ماموریت وویجر ۱، یکی از دستاوردهای عظیم بشریت در فضا، با پایانی قریبالوقوع مواجه است. این فضاپیما، ۴۷ سال پس از پرتاب، بیصدا به سفر خود در فضای بینستارهای ادامه میدهد.
فضاپیمای وویجر ۱ در سپتامبر ۱۹۷۷ توسط ناسا برای کاوش سیارات بیرونی پرتاب شد. این سفیر بینستارهای، فراتر از اهداف اولیهاش، به نخستین جرم ساخته دست بشر تبدیل شد که به فضای بینستارهای سفر میکند.
رازگشایی از سیارات بیرونی
فضاپیمای وویجر ۱ در تاریخ ۵ سپتامبر ۱۹۷۷ (۱۴ شهریور ۱۳۵۶) از کیپ کاناورال فلوریدا توسط ناسا پرتاب شد. این کاوشگر بخشی از برنامه وویجر بود که از همترازی نادر سیارات برای کمک گرانشی بهره میبرد.
در سال ۱۹۷۹، وویجر ۱ به مشتری رسید و دنیایی پویا از طوفانها، رعد و برق و یک سامانه حلقهای ناشناخته را آشکار کرد. آتشفشانهای فعال آیو و تصاویری خیرهکننده از پوسته یخی اروپا نیز ثبت شدند.
در سال ۱۹۸۰، وویجر ۱ نماهایی نزدیک از حلقههای پیچیده زحل و پرترههایی از تیتان، بزرگترین قمر زحل با جو غلیظش، ارائه داد. این گذر، ماموریت وویجر ۱ را به مسیری دور از سیارات سوق داد.
این فضاپیما حاوی دیسک طلایی (Golden Record) نیز بود؛ پیامی از زمین شامل صداها، تصاویر و سلامها.
- از آپولو ۱۰ تا پارکر؛ مروری بر سریعترین فضاپیماهای تاریخ
- فضاپیمای وویجر ۱ پس از ۴۷ سال، دوباره زنده شد!
- ناسا چگونه توانست فضاپیمای وویجر 1 را از فاصله ۲۴ میلیارد کیلومتری تعمیر کند؟
وویجر در ناشناختهها
در فوریه ۱۹۹۰، ماموریت وویجر ۱ آخرین کارهای تصویربرداری خود را انجام داد و تصویری با عنوان پرتره خانوادگی منظومه شمسی را از فاصله بیش از ۶ میلیارد کیلومتری خورشید ثبت کرد که زمین را به صورت یک «نقطه آبی کمرنگ» نشان میدهد. دوربینهای وویجر سپس برای صرفهجویی در انرژی خاموش شدند.
در آگوست ۲۰۱۲ (مرداد ۱۳۹۱)، این فضاپیما به اولین جرم ساخته دست بشر تبدیل شد که هلیوپاز را درنوردید و وارد فضای بینستارهای شد و اطلاعات حیاتی درباره تعامل خورشید با کهکشان ارائه داد.
امروز، وویجر ۱ بیش از ۲۴ میلیارد کیلومتر (۱۵ میلیارد مایل) از زمین فاصله دارد و هنوز هم از طریق شبکه فضای عمیق ناسا (Deep Space Network) داده ارسال میکند. منبع تغذیه آن (RTG) در حال ضعیف شدن است. مهندسان تخمین میزنند که تا اواسط دهه ۲۰۳۰، وویجر به پایان عمر خود میرسد و دیگر قادر به حفظ ارتباط با زمین نخواهد بود.
پس از قطع ارتباط، وویجر ۱ در مسیر خود در کهکشان راه شیری به حرکت ادامه خواهد داد و به عنوان یادگاری بادوام از فناوری و کنجکاوی بشر باقی میماند.