دانشمندان سرانجام ردپایی جدید از سیاره نهم در منظومه شمسی پیدا کردند. یافتههای آنها خبر از وجود جرمی ناشناخته در منظومه شمسی میدهد.
در سال 2006، انجام یکسری پژوهشهای جدید موجب شد که اتحادیه بینالمللی نجوم تصمیم بگیرد پلوتو را به جایگاه سیاره کوتوله تنزل دهد که این تصمیم با واکنشهای گستردهای روبرو شد. دلیل اصلی این تصمیم آن بود که محل قرارگیری پلوتو در ناحیه دوردست فرانپتونی منظومه شمسی باعث میشود اجرام دیگری مسیر مداریاش را قطع کنند.
کشف ردپایی جدید از سیاره نهم
از آنجایی که قطر پلوتو تنها حدود 2200 کیلومتر است، این سیاره توانایی پاکسازی مدار خود از دیگر اجرام را ندارد. به همین دلیل، در سال 2006 از تعریف رسمی سیاره کنار گذاشته شد و عنوان سیاره کوتوله را به خود گرفت.
از آن زمان تاکنون، دانشمندان در حال بررسی این فرضیهاند که ممکن است سیاره نهمی وجود داشته باشد که هنوز شناسایی نشده و حتی فراتر از پلوتو قرار دارد. بررسیها و شبیهسازیهای متعددی برای برآورد موقعیت احتمالی و ابعاد این جرم ناشناخته انجام شده، اما هنوز میان پژوهشگران اجماعی حاصل نشده است. با این حال، بهتازگی پژوهشی که به صورت مشترک توسط دانشمندانی از تایوان، ژاپن و استرالیا انجام شده، اعلام کرده که ردپای این سیاره نهم پنهان کشف شده است.
پژوهشگران چرا به وجود سیاره نهم باور دارند
این تحقیق که در نشریه Publications of the Astronomical Society of Australia منتشر شده، هنوز مدرکی قطعی برای وجود سیاره نهم ارائه نمیدهد. با این حال، در ادامه روند گردآوری شواهدی که وجود جرمی بزرگ در کمربند کویپر را ثابت میکند، یک گام مهم به شمار میرود. کمربند کویپر ناحیهای در منظومه شمسی است که پر از اجرام کوچک یخی است و پژوهشگران در میان این اجرام به الگوهای خوشهبندی غیرمعمولی برخورد کردهاند. این الگوها به قدری غیرعادی هستند که احتمال ایجادشان بهصورت تصادفی بسیار پایین است و یکی از فرضیههای اصلی این بوده که حضور یک سیاره بزرگ، که فعلاً به نام سیاره نهم شناخته میشود، عامل شکلگیری آنها بوده است.
- ناسا با تصاویر بینظیر از سطح خورشید، راز تک ستاره منظومه شمسی را فاش کرد
- این مناطق پنهان در منظومه شمسی ممکن است میزبان حیات و موجودات زنده باشند!
- اگر سایر سیاره های منظومه شمسی به جای ماه باشند، چه اتفاقات زیبایی برای انسان رخ میدهد؟
- خورشید ترک خورد؛ ایجاد حفره 800 هزار کیلومتری در دل ستارهی منظومه شمسی
مشاهده مستقیم این جرم احتمالی بسیار دشوار است، چراکه آنقدر از خورشید فاصله دارد که تنها مقدار ناچیزی از نور خورشید را بازتاب میدهد. پیشبینیها نشان میدهند که مدار این سیاره میتواند تا 23 برابر بزرگتر از مدار نپتون باشد که دورترین سیاره شناختهشده منظومه شمسی تا به امروز است. نور یا پرتو مادون قرمزی که ممکن است از سطح این جرم بازتاب شود، لزوماً از روی زمین قابل شناسایی نیست، اما شاید از طریق دادههای ماهوارهای قابل تشخیص باشد. در این پژوهش، دو مجموعه داده که یکی در سال 1983 و دیگری در بازه 2006 تا 2007 توسط ماهوارهها گردآوری شده بودند، مورد تحلیل قرار گرفتند. دانشمندان بهدنبال اجرامی بودند که با تخمینهای مربوط به جرم و فاصله سیاره نهم مطابقت داشته باشند و در هر دو مجموعه داده مشاهده شده باشند.
پس از کنار گذاشتن اجرامی که با مشخصات مورد نظر همخوانی نداشتند یا آنقدر کمنور بودند که امکان شناسایی دقیقشان وجود نداشت، پژوهشگران تنها یک جرم را در دادهها یافتند که با ویژگیهای فرضی سیاره نهم تطابق داشت. اگرچه هنوز تأیید نشده که این جرم واقعا یک سیاره جدید باشد، اما این کشف مسیر تحقیقات آینده را هموار میکند. اکنون دانشمندان میتوانند این جرم را زیر نظر بگیرند تا اطلاعات بیشتری به دست آورند و مشخص شود که آیا واقعاً با یک سیاره جدید مواجهایم یا نه.
فعلاً نواحی دوردست منظومه شمسی که 4.6 میلیارد سال قدمت دارد همچنان در پردهای از ابهام باقی ماندهاند؛ جایی که با پیشرفت علم، طبقهبندی اجرام تغییر میکند و هر کشف تازهای پرسشهای جدیدی مطرح میسازد. این نامزد تازه برای عنوان سیاره نهم نیز پرسشهای فراوانی را به میان آورده و بدون تردید، دانشمندان از هماکنون در پی یافتن پاسخ آنها هستند.