بیگانگان فضایی منبع سیگنالهای مرموز آسمانی نیستند

بیگانگان فضایی و وجود یا عدم وجود آنها از جمله اسرار و معماهای پیچیده و بزرگی هستند که انسان تاکنون قادر به یافتن توضیح قانع کننده ای در مورد آنها نبوده است.

رسانه ها همواره اخبار مربوط به صداهای مشکوک و سیگنالهای رادیویی مرموزی که از فضا به سوی زمین ارسال می شوند را با آب و تاب خاصی پوشش می دهند. همواره شاهد بوده ایم که هیجان عجیبی در خصوص انتشار این اخبار و مطالعه آنها وجود دارد. گاها مطلع شده ایم که سیگنالهای رادیویی از سوی یک ستاره به زمین ارسال می گردند، اما با این وجود نمی توان در خصوص منشا آنها به سرعت قضاوت کرد.

شکی نیست که فضا، محیطی مملو از سیگنالهای مرموز است، اما آنچه که برای زمینی های دریافت کننده آنها اهمیت دارد، منبع انتشار آنهاست. آیا این سیگنالها از سوی بیگانگان فضایی و موجودات هوشمند فرازمینی به سوی زمین فرستاده می شوند؟

تاکنون هیچ کس نتوانسته است در این خصوص پاسخ قانع کننده ای به خوانندگان مشتاق این دسته از اخبار بدهد. پاسخ دهندگان که اصولا ستاره شناسان را شامل می شود در نهایت شانه های خود را بالا انداخته و می گویند: شکی نیست که این سیگنالها وجود دارند، اما اینکه منشا آنها بیگانگان فضایی یا فرازمینها باشند هنوز تایید نشده است.

بیگانگان فضایی و روایت های مرموز از سیگنالهای رادیویی

در خصوص سیگنالهای رادیویی دریافت شده توسط زمینی ها، روایتهای  واقعی و مستند بسیاری گزارش شده است. در اواخر دهه 1960 بود که اختر فیزیکدانی به نام “ژاکلین بل برنل” با یکی از مشاوران، در حال کار بر روی رادیو تلسکوپ جدید خود در نزدیکی کمبریج بود. وقتی که این دو در حال صحبت بودند به یکباره سیگنالهای عجیب و غریبی از فضا دریافت کردند.

منبعی ناشاخته در فضا این سیگنالها را به فاصله های زمانی مشخص ارسال می کرد. آن دو، منبع ارسال سیگنالها را LGM نامیدند که مخفف مردان سبز کوچک بود. هر چند آنها اصلا ادعایی در خصوی یافتن یک تمدن فرازمینی نداشتند، اما به هر حال این سیگنالها دریافت شده بود. بعدها و با اضافه شدن تعداد منابع ارسال سیگنالها، آنها از فرضیه مردان سبز کوچک دست کشیدند و به مرور دریافتند که منشا این فرکانسهای اسرار آمیز، ستاره های نوترونی سفید هستند که امروزه به pulsars موسومند.

همچنین در سال 1977 ستاره شناسی به نام “جری اهمن” در حال گوش دادن به اموج دریافتی رادیو تلسکوپ خود بود. یک شب و به مدت 72 ثانیه، سیگنالی عجیب، قوی و متداوم با فرکانسی خاص توسط رادیو تلسکوپ یاد شده که “گوش بزرگ” نام داشت دریافت شد. این فرکانس 1420 مگاهرتزی بود که اصولا توسط الکترونهای هیدروژن خنثی ساطع می شود. بعد از آن، این سیگنال دیگر هرگز توسط هیچ تلسکوپی دریافت نشد.

در سال 1998 نیز رادیو تلسکوپ پارکز در استرالیا سیگنالی اسرار آمیز دریافت کرد. این سیگنال دارای فرکانسهای متنوع و منشا آن نامشخص بود. این سیگنالها که بعدها به perytons موسوم شد به مدت چند سال ستاره شناسان را متحیر ساخت، اما در سال 2015 مشخص شد که منشا آن، تنها امواج مایکروویو زمینی بوده است.

در پس تمام روایتهای یاد شده می توان شاهد کم رنگ شدن فرضیه مربوط به بیگانگان فضایی بود. به یقین بیگانگان فضایی منشا هیچ کدام از این سیگنالها نبوده اند. در واقع هنوز فرضیه های مربوط به بیگانگان فضایی به عنوان منبع سیگنالهای مرموز توسط هیچ مدرک علمی پشتیبانی نمی شوند.

شاید یکی از دلایلی که عموم مردم علاقمند به این فرضیه هستند آن باشد که هنوز دلیل علمی محکمی برای رد فرضیه وجود بیگانگان فضایی ارائه نشده است. بر این اساس نمی توانیم به ضرس قاطع در خصوص عدم وجود بیگانگان فضایی صحبت کنیم. در جهان همواره پدیده های ناشناخته ای وجود دارند که امید می رود در آینده علم برای شناخت آنها دلایل قانع کننده ای پیدا کند.