بدترین بازی های انحصاری کنسول پلی استیشن 4 

کنسول پلی استیشن 4 بازی‌های درخشانی داشته اما آثار نسبتا ضعیفی نیز برای آن منتشر شده است. در ادامه می‌توانید با بدترین بازی های انحصاری کنسول پلی استیشن 4  آشنا شوید.

در حالی که به آخرین سال از نسل جاری کنسول‌ها نزدیک می‌شویم، ما در این مقاله به بدترین بازی های انحصاری کنسول پلی استیشن 4 پرداخته‌ایم، آثاری که نتوانستند در حد انتظار ظاهر شوند.

این کنسول محبوب تا اینجا نزدیک به 70 بازی انحصاری داشته که رقم قابل توجهی است و تعداد بیشتری نیز در راه هستند. واقعیت این است که کنسول‌ها با همین عناوین انحصاری معنا پیدا می‌کنند و کیفیت آن‌ها، نقش تعیین کننده‌ای برای یک کنسول دارد. تقریبا همه موافق هستند که یکی از دلایل شکست ایکس باکس وان در مقابل پی اس 4، همین کمبود عناوین انحصاری بوده، مشکلی که مایکروسافت در تلاش است با ورود به نسل آتی، برطرف کند.

پلی استیشن 4 در زمینه آثار انحصاری، عملکرد خیره کننده‌ای داشت و کسی نمی‌تواند این مسئله را انکار کند (فهرست بهترین بازی های پلی استیشن 4 را مطالعه کنید). از خدای جنگ، مرد عنکبوتی و بلادبورن تا آنچارتد 4، بازسازی لست آف آس و Nioh، هر چه که طرفداران می‌خواستند، به بهترین شکل ممکن در دسترس‌شان قرار گرفت و حتی بازی‌های بزرگ بیشتری در راه هستند. اما در این میان، آثاری هم بوده‌اند که نتوانستند عملکرد موفقی داشته باشند و نسبتا ضعیف ظاهر شدند. بازی‌هایی که چندان در مرکز توجه قرار نگرفتند و خیلی زود به دست فراموشی سپرده شدند. ناگفته نماند که این فهرست بر اساس امتیاز متاکریتیک بازی‌ها به نگارش در آمده است.

بدترین بازی های انحصاری کنسول پلی استیشن 4 

10- بازی Shadow of the Beast

• امتیاز متاکریتیک: 66
• سال انتشار: 2016
• استودیوی سازنده: یوبی‌سافت رفلکشنز اینتراکتیو (Reflections Interactive)

یکی از انتقاداتی که همیشه به بعضی از آثار بازسازی می‌شود، شباهت بیش از حد آن‌ها به نسخه اصلی است. یک اثر بازسازی چه حرف‌هایی برای گفتن خواهد داشت و چگونه مورد ستایش قرار می‌گیرد اگر دقیقا همان چیزی باشد که تا پیش از این دیده‌ایم؟ بازی Shadow of the Beast از چنین مشکلی رنج می‌برد و در واقع تفاوت ملموسی با نسخه اصلی سال 1998 ندارد.

بسیاری از مخاطبان، این بازی را ناامید کننده توصیف کردند و حتی از آن به عنوان یک کپی نام بردند. با اینکه گرافیک بازی کمی پیشرفت داشته اما گیم‌پلی بازی تغییر خاصی نداشته است و به همین دلیل، توانایی رقابت با آثار مدرن را ندارد. گیم پلی بازی در مقایسه با آثاری همچون خدای جنگ یا دویل می کرای، کاملا ضعیف جلوه می‌کند.

9- بازی Fat Princess Adventures

• -امتیاز متاکریتیک: 66
• سال انتشار: 2015
• استودیوی سازنده: فان بیتس اینتراکتیو (Fun Bits Interactive)

شاید باور کردنی نباشد اما بازی Fat Princess Adventures در واقع یک اثر هک اند اسلش است! با اینکه مخاطب هدف بازی، کودکان هستند اما این بازی قرار بود که تمرکز ویژه‌ای بر روی اکشن و دکمه‌زنی داشته باشد.

بازی نتوانست موفق خاصی بدست بیاورد و از نکات اخلاقی کلیشه‌ای آن انتقاد شد. بازی در زمینه گیم پلی هم چندان جذاب نبود و همان تکرار مکررات گیم پلی نسخه اصلی سال 2009 به نظر می‌رسید که ظاهرا هیچ علاقه‌ای به نوآوری و تنوع ندارد.

8- بازی Hidden Agenda

• امتیاز متاکریتیک: 66
• سال انتشار: 2017
• استودیوی سازنده: سوپر مسیو گیمز (Supermassive Games)

در یک دهه اخیر، حضور سلبریتی‌ها در بازی‌های ویدیویی بیشتر رخ داده و این اتفاق همیشه برای بازی دوستان جذاب بوده است (نمونه اخیرش، بازی دث استرندینگ). بازی Hidden Agenda هم یکی از بازی‌هایی است که با یک تیم بازیگری، تلاش کرد تا نظر بازیکنان را جلب کند. این اثر از همان فرمول‌های بازی هوی رین (Heavy Rain) پیروی می‌کند و تلاش می‌کند تا شبیه به آن باشد اما در این زمینه موفق نیست.

