گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
کوسه مگالودون برای میلیونها سال باعث وحشت تمام جانوران موجود در اقیانوس ها شده بود. اگر مگالودون منقرض نمی شد، چه اتفاقی برای انسان و سایر موجودات رخ می‌داد؟
در کتاب‌های داستانی روایت‌های مختلفی در رابطه با موجودات غول‌پیکر و وحشتناک دیده می‌شود. هرچند که بیشتر این روایت‌ها داستان‌پردازی هستند و واقعیت ندارند؛ اما در میان همه آنها یک هیولای عجیب به‌نام کوسه مگالودون دیده می‌شود که برای میلیون‌های سال پادشاه اقیانوس‌های زمین بود. مگالودون می‌توانست حتی بزرگترین موجودات زمین را نیز نابود کند. تا اینکه ۳ میلیون سال پیش منقرض شد. تاکنون فکر کرده‌اید که اگر مگالودون منقرض نمی شد، جهان امروز چگونه بود؟
اگر مگالودون منقرض نمی شد، جهان امروزی چهره متفاوتی داشت
موجودات مختلف در طول دوران حیات خود تکامل یافته‌اند. طبیعتا اگر مگالودون منقرض نمی شد، باید تغییراتی را در خود ایجاد می‌کرد. در واقع مگالودون مدرن با آنچه در فسیل‌های باستانی می‌بینیم، فرق داشت. هرچند در هر صورت می‌توانست حتی ترسناک ترین هیولاهای دریایی تاریخ زمین را شکست دهد. مگالودون بزرگترین کوسه کره زمین به‌حساب می‌آید و در دوران حیات خود می‌توانست بزرگترین موجودات دریایی را به‌عنوان غذا شکار کند.
اگر مگالودون منقرض نمی شد و در قرن ۲۱ حضور داشت، قطعا به‌عنوان موجودی ترسناک و حیرت‌آور توجه همگان را جلب می‌کرد. مگالودون امروزی احتمالا ۳۰ متر طول داشت و وزن آن نیز به ۲۰۰ تن می‌رسید. برای مقایسه باید بگوییم که این میزان برابر با وزن ۳۳ فیل است. چنین جانور بزرگی برای زنده ماندن به قلبی در اندازه یک خودرو نیاز داشت. همچنین مگالودون مدرن مجبور بود روزانه معادل 3600 کیلوگرم غذا بخورد.
تکامل باعث می‌شد که مگالودون لقب بزرگترین حیوان تاریخ کره زمین را نیز از آن خود کند. گرچه این کوسه بزرگ باید به ویژگی‌های خاصی نیز مجهز می‌شد تا می‌توانست از شرایط سخت 3 میلیون سال اخیر کره زمین جان سالم به‌در برد. بیایید ابتدا نگاهی به وضعیت مگالودون در گذشته دور و دلایل انقراض این شکارچی ترسناک بیندازیم. بدین‌ترتیب می‌توانیم تغییرات مگالودون جدید را بهتر درک کنیم.
حدود 23 میلیون سال پیش و در دوره‌های میوسن و پلیوسن مگالودون به آزادی در آب‌های کره زمین حرکت می‌کرد. هیچ جانوری جرئت نزدیک شدن به مگالودون را نداشت. در آن زمان طول مگالودون 18 متر بود و وزن آن نیز به حدود ۳۰ تا ۶۵ تن می‌رسید. در واقع مگالودون از بزرگترین کوسه سفید امروزی سه برابر بزرگتر بود و وزن آن با یک شاتل فضایی برابری می‌کرد.
دندان‌های مگالودون به‌اندازه سر انسان بودند و در خرد کردن استخوان مهارت خارق‌العاده داشتند. جالب اینجاست که مگالودون در طول زندگی خود بارها دندان‌های جدید در می‌آورد. این میزان در طول عمر جانور به 40 هزار عدد می‌رسید. مگالودون اصلی هر روز باید 1100 کیلوگرم غذا می‌خورد تا زنده بماند. کوسه مگالودون تمایل زیادی به شکار کردن نهنگ بی‌دندان داشت. اگر هم غذا کم بود، مشکلی با کشتن هم‌نوعان خود نداشت.
