یک فیلم پرطرفدار آمریکایی که سال ۲۰۱۳ منتشر شد، بهطرز عجیبی آینده دنیای تکنولوژی را پیش بینی کرده جالب توجه است.
فیلمهای علمی-تخیلی همواره بستری برای گمانهزنی درباره آینده بشر و پیشرفتهای فناوری بودهاند. اما برخی از این فیلمها به طرز شگفتانگیزی آینده را چنان دقیق ترسیم کردهاند که امروز با نگاهی به آنها درمییابیم بسیاری از پیشبینیهایشان به واقعیت تبدیل شده است. یکی از این فیلمها Her (او) ساخته اسپایک جونز است که در سال ۲۰۱۳ اکران شد.
فیلم Her و پیش بینی آینده تکنولوژی
این فیلم که ترکیبی از درام عاشقانه و علمی-تخیلی است، داستان مردی تنها به نام تئودور توامبلی (با بازی واکین فینیکس) را روایت میکند که شغلش نوشتن نامههای دیگران است. او تصمیم میگیرد یک سیستمعامل هوش مصنوعی پیشرفته به نام سامانتا را خریداری کند که با صدای اسکارلت جوهانسون به او زندگیای جدید میبخشد. در ادامه، رابطهای عاطفی بین این دو شکل میگیرد که فیلم را به اثری تأملبرانگیز درباره ماهیت عشق، ارتباطات انسانی و آینده فناوری تبدیل میکند.
حالا که بیش از یک دهه از اکران این فیلم گذشته است، نگاهی میاندازیم به برخی از پیشبینیهای آن و بررسی میکنیم که چقدر از آنها در دنیای امروز تحقق یافتهاند.
۱. دیگر لازم نیست خودتان نامههایتان را بنویسید
در فیلم او، تئودور شغلش نوشتن نامه برای دیگران است. شاید در سال ۲۰۱۳ این شغل عجیب به نظر میرسید، اما امروز با ظهور چتباتهایی مانند ChatGPT و DeepSeek، نوشتن متون توسط هوش مصنوعی به امری عادی تبدیل شده است. امروزه از این فناوری برای نوشتن ایمیل، پستهای لینکدین، و حتی سخنرانیهای عروسی استفاده میشود. با این حال، هنوز برای برخی متون احساسی و خلاقانه، نویسندگان انسانی جایگاه خود را حفظ کردهاند.
نتیجه: درست است ✅
۲. نبود خودرو در خیابانها
یکی از نکات جالب در او، عدم حضور پررنگ خودروها و تمرکز بیشتر بر حملونقل عمومی است. اما در دنیای واقعی، این پیشبینی چندان درست از آب درنیامد. اگرچه امروزه خودروهای برقی و خدمات حملونقل مانند اوبر محبوبتر شدهاند، اما جادهها همچنان مملو از خودرو هستند و ترافیک هنوز معضلی بزرگ است.
نتیجه: نادرست است ❌
۳. جایگزینی صفحهکلید با فرمانهای صوتی
در فیلم، شخصیتها با کامپیوترهایشان فقط از طریق صدا تعامل دارند و دیگر نیازی به صفحهکلید یا ماوس ندارند. امروزه، دستیارهای صوتی مانند سیری، الکسا و گوگل اسیستنت به ما امکان کنترل دستگاههایمان را دادهاند. با این حال، هنوز برای بسیاری از کارها به صفحهکلید و ماوس وابسته هستیم.
نتیجه: تا حدودی درست است ✅
۴. رنگ قرمز همهجا را فرا گرفته است!
فیلم او از یک پالت رنگی قرمز برای طراحی بصری خود استفاده کرده است. اما برخلاف تصور، دنیای تکنولوژی تحت سلطه رنگ قرمز قرار نگرفته و همچنان رنگهای مشکی، نقرهای و سفید بر بازار غالب هستند.
نتیجه: نادرست است ❌
۵. تبلیغات ظریف و کمتر مزاحمکننده
در دنیای او، تبلیغات به شکلی هنری و مینیمالیستی نمایش داده میشوند. اما در دنیای واقعی، تبلیغات نهتنها کمتر نشده بلکه بیشتر و آزاردهندهتر شدهاند، از پاپآپهای اینترنتی گرفته تا تماسهای تبلیغاتی رباتیک.
نتیجه: نادرست است ❌
۶. استفاده از یک ایرباد برای کنترل تکنولوژی
در فیلم، تئودور از یک ایرباد برای تعامل با سیستم خود استفاده میکند. امروزه ایربادها مانند ایرپاد و گلکسی بادز بسیار محبوب شدهاند و امکان تعامل صوتی با دستیارهای دیجیتالی را فراهم کردهاند. با این حال، هنوز زندگی ما کاملاً بینیاز از نمایشگرها نشده است.
نتیجه: تا حدودی درست است ✅
۷. بازیهای هولوگرافیک
تئودور در فیلم از یک بازی هولوگرافیک استفاده میکند که بدون نیاز به صفحهنمایش اجرا میشود. امروزه فناوریهایی مانند Apple Vision Pro و Meta Quest 3 تجربهای شبیه به این را ارائه میدهند، اما همچنان نیازمند هدستهای واقعیت مجازی هستند.
نتیجه: تا حدودی درست است ✅
۸. فناوری به عنوان نماد مد و سبک زندگی
در او، تکنولوژی به طور یکپارچه در زندگی روزمره افراد ادغام شده است. امروزه، دستگاههای پوشیدنی مانند ساعتهای هوشمند، عینکهای هوشمند و حلقههای هوشمند، بیش از همیشه به عنوان نماد مد شناخته میشوند و به بخشی از زندگی ما تبدیل شدهاند.
نتیجه: درست است ✅
۹. آیا عشق به هوش مصنوعی واقعی است؟
مهمترین محور داستان او، عشق انسان به یک هوش مصنوعی است. در سال ۲۰۲۵، ما چتباتهایی داریم که میتوانند مانند یک دوست با ما صحبت کنند، ما را آرام کنند و به ما مشاوره بدهند. با این حال، این رابطه همچنان یکطرفه است و هوش مصنوعی هنوز دارای احساسات واقعی نیست.
نتیجه: تا حدودی درست است ✅
فیلم Her محصول سال ۲۰۱۳ تصویری از آینده را به نمایش گذاشت که بسیاری از پیشبینیهای آن در دنیای امروز تا حد زیادی به حقیقت پیوستهاند. گرچه برخی فناوریها هنوز در مراحل اولیه خود هستند، اما فاصله چندانی با تحقق کامل ندارند. در نهایت، این فیلم همچنان بهعنوان اثری تأملبرانگیز درباره آینده فناوری و تأثیر آن بر روابط انسانی باقی میماند.