آدامس ۵ هزار و ۷۰۰ ساله به فاش سازی هویت زن باستانی منتهی شد

کشف یک آدامس ۵ هزار و ۷۰۰ ساله این امکان را به دانشمندان داد تا ژنوم جونده این آدامس که یک زن بوده را باز سازی کنند.

پژوهشگران موفق به بازسازی ژنوم یک زن متعلق به ۵ هزار و ۷۰۰ سال پیش شدند. این موفقیت حاصل کشف یک آدامس با این قدمت بود که در آن زمان توسط این زن جویده شده است.

گویا این زن در جنوب دانمارک زندگی کرده و از آن جز این آدامس چیز دیگری باقی نمانده است.  البته وقتی که واژه آدامس به ذهنتان می آید تصور نکنید که این زن باستانی مشغول جویدن یک آدامس خوشبوی شیرین معطر به مانند آدامس های امروزی بوده است، بلکه این جویدنی در واقع ترکیبی بمانند قیر بوده است.

گویا این ماده قیر مانند حاصل حرارت دادن کنده درختان بوده است. همین جویدنی عجیب سر نخ های لازم را به پژوهشگران داد تا پرده از اسرار ژنوم این زن برداشته و آن را باز سازی نمایند. از این ماده قیر مانند برای ساخت سلاح و ابزارهای مختلف سنگی استفاده می شد. اما در مواردی آن را در داخل دهان گذاشته و به عنوان جویدنی از آن لذت می بردند.

چرا زن باستانی آدامس می جویده است؟

این احتمال نیز وجود دارد که این ماده قیر مانند را برای چند لحظه می جویدند تا گرم شده و حالت منعطف پیدا کند تا راحت تر قابل استفاده باشد. شاید هم با این کار آن را به یک ماده دارویی تبدیل می کردند و از سویی این احتمال نیز وجود دارد که با جویدن این قیر، آن را تبدیل به نوعی ماده شبیه به چسب های امروزی می نمودند.

از دیدگاه پژوهشگران، اگر این آدامس قدیمی توانسته مقداری از بزاق آن زن را در خود نگاه داشته باشد می توان به بازسازی ژنوم آن پرداخت. در نهایت همه چیز آشکار شد. کشف جزیره لولاند در دانمارک پژوهشگران را قادر ساخت تا به بازسازی کامل ژنوم زن باستانی بپردازند و در این زمینه موفق شدند. این نخستین بار بود که در نبود اسکلت های یک انسان، پژوهشگران موفق به بازسازی ژنونم با استفاده از فاکتوری دیگر می شدند.

دانشمندان یاد شده خود تاکید دارند که بازسازی ژنوم انسان بدون استفاده از اسکلت برایشان بسیار هیجان انگیز بوده است. پژوهشگران دی.ان.ای این زن را کشف کردند. همچنین ترکیبات میکروبی دهان زن نیز مورد شناسایی قرار گرفت و نیز مشخص گردید که زن از گوشت چه حیواناتی برای غذا استفاده کرده است.

دی.ان.ای این زن آنچنان سالم باقی مانده بود که پژوهشگران را قادر به بازسازی کامل ژنوم وی نمود. محققان معتقدند که از این به بعد قیرهای جویده شده در دوران باستان را می تون منبعی مهم برای رازگشایی از دی.ان.ای انسان باستانی عنوان کرد. اول از همه اینکه جونده آدامس باستانی یک زن بوده است. همچنین این زن دارای موها و پوستی تیره بوده، اما چشمان آن کاملا متفاوت بود و به رنگ آب خودنمایی می کرده است. این آدامس باستانی را می توان از لحاظ داشتن ویژگی های مثبت، همطراز با دندان ها و اسکلت های سالم باقی مانده از عهد باستان دانست.

ویژگی های این زن از لحاظ فیزیکی شباهت بسیاری با ویژگی های شخصیتی شکارچیان باستانی اروپا دارد. جالب اینکه اروپایی ها در دوران باستان دارای پوستی تیره بوده اند و بر این اساس روشن شدن پوست فرایندی بوده که بعدها در جمعیت این قاره اتفاق افتاده است.

این زن در فرهنگی مبتنی بر شکار زندگی می کرده است و به نظر نمی رسد که در سرزمین هایی که وی در آنها جولان می داده خبر چندانی از کشاورزی بوده باشد. منطقه ای در دانمارک که این آدامس در آنجا کشف شد منحصر به فرد است و همه چیز آنجا در گل و باتلاق فرو رفته است. لذا از آنها در طول تاریخ به خوبی محافظت شده است. این سایت را می توان بزرگترین سایت عصر حجر در کشور دانمارک عنوان کرد.

پژوهشگران علاوه بر کشف شواهدی از دی.ان.ای این زن به نشانه هایی از دی.ان.ای فندق و اردک رسیدند که به نظر می رسد غذایی این زن را تشکیل می داده اند. در واقع قبل از جویدن آدامس، این غذاها توسط زن یاد شده مصرف شده بود. همچنین دی.ان.ای میکروب های ایجاد کننده بیماری دهانی و نیز گونه ای ویروس در جریان آزمایشات کشف شد.

محققان تاکید دارند با چنین کشفیاتی می توان سیر تکامل پاتوژن ها را تاکنون تشخیص داده و پیش بینی درستی از تکامل آنها در آینده ارائه داد.