گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
یکی از پرطرفدارترین هنرهایی که شکوه، عظمت و ویژگی‌های هر دوره از تاریخ را وصف می‌کرد، معماری است. در آن زمان معماران با کمترین امکاناتی که در دسترس داشتند، خارق‌العاده‌ترین بناهای تاریخی را بنا کردند؛ سازه‌های سنگین و پیچیده‌ای که با امکانات و فناوری‌های آن زمان تقریبا غیرممکن بود. محققان سال‌ها در تلاش‌اند که راز این 11 بنای تاریخی را کشف کنند. این بناها برای چه و چگونه ساخته شده‌اند؟! برای پاسخ به این سوال 2 دیدگاه متفاوت وجود دارد، بعضی‌ها منطقی برخورد می‌کنند و برخی نیز موجودات فرازمینی را سازندگان این بناها می‌دانند. باستان‌شناسان این 11 بنای تاریخی را عجایب هفتگانه‌ی جدید می‌نامند.
نیوگرنج (Newgrange)
نیوگرنج یک بنای تاریخی است که از گذشته‌های دور و به‌گفته‌ی محققان 2000 تا 3000 هزارسال قبل از میلاد به دست مردمان بومی ساخته شده است. نیوگرنج از استون هنج قدیمی‌تر است و این نشانه‌ی عمر طولانی این بناست. نیوگرنج حتی از اهرام مصر نیز عمری طولانی‌تر دارد. این سازه، گرد شکل بوده و درهایی از جنس سنگ، راه ورود آن را مسدود می‌کنند ولی برخلاف ظاهر سنگی این بنا داخلش از جنس چوب است. تحقیقات، نشان می‌دهند که از این بنای تاریخی برای مراسم‌های مذهبی و علمی مانند ستاره‌شناسی استفاده می‌شد. این احتمال نیز وجود دارد این سازه توسط موجودات فضایی بنا شده‌اند.
در قسمت‌های داخلی این بنا بقایای بدن انسان‌هایی یافت شده که سوزانده شده بودند. در نتیجه ممکن است اینجا آرامگاه مردگان بوده و آنها را می‌سوزاندند. امروزه به‌دلیل وارد شدن حیواناتی مانند خرگوش‌ها و حشرات قسمت‌های بیشتر این بنا تخریب شده و جسدهای سوزانده شده تقریبا محو شده‌اند. نظریه‌های گوناگونی تا به امروز برای دلیل ساخت این بنا ارائه شده است. برخی می‌گویند دلیل ساخت این بنا مذهبی بوده، برخی ادعا می‌کنند آرامگاهی برای مردگان به حساب می‌آمد .مطالعات اخیر سرنخ‌های تازه‌ای به دست محققان داده است و آنها به این نتیجه رسیده‌اند که احتمالا از بناهایی مانند نیوگرنج و استون هنج در ستاره‌شناسی و نجوم استفاده می‌شد.
تیکال (Tikal)
تیکال، که یکی از بزرگترین سایت‌های باستان‌شناسی و یک امپراطوری قدرتمند در تاریخ قوم مایا است، به معنای «مکانی برای زمزمه‌ها» است. ساکنان محلی، نقل می‌کنند که ارواح قوم مایا هنوز هم در میان این خرابه‌ها و بازمانده‌ها، سرگردان هستند. از این رو، مایایی‌های امروزی، ترجیح می‌دهند که از این بنای تاریخی بازدید نکنند. شهر گمشده‌ی تیکال، یکی از بزرگترین شهرهای مایایی بوده که اکنون نیز در گواتمالا واقع است. اهرام متعددی در این شهر وجود دارند و تا کنون بیش از 4000 سازه در تیکال، کشف شده است.
مایاها از قرن ششم تا قرن دهم پیش از میلاد در منطقه تیکال گواتمالا سکونت داشتند و یکی از بزرگترین محوطه‌های تاریخی تمدن مایا در قلب این جنگل سرسبز و پوشیده از گیاهان شاداب واقع شده است. مایاها که از مشهورترین قبایل سرخپوست بودند، معمولا شهرهایشان را در دل جنگل‌های بارانی می‌ساختند. قوم مایا پدیدآورنده یکی از تمدن‌های بسیار پیشرفته آمریکای مرکزی بوده که دستاوردهای بسیار چشمگیری در هنر، معماری، ستاره‌شناسی و ریاضیات داشته‌است. هم‌اکنون نیز گروه‌هایی از اقوام مایا در مکزیک و گواتمالا به‌سر می‌برند.