روایت داستان از سوی تعدادی از منتقدان و بازیکنان مورد تحسین قرار گرفت اما این داستان نسبتا مناسب در سایه گیم ‌پلی ضعیف و بدون زرق و برق بازی قرار می‌گیرد، جایی که فقط باید دکمه‌ها را در زمان مناسب فشار دهید و این تمام ماجراست. بازی Hidden Agenda در مجموع یک «فیلم تعاملی» است تا یک بازی ویدیویی و شاید به همین دلیل باشد که نتوانست نظر مخاطبان را جلب کند: آن‌ها دوست دارند که بازی کنند.

7- بازی The Order: 1886

• امتیاز متاکریتیک: 63
• سال انتشار: 2015
• استودیوی سازنده: ردی ات داون (Ready at Dawn)

بازی‌های انحصاری مختلفی در کنسول ایکس باکس وجود داشته‌اند که با شکست مواجه شدند و حالا با قاطعیت می‌توان گفت که هرگز نسخه دیگری از آن‌ها ساخته نمی‌شود. بازی The Order: 1886 هم یکی از آثار پلی استیشن است که احتمالا چنین سرنوشتی خواهد داشت. از این بازی در ابتدا به عنوان یک اثر بزرگ یاد می‌شد که قرار است از آثار درجه یک پلی استیشن 4 باشد اما نتیجه نهایی چنین چیزی نبود. اوردر: 1886 هرگز نتوانست در حد و اندازه دیگر آثار انحصاری این کنسول جلوه کند.

منتقدان به داستان، طراحی مراحل، گیم پلی تکراری و زمان کوتاه بازی (حدود 5 ساعت) ایرادات زیادی وارد کردند و حال پس از 5 سال، باید این بازی را یک اثر شکست خورده در نظر گرفت. بسیاری از بازیکنان نیز به مدت زمان کوتاه بازی اعتراض داشتند و بر این باور بودند که ارزش پولی که پرداخت کرده‌اند را نداشته است. پس از به اتمام رساندن بازی هم چیز جالب توجهی وجود نداشت که حداقل بگوییم بازی ارزش تکرار دارد.

6- بازی Monster of the Deep: Final Fantasy XV

• امتیاز متاکریتیک: 62
• سال انتشار: 2017
• استودیوی سازنده: اسکوئر انیکس (Square Enix)

تصور کنید که یکی از موفق‌ترین و مشهورترین مجموعه‌های نقش آفرینی تاریخ، یک نسخه جدید عرضه کند که در آن باید ماهی‌گیری کنید. اما این یک ایده یا فرضیه نیست و دقیقا همان چیزی است که بازی Monster of the Deep: Final Fantasy XV ارائه می‌دهد!

این بازی یک اثر واقعیت مجازی برای پلی استیشن وی آر (PSVR) است که در آن با شخصیت‌های اصلی، به ماهی‌گیری می‌روید. اگر جذابیت واقعیت مجازی رو کنار بگذاریم، ویژگی جالب توجه دیگری از این اثر مشاهده نمی‌کنیم. اسکوئر انیکس برای مدت‌ها قصد ساخت یک اثر واقعیت مجازی از فاینال فانتزی را داشت اما کسی تصور نمی‌کرد که این بازی یک شبیه‌ساز ماهی‌گیری باشد.

5- بازی The Inpatient

• امتیاز متاکریتیک: 59
• سال انتشار: 2018
• استودیوی سازنده: سوپر مسیو گیمز

بازی Until Dawn یک اثر ترسناک با حضور شخصیت‌های مختلف بود که در آن، هر انتخاب شما در داستان تاثیر می‌گذاشت و دارای چندین پایان مختلف بود. آنتیل داون توانست موفق ظاهر شود و فروش خوبی هم داشته باشد و همین کافی بود تا یک نسخه مرتبط با آن ساخته شود. بازی The Inpatient یک پیش در آمد به حساب می‌آید که داستان آن، 60 سال قبل از اتفاقات آنتیل داون رخ می‌دهد و البته این بازی برای هدست‌های واقعیت مجازی طراحی شده بود. بازی The Inpatient فقط هنگامی ترسناک بود که متوجه می‌شدید برای آن پول‌تان را هدر داده‌اید!

در این بازی اول شخص، بزرگ‌ترین مشکل مخاطب، عدم وجود هیجان و تعلیق بود. همه چیز به تدریج پیش می‌رفت و حتی باعث می‌شد که بازیکن خواب‌اش بگیرد و خمیازه بکشد. در بیشتر مدت زمان بازی، شما در حال قدم زدن هستید و اتفاق خاصی رخ نمی‌دهد، ترس‌های بازی کم است و اگر هم برای لحظاتی هیجان دارد، ناشی از ویژگی واقعیت مجازی است و نه چیزی بیشتر.

