دانشمندان در جدیدترین بررسیهای خود متوجه شدهاند که حدودا منشا 80 درصد عناصر سنگین جهان از جمله منشا طلا و پلاتین به نوع نادری از ابرنواختر به نام رمباختر (collapsars) بر میگردد. در ادامه نتایج تحقیقات این دانشمندان را مورد بررسی قرار میدهیم.
بررسی جدید دانشمندان نشان میدهد که نوع نادری از ابرنواختر به نام رمب اختر (collapsars) به عنوان منشا تمامی عناصر سنگین جهان از جمله منشا طلا و پلاتین در دنیا محسوب میشود. البته رمب اختر نام کوتاه شدهای از اختر رمبیده (collapsed star) است. زمانی که یک ستاره به پایان عمر خود میرسد و برای گدازش سوختی نداشته باشد، بر اساس جرم ستاره 2 حالت برای آن اتفاق میافتد؛ در حالت اول اگر جرم ستاره از 1.4 جرم خورشید کمتر باشد، آن ستاره به کوتوله سفید تبدیل میشود، در حالت دوم نیز اگر جرم ستاره بیشتر از 1.4 جرم خورشید باشد، آن ستاره به یک ستاره نوترونی یا سیاه چاله تبدیل خواهد شد.
همچنین بخوانید:
جزئیات کشف منشا طلا و پلاتین
جدیدترین بررسی پژوهشگران دانشگاه گلف (University of Guelph) و دانشگاه کلمبیا (Columbia University) نشان میدهد منشا حداقل 80 درصد از عناصر سنگینتر از آهن از جمله طلا و پلاتین به یک نوع نادر ابرنواختر به نام رمب اختر مربوط میشود. گفتنی است چنین عناصری اکثرا در ستارگانی وجود دارند که وزن آنها حدود 30 جرم خورشیدی باشد؛ جرم خورشیدی (solar mass) یک واحد استاندارد برای اندازهگیری جرم در حوزه اخترشناسی محسوب میشود. مقدار این واحد با جرم خورشید برابر است و از آن برای نشان دادن جرم ستارگان دیگر، کهکشانها، خوشههای ستارهای و سحابیها استفاده میشود.
این ستارهها دارای ابعاد عظیمی هستند که به دلیل فشار بسیار شدید وزن خود باعث همجوشی تمامی کربن، هیدروژن، هلیوم، اکسیژن، سیلیکون و آهن موجود در خود میشوند که سرانجام چنین عناصر سنگینی منفجر شده و تشکیل عناصر سنگینتری چون طلا و پلاتین را به همراه دارند. دانشمندان این مطالعه عنوان کردند در زمان بررسی ادغام ستاره نوترونی متوجه شدیم که تولید انفجاری متفاوت سیاه چالهها باعث میشود طلای بیشتری را نسبت به ترکیب نوترونی ستارهها به وجود آورد. این نوع از ابرنواخترها بسیار نادر هستند و حتی کمتر از برخورد ستارههای نوترونی با یکدیگر و یا با سیاهچالهها به وجود میآیند و 80 درصد از عناصر سنگین به واسطه آنها ایجاد شدهاند. البته رمب اخترها جزو ابرنواخترهای نادر محسوب میشوند، اما میزان موادی که به واسطه آنها به فضا منتقل میشود، از ادغام ستارههای نوترونی بیشتر است.