ثبت اولين برخورد کهکشاني توسط رصد خانه پرتو ایکس چاندرا

مشاهدات صورت گرفته در رصد خانه پرتو ایکس چاندرا٬ متعلق به ناسا٬ ابری عظیم از گاز با دمای چند میلیون درجه سانتی گراد را که در فاصله ۶۰ میلیون سال نوری از زمین قرار داد٬ نمایان کرده. ناسا حدس می زند این گاز بسیار گرم ناشی از تصادم میان یک کهکشان کوتوله با کهکشانی بسیار بزرگتر به نام NGC 1232 است. اگر این موضوع تایید شود٬ این اولین کشف از نوع خود خواهد بود که تنها با استفاده از رصدگر اشعه ایکس صورت گرفته.

داده های رصدخانه چاندرا که به رنگ بنفش در تصویر قابل مشاهده هستند٬ گاز را به شکلی شبیه ستاره دنباله دار نشان می دهند٬ که باید توسط تکانه کهکشان کوچکتر ایجاد شده باشد. داده های نوری رسیده از تلسکوپ فوق بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا نیز کهکشان بزرگ مارپیچی را در رنگ های سفید و آبی به تصویر می کشد. منابع اصلی اشعه ایکس از تصویر حذف شده اند تا تاکید روی انتشار گاز باشد.

(عکس ثبت شده توسط رصد خانه جنوبی اروپا)

در نزدیکی راس این منطقه گازی٬ یک منطقه درخشان شامل چند ستاره بسیار پر نور مشاهده می شود که نور بنفش نیز بر روی آنها هست. به نظر می رسد آنجا محلی است که به واسطه موج برخوردی٬‌ زایش ستاره های جدید شروع شده.

(عکس اشعه ایکس رصد خانه چاندرا)

حجم واقعی توده گاز نامشخص است زیرا تصویر دو بعدی است. اگر گاز به صورت تخت منتشر شده باشد حجم آن معادل حجم گاز درون ۴۰ هزار خورشید خواهد بود و اگر به صورت یکنواخت از مرکز به همه سو منتشر شده باشد٬ حجم آن می تواند حتی بیشتر هم باشد.

(عکس ترکیبی در ابعاد بزرگ)

چنانچه این توده گازی در اثر تصادم دو کهکشان شکل گرفته باشد امکان اینکه زین پس با استفاده از رصد اشعه ایکس امکان تشخیص برخوردهای کهکشانی وجود داشته باشد٬ تقویت می شود.

منبع : harvard

 

NGC 1232: Dwarf Galaxy Caught Ramming Into a Large Spiral

Observations with NASA's Chandra X-ray Observatory have revealed a massive cloud of multimillion-degree gas in a galaxy about 60 million light years from Earth. The hot gas cloud is likely caused by a collision between a dwarf galaxy and a much larger galaxy called NGC 1232. If confirmed, this discovery would mark the first time such a collision has been detected only in X-rays, and could have implications for understanding how galaxies grow through similar collisions.
An image combining X-rays and optical light shows the scene of this collision. The impact between the dwarf galaxy and the spiral galaxy caused a shock wave – akin to a sonic boom on Earth – that generated hot gas with a temperature of about 6 million degrees. Chandra X-ray data, in purple, show the hot gas has a comet-like appearance, caused by the motion of the dwarf galaxy. Optical data from the European Southern Observatory's Very Large Telescope reveal the spiral galaxy in blue and white. X-ray point sources have been removed from this image to emphasize the diffuse emission.
Near the head of the comet-shaped X-ray emission (mouse over the image for the location) is a region containing several very optically bright stars and enhanced X-ray emission. Star formation may have been triggered by the shock wave, producing bright, massive stars. In that case X-ray emission would be generated by massive star winds and by the remains of supernova explosions as massive stars evolve.
The mass of the entire gas cloud is uncertain because it cannot be determined from the two-dimensional image whether the hot gas is concentrated in a thin pancake or distributed over a large, spherical region. If the gas is a pancake, the mass is equivalent to forty thousand Suns. If it is spread out uniformly, the mass could be much larger, about three million times as massive as the Sun. This range agrees with values for dwarf galaxies in the Local Group containing the Milky Way.
The hot gas should continue to glow in X-rays for tens to hundreds of millions of years, depending on the geometry of the collision. The collision itself should last for about 50 million years. Therefore, searching for large regions of hot gas in galaxies might be a way to estimate the frequency of collisions with dwarf galaxies and to understand how important such events are to galaxy growth.
An alternative explanation of the X-ray emission is that the hot gas cloud could have been produced by supernovas and hot winds from large numbers of massive stars, all located on one side of the galaxy. The lack of evidence of expected radio, infrared, or optical features argues against this possibility.
A paper by Gordon Garmire of the Huntingdon Institute for X-ray Astronomy in Huntingdon, PA describing these results is available online and was published in the June 10th, 2013 issue of The Astrophysical Journal.
NASA's Marshall Space Flight Center in Huntsville, Ala., manages the Chandra program for NASA's Science Mission Directorate in Washington. The Smithsonian Astrophysical Observatory controls Chandra's science and flight operations from Cambridge, Mass.

 

پاسخ بدهید

وارد کردن نام و ایمیل اجباری است | در سایت ثبت نام کنید یا وارد شوید و بدون وارد کردن مشخصات نظر خود را ثبت کنید *

*