مگالودون یک قاتل بی‌رحم بود. آنها از پایین به طعمه خود نزدیک می‌شدند و با یک حرکت ناگهانی ضربه شدیدی را وارد می‌کردند. این ضربه برای خرد کردن استخوان‌ها و پاره کردن بافت بدن کافی بود. در واقع پس از این ضربه دیگر طعمه هیچ شانسی برای فرار نداشت. اگر مگالودون منقرض نمی شد، می‌توانستیم صحنه‌های شگفت‌انگیزی را در اقیانوس شاهد باشیم.
دلایل انقراض ترسناک‌ترین شکارچی تاریخ
اما چه اتفاقی رخ داد که چنین هیولای ترسناکی منقرض شد؟ مگالودون تمایل داشت در آب‌های گرم حضور داشته باشد. گرچه در دوره میوسن زمین شروع به سرد شدن کرد. آنها نیز به آب‌های استوایی پناه آوردند. دمای آب‌های کره زمین در حال کاهش بود و وضعیت در دوره پلیوسن نیز بدتر می‌شد. هرچند مگالودون توانایی مقابله با چنین وضعیتی را داشت. آنها تاحدودی خون‌گرم بودند. به این‌صورت که گرمای تولید‌شده در نتیجه حرکت ماهیچه‌ها به بدن منتقل می‌شد و سبب می‌شد که دمای بدن ۷ درجه گرم‌تر از دمای محیط باشد.
گرچه در دوره پلیستوسن عصر یخبندان فرا رسید. در آن زمان دیگر دمای آب برای مگالودون قابل تحمل نبود. سرمای عصر پلیستوسن آنقدر شدید بود که بسیاری از جانداران توانایی تحمل کردن آن را نداشتند. در واقع دمای کره زمین در طول 500 میلیون سال پیش از آن هرگز این میزان کاهش نیافته بود. به همین‌خاطر ۲.۶ میلیون سال پیش زنگ هشدار برای مگالودون به‌صدا در آمد. هرچند که این تنها مشکل آنها نبود.
سطح آب اقیانوس‌ها 200 متر کاهش یافته بود و جریان‌های حاوی مواد مغذی هم مختل شده بودند. همین نیز باعث می‌شد نهنگ‌های بی‌دندان به‌سرعت به‌سمت انقراض بروند. در این مرحله مگالودون مجبور شد به شکار جانوران کوچکتر مثل دلفین رو بیاورد؛ اما یک مشکل مهم در این زمینه وجود داشت. آنها تنها شکارچی حاضر نبودند. شکارچی ترسناک اقیانوس‌ها باید با کوسه سفید رقابت می‌کرد. کوسه سفید از نظر ابعاد یک‌سوم مگالودون بود و می‌توانست بسیار سریع‌تر در آب حرکت کند.
همچنین ابعاد کوچکتر باعث می‌شد که به‌غذای کمتری برای زنده ماندن نیاز داشته باشند. اگر مگالودون در این شرایط سخت منقرض نمی شد عجیب بود. پس چطور ممکن بود تاریخ طبیعی زمین دگرگون شود؟
ویژگی‌های جدید مگالودون برای مقابله با انقراض
یکی از دلایل منقرض شدن مگالودن ابعاد غول‌پیکر آن و سرعت پایین‌تر در مقایسه با سایر شکارچیان بود. پس آنها باید خود را کوچکتر می‌کردند. چارگوش‌ماهی این کار را در طول 7000 سال انجام داد و توانست به 45 درصد از ابعاد پیشین خود برسد. اگر مگالودن نیز از نظر ابعاد 50 درصد کوچکتر می‌شد، می‌توانست در شکار دلفین‌ها و فک‌ها موفق‌تر باشد و از گرسنگی نابود نشود.
مگالودون جدید به غذای کمتری برای زنده ماندن نیاز داشت؛ اما در سمت مقابل نیز نسبت به سایر شکارچیان تاحدودی آسیب‌پذیر می‌شد. آنها باید در رفتار خود تجدیدنظر می‌کردند. اگر مگالودن منقرض نمی شد، امکان داشت بسیاری آنها را از نظر الگوی شکار با ارکا یا همان نهنگ قاتل مقایسه کنند.
نهنگ‌های قاتل در دسته‌‌های حداکثر 5 تایی به‌شکار می‌پردازند. همین نیز باعث می‌شود که طعمه شانس چندانی برای فرار نداشته باشد. مگالودون نیز باید در شرایط جدید از شکار تکی دست بر می‌داشت و به‌صورت گروهی حرکت می‌کرد. چنین رویکردی باعث می‌شد که دیگر شکارچیان حتی جرئت نزدیک‌شدن به غذای آنها را نداشته باشند. علاوه بر اینها، مگالودون باید رژیم غذایی خود را متنوع می‌کرد. کاری که نهنگ‌های قاتل برای دوام آوردن در آخرین عصر یخبندان انجام دادند.
