گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
یک گنج واقعی در مصر کشف شده است؛ مومیایی زبان طلایی با عمر ۴ هزار ساله که باورها و رسوم دوران بطلمیوسی را به‌نمایش می‌گذارد.
یک کشف خیره‌کننده در نزدیکی شهر البهنسا در مصر، پرده از راز مومیایی‌هایی با زبان‌های طلایی برداشت که به ۴ هزار سال پیش تعلق دارند. این یافته‌ها، اطلاعات جدیدی در مورد باورها و رسوم تدفین در دوران بطلمیوسی ارائه می‌دهند.
زبان‌های طلایی، کلیدی برای سخن گفتن در دنیای مردگان
باستان‌شناسان در یک مقبره متعلق به دودمان بطلمیوسی (۳۰۵ تا ۳۰ پیش از میلاد) در شهر باستانی اکسیریخوس، گنجینه‌ای ارزشمند را کشف کردند. این گنجینه شامل بیش از ۱۳ مومیایی با زبان‌های پوشیده از ورقه‌های طلا، یک مومیایی با ناخن‌های طلایی و همچنین طلسم‌های قلب، ظروف تدفین و دیوارهایی با نقاشی‌های دقیق و طلایی از خدایان، ستارگان و مراحل مومیایی کردن است.
این نخستین بار است که چنین آثاری در البهنسا کشف می‌شود. به گفته محمد اسماعیل خالد، دبیرکل شورای عالی آثار باستانی مصر، این یافته‌ها «بینش‌های جدیدی در مورد اعمال مذهبی و سنت‌های تدفین در دوران بطلمیوسی در البهنسا ارائه می‌دهند.»
بیشتر بخوانید:
با ترسناک ترین مومیایی جهان آشنا شوید
زبان‌های طلایی به ندرت در مقبره‌های مصر باستان یافت می‌شوند، شاید بخشی از آن به دلیل غارت مقبره‌ها باشد. اما این یافته‌ها، نگاهی اجمالی به باورهای مصریان در مورد دنیای پس از مرگ ارائه می‌دهند. طلسم‌های زبان طلایی در دهان مردگان قرار داده می‌شد تا اطمینان حاصل شود که آنها می‌توانند در دنیای پس از مرگ و در برابر دادگاه اوزیریس سخن بگویند. این یافته‌ها به درک بهتر ما از اهمیت گفتار و ارتباط در باورهای مربوط به زندگی پس از مرگ در مصر باستان کمک می‌کند. وجود مومیایی زبان طلایی در این اکتشافات، نمادی قدرتمند از این باورهاست.
پوشش‌های طلایی ناخن نیز برای افراد با جایگاه اجتماعی بالا استفاده می‌شد و باستان‌شناسان معتقدند که این پوشش‌ها نه تنها از آسیب‌های ناشی از مومیایی کردن، بلکه از خطرات معنوی نیز محافظت می‌کردند.
این کشف شامل ۵۲ مومیایی مربوط به دوران بطلمیوسی، ساختار یک مقبره بزرگ که ۳۰۰ مومیایی در آن در کنار هم دفن شده بودند و طلسم‌ها و جواهرات مختلفی است که خدایان هوروس، توث، ایزیس، آنوبیس، اوزیریس، آتوم و نوت را به تصویر می‌کشند.
چهار تابوت سنگی آهکی نیز سالم در مقبره باقی مانده بود و در یکی از اتاق‌ها، بقایای مومیایی شده یک مرد با زبان طلایی و طلسم قلب در موقعیت اصلی خود پیدا شد. طلسم قلب که روی قلب متوفی قرار داده می‌شد، برای کمک به سفر او به دنیای پس از مرگ بود.
ستون‌های جد، چشم‌های ودجت، مجسمه‌های خدایان و همچنین مهره‌هایی نیز پس از گذشت بیش از ۲۰۰۰ سال در مقبره باقی مانده بودند.
نقاشی‌های دیواری خیره‌کننده این دوره
نقاشی‌های دیواری این مقبره نیز بسیار جذاب هستند. نوت، الهه مادران و کیهان، با سینه‌ای برهنه در پس‌زمینه‌ای آبی با ستارگان به تصویر کشیده شده است. خدایان دیگر نیز در قایق‌های تدفین، زیر آسمانی مشابه و پر از ستاره، به آرامی در حرکت هستند.
مردی که صورتش با ورقه‌های طلا پوشیده شده (احتمالا خود ون نفر، اگرچه برای اطمینان باید نوشته‌های روی ظروف تدفین ترجمه شود)، در حال مومیایی شدن توسط آنوبیس است، در حالی که الهه‌های ایزیس و نفتیس که اغلب با آیین‌های تدفین مرتبط هستند، نظاره‌گر این صحنه هستند. کشف مومیایی زبان طلایی در کنار این نقاشی‌های دیواری، تصویری کامل‌تر از باورها و رسوم تدفین در مصر باستان را به نمایش می‌گذارد.
این مقبره یکی از مجلل‌ترین اتاق‌های دفن کشف شده است و امید است که این کشف، آرامشی برای بازماندگان متوفی به ارمغان آورده باشد، زیرا می‌دانستند که عزیزانشان برای هر آنچه ممکن است در دنیای پس از مرگ با آن روبرو شوند، به خوبی آماده شده‌اند.