معبد بعلبک (Baalbek)
بعلبک در طول دوران روم باستان، و زمانی که خدای ژوپیتر هلیپولیس هزاران نفر از زائران را به خود جذب می‌کرد، عملکرد مذهبی خود را حفظ کرد. شهر بعلبک، با بنای تاریخی و عظیم خود، یکی از بهترین نمونه‌های اوج معماری شاهنشاهی رومی است. بنای تاریخی معبد بعلبک با داشتن ساختمان‌های عظیم خود، یک آفرینش هنری منحصربه‌فرد بوده و به عنوان یک نمونه برجسته از سرزمین مقدس دوره روم امپریالیستی درنظر گرفته می‌شود.
این شهر در دو مسیر تجاری تاریخی واقع شده است که یکی از آنها بین ساحل دریای مدیترانه و قسمت داخلی سوریه بوده و دیگری بین شمال سوریه و شمال فلسطین قرار دارد. امروز این شهر که در 85 کیلومتری بیروت قرار دارد، یک مرکز مهم اداری و اقتصادی در دره بقاع شمالی است. اما یک سوال بزرگ وجود دارد؛ رومیان هیچ تکنولوژی پیشرفته‌ای نداشتند که با استفاده از آن بتوانند این قطعه سنگ‌های 1000 تنی را نصب کنند پس چطور این سنگ‌های بزرگ افراشته شده‌اند؟! آیا موجودات فرازمینی در ساخت این بناها نقش داشتند؟ برخی آنها را به غول‌ها و برخی نیز به مصریان مربوط می‌دانند.
شهر تاریخی پترا (Petra)
داستان شهر پترا به زمان نبطی‌ها، گروه کوچ‌نشینی باز می‌گردد که در قرن چهارم پیش از میلاد در این ناحیه زندگی می‌کردند. جایی که کوهستانی بود و دره‌های متعدد و تنگه‌های عمیقی داشت. امروزه این مکان جایگاه مناسبی برای ساخت یک شهر نیست، چراکه خشک و بایر است و فضای محدودی برای کشاورزی و ساخت و ساز دارد. سال‌های پایانی شهر پترا به‌عنوان یک معما باقی مانده است. آخرین گزارش‌های مکتوب درباره‌ی شهر در سال 600 میلادی و توسط اسقف این شهر به ثبت رسیده است. چه زمانی این شهر به متروکه تبدیل شد؟ طبق برخی از گزارش‌های تاریخی که در کلیسای جامع پترا پیدا شده‌اند این شهر حتی تا قرن ششم پس از میلاد نیز دارای ثروت چشمگیری بوده است.
اگر این مسئله حقیقت داشته باشد، چرا در نهایت اهالی شهر آن را ترک کرده‌اند؟ انجام چنین حکاکی های گسترده‌ای در گذشته بدون استفاده از داربست غیرممکن به نظر می‌رسد و عجیب‌تر اینکه در دوران ساخت این بنای تاریخی داربست وجود نداشته است. چطور حکاکان توانسته‌اند چنین بنای تاریخی غول‌پیکری را حکاکی کنند؟! پترا یکی از عجایب هفت گانه‌ی دوران جدید شناخته شده و هر روز به محبوبیتش افزوده می‌شود.
استون هنج (Stonehenge)
دوایر سنگی استون هنج یکی از عجایب جهان باستان و از مشهورترین محوطه‌های باستانی امروز جهان است که از سال 1986 در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. قدمت این محوطه باستانی که در «ویلت‌شایر» انگلستان واقع شده است، به عصر نوسنگی و عصر مفرغ برمی‌گردد. استون هنج از دو دایره‌سنگی متحد‌المرکز تشکیل شده است که ارتفاع سنگ‌های دایره درونی آن به 6 متر و وزن‌شان به حدود 50 تن می‌رسد.
به عقیده کارشناسان، استون هنج در چند مرحله و در یک دوره زمانی هزارساله، از 3 هزار تا 2 هزار سال پیش از میلاد مسیح، ساخته شده است. ساخت استون هنج در زمان خود یک شاهکار مهندسی و مستلزم انگیزه، وقت و نیروی انسانی بالایی بوده است. با این حال تا امروز دلیل ساخت استون هنج روشن نشده است، هر چند تئوری‌های زیادی در مورد کاربرد و دلیل ساخت این دوایر سنگی وجود دارد که هنوز هیچ یک از آنها به یقین ثابت نشده‌اند.
معابد آنگکور وات (Angkor Wat)
وسعت این بنای تاریخی در حدود 200 هکتار بوده و معنای لغوی نام آن نیز شهر معبد (Temple City) است. این بنای تاریخی در داخل شهر انگکور واقع شده است. شهری که به عنوان پایتخت امپراتوری خمره (Khmer Empire) شناخته می‌شود. اما این روزها این شهر نیز در جریان زندگی مدرن امروزی تغییر شکل داده و نمایی متفاوت یافته است. همچنین در همین تالار تصاویری پیچیده از مردمانی سوار بر اسب وجود دارد که بین دو سازه در حال حرکتند، بناهایی که به ظاهر معبد هستند.
