آیا اسکلت عجیب کشف‌شده در صحرای شیلی متعلق به یک موجود فضایی است؟

در سال 2003، اسکلت عجیب و بسیار کوچکی در صحرای آتاکاما (Atacama) کشور شیلی کشف شد که به واسطه جمجمه کشیده و ظاهر غیرمعمول، به موجودات فضایی ربط داده شد! اما آیا این اسکلت واقعا متعلق به یک فرازمینی است؟

در ابتدا اجازه دهید تا مطلب را با طرح دو سوال شروع کنیم؛ اگر شما یک اسکلت کوچک که در کف دست جا می‌شود و دارای جمجمه‌ای کشیده و ظاهری فوق‌العاده عجیب است را ببینید، با خود چه فکری می‌کنیم؟ آیا مانند بسیاری از نظریه‌پردازان تئوری‌های توطئه این اسکلت عجیب را به موجودات فضایی ربط می‌دهید؟ در رابطه با این پرسش‌ها باید بگوییم که نمی‌توان همیشه چنین کشف عجیبی را به فرازمینی ها ارتباط داد.

اصل ماجرا به چیزی در حدود 15 سال پیش و یکی از صحراهای کشور شیلی برمی‌گردد؛ در سال 2003 یک اسکلت عجیب با سری کشیده و صورت و فکی دفرمه شده، در صحرای آتاکاما (Atacama) شیلی کشف شد که با وجود ابعاد کوچک، برای مدت‌ها مایه سردرگمی دانشمندان شده بود.

بسیاری از افرادی که به حضور بیگانگان فضایی بر روی زمین باور دارند، این اسکلت عجیب را به تمدن‌های فرازمینی ارتباط داده بودند و محققان هم به کمک تکنیک‌های پیشرفته سعی داشتند که راز موجود کشف‌شده را برملا کنند؛‌ در سال 2013 مقاله‌ای در مورد ظاهر غیرمعمول اسکلت چاپ شد که به برخی از سوالات پاسخ می‌داد، اما پنج سال پس از این پژوهش، آزمایش‌های ژنتیکی گوناگون رسما تایید کردند که این کشف به موجودات فضایی ارتباطی ندارد و جهش‌های ژنتیکی باعث ایجاد ناهنجاری‌های عجیب اسکلت شده است.

مقاله جدید در مورد اسکلت عجیب صحرای شیلی

به طور دقیق‌تر، تست ژنوم بدن موجود نشان داده که این اسکلت متعلق به یک جنین مونث انسان اهل کشور شیلی بوده که به احتمال قوی، به واسطه نوع خاصی از جهش ژنتیکی به ظاهر عجیب کنونی‌اش درآمده است. این مشکل ژنتیکی با تاثیر بر روی شکل‌گیری استخوان‌ها، ظاهر جنینی را به موجودات فضایی شبیه کرده است.

در مورد قدمت بقایا هم دانشمندان تا پیش از کار پژوهشی اخیر امکان تعیین تاریخ مرگ جنین را نداشتند، اما اینطور که به نظر می‌رسد، این اسکلت عجیب حدودا 40 سال پیش به خاک سپرده شده است.

طول این اسکلت عجیب تقریبا برابر یک اسکناس یک‌دلاری است.

در تحقیقات گذشته برخی گزارش کردند که بقایا نمی‌توانند مربوط به جنینی با عمر چند هفته باشند و جوش خوردن صفحات جمجمه و توسعه برخی از استخوان‌ها نشان می‌دهد که اسکلت متعلق به کودکی بین 6 تا 8 ساله است. با این وجود بررسی‌های دقیق‌تر نشان داده که مجموعه جهش‌های ژنتیکی رخ‌داده علاوه بر رشد زودهنگام استخوان‌ها،‌ باعث شده تا جمجمه جسد به حالت کشیده و علمی تخیلی حال حاضر برسد.

دی ان ای زمینی و ناهنجاری‌های ژنتیکی

یکی دیگر از ویژگی‌هایی که کشف این اسکلت عجیب را به مضمون داستان‌های علمی تخیلی گره زد، تعداد دنده‌های جنین بود که برخلاف 12 دنده‌ای که به صورت معمول در بدن تمامی ما وجود دارد، ‌تنها شامل 10 استخوان می‌شد. در همین رابطه مشخصا نمونه‌هایی از قفسه سینه اسکلت تهیه شد و دانشمندان پس از تست‌های دی ان ای مختلف اعلام کردند که برخلاف صحبت‌های شکارچیان موجودات فضایی، تمامی بقایا منشائی زمینی دارند.

