توانایی ذهن انسان در پیش بینی آینده توهم و ناشی از اختلالات مادرزادی نیست. دانشمندان تایید کردهاند که ما میتوانیم با سفر در زمان رخدادهای آینده را مشاهده کنیم.
حتما شما هم احساس کردهاید که ناگهان دلشوره میگیرید و بعدا مشخص میشود در همان لحظه اتفاق بدی برای یکی از عزیزانتان رخ داده است. در تمام کشورهای جهان برخی افراد هستند که گویی میتوانند رخدادهای آینده را حس کنند. آنها ادعا میکنند که ذهن انسان توانایی پیش بینی آینده و دیدن اتفاقاتی که رخ ندادهاند را دارد. ویژگی خاصی که پیشتر سازمان سیا آمریکا نیز روی آن کار کرده بود. اخیرا دانشمندان هم به این توانایی جذاب انسان ایمان آوردهاند.
پیش بینی آینده توسط ذهن انسان با دور زدن زمان
در یک شب پاییزی در سال ۱۹۸۹ دختری چهار ساله با صدای تلفن و جیغ مادرش از خواب بیدار شد. او صدای خفه مادر خود را شنید که از تصادف پدرش صحبت میکرد. دخترک اصلا تعجب نکرد و فقط به مادرش خیره شد. از زمانی که آخرینبار پدر خود را پیش از سوار شدن بر هواپیما در آغوش گرفته بود، میدانست که دیگر او را زنده نخواهد دید.
این فقط یکی از روایتهای حیرتانگیزی است که دکتر جولیا ماسبریج، متخصص علوم اعصاب شناختی از مراجعان خود شنیده است. در همه این داستانها توانایی ذهن انسان در پیش بینی آینده را میتوان بهوضوح دید. جامعه علمی معمولا دید خوبی به پیشآگاهی ذهن ندارد. گرچه تجربه شخصی دکتر ماسبریج باعث شد که مسئله را از جنبه علمی بررسی کند.
او از سن ۷ سالگی رویاهای خاصی میدید که در آنها به اتفاقات آينده اشاره میشد. والدین جولیا چندان به خوابهای او اهمیت نمیدادند. هرچند از وقتی جولیا جزئیات آنها را در دفترچه خود نوشت، ماجرا کمکم تغییر کرد. او از رخدادهایی در آینده صحبت میکرد که نمیتوانست تحت هیچشرایطی از آنها خبر داشته باشد. بهباور وی توانایی ذهن انسان در پیش بینی آینده نشان میدهد که زمان خطی نیست.
تفاوت توانایی ذاتی انسان با شیادی و پیشگویی
از نظر ماسبریج درک پیشآگاهی کار سختی نیست. افرادی که آن را تجربه نکردهاند با دید تردید مینگردند. هرچند اگر یکبار آن را حس کنید، همهچیز عوض میشود. در اخبار علمی مرتب گفته میشود که پیکان زمان بهصورت خطی رو بهجلو حرکت میکند. اگر هم کسی خلاف آن را بگوید و از تجربههای متافیزیکی صحبت کند، با برچسبهای گوناگون ترد میشود. گرچه چندی پیش دانشمندان توانستند امکان وجود جهان آینهای با زمان معکوس را اثبات کنند.
بسیاری فکر میکنند مقاومت دانشمندان در این رابطه بهخاطر ترس است. آنها از دنیای ناشناخته وحشت دارند و نمیخواهند بپذیرند که تئوریهای علمی کنونی نادرست یا حداقل ناقص بودهاند. وقتی از توانایی ذهن انسان برای پیش بینی آینده صحبت میکنیم، بهدنبال تایید شیادانی نیستیم که در کنج یک اتاق تاریک و پر از دود نشستهاند و چند جمله کلی و بیارزش را بهعنوان رخدادهای آینده مطرح میکنند. مسئله به درک فراحسی انسان و بررسی علمی آن مربوط میشود.
دکتر دین رادین، روانپزشک و دانشمند ارشد موسسه علوم Noetic آمریکا برای چندین دهه مسئله آگاهی انسان را بررسی کرده است. او باور دارد که ذهن انسان میتواند از مفهوم خطی زمان فراتر رفته و آينده را پیش بینی کند. دکتر رادین تاکید دارد زمان چیزی نیست که ما هر روز در زندگی عادی خود تجربه میکنیم. در مکانیک کوانتوم زمان حتی ممکن است بخشی از واقعیت فیزیکی ما نباشد.
البته کسی نمیخواهد وجود زمان را انکار کند. مسئله اینجاست که رفتار زمان فوقالعاده عجیبتر از چیزی است که انسان تجربه میکند. بهنظر میرسد بخشی در هوشیاری انسان وجود دارد که میتواند فراتر از سطخ کنونی برود. در واقع این بخش قادر است از جهان عادی خارج شده و اطلاعاتی را از گذشته یا آينده دریافت کند.
