گجت نیوز آخرین اخبار تکنولوژی، علم و خودرو 
یک فیزیکدان نظری در دانشگاه ایلینویز آمریکا بر این باور است که یک ابرنواختر کوتوله سیاه – Black dwarf supernovae پایان جهان را رقم خواهد زد.
بسیاری از دانشمندان یک انفجار بزرگ (بیگ بنگ) را دلیلی برای آغاز جهان می‌دانند، اما امکان دارد این جهان با روشی کاملا متفاوت و به آرامی طی چند تریلیون سال به پایان برسد. در همین راستا یک فیزیکدان نظری در دانشگاه ایلینویز آمریکا بر این باور است که انفجار ستارگانی به نام کوتوله‌های سیاه می‌تواند جهان را به نابودی بکشاند که البته در حال حاضر این ستارگان هنوز ایجاد نشده‌اند.
کوتوله سیاه چیست؟
ستاره‌شناسان باقی مانده کوتوله سفید را به عنوان کوتوله سیاه – Black dwarf می‌شناسند. دمای ناشی از فشرده شدن یک کوتوله باعث سفید بودن آنها می‌شود، اما گروهی از محققان بر این باورند که کوتوله سفید برای همیشه قادر به انجام رمبش (هجوم ناگهانی یک ماده به درون؛ همانند انفجار) نیست. در واقع شدت رمبش آن کاهش پیدا کرده و پس از مدتی برای همیشه متوقف می‌شود. از این رو با کاهش و توقف رمبش، کوتوله سفید به تدریج کم‌نور شده و به یک کوتوله سیاه تبدیل خواهد شد. البته هم‌اکنون در کیهان هیچ کوتوله سیاهی وجود ندارد؛ چراکه سن کیهان به آن مقدار نرسیده است که رمبش کوتوله‌های سفید متوقف شده و به یک کوتوله سیاه تبدیل شود.
کارشناسان همچنان در خصوص سرانجام نهایی دنیا اختلاف نظر دارند، اما طبق یکی از این فرضیه‌ها، جهان سرانجام به مرگ گرما دچار خواهد شد. در واقع تمامی ستاره‌ها پس از پایان عمر خود خنک و نابود می‌شوند، سیاهچاله‌ها تبخیر خواهند شد و گسترش بی‌انتهای جهان باعث خواهد شد تا پارچه واقعیت آنچنان کشیده شود که ذرات زیر اتمی باقی مانده به سختی شانس گذر از فاصله یک پارسکی از یکدیگر را به دست آورند. گفتنی است پارسک (Parsec) یکی از واحدهای سنجش مسافت در ستاره‌شناسی محسوب می‌شود و یک پارسک معادل 30.9 تریلیون کیلومتر و برابر با 3.26 سال نوری است.
پایان جهان توسط ابرنواختر کوتوله سیاه
مت کاپلان به عنوان یک فیزیکدان نظری بر این باور است که یک ابرنواختر کوتوله سیاه قبل از پایان جهان اتفاق خواهد افتاد و باعث نابودی آن خواهد شد. هم‌اکنون ابرنواخترها انفجارهای نهایی ستارگان عظیم محسوب می‌شوند و در واقع این انفجارها برای تمام ستارگان رخ خواهد داد. زمانی که این راکتورهای بزرگ هسته‌ای سوخت خود را به اتمام می‌رسانند، هسته آنها متلاشی شده و یک ابرنواختر شروع می‌شود که پس از پایان آن یک سیاهچاله یا ستاره نوترونی به وجود خواهد آمد.
ستاره‌های کوچک‌تر همانند خورشید منظومه شمسی نیز سرانجام از غول‌های قرمز به کوتوله‌های سفید تبدیل خواهند شد. با توجه به این که کوتوله‌های سفید جرم مورد نیاز برای شروع یک ابرنواختر را ندارند، به آرامی سرد شده و به دمای پس زمینه فضا خواهند رسید. هنگامی که این اتفاق رخ دهد، آنها ناپدید و محو شده و به ستاره‌های کوتوله سیاه تیره و سرد تبدیل خواهند شد.
پیش‌بینی می‌شود این فرآیند تا تریلیون‌ها سال به طول انجامد و با توجه به این که در حال حاضر جهان فقط 13.4 میلیارد سال سن دارد، دانشمندان بر این باورند در حال حاضر در جهان کوتوله‌های سیاه وجود ندارد؛ زیرا قدیمی‌ترین کوتوله‌های سفید شناسایی شده در حال حاضر همچنان می‌درخشند. بسیاری معتقد هستند یک کوتوله سیاه باعث پایان دادن به جهان خواهد شد، اما کاپلان بر این باور است که همچنان در این اجرام حیات وجود دارد. همجوشی نیز همچنان امکان دارد در دماهای بسیار سرد رخ دهد، فقط مدت زمان زیادی طول خواهد کشید و اندکی هم به کمک مکانیک کوانتومی نیاز خواهند داشت.
در نهایت محصولات این همجوشی در کوتوله‌های سیاه باید آنچنان تجمیع شود تا برای کوتوله سیاه نیز همانند ستاره‌های عظیم یک ابرنواختر رخ دهد. طبق پیش‌بینی کاپلان، یک درصد از ستاره‌های درخشان فعلی با سرنوشت چنین انفجارهایی روبه‌رو خواهند شد، اما اکثر آنها به شکل کوتوله‌های سیاه برای همیشه در سکوت قرار خواهند داشت.
طبق اعلام کاپلان، نخستین ابرنواختر کوتوله سیاه حدود 10 به توان 1100 سال آینده رخ خواهد داد؛ به بیانی دیگر 10 با 110 صفر که رقمی بسیار بزرگ است که هیچ کلمه‌ای برای آن نداریم. کاپلان در ادامه عنوان کرد کهکشان‌ها نیز در زمانی که جهان رو به پایان است پراکنده خواهند شد، سیاهچاله‌ها تبخیر می‌شوند و انبساط جهان همه اجرام را از هم دور خواهد کرد؛ به گونه‌ای که هیچ‌کدام قادر نیستند انفجار دیگری را مشاهده کنند و حتی از نظر فیزیکی نیز نور نمی‌تواند در چنین مسافتی سفر کند.
ابرنواخترهای کوتوله سیاه برای زمانی که نمی‌توان آن را تصور کرد، رخ خواهند داد و آنها را به عنوان آخرین رویدادهای جهان هستی محسوب می‌کنند. آخرین ابرنواختر کوتوله سیاه حدود 10 به توان 32 هزار سال آینده به وقوع خواهد پیوست. این که بخواهیم پس از این رویداد شرایط هستی را تصور کنیم، بسیار دشوار خواهد بود.