این دو دیوار نگاره به تازگی و با بررسی دیوارها با لیزر کشف شده‌اند. این معبد بزرگترین بنای مذهبی در جهان است و معماری اصیل خمری را می‌توان در آن مشاهده نمود. انگکور وات که اصلی‌ترین جاذبه گردشگری کامبوج است، نشان ملی آن کشور نیز به‌شمار می‌آید و طرح آن بر روی پرچم کامبوج نیز نقش بسته است. آنگکور وات یکی از نامزدهای کسب بناهای هفتگانه دنیا نیز بوده است. آنگکور وات نمونه‌ای عالی از معماری کلاسیک خمرها میباشد.
با آغاز قرن دوازدهم، معماران خمری به تدریج اعتماد به نفس خود را در کار با ماسه و سنگ (به جای خشت و آجر) به عنوان مصالح اصلی ساخت بنا بازمی‌یافتند.اطراف این معبد توسط خندقی احاطه شده است که 200 متر پهنا و 4 متر عمق دارد. در فصول بارانی نمای این عمارت انسان را مسحور خود می‌کند. خندق بزرگ پر از آب دورتادور عمارت آنگکور وان آن را به جزیره‌ای در وسط یک اقیانوس بزرگ تبدیل کرده است. این خندق محوطه‌ای در حدود 5 کیلومتر را در محاصره‌ی خود گرفته است. خندق فوق وظیفه‌ی خطیر محافظت از معبد را برعهده داشته است.
ارتش سفالین (Terracotta Army)
سال 1974 زمانی که تعدادی از کشاورزان استان «شان شی» قصد حفر چاه آبی را داشتند، نمی‌دانستند که با بزرگترین گنجینه این هنر درست در 5.1 کیلومتری مقبره چین شی هوان مواجه خواهند شد. گنجینه‌ای که متشکل از تندیس هزاران سرباز، اسب، ارابه و سواره نظام است. در این منطقه پیش از کشف گنجینه عظیم ارتش سفالین همواره آثاری از سفالگری مشاهده شده اما گستردگی و عظمت این کشف این بنای تاریخی در آن زمان با شگفتی فراوانی همراه بود.در این مجموعه عظیم، مجسمه 8 هزار سرباز، 130 ارابه، 520 اسب و 150 اسب سواره نظام همه در اندازه‌های واقعی وجود دارد.
از آنجا که این ارتش در نزدیکی مقبره چین شی هوان واقع شده است تصور می‌شود همه آن ها متعلق به یک مجموعه بوده باشند.این لشکر دست ساز که در 200 سال قبل از میلاد مسیح ساخته شده دارای اندازه های طبیعی است و کوچک ترین جزییات نیز در ساخت آنها رعایت شده به‌طوری که هیچ دو صورتی مانند هم نیستند. دولت چین اجازه بازدید از این منطقه را به کسی نمی‌دهد و فقط چند تن از مقامات خارجی همچون ملکه الیزابت موفق به بازدید از این مجموعه شده‌اند و فقط تعدادی عکس و ویدیو از این مجموعه در اختیار عموم قرار دارد.
گوی‌های سنگی کاستاریکا (Costa Rica)
سنگ‌های کروی شکلی که در دهه 40 میلادی در دلتا دیکوئیز در جنوب کاستاریکا کشف شدند، به عنوان یکی از عجیب‌ترین اسرار باستان‌شناسی دنیا شناخته می‌شوند. قطر این سنگ‌های کروی عجیب که به نظر می‌رسد به دست انسان‌های دوران باستان ساخته شده‌اند، از چند سانتی‌متر تا بیش از دو متر متغیر است. بعضی از آنها وزنی در حدود 16 تن دارند و به نظر می‌رسد که این اشیا که مثل مجسمه‌هایی شبیه هم ولی در اندازه‌های متفاوت هستند که با دقت و مهارت زیادی ساخته شده‌اند.کره‌های سنگی کاستاریکا از چند جهت توجه مردم دنیا را به خودشان جلب کردند؛ یکی از این موارد، شکل خاص این سنگ‌ها و اندازه و وزن‌های متفاوتی بود که این کره‌های سنگیی داشتند.
