خودروهای دوج چارجر (Dodge Charger) در مدلهای مختلف دو در دیفرانسیل عقب، لوکس و هاچ بک دیفرانسیل جلو وجود دارند که در این مقاله قصد داریم مراحل تکامل سدان چهار در دیفرانسیل عقب داج چارجر را بررسی کنیم.
تکامل اکثر خودروها نظیر خودروهای موستانگ یا کوروت به صورت یکنواخت و با جزئیات کمی اتفاق افتاده است، اما خودرو دوج Charger تغییرات اساسی را تجربه کرده است. اولین مدل این خودرو در سال 1966 رونمایی شد که به عنوان یک فست بک روان و نرم شناخته میشد، اما نسخه محبوب این خودرو یا همان هاردتاپ دو در کلاسیک در سال 1968 تولید شد و تا سال 1970 در بازار موجود بود. از این خودرو محبوب در فیلمهای معروفی از جمله بولیت، دیرتی ماری، کریزی لاری و سریع و خشن نیز استفاده شده است. مدلهای مختلف دوج چارجر از لحاظ آیرودینامیکی در وضعیت خوبی قرار نداشتند، اما در پیستهای مسابقه بسیار موفقیتآمیز بودند.
هنگامی که خودروهای عضلانی به دلیل مصرف سوخت بالا از بازارهای جهانی خارج شدند، شرکت دوج نیز ابعاد چارجر را تغییر داد و برای نخستین بار دوج چارجر با موتور 426 همی در سال 1971 به بازار عرضه شد. دوج تا سال 1974 با همین موتور کوچک و ضعیف در بازار موجود بود. این شرکت طی سالهای 1975 تا 1978 چارجر را به یک خودرو لوکس بزرگ تبدیل کرد. البته در آن زمان مشکلات مصرف سوخت به یک مشکل اساسی تبدیل شده بود و از خودروهای پرفورمنس استقبال نمیشد. هرچند دوج چارجر آن زمان در عین لوکس بودن، قدرت زیادی نداشت.
پس از مدتی دوج در دهه 80 خودرو چارجر را با پرفورمنس جدیدی به بازار عرضه کرد. البته یک هاچ بک دیفرانسیل جلو نه چندان جذاب برازنده برند دوج نبود. در حال حاضر نسل جدید دوج چارجر یک سدان چهار در است که در سال 2006 رونمایی شد و در طراحی آن از پلتفرم LX کرایسلر استفاده شده است. البته این خودرو در سال 2011 ارتقا پیدا کرد و هماکنون نیز همان نسخه در بازار موجود است. با اینکه طراحی ساخت این خودرو مدرن نیست، اما همچنان جزو خودروهای محبوب بسیاری از علاقهمندان به خودرو محسوب میشود. این خودرو از یک موتور 707 اسب بخاری هکلت استفاده میکند که باعث شده است به یکی از سریع ترین سدان های دنیا تبدیل شود.