با این حال جزئیات آزمایش‌ها نشان داد که 7 مورد از ژن‌های جنین دچار جهش ژنتیکی شده بودند که همگی با ظاهر عجیب اسکلت همخوانی داشتند؛‌ با این وجود، تاکنون هیچ موردی شبیه به این گزارش نشده که این حجم از ناهنجاری‌های ژنتیکی در یک انسان رخ دهد و مشخصا ساختار استخوانی جنین را هدف قرار دهد.

گری نولان (Garry Nolan)، از اساتید دانشگاه استنفورد و سرپرست پژوهش جدید در این رابطه گفته است که تا این لحظه هنوز معلوم نیست که چه عاملی باعث بروز این تعداد زیاد از جهش‌های ژنتیکی شده است.

البته این اولین باری نیست که بقایای عجیب موجوداتی با ظاهری شبیه به آدم فضایی‌ها کشف می‌شود؛ در سال 1999 تعداد 13 اسکلت انسان که اکثرا متعلق به کودکان بودند، در یک مقبره هزارساله مکزیکی یافت شد و در زمان کشف توجه زیادی را به خود جلب کرد. درست همانند اسکلت صحرای شیلی، این بقایا هم جمجمه‌های کشیده‌ای داشتند که به آن‌ها ظاهری فرازمینی می‌داد، اما بررسی‌های دقیق‌تر و آزمایش‌های گوناگون نشان داد که منشا اسکلت‌ها به سیاره ما مربوط بوده و دفرمه شدن جمجمه‌ها هم به خاطر مراسم فرهنگی و آیینی مردمان منطقه رخ داده است.

همچنین، مدتی پیش در بقایای 1500 ساله‌ای که از قبایل جنوب شرقی اروپا به جا مانده، 14 اسکلت کشف شد که همانند جسدهای مقبره مکزیکی، به واسطه روش‌های مختلف شکل دادن به استخوان‌های جمجمه،‌ سری کشیده و عجیب داشتند.

همکاری ژن‌ها با یکدیگر

البته همانطور که نولان اظهار کرده،‌ موضوع اصلی در مورد تمامی تحقیقات انجام‌شده بی‌اعتبار کردن تئوری‌های شکارچیان موجودات فضایی نبوده و هدف بالاتر، مشخص کردن تاثیر فعالیت مشترک ژن‌های مختلف بر روی شکل‌گیری جمجمه و سایر استخوان‌های انسان است.

تصویر اشعه ایکس جنین صحرای شیلی

نولان در مصاحبه‌ای گفته است که دوره تحقیق در مورد آثار جداگانه ژن‌ها ‌بر روی سلامت بشر به پایان رسیده و همانطور که از نتایج به دست آمده، از آزمایش بر روی اسکلت عجیب صحرای شیلی مشخص است، دانشمندان باید بیشتر بر روی مشخص کردن آثار همکاری ژن‌ها متمرکز شوند.

ایده هماهنگی و ناهماهنگی ژنتیکی مدت‌هاست که در برخی حشرات، گیاهان و مواردی از این دست موردبررسی قرار گرفته، اما طبق اظهارات نولان، مطالعات گسترده‌ای در مورد ورژن انسانی این پدیده و اثر آن بر روی وضعیت جسمانی نوع بشر انجام نشده است.

با این وجود، تحقیق این دانشمندان در کنار پژوهش‌های دیگر داده‌های موردنیاز برای روشن‌تر کردن مبحث همکاری ژنتیکی در انسان‌ها را فراهم می‌کند و همانطور که نولان و همکارانش گفته‌اند، می‌توان امیدوار بود که به کمک مهندسی معکوس ژنتیکی، در آینده نزدیک مشکلات دفرمه شدن استخوان‌ها و یا حتی ناهنجاری‌های ژنتیکی دیگر در بیماران از بین برود.

یافته‌های تیم نولان در 22 مارس، در ژورنال “Genome Research” به چاپ رسیدند.