آزمایشهای مختلف برای بررسی پیشآگاهی
دکتر رادین در اواسط دهه ۱۹۹۰ آزمایشی را برای اثبات این ادعا در دانشگاه نوادا انجام داد. او معتقد بود اگر ذهن انسان توانایی گذر از محدودیت خطی زمان را داشته باشد، باید بتوان واکنش آن به یک محرک خاص در آينده را از پیش مشاهده کرد. افراد داوطلب به یک دستگاه EEG متصل شدند. از آنها خواسته شد دکمهای را روی صفحهنمایش کامپیوتر فشار داده تا تصاویر تصادفی نمایش داده شوند.
برخی از تصاویر همچون طلوع آفتاب مثبت و برخی دیگر همچون صحنه یک تصادف منفی بودند. دستگاه EEG فعالیت مغز را در فاصله ۵ ثانیهای بین ورود دستور و نمایش تصویر میسنجید. در صورت پیش بینی مشاهده تصویر مثبت هیچ فعالیت خاصی در ذهن دیده نمیشد. هرچند اگر فرد احساس میکرد قرار است تصویری ناخوشایند نشان داده شود، فعالیت مغز شدت میگرفت.
- هوش مصنوعی موفق به خواندن ذهن انسان شد
- ژامِی وو، حالت برعکس دژاوو چیست و چرا اینقدر عجیب است؟
- مشکل بیش یادآوری؛ چرا برخی افراد میتوانند جزئیات دقیق 20 سال پیش را به خاطر بیاورند؟
بعدها این آزمایش بارها توسط پژوهشگران مختلف تکرار شود و هربار نیز نتایج مشابهی به دست آمد. حتی در سال ۱۹۹۵ سازمان سیا نتیجه پژوهشهای خود در رابطه با توانایی ذهن انسان در پیش بینی آینده را منتشر کرد. بررسیهای آماری دادههای منتشر شده نشان داد که انسان میتواند رخدادهای ناخوشایند را با دقت بالا پیشبینی کند.
پژوهشهای دکتر جولیا ماسبریج نیز نشان میدهند که اکثر انسانها دارای حدی از پیشآگاهی هستند. هرچند این میزان در میان افراد فرق میکند. بهباور وی اگر جامعه علمی بهصورت رسمی توانایی ذهن انسان در پیش بینی آينده را تایید کند، افراد با اعتماد بیشتری از تجربیات واقعی خود صحبت خواهند کرد.
درهمتنیدگی کوانتومی ذهن انسان و پیش بینی آینده
بهباور برخی دانشمندان توانایی ذهن انسان در پیش بینی آینده توسط پدیده درهمتنیدگی کوانتومی قابل توضیح است. اگر دو ذره کوانتومی با هم درهمتنیده باشند، حالت کوانتومی آنها به همدیگر مرتبط میشود. در واقع هر تغییر در یک ذره باعث تغییر در ذره دیگر خواهد شد. نکته جالب ایجاست که حتی اگر بین این دو ذره یک کهکشان فاصله باشد هم تغییر در لحظه رخ خواهد داد.
در واقع ما میگوییم که تغییرات سریعتر از سرعت نور منتقل میشوند که بسیار عجیب است. توجه داشته باشید که درهمتنیدگی فقط به فضا و فاصله فیزیکی مربوط نمیشود و ممکن است حتی در زمان رخ دهد. دانشمندان معتقد هستند که مغز انسان میتواند با نسخه دیگری از خود در آينده درهمتنیده شود. در نتیجه این اتفاق شما میتوانید تغییرات مغز در آینده را همین الان حس کنید. مثلا اگر قرار باشد خاطرهای در آينده شکل بگیرد، شما آن را از یکسال زودتر میدانید.
اگر بپذیریم که زمان خطی نیست و آگاهی انسان توانایی گذر از پورتالی نامرئی برای رسیدن به آینده را دارد، میتوان بسیاری از رخدادهای بیپاسخ را نیز حل کرد. در این حالت شاید بتوان گفت پدیده دژاوو هم بهخاطر درهمتنیدگی مغز انسان با خود ایجاد میشود.
در هر صورت باید گفت که توانایی ذهن انسان در پیش بینی رخدادهای آینده توسط پژوهشهای علمی مختلف و دادههای آماری کاملا اثبات شده است. نکته مهم اینجاست که جامعه علمی از سازوکار دقیق این پدیده آگاهی ندارد. به همین خاطر دانشمندان ترجیح میدهند با تایید آن میدان را برای افراد سودجو و رویکردهای غیرعلمی باز نکنند.