4- بازی Hardware: Rivals

• امتیاز متاکریتیک: 56
• سال انتشار: 2016
• استودیوی سازنده: کانکتد کانتنت گروپ (Connected Content Group)

دوران پلی استیشن 2، دوران نوآوری در دنیای بازی بود و سازندگان با اعتماد به نفس بالا، تلاش می‌کردند تا هر ژانری را امتحان کرده و آثار جاه طلبانه ارائه دهند. متاسفانه، شرایط عوض شده است و دیگر یک بازی مبارزه‌ای مبتنی بر وسایل نقلیه، چندان جذاب نیست.

بازی Hardware: Rivals اگر بر روی عناصری که بازیکنان دوست دارند، تمرکز می‌کرد، شاید می‌توانست موفق‌تر باشد اما همان مسیر دوران پلی استیشن 2 را در پیش می‌گیرد و سعی می‌کند که فرمول بازی Hardware: Online Arena را تکرار کند. سبک و سیاق بازی چندان جالب از کار در نیامده و این بازگشت به آن ژانر قدیمی محبوب، دیگر تازگی خاصی ندارد.

3- بازی Drawn to Death

• امتیاز متاکریتیک: 56
• سال انتشار: 2017
• استودیوی سازنده: سن دیگو استودیو (SIE San Diego Studio)

از دوران خدای جنگ 1 و 2، بازی‌ساز مشهور، دیوید جفی (David Jaffe) هنوز نتوانسته به اوج بازگردد و بازی Drawn to Death یک قدم اشتباه دیگر از سوی اوست. او که ظاهرا قصد داشته تا تجربه‌ای شبیه به Twisted Metal خلق کند، اثری ساخته که بدون داشتن هیچ ویژگی جذابی، قصد دارد تا کلاه بر سر مخاطبان بگذارد.

بازی Drawn to Death یک اثر شوتر مولتی پلیر است که مشخص نیست به چه دلیل، در کاغذهای دفترچه یک نوجوان رخ می‌دهد. اکثر مخاطبان و منتقدان نتوانستند با بازی ارتباط برقرار کنند و آن را یک تلاش شکست خورده در زمینه نوآوری توصیف کردند. بازی مذکور در فهرست نامزدهای بدترین بازی سال سایت جاینت بامب (Giant Bomb) نیز قرار گرفت.

2- بازی Knack

• امتیاز متاکریتیک: 54
• سال انتشار: 2013
• استودیوی سازنده: سونی ژاپن (SIE Japan Studio)

ساخت یک بازی پلتفرمر مناسب سخت است، آن هم وقتی که می‌بینیم بازی‌های باکیفیت و خوش ساختی در این ژانر وجود دارند. بازی Knack اثری بود که نتوانست نظر مخاطبان و منتقدان را جلب کند و در مجموع تبدیل به یک شکست شد. Knack یکی از لانچ تایتل‌های (عرضه همزمان با کنسول) پلی استیشن 4 بود و این مسئله باعث می‌شود که ناامید کننده‌تر نیز جلوه کند.

سازندگان تلاش کرده‌ بودند تا از ویژگی‌های جدید کنسول پلی استیشن 4 استفاده کنند اما این حرکت کافی نبود و نمی‌توان از گیم پلی بد بازی عبور کرد. گاهی نباید تغییرات زیادی در یک فرمول جواب پس داده ایجاد کرد و تلاش این بازی برای تلفیق ژانرهای مختلف و تزریق نوآوری، از سوی هیچکس مورد استقبال قرار نگرفت.

1- بازی Basement Crawl

• امتیاز متاکریتیک: 27
• سال انتشار: 2014
• استودیوی سازنده: بلوبر تیم (Bloober Team)

بازی Basement Crawl با فاصله زیاد، پایین‌ترین امتیازات یک اثر انحصاری پلی استیشن 4 را دریافت کرده است. این بازی تا حدی بد بود که سازندگان از بازیکنان عذرخواهی کردند و وعده انتشار نسخه رایگان بازسازی آن را دادند. خوشبختانه این نسخه بازسازی هرگز منتشر نشد تا کسی وقت بیشتری را برای این بازی هدر ندهد.

بازی Basement Crawl یک اثر بی‌کیفیت است که ظاهرا از آثار کلاسیکی همچون Bomberman الهام گرفته اما حتی نتوانسته به درستی از آن تقلید کند. تنوع خاصی در بازی دیده نمی‌شود و وظیفه شما این است که هر چند ثانیه از یک تله فرار کنید. کافی است مدت کوتاهی به تجربه این بازی بپردازید تا متوجه شوید چرا کسی آن را دوست ندارد و چرا یکی از بدترین بازی های انحصاری پلی استیشن محسوب می‌شود.

نظر شما در رابطه با این فهرست از بدترین بازی های انحصاری کنسول پلی استیشن 4 چیست؟ به نظر شما بدترین بازی پلی استیشن 4 کدام است؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.