گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
باورش سخت است اما برخی از کارگردانان بزرگ بدون اسکار مانده‌اند؛ از هیچکاک و کوبریک تا نولان، با غول‌های سینما که اسکار به آنها بدهکار است، آشنا شوید.
تاریخ سینما پر از نام‌های بزرگی است که مسیر هنر هفتم را تغییر دادند. اما شاید تعجب کنید اگر بدانید برخی از همین کارگردانان بزرگ بدون اسکار بهترین کارگردانی مانده‌اند.
آکادمی اسکار در طول تاریخ خود گاهی سلیقه‌های عجیبی داشته است. این نهاد برخی از مهم‌ترین فیلمسازان را نادیده گرفته است. در این مطلب نگاهی به برخی از این چهره‌های افسانه‌ای می‌اندازیم.
فهرست کارگردانان بزرگ بدون اسکار که شما را شگفت‌زده می‌کند
در ادامه نام‌هایی را می‌بینید که هر کدام به تنهایی وزنه‌ای در تاریخ سینما هستند. این کارگردانان با فیلم‌های خود الهام‌بخش بوده‌اند و سبک‌های جدیدی را به سینما معرفی کرده‌اند. با این حال، دستشان از جایزه بهترین کارگردانی اسکار کوتاه مانده است که این موضوع همیشه مورد بحث علاقه‌مندان سینما بوده است.
۱. اورسن ولز
اورسن ولز یک نابغه نوآور در سینما بود. فیلم Citizen Kane (همشهری کین) او اغلب به عنوان بهترین فیلم تاریخ سینما شناخته می‌شود. ولز برای همین فیلم نامزد اسکار بهترین کارگردانی شد.
- بهترین فیلم هایی که موفق به دریافت جایزه اسکار نشدند
- 15 بازیگری که شایسته برنده شدن جایزه اسکار نبودند
- فیلم جعفر پناهی نماینده سینمای فرانسه در اسکار 2026 شد
اما جایزه را به جان فورد برای فیلم How Green Was My Valley واگذار کرد. ولز با تکنیک‌های بدیع خود سینما را متحول کرد، اما آکادمی تنها یک جایزه اسکار افتخاری به او داد.
۲. آکیرا کوروساوا
استاد بزرگ سینمای ژاپن آکیرا کوروساوا، تنها یک بار برای فیلم «آشوب» نامزد اسکار شد. این در حالی است که شاهکارهایی مانند Seven Samurai (هفت سامورایی) و Rashomon (راشومون) را در کارنامه دارد. این آثار الهام بخش نسل‌های زیادی از فیلمسازان در سراسر جهان بوده‌اند. کوروساوا یکی از نوابغ سینما است که اسکار دین بزرگی به او دارد.
۳. آلفرد هیچکاک
آلفرد هیچکاک استاد تعلیق سینما بود. او پنج بار نامزد دریافت جایزه بهترین کارگردانی شد، اما هرگز برنده نشد. فیلم‌هایی مانند Psycho (روانی) و Rear Window (پنجره عقبی) از شاهکارهای او هستند. با این حال آکادمی هرگز مجسمه طلایی را به او اهدا نکرد. این موضوع یکی از بزرگترین حسرت‌های تاریخ اسکار محسوب می‌شود.
۴. استنلی کوبریک
استنلی کوبریک یکی از نوابغ سینما و فیلمسازی کمال‌گرا بود. او برای آثاری چون ۲۰۰۱: یک ادیسه فضایی و Dr. Strangelove (دکتر استرنجلاو) نامزد اسکار شد. اما این کارگردان تحسین‌شده هم دستش از جایزه اصلی کوتاه ماند. بسیاری معتقدند آکادمی اسکار درک درستی از سینمای پیشروی او نداشت. شاهکارهای کوبریک همچنان در تاریخ سینما می‌درخشند.
۵. سرجو لئونه
سرجو لئونه خالق وسترن اسپاگتی و فیلمسازی جریان‌ساز بود. آثاری چون «خوب، بد، زشت» و «روزی روزگاری در غرب» از بهترین‌های تاریخ سینما هستند. با این حال لئونه در تمام دوران فعالیتش حتی یک بار هم نامزد اسکار بهترین کارگردانی نشد. این یکی از بزرگترین نادیده‌گرفته‌شدن‌ها در تاریخ جوایز آکادمی است.
۶. پل توماس اندرسون
پل توماس اندرسون یکی از بهترین فیلمسازان نسل خود است. او برای فیلم There Will Be Blood (خون به پا خواهد شد) نامزد اسکار شد، اما به برادران کوئن باخت. بسیاری معتقدند او برای فیلم Boogie Nights (شب‌های بوگی) به ناحق نادیده گرفته شد. اندرسون یک کارگردان تحسین‌شده است که هنوز فرصت بردن جایزه را دارد.
۷. کریستوفر نولان
کریستوفر نولان فیلمسازی است که سینمای مدرن را بازتعریف کرده است. آثاری مثل Inception (تلقین) و The Dark Knight (شوالیه تاریکی) ذهن مخاطبان را به چالش کشیدند. با این حال او تا همین اواخر حتی نامزدی‌های زیادی هم در بخش کارگردانی نداشت.
نادیده گرفتن کارگردانی او برای فیلم شوالیه تاریکی یکی از بزرگترین اشتباهات آکادمی بود. او یکی از مهم‌ترین کارگردانان بزرگ بدون اسکار در دوران معاصر است.
۸. کوئنتین تارانتینو
کوئنتین تارانتینو با سبک منحصربه‌فرد خود سینما را تکان داد. او دو بار اسکار بهترین فیلمنامه را برده است. اما در بخش کارگردانی برای فیلم‌هایی مثل Pulp Fiction ناکام ماند. سبک خاص و خشونت موجود در آثارش شاید با سلیقه محافظه‌کار آکادمی همخوانی نداشته است. با این حال او یکی از کارگردانان تحسین‌شده نسل خود است.
۹. دیوید فینچر
دیوید فینچر استاد ساخت تریلرهای روانشناختی و دقیق است. او برای فیلم The Social Network (شبکه اجتماعی) باید اسکار را می‌برد، اما جایزه به تام هوپر رسید. فینچر برای آثاری چون هفت و باشگاه مشت‌زنی نیز شایسته تقدیر بود. سینمای دقیق و تاریک او همیشه مورد علاقه رای‌دهندگان اسکار نبوده است.
۱۰. اسپایک لی
اسپایک لی صدای مهمی در سینمای آمریکا، به‌ویژه در روایت داستان‌های آفریقایی-آمریکایی‌ها است. او برای فیلم‌هایی چون Do the Right Thing (کار درست را بکن) و Malcolm X (مالکوم ایکس) شایسته نامزدی اسکار بود، اما نادیده گرفته شد.
آکادمی سرانجام سال‌ها بعد با یک اسکار افتخاری از او تقدیر کرد. لی تا فیلم BlacKkKlansman برای بهترین کارگردانی نامزد نشد که نشان‌دهنده تاخیر بزرگ آکادمی در به رسمیت شناختن اوست.
این فهرست تنها بخشی از ماجرا است. فیلمسازان بزرگ دیگری نیز به این سرنوشت دچار شده‌اند. این اتفاق نشان می‌دهد که جوایز همیشه معیار درستی برای سنجش عظمت یک هنرمند نیستند. میراث این نوابغ سینما فراتر از هر جایزه‌ای در تاریخ سینما جاودانه شده است.