گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
با توجه به پیشرفت‌های علمی و تکنولوژیکی چشم‌گیر آلمان در زمان اوج حکومت نازی‌ها، صحبت‌های زیادی در مورد تسلیحات فوق پیشرفته این کشور مطرح شده که دای گلوک (Die Glocke) هم یکی از آن‌هاست؛ در ادامه با این وسیله مرموز و جنجالی بیشتر آشنا می‌شویم.
از زمان شکست آلمان نازی در جنگ جهانی دوم تاکنون صحبت‌ها و نظریه‌های مختلفی در مورد پیشرفت‌های جالب‌توجه آلمان‌ها در اواسط قرن 20 میلادی مطرح شده و شواهد زیادی از دستاوردهای مرتبط با دانش و فناوری نازی‌ها وجود دارد که توانایی دانشمندان این حزب در جابه‌جایی مرزهای علم را نشان می‌دهد.
در همین رابطه، یکی از جنجالی‌ترین موضوعات مورد بحث هنگامی که صحبت از سلاح‌های عجیب و پیشرفته آلمانی پیش می‌آید، ناقوس نازی‌ها یا همان دای گلوک (Die Glocke) است که به عنوان وسیله‌ای ضد جاذبه و یا حتی دستگاهی برای سفر در زمان شناخته می‌شود.
در همین رابطه قصد داریم تا دانسته‌ها در مورد این دستگاه فوق‌العاده عجیب و مرموز را مرور کنیم؛ با ما همراه باشید.
در مورد دای گلوک چه می‌دانیم؟
اولین بار در سال 2000 بود که نویسنده و خبرنگاری لهستانی به نام ایگور ویتکوسکی (Igor Witkowski) در مورد دای گلوک مطالبی را منتشر کرد؛ ویتکوسکی گفته که اطاعاتش درباره این وسیله از طریق رابطی در سازمان اطلاعاتی لهستان تامین شده و افسری از سازمان اس اس آلمان در یکی از بازجویی‌هایش از دای گلوک و آزمایش‌های مرموز نازی‌ها صحبت کرده است.
ویتکوسکی که به نوشته‌های بازجویی دسترسی داشته، گفته است که آلمان‌ها در زمان جنگ تست‌های عجیبی را در نزدیکی مرز کشور چک انجام می‌دادند.
پس از انتشار این اطلاعات دو نویسنده دیگر به نام‌های نیک کوک (Nick Cook) و جوزف پی فارل (Joseph P. Farrell) دای گلوک را به شهرتی بین المللی رساندند و در کنار بسیاری از نویسنده‌های دیگر که در یادداشت‌های خود در این باره مرز خیال و واقعیت را ترکیب می‌کردند، صحبت‌های مختلفی از ارتباط دای گلوک با تجهیزات ضد جاذبه و حتی وسایل جابه‌جایی در زمان مطرح کردند!
در حالی که بحث ارتباط پیشرفت‌های نازی‌ها با علوم غریبه و ماورا الطبیعه همیشه داغ بوده، مواردی مانند این شی ناقوس مانند هم از گذشته تاکنون چنین بحث‌هایی را داغ‌تر کرده و باعث جنجالی‌تر شدن تئوری‌های توطئه در مورد انجمن‌های مخفی، یوفوها، موجودات فضایی و ایده‌های علمی تخیلی دیگر شده‌اند.
جزئیات پروژه ناقوس دای گلوک
گفته شده که دانشمندان آلمانی تحت نظر اس اس پروژه این ناقوس را هدایت می‌کردند و دای گلوک را از فلزی فوق‌العاده سخت و سنگین و به شکل یک زنگ بزرگ ساخته‌اند؛ به نظر می‌رسد که این وسیله 2.7 متر قطر و بیش از 3.7 متر ارتفاع داشته است.
بر اساس مصاحبه کوک با ویتکوسکی، ناقوس دای گلوک شامل دو سیلندر چرخان بوده که با نوعی فلز مایع شبیه به جیوه پر می‌شده است؛ اسم این مایع “Xerum 525” بوده و دانشمندان آن را در ظرفی از جنس سرب با ارتفاع یک متر نگهداری می‌کرده‌اند.
ویتکوسکی گفته که از فلزات دیگری مانند توریم و برلیم هم برای راه‌اندازی این وسیله استفاده می‌شده و از آنجایی که ایجاد پیشرانه ضد جاذبه هدف اصلی ساخت ناقوس بوده، در هنگام آزمایش، دای گلوک با زنجیرهایی قدرتمند به زمین بسته می‌شده و به پرواز درمی‌آمده است!
از طرف دیگر در کتاب ویتکوسکی ذکر شده که در زمان روشن بودن، دای گلوک اثرات مرگباری مانند انجماد خون، تجزیه بافت‌ها و مواردی از این دست را برای موجودات زنده اطراف تا شعاع 150 تا 200 متری ایجاد می‌کرده و دانشمندان درگیر پروژه هم به دلایل مرموز از دنیا رفته‌اند.
این نویسنده لهستانی ادعا کرده که از بعد از جنگ جهانی اول دانشمندی فرانسوی به نام الی کارتان (Elie Cartan) دستاوردهای قابل‌توجهی در حوزه تجهیزات ضد جاذبه داشته و با وجود توانایی محدود و ضعیف دای گلوک برای معلق شدن، می‌توان گفت که ساخت این وسیله بر اساس دانش کارتان بوده است.
هنج
بر طبق اسناد ویتکوسکی، در نزدیکی محل معرفی‌شده توسط افسر اس اس یک سازه بتنی به نام هنج (The Henge) وجود دارد که به نظر می‌رسد محلی برای آزمایش دای گلوک بوده است. البته برخی هم می‌گویند که هنج بقایای نوعی برج خنک‌کننده صنعتی است و به تحقیقات محرمانه نازی‌ها ارتباطی ندارد.
به هر حال متخصصان تایید کرده‌اند که پروژه ارتباط داده شده با ساخت این وسیله واقعا وجود داشته و برنامه‌های مرموز، زیرزمینی و عجیبی توسط دانشمندان درگیر آن انجام می‌شده است. به جز صحبت‌های افسری آلمانی و نوشته‌های افراد مختلف در این رابطه، مدرک مستقیم و مستند دیگری برای اثبات وجود دای گلوک پیدا نشده و می‌توان گفت که واقعی بودن ناقوس ممکن است تا ابد به عنوانی یک راز سر به مهر باقی بماند.
