Excoino
وجود هشت موتور در بمب افکن B-52

دلیل عجیب وجود هشت موتور در بمب افکن B-52 چیست؟

کنجکاوید چرا بمب افکن B-52 با وجود قدمت طولانی، هنوز هشت موتور دارد؟ در این مقاله به دلیل اصلی این طراحی منحصربه‌فرد و آینده این غول پرنده می‌پردازیم.

بمب افکن B-52 استراتوفورترس، نمادی زنده از این جمله است که اگر چیزی خراب نشده، نیازی به تعمیر ندارد. این هواپیمای افسانه‌ای با بیش از هفت دهه سابقه خدمت، قرار است تا دهه ۲۰۵۰ نیز در نیروی هوایی آمریکا باقی بماند. این موضوع می‌تواند B-52 را به هواپیمایی ۱۰۰ ساله تبدیل کند پیش از آنکه سرانجام بازنشستگی شایسته‌ای را تجربه کند. اما برخلاف هواپیماهای بزرگ مدرن که معمولا دو یا چهار موتور دارند، بمب افکن B-52 توسط هشت موتور توربوفن پرت اند ویتنی TF33-P-3/103 تغذیه می‌شود. هر یک از این موتورها قادر به تولید ۱۷۰۰۰ پوند نیروی رانش هستند.

این تعداد موتور برای به پرواز درآوردن بمب افکنی با حداکثر وزن برخاست ۲۴۴ تن آمریکایی ضروری است. با این حال، هشت موتور ممکن است بیش از حد به نظر برسد، به خصوص وقتی یک هواپیمای مدرن مانند ایرباس A380 با حداکثر وزن برخاست ۵۷۵ تن تنها چهار موتور دارد.

چرا بمب افکن B-52 هشت موتور دارد؟

داستان پشت این طراحی، عمدتا به سن و سال این هواپیما بازمی‌گردد. در حالی که موتورهای بمب افکن B-52 هر کدام ۱۷۰۰۰ پوند نیروی رانش تولید می‌کنند، چهار موتور عظیم رولز رویس ترنت ۹۰۰ که روی برخی از ایرباس‌های A380 نصب شده‌اند، هر کدام قادر به تولید ۷۰۰۰۰ پوند نیروی رانش هستند. در واقع، اولین نسخه‌های این هواپیما (B-52A و B-52B) با هشت موتور توربوجت پرت اند ویتنی J57 تغذیه می‌شدند. این موتورها اولین توربوجت‌هایی بودند که می‌توانستند ۱۰۰۰۰ پوند نیروی رانش تولید کنند. با این حال، آن هواپیماها هنوز کم‌توان در نظر گرفته می‌شدند. در نهایت، همین کمبود قدرت باعث شد که در نسخه‌های بعدی، موتورهای J57 با TF33 قدرتمندتر جایگزین شوند. به طور خلاصه، این بمب افکن آمریکایی به دلیل محدودیت‌های فناوری موتور در آن زمان، به هشت موتور نیاز داشت.

بیشتر بخوانید

بازسازی موتورهای یک اسطوره

برای حفظ عملیاتی بودن بمب افکن B-52 تا دهه ۲۰۵۰، نیروی هوایی ایالات متحده تصمیم گرفت موتورهای این هواپیمای نمادین خود را بازسازی کند. اگرچه پتانسیل این کار طی سال‌ها چندین بار مطرح شده بود، اما تا سال ۲۰۲۱ بود که قرارداد به شرکت رولز رویس اعطا شد. این قرارداد عملا این هواپیمای قدیمی را برای ۳۰ سال دیگر در حال پرواز نگه می‌دارد. با این حال، در حالی که این موضوع ممکن است فرصتی برای کاهش تعداد موتورها به نظر برسد، اما این قرارداد شامل جایگزینی موتورهای موجود با هشت موتور رولز رویس F-130 است. دلایل تکنولوژیکی و عملی محکمی برای پایبندی به این پیکربندی وجود دارد.

اگرچه استفاده از چهار موتور بزرگ‌تر به طور مختصر مورد بررسی قرار گرفت، اما موانع فنی چنین حرکتی آن را غیرعملی ساخت. تغییر به چنین پیکربندی نیازمند بازطراحی‌های عمده در بخش‌های حیاتی مانند بال‌ها، کابین خلبان، اهرم گاز و سکان بود. علاوه بر این، چنین تغییری می‌توانست بر ویژگی‌های انحراف، فاصله از زمین تاثیر منفی بگذارد و نیاز به آزمایش‌های پروازی اضافی را ایجاب کند.

در حالی که بازسازی موتورهای B-52 به دلیل مشکلات طراحی مداوم با ورودی‌های موتور به تاخیر افتاده است، انتظار می‌رود اولین B-52های ارتقا یافته تا سال ۲۰۳۳ به قابلیت عملیاتی برسند. انتظار می‌رود موتورهای جدید ۳۰ درصد کارایی را افزایش داده و زمان نگهداری را به شدت کاهش دهند. به عنوان مثال، آنها چرخه تعمیرات اساسی حدود ۳۰۰۰۰ ساعت دارند. این مدت زمان بیشتر از ساعات خدمتی مورد انتظار برای پرواز این هواپیماها است. این بمب افکن B-52 یک هواپیمای قابل توجه با قابلیت‌هایی است که تضمین می‌کند ایالات متحده به پرواز با B-52 استراتوفورترس ادامه دهد.

پاسخ بدهید

وارد کردن نام و ایمیل اجباری است | در سایت ثبت نام کنید یا وارد شوید و بدون وارد کردن مشخصات نظر خود را ثبت کنید *

*