سیاه چاله ها به کوتوله های سفید حیات مجدد می بخشند!

سیاه چاله ها همواره نمادی از بالاترین حد ویرانگری هستند، آنها همه چیز را می بلعند و در یک لحظه حجم غیرقابل باوری از موارد را در دهلیزها و مغاک های تاریک خود فرو می برند. اما این همه ماجرا نیست و آنها در مواردی به ناجیان کیهانی مبدل می شوند.

سیاه چاله ها ویرانگران بی همتای کیهانی هستند که وظیفه آنها بلعیدن همه موادی است که جسارت کرده و به آنها نزدیک می شوند. اما تحقیقات اخیر نشان داد که در مواردی سیاه چاله ها  از این خصلت ذاتی خود فاصله گرفته و حتی در مواردی حیات بخش عرصه کیهانی می شوند.

در مطالعات اخیر بر روی این پدیده های شگفت انگیز مشخص شد که سیاه چاله ها در مواردی به ستارگان حیات مجدد می بخشند. این بدان معنا نیست که سیاه چاله ها از وظیفه اصلی خود دست کشیده باشند، بلکه مورد یاد شده یعنی حیات بخشیدن به ستارگان در شرایط خاصی و در مورد ستارگان و سیاه چاله های ویژه ای رخ می دهد.

سیاه چاله ها و فروزش مجدد کوتوله های سفید

یک ستاره را در نظر بگیرید که در حال نزدیک شدن به سیاه چاله است. سیاه چاله مبادرت به بلعیدن و فروپاشاندن ستاره کرده و هیچ چیز باقی نمی گذارد. هیچ ماده ای یارای فرار از چنگال قدرتمند جاذبه سیاه چاله ها را ندارد.

اما قضیه در خصوص سناریویی که در آن یک کوتوله سفید به سیاه چاله نزدیک می شود متفاوت است. کوتوله سفید بودن مرحله پایانی از زندگی برخی ستارگان است. این اجرام آسمانی دارای جرم های بسیار سنگینی هستند، به گونه ای که یک فنجان کوتوله سفید می تواند هزاران تن وزن داشته باشد.

همجوشی هیدروژنی در کوتوله سفید قبل از بلعیده شدن توسط سیاه چاله متوقف شده است. در این صورت به محض بلعیدن شدن کوتوله سفید توسط سیاه چاله، همجوشی در هسته کوتوله سفید آغاز می شود، ستاره نورانی شده و دوباره زنده می گردد.

این اتفاق ممکن است تنها برای چند ثانیه تداوم داشته باشد و ستاره کوتوله برای لحظاتی زندگی دوباره را تجربه کند. ستاره شناسان این پارادوکس را جالب تصور می کنند و معتقدند بزرگترین ترمیناتور کیهانی نیز گاها تمایل به بخشیدن حیات و زندگی از خود نشان می دهد.

البته سیاه چاله های جرم متوسط تنها مواردی هستند که قدرت بخشدن حیات به ستارگان را از خود نشان داده اند. در کیهان انواع مختلفی از سیاه چاله وجود دارد. نوع اول، سیاه چاله جرم ستاره ای است که جرم آن ۱۰۰ برابر جرم خورشید است. دوم سیاه چاله های بسیار پرجرم هستند که جرمی بین میلیون ها تا میلیارد ها برابر جرم خورشید دارند و دانشمندان احتمال می دهند که سیاه چاله ای که در مرکز اغلب کهکشان ها وجود دارد، از جمله کهکشان راه شیری،از این دسته اند. سیاه چاله بسیار پر جرم مرکز کهکشان راه شیری موسوم به ساگیتاریوس ای، جرمی معادل با ۴ میلیون برابر جرم خورشید دارد.

هیچ یک از دو گونه سیاه چاله یاد شده، یعنی سیاه چاله پر جرم و سیاه چاله های جرم ستاره ای قادر نیستند به کوتوله های سفید حیات مجدد ببخشند. این تنها سیاه چاله های جرم متوسط هستند که چنین ویژگی را از خود نشان می دهند.

اگر یک کوتوله سفید توسط یک سیاه چاله جرم متوسط بلعیده شود، همجوشی هسته ای مجدد باعث می شود تا ترکیبات معمول کوتوله سفید که شامل هلیوم، کربن و اکسیژن است به عناصر سنگین تر مانند آهن و کلسیم تبدیل شوند. حتی به محض نزدیک شدن یک کوتوله سفید به سیاه چاله، کوتوله سفید مبادرت به تولید کلسیم می کند و  هر چه نزدیک تر می شود بتدریج بر تولید آهن نیز افزوده می گردد.

کیهان عرصه رازهای بزرگ و پیچیده است. برای انسان ها، کیهان مکانی برای تولید ممتد سوالاتی است که ممکن است هرگز پاسخی برای آنها پیدا نکند. ستاره شناسان پدیده های بسیاری را مشاهده می کنند و سعی دارند تا برای همه آنها توجیهات علمی پیدا کنند، اما در موارد بسیاری قادر نیستند تمامی جوانب پدیده های کیهانی را کشف نمایند. یکی از مرموز ترین این پدیده ها سیاه چاله ها هستند که هر روز بر راز و رمز این اجرام هولناک کیهانی افزوده می شود. بخشیدن حیات یکی دیگر از رفتار های عجیبی است که اخیرا شاهد بروز آن در سیاه چاله ها هستیم.