گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
در کنار تمام تحقیقاتی که در مورد ضررهای بی‌پایان غذاهای پر شکر و محصولات خوراکی فرآوری شده وجود دارد، دانشمندان به تازگی حقایقی را در مورد تاثیرات این خوردنی‌ها بر روی مغز کشف کرده‌اند.
غذاهای پر شکر در کنار کالری زیادی که به بدن ما وارد می‌کنند، مشکلات زیادی را برای سلامت به وجود می‌آورند و تا به امروز تحقیقات زیادی در رابطه را مضرات این خوراکی‌ها انجام شده است. با این تفاسیر دانشمندان دانشگاه میشیگان آمریکا در پژوهشی جدید اطلاعات ارزشمندی را در مورد نحوه افزایش اشتها به واسطه مصرف خوردنی‌های پر شکر به دست آورده‌اند. در ادامه با ما همراه باشید.
به صورت کلی می‌دانیم که محصولات غذایی شیرین و حاوی شکر فرآوری شده با تحت تاثیر قرار دادن مقاومت انسولینی بدن و بیشتر کردن سطح انسولین ترشح شده، اشتهای ما به بیشتر خوردن را افزایش داده و به نوعی باعث افزایش خورد و خوراک می‌شوند. در ادامه اگر فرد بیش از حد خاصی شکر مصرف کند، خطر بروز بیماری‌هایی مانند دیابت نوع 2، برخی سرطان‌ها، مشکلات قلبی گوناگون، نابینایی و مشکلات دیگر در او افزایش می‌یابد.
با این وجود محققان دانشگاه میشیگان در پژوهش‌های خود متوجه این موضوع شدند که غذاهای پر شکر می‌توانند تاثیر هورمون دوپامین در مغز را کاهش دهند. دوپامین که برخی آن را با نام هورمون شادی و خوشحالی می‌شناسند، یک انتقال دهنده عصبی بوده که وظیفه جابه‌جایی سیگنال‌ها بین سلول‌های عصبی را بر عهده دارد.
غذاهای پر شکر و مغز
در مغز مگس‌ها، جوندگان و انسان‌ها مدارهای عصبی وجود دارند که به کمک دوپامین غذاهای شیرین را پردازش می‌کنند. محققان میشیگان با در نظر گرفتن این موضوع مشاهده کردند که مصرف خوراکی‌های پر شکر باعث می‌شود که در مغز مگس‌ها انتقال سیگنال‌های پاداش داخل مدارها به تاخیر افتاده و یا کاهش یابد. با این تغییر احساس سیر شدن در جاندار دیرتر به وجود می‌آید و در نتیجه مگس بیشتر غذا می‌خورد.
محققان در بررسی‌های خود نشان دادند که با کاهش سیگنال‌های خوشحالی که با مصرف شکر به وجود می‌آیند، مگس‌ها دیرتر به احساس رضایت کلی و نهایی می‌رسند و برای راضی کردن خود و رسیدن به سطح خاصی از دوپامین، حتی ساعت‌ها به خوردن ادامه می‌دهند. در انسان‌ها هم می‌بینیم که بسیاری از افراد به خاطر رسیدن به سطح مشخصی از لذت مقدار زیادی غذاهای پر شکر و یا محصولات خوراکی چرب و شور را مصرف می‌کنند و در طول زمان و با مصرف بیشتر این مواد، رسیدن به آن سطح از لذت در افراد مورد نظر سخت‌تر و سخت‌تر می‌شود.
همان‌طور که انتظار می‌رود مگس‌های مورد نظر محققان میشیگان در مدت کوتاهی چاق شدند؛ با این حال خبر خوب اینجاست که اگر رژیم غذایی پر شکر با عادت‌هایی سالم‌تر برای مصرف خوراکی‌ها جایگزین شود، مدارهای مغزی حساسیت قبلی خود در مقابل سیگنال‌های دوپامین را پس می‌گیرند و تاثیر مخرب مصرف زیاد غذاهای شیرین برعکس می‌شود. در نهایت میزان کلی غذاهای مصرفی فرد هم با این کار کاهش می‌یابد.
کسانی هم که به جای رژیم‌های پرکالری و مصرف غذاهای پر شکر به سراغ خوراکی‌های سالم‌تر می‌روند، پس از مدتی کاهش اشتها و میل کمتر به خوراکی‌های مضر را احساس می‌کنند.
