز ساده‌تر از سیستم‌های پرواز با سیم استفاده می‌کنند. اصولا جت‌های جنگنده برای این که مانورپذیری بالایی داشته باشند باید به لحاظ آیرودینامیکی ناپایدار باشند و به همین دلیل کنترل هواپیما برای خلبانان کار دشواری می‌شود.
سیستم‌های پرواز با سیم، کنترلگرهای پرواز دستی معمولی یک هواپیما را به کمک یک رابط الکترونیکی جایگزین می‌کنند تا به جای خلبان، عمده کار را رایانه‌ها انجام دهند. نخستین جت جنگی که مجهز به این فناوری پیشرفته شد، اف 16 فایتینگ فالکون بود و کمک بزرگی به خلبان کرد. همچنین نخستین هواپیمای مسافربری با این فناوری، ایرباس A320 بود.
از جمله مزایای مختلف سیستم‌های پرواز با سیم می‌توان به تحمل آسیب، کاهش وزن، بهبود کارآمدی و قابلیت اطمینان و افزایش کنترل هواپیماهای با قابلیت مانور بالا اشاره کرد. همچنین کنترل با سیم هواپیما را به لحاظ آیرودینامیکی ناپایدار می‌کند و قدرت مانورپذیری را افزایش می‌دهد تا خلبان بتواند با تمرکز بیشتری بجنگد.
بیشتر بخوانید:
معرفی پهپاد انتحاری شاهد ۱۳۶، قاتل آرامکو و کابوس سامانه‌های پدافندی
4. پس سوز
SR-71 بلک برد
یکی دیگر از جذاب‌ترین فناوری‌های به کار رفته در هواپیماهای جنگی آمریکا، پس سوز است که به پیشرانه‌های جت کمک می‌کند تا نیروی رانش برای پرواز مافوق صوت، برخاستن از ناوهای هواپیمابر و نبردها را تولید کنند. یکی از موتورهای مهمی که از پس سوز برای مدت طولانی استفاده می‌کند، پیشرانه J58 ساخت شرکت هوافضای Pratt & Whitney آمریکا است. (به کار رفته در جنگنده SR-71 بلک برد)
یکی از معایب استفاده از فناوری پس سوز، افزایش مصرف سوخت بوده که منجر به برد کم جنگنده و حضور محدود آن در نبردهای حیاتی می‌شود. همچنین این فناوری پیش‌تر توسط ایتالیایی‌ها و در موتور جت Caproni Campini C.C.2 به بهره‌برداری رسید. (اوایل سال 1941 میلادی)
جنگنده‌هایی که هم اکنون برای پرواز، تیک آف و رزم مافوق صوت مجهز به فناوری پس سوز هستند عبارتنداز: اف 16، اف 15، اف ای 18، اف 22 و اف 35.
5. پنهان کاری
اف 35 لایتنینگ
امروزه اغلب کشورها دارای سامانه‌های پدافندی پیشرفته با رادارهای قدرتمند هستند و اگر فناوری پنهان کاری هواپیماهای جنگی ایالات متحده وجود نداشت، جنگنده‌ها برای گشت‌زنی و حتی حمله باید ریسک زیادی را تحمل می‌کردند.
هواپیماهایی که پنهان کار هستند، می‌توانند حملات عمیق‌تری به دل خاک دشمن انجام داده و تهدید جدی برای سامانه‌های پدافندی محسوب شوند. از جمله مهم‌ترین جت‌های جنگی که قابلیت پنهان کاری دارند، می‌توان به اف 22 رپتور و اف 35 لایتنینگ اشاره کرد.
البته نخستین هواپیمای جنگی که مجهز به این فناوری شد، اف 117 نایت هاوک بود. توسعه و طراحی چنین محصولی تا سال‌ها یک راز ماند ولی بالاخره از آن رونمایی به عمل آمد. در جریان بمباران ناتو در صربستان، یک فروند F117 نایت هاوک به کمک سامانه‌های پدافندی این کشور رهگیری و منهدم شد و یک فروند دیگر آسیب جدی دید و ثابت کرد که پنهان کار بودن به معنای غیرقابل مشاهده بودن جنگنده نیست!