از سوی دیگر، این کره‌ها قدمتی دیرینه داشتند و مواد تشکیل‌دهنده و روش ساخت آنها برای دانشمندان جالب بود. اما چیزی که بر جذابیت این سنگ‌ها می‌افزود این بود که اصلا به چه دلیل چنین سنگ‌هایی ساخته شدند و مردم دوران باستان در چه مواردی از آنها استفاده می‌کردند. با این حال هیچ کس نمی‌داند هدف از ساختن این کره‌های سنگی دقیقا چه چیزی بوده؛ ساخت این توپ‌های سنگی زمانی که کاشفان اسپانیایی پا به این سرزمین گذاشتند متوقف شد. در نتیجه تا دهه 40 میلادی که این سنگ‌ها کشف شدند آنها کاملا به فراموشی سپرده شده بودند.
مجسمه ابوالهول (Sphinx of Giza)
یکی از عظیم‌ترین و معروف‌ترین مجسمه‌های جهان که از دوران باستان به جا مانده، مجسمه‌ی سنگی ابوالهول است. این بنای تاریخی با طول 74 متر، عرض 20 متر و ارتفاع 20.22 متر در کنار اهرام مصر و در ساحل غربی رود نیل قرار گرفته است. مجسمه‌ی ابوالهول تصویری از یک موجود افسانه‌ای به نام “Sphinx” را نشان می‌دهد که ترکیبی از بدن شیر، سر انسان و بال‌های عقاب است. این تندیس سال‌های طولانی در زیر شن و ماسه‌ها دفن شده بود تا اینکه توسط باستان‌شناسان کشف شد و امروزه نمادی از علم و دانایی و در عین حال هلاکت و نیستی در مصر است.
ابوالهول یک هیولای سنگی است که سری شبیه انسان دارد اما اندامش شبیه شیری است که بر زمین نشسته و پنجه‌هایش را جلو گذاشته است. مورد عجیب دیگر این است که سر این مجسمه با دیگر بخش های آن تناسب ندارد. علاوه‌بر این در داخل این مجسمه غول‌پیکر اتاق‌هایی وجود دارد که هر تلاشی برای مطالعه و بررسی آنها با اتفاقاتی غیرمنتظره یا دخالت عوامل حکومتی همراه شده است. شخصی که چهره‌اش به عنوان الگو برای مجسمه غول‌آسای ابوالهول که از 4600 سال پیش نگهبان اهرام ثلاثه مصر است، مورد استفاده قرار گرفته، هنوز مانند یک معماست.
مجسمه‌های جزیره ایستر (Easter)
جزیره ایستر که به Isla de Pascua معروف است جزیره‌ای است در اقیانوس آرام جنوبی متعلق به کشور شیلی. جزیره ایستر بخاطر تندیس‌های 400 ساله عجیب باستانی خود معروف است. به این تندیس‌ها که در راستای کرانه دریا به خط ایستاده‌اند موآی گفته می‌شود. در بین سال های 1250 تا 1500 ساکنان این جزیره برای عبادت و راز و نیاز به این منطقه می‌آمدند. موآیی‌ها در سرتاسر جزیره پراکنده‌اند.در مورد تاریخ دقیق سکونت اولیه این جزیره ابهام وجود دارد، ولی از روی DNA استخوان‌های موجود در جزیره، به این نتیجه رسیده‌اند که اولین ساکنین آن، ریشه پلی‌نزیایی داشته‌اند و از مهاجرین جزایر مارکوس بودهاند. 400 سال قبل از میلاد مسیح، قایق این افراد در دریا گم شده و آنها مجبور می‌شوند که به این جزیره پناه بیاورند. برخی نیز معتقدند ساکنین اولیه جزیره از آمریکای جنوبی بودهاند.
بسته به اندازه و وزن موآی‌ها، تخمین زده می‌شود که بین 50 تا 150 نفر برای حمل آنها توسط غلتک‌های چوبی و سورتمه مورد نیاز بوده است. سنگین‌ترین موآی وزنی حدود 86 تن دارد. مجسمه‌های عظیم یا موآی، در طی یک دوره کوتاه کنده‌کاری شده‌اند. تقریبا نیمی از موآی‌های باقی مانده در Rano Raraku واقع شده است. مجسمه‌های جزیره ایستر مسئله‌ای غامض و همچنین اسرارآمیزی را در خود جای داده است. ساکنان گذشته دور این جزیره چه کسانی بوده اند؟! لوح‌های اعلان چه چیز می‌باشند؟ چه کسانی آن تندیس‌های مشهور را از سنگ تراشیده و در آنجا مستقر کرده است؟! چگونه توانسته‌اند آن کار را انجام دهند و هدفشان چه بوده است؟! چه کسانی آن تونل‌های بزرگ زیرزمینی را که تا بستر اقیانوس کشیده شده‌اند را حفر و سنگ‌های آنرا به بیرون حمل کرده‌اند؟