حالا بیایید سوار یک ماشین زمان بشویم و ببینیم که اگر مگالودون منقرض نمی شد، چه اتفاقاتی در جهان مدرن رخ می‌داد.
جهان متفاوت اگر مگالودون منقرض نمی شد
حدود ۲.۶ میلیون سال قبل مگالودون کوچکتر شده است تا بتواند در برابر شرایط سخت محیطی دوام بیاورد. مگالودون اکنون در اعماق اقیانوس فرزندان خود را به‌دنیا می‌آورد تا کاهش ناگهانی سطح آب روی آنها تاثیر نگذارد. حدود 11700 سال قبل آخرین عصر یخبندان به‌پایان می‌رسد. کوسه بزرگ متوجه می‌شود که دمای کره زمین در حال افزایش است و این یک خبر بسیار خوب برای آنها محسوب می‌شود.
مگالودون در عرض چند هزار سال مجددا به ابعاد قبلی باز می‌گردد. حالا غذای موجود در اقیانوس افزایش یافته است و استراتژی شکار دسته‌جمعی نیز بی‌نقص کار می‌کند. همزمان با افزایش دما مگالودون بزرگتر و قوی‌تر می‌شود. در نهایت شاهد مگالودون هایی با طول ۳۰ متر و وزن ۲۰۰ تن خواهیم بود. تمامی موجودات خشکی و دریا از رویارویی با چنین جانوری وحشت دارند.
همچنین نهنگ‌ها دیگر نمی‌توانند به‌ابعاد فعلی برسند و جمعیت آنها محدود می‌شود. نهنگ قاتل نیز دیگر در صدر هرم غذایی قرار دارد و ممکن است گهگاه فیلم‌های مربوط به درگیری گروهی مگالودون و ارکا را مشاهده کنیم. یک درگیری خونین که در نهایت مگالودون پیروز می‌شود. اگر مگالودون منقرض نمی شد، انسان‌ها همچنان می‌توانستند به‌شکار در اقیانوس بپردازند و نهنگ‌ها را شکست دهند؛ اما توانایی نزدیک‌شدن به مگالودون را نداشتند.
در واقع قایق‌های ماهیگیری ممکن بود با حمله گروهی مگالودون‌های وحشتناک مواجه شده و نابود شوند. به همین‌خاطر دانشمندان مجبور می‌شدند مکان‌های شکار دسته‌جمعی مگالودون‌ها را شناسایی کرده و هشدارهای مربوطه را صادر کنند. همچنین از آنجایی که مگالودون به‌طورکلی محدودیتی برای حرکت در مناطق مختلف اقیانوس نداشت، انسان‌ها مجبور می‌شدند برای شنا کردن از آب‌های کم‌عمق خارج نشوند.
از نظر بسیاری از دانشمندان اقیانوس‌های امروزی مواد مغذی کافی برای حمایت از مگالودون را در اختیار ندارند. بدین‌ترتیب اگر مگالودون منقرض نمی شد، قطعا آبزیان به‌شدت کاهش می‌یافتند. در این حالت رقابتی سخت بین انسان و مگالودون شکل می‌گرفت. شاید حتی انسان مجبور می‌شد از رفتن به آب‌های عمیق و درگیری با این جانور ترسناک اجتناب کند. شاید هم ما برای شکار ماهی سلاح‌هایی را برای کشتن مگالودون آماده می‌کردیم.
در واقع اگر مگالودون در طول میلیونها منقرض نمی شد، شاید انسان‌ها این کار را انجام می‌دادند. ما برای کشتن مگالودون دو راه داشتیم. یک راه به‌صورت مستقیم و با استفاده از سلاح‌‌های خاص است و راه دیگر به تغییرات اقلیمی مربوط می‌شود. انسان در حال نابود کردن اکوسیستم کره زمین و زیستگاه جانوران مختلف است. همچنین محیط اقیانوس به‌تدریج اسیدی‌تر می‌شود. با ادامه چنین روندی یا مگالودون مجبور می‌شد به خوردن گیاهان موجود در کف اقیانوس رو بیاورد یا یکبار برای همیشه شکست را بپذیرد.