سنترال پارک نیویورک در قرن نوزده میلادی، قبل از آنکه به یکی از مهمترین اماکن عمومی جهان تبدیل شود، جهت اهدافی نامتعارف استفاده میشد. در ادامه، عکس های سنترال پارک نیویورک را در آن دوران مشاهده خواهید کرد.
پارک مرکزی نیویورک واقع در بخش منهتن شهر نیویورک ایالات متحده، تمام ویژگیهای یک فضای عمومی بزرگ را داراست؛ خودرو در آن دیده نمیشود، طیف گوناگونی از جانواران و گیاهان در آن یافت میشوند و دسترسی به آن برای هر کسی امکانپذیر است. اما در قرن نوزده میلادی، 6 هکتار از این پارک بزرگ آمریکایی، جهت اهدافی غیر معمول استفاده میشد.
این قسمت از سنترال پارک نیویورک که به Sheep Meadow (علفزار گوسفندان) معروف است، زمانی به مدت بیش از 70 سال، میزبان حدود 200 راس گوسفند از نژاد Southdown بوده است. بازدیدکنندگان زیادی نیز از چریدن گوسفندان در این پارک بازدید میکردند. هدف از این کار این بود که گوسفندان نژاد Southdown را از تنشهای موجود در شهر شلوغ نیویورک دور نگه دارند. اما به جز چریدن گوسفندان، کارهای دیگری نیز در علفزار گوسفندان پارک مرکزی منهتن انجام میشد. در ادامه، عکس های تاریخی سنترال پارک نیویورک را مشاهده خواهید کرد.
عکس های سنترال پارک نیویورک در قرن 19 میلادی
در سال 1858، دو معمار با نامهای فردریک لا اولمستد (Frederick Law Olmsted) و کالورت واکس (Calvert Vaux)، پارک مرکزی منهتن را در زمینی به مساحت 341 هکتار طراحی کردند.
اولمستد و واکس، حدود 6 هکتار از این پارک را جهت برگزاری تمرینها و نمایشگاههای نظامی در نظر گرفته بودند؛ اما بعدا دریافتند که یک مکان آرام مانند پارک، مکانی مناسبی برای این دست فعالیتها نیست.
مسوولین شهر برای تبدیل آن نقطه به یک مکان عمومی، مهاجران ایرلندی، آلمانی و آفریقایی-آمریکایی را مجبور کردند تا خانههایشان را ترک کنند.
در سال 1864، طراحان این پارک، هیات مدیره را متقاعد کردند که 200 راس گوسفند از نژاد Southdown را در آن 6 هکتار مستقر کنند و نام این نقطه از پارک را “Sheep Meadow” یا «علفزار گوسفندان» بگذارند.
هدف آنها از این کار، بازسازی تصاویر شگفتانگیز چرای گوسفندان در مرغزارهای سنتی انگلستان بود. اگرچه در اوایل کار، هر کسی نمیتوانست به تماشای چرای گوسفندان در این نقطه برود، اما بعدها این مکان، یه یک مکان عمومی تبدیل شد.
گوسفندان برای استراحت به نزدیک یک ساختمان مجلل میرفتند. همچنین، یک چوپان، گله را دو بار در روز برای گشت و گذار به خارج از پارک میبرد و البته مشکلاتی ترافیکی نیز ایجاد میکرد. اما این حیوانات مزایایی هم داشتند؛ اگرچه نگداری از آنها هزینهبر بود، اما مسوولین پارک، پشم آنها را میفروختند و چمنها نیز به واسطه حضور این حیوانات، همیشه یکدست و مرتب بود.
مردم عادی به راحتی میتوانستند این حیوانات بامزه را در حین چرا و یا در انبارها و ساختمانهایی که چوپانها در آن زندگی میکردند، تماشا کنند.
شترها هم عضوی از پارک مرکزی نیویورک بودند؛ این حیوانات -که بعدها به بخش باغ وحش پارک برده شدند- در برخی مواقع به علفزار گوسفندان سنترال پارک نیویورک آورده میشدند. این شترها، از احترام خاصی در بین اهالی نیویورک برخوردار بودند.
علفزار گوسفندان بیش از 70 سال میزبان این حیوانات پشمالو بود. تا اینکه در سال 1934، هیات مدیره سنترال پارک نیویورک تصمیم گرفتند تا آنها را به پروسپکت پارک (Prospect Park) در بروکلین منتقل کنند.
اما در بحبوحهی رکود بزرگ آمریکا، گوسفندان بار دیگر به کوهستانهای کتسکیل (Catskill Mountains) منتقل شدند تا مبادا مردم گرسنه نیویورک، چشم طمع به آنها بدوزند.
چند دهه بعد، علفزار گوسفندان کاربردهای جدیدی پیدا کرد. در تصویر زیر -که در سال 1947 گرفته شده است- مقامات ارتشی، تابوت یک سرباز آمریکایی که در جنگ جهانی دوم کشته شده بود را در این بخش از سنترال پارک نیویورک حمل میکنند.
پس از آن، Sheep Meadow به عنوان مکانی برای قرارهای روزمره میان مردم تبدیل شد.
همچنین بخوانید؛
پارک مرکزی نیویورک همچنین محل تجمع معترضین به جنگ ویتنام نیز بود. در تصویر زیر که در سال 1968 در Sheep Meadow گرفته شده، خواننده زن آمریکایی، جون بایز (Joan Chandos Báez) را به همراه همسرش میبینید که در یک تظاهرات اعتراضی، توسط خبرنگاران احاطه شدهاند.
در دهه 1960 میلادی، شهر نیویورک محلی برای تجمعات اعتراضی بر علیه جنگ و تبعیض نژادی بود که به نام “be-ins” شهرت یافت.
در تصویر بالا، معترضانی را میبینید که در 14 نوامبر 1969 (23 آبان 1348) در «علفزار گوسفندان» واقع در سنترال پارک نیویورک گرد هم آمدند و به نشانه اعتراض به جنگ و تبعیض نژاد، صدها بادکنک سیاه و سفید را به هوا فرستادند.
همچنین، تخمین زده شده که 10 هزار و 65 نفر در عید پاک سال 1967 در تجمع اعتراضی be-ins در Sheep Meadow شرکت کردند.
رویدادهای فرهنگی زیادی در Sheep Meadow برگزار شد که از مهمترین آنها میتوان به کنسرت بزرگ باربارا استرایسند (Barbra Streisand) در سال 1967 و بازگشت فضاپیمای آپولو در سال 1969 اشاره کرد.
اگرچه بخش علفزار گوسفندان پارک مرکزی نیویورک دچار تغییرات زیادی تا به امروز نشده، اما کل پارک، به عنوان یکی از پارک های مدرن ایالات متحده، دستخوش تغییراتی زیادی شده است.
همچنین بخوانید؛