دانشمندان موفق شدند دلیل عدم تسخیر جهان توسط موجودات فضایی و وجود نداشتن یک تمدن پیشرفته فرازمینی را پیدا کنند. این مشکل در آینده گریبانگیر انسان نیز خواهد شد.
جهان هستی ۱۳.۷ میلیارد سال قدمت دارد و دارای بیش از ۲ ترلیون کهکشان است. طبیعتا باید در جهانی با این عظمت موجود هوشمند دیگری بهجز انسان وجود داشته باشد. سوال مهم اینجاست که پس چرا تاکنون یک تمدن قدرتمند فضایی مشاهده نشده است؟ دانشمندان علت عدم موفقیت موجودات فضایی در تسخیر جهان را پیدا کردهاند.
موجودات فضایی و انسان هرگز نمیتوانند جهان را تسخیر کنند
انسان در مدت کوتاه حضور خود در کره زمین توانسته بهسرعت پیشرفت کند. بهصورتی که اکنون مسئله سفر به سیارات دیگر با جدیت دنبال میشود و ممکن است بهگونهای چندسیارهای تبدیل شویم. هرچند اگر انسان توانسته به چنین پیشرفتهایی دست یابد، آیا نباید موجودات فضایی هوشمند نیز همین مسیر را طی میکردند؟ آیا ممکن نیست موجودات فرازمینی زودتر از انسان به تمدنی پیشرفته تبدیل شده و راهی فضا شده باشند؟ پس چرا هیچ نشانی از آنها دیده نمیشود؟
بهباور دانشمندان یک تمدن پیشرفته نمیتواند از حد خاصی جلوتر برود. در واقع عملکرد خود موجودات فضایی جلوی تسخیر جهان را گرفته است. رویکردی که در انسان نیز بهوضوح دیده میشود. تا پیش از انقلاب صنعتی وضعیت کره زمین عادی بود. هرچند پس از این دوران هر دهه دمای کره زمین بهطور متوسط ۰.۰۶ درجه و بهطور کلی ۱.۱۱ درجه سلسیوس افزایش یافت.
گرچه از سال ۱۹۸۲ شرایط تغییر کرد و سرعت افزایش دما در هر دهه به ۰.۲۰ درجه سلسیوس رسید. کارشناسان پیشبینی میکنند که با ادامه روند کنونی تا اواسط قرن جاری میانگین دمای کره زمین بین ۱.۵ تا ۲ درجه افزایش یابد. چنین اتفاقی بهمعنی یک فاجعه بزرگ برای کره زمین خواهد بود. بهصورتی که بسیاری از مناطق غیرقابل سکونت میشوند و جنگهای گسترده شکل خواهند گرفت.
بررسیهای دانشمندان نشان میدهد که مسئله صرفا به سوختهای فسیلی مربوط نمیشود، بلکه هر تمدن پیشرفتهای در نهایت با تغییرات اقلیمی و گرمایش جهانی مواجه خواهد شد. چنین اتفاقی نیز همیشه بهخاطر پیشرفت جوامع و رشد مصرف انرژی رخ میدهد. در نتیجه پیشرفت یک تمدن میتواند زمینهساز مرگ و نابودی همیشگی آن شود. این اتفاق نیز معمولا پیش از رسیدن به توانایی سفر بینکهکشانی رخ خواهد داد.
به همینخاطر است که موجودات فضایی تاکنون نتوانستهاند قسمتهای مختلف جهان را تسخیر کنند. مسئله اینجاست که وقتی موجودات حاضر در یک سیاره انرژی مصرف میکنند، گرما تولید میشود. مثلا هنگام کار کردن یخچال میتوان اندکی گرما را در محیط اطراف احساس کرد. گرمای تولیدشده در این مرحله بسیار ناچیز است و تاثیر چندانی در گرمایش جهانی ندارد. هرچند که شرایط اینگونه باقی نخواهد ماند.
بهباور دانشمندان همزمان با افزایش جمعیت و حضور گسترده تکنولوژی در زندگی افراد هر روز گرمای زاید پیشتری تولید خواهد شد. استفاده از انرژیهای سبز نیز هیچ تاثیری در این مسئله نمیگذارد. در واقع گرمایی که از آن صحبت میکنیم در نتیجه تبدیل هر نوع انرژی موجود ایجاد میشود و بر اساس قوانین ترمودینامیک اجتنابناپذیر است.
محاسبات دانشمندان نشان میدهد که اگر وضعیت کنونی ادامه پیدا کند، در تنها ۲۰۰ سال گرمای تولید شده توسط انسانها با انرژی دریافتی از خورشید برابری خواهد کرد. با این وضعیت انسان چند سال برای حضور در کره زمین فرصت دارد؟ دانشمندان برای پاسخ به این سوال متغیرهای مختلفی را در نظر گرفتهاند.
در نهایت مشخص شد که یک تمدن پیشرفته با فناوری کنونی انسان نمیتواند بیشتر از ۱۰۰۰ سال دوام بیاورد. پس از آن نیز گرمای تولید شده آنقدر زیاد خواهد شد که سیاره میزبان بهصورت کامل غیرقابل سکونت میشود. دانشمندان تاکید دارند که همین سناریو میتواند برای بسیاری از موجودات فرازمینی نیز رخ داده باشد. بهاین صورت که موجودات فضایی پس از رسیدن به سطح خاصی از پیشرفت در فکر تسخیر جهان بودهاند؛ اما نتوانستهاند بهخاطر نابودی سیاره مادر موفق شوند.
شاید با خود بگویید که چرا یک تمدن پیشرفته به سیاره دیگری نقل مکان نکرده است؟ بررسیهای دانشمندان نشان میدهد که اکثر سیارههای جهان را غولهای گازی تشکیل میدهند. همچنین سطح برخی سیارات کاملا با یخ پوشیده شده و برخی دیگر نیز مملو از آتشفشانهای فعال هستند. گروهی نیز اتمسفر قوی برای محافظت در برابر تشعشعات فضایی را در اختیار ندارند. در این حالت پیدا کردن سیارهای که بتواند میزبان یک تمدن هوشمند باشد بسیار سخت است.
همچنین با توجه به ابعاد حیرتانگیز فضا و فاصله بسیار زیاد بین سامانههای خورشیدی، انتقال جمعیت یک سیارهای به سیارهای دیگر ابدا کار آسانی نیست. با در نظر گرفتن مجموع این عوامل دانشمندان معتقد هستند که هرگز موجودات فضایی امکان تسخیر جهان و خروج موثر از سیاره خود را نخواهند داشت. سرنوشت تلخی که بدون تردید در انتظار انسان نیز خواهد بود.