طبق برآوردها، خط فقر در ایران به 10 میلیون تومان رسید و کارگران با توجه به نیازهای اقتصادی و هزینههای تحصیلی فرزندان با مشکلاتی روبهرو هستند.
حمیدرضا امامقلیتبار، بازرس مجمع عالی نمایندگان کارگران کشور طی گفتگویی درباره مشکلات کارگران در تأمین نیازهای شخصی و هزینههای تحصیلی فرزندان گفت چند سالی است که در جامعه ما کارگران تحت شدیدترین مشکلات هستند و فشارهای اقتصادی مانند افزایش تورم، کاهش درآمد و کاهش قدرت خرید مردم را با مشکلات فراوانی روبهرو کرده است.
در این میان مهمان ناخواندهای به نام کرونا نیز به آن افزوده شد که روال زندگی را تحتالشعاع خود قرار داد و کارگران را در تأمین نیازهای روزانه به بنبست کشید. سال تحصیلی جدید نیز هزینههایی را بر دوش کارگران گذاشته که با درآمد ناچیزشان قادر به خرید لوازم و نوشتافزار نیستند.
تمامی مشکلات و هزینهها باعث شده است تا این قشر ضعیف جامعه به پایینتر از خط فقر سقوط کنند. بر اساس تعریف سازمانهای جهانی خط فقر حداقل درآمدی است که یک فرد بتواند در کشوری زندگی کند. با توجه به برآورد هزینه و نیازهای کارگران و به وجود آمدن خط فقر 10 میلیون تومانی و حقوق ماهیانهی سه میلیون تومان به راحتی میتوان این را اثبات کرد که کارگران ما در فقر مطلق به سر میبرند.
در این فقر نیز مدارس اصرار به پرداخت هزینههایی مانند شهریه ثبتنام و خرید اجباری لباس فرم و ملزومات و نوشتافزار دارند و دانشآموزان نیز با وجود همهگیری بیماری کرونا در سردرگمی به سر میبرند. این مشکلات تضادی است با اصل سی قانون اساسی کشورمان که هزینه تحصیلات دانشآموزان تا پایان سال متوسطه رایگان میباشد و اگر کلاسهای مجازی و تهیه تلفنهمراه را به این معضلات اضافه کنیم به طور حتم بیتدبیری افرادی را میبینیم که توجهی به وضعیت مالی خانوارها را ندارد و هزینههای هنگفتی را بر دوش والدین میگذارند.
خط فقر و هزینههای تحصیلی دانش آموزان
این اقلام مورد نیاز به طور متوسط به 6 الی 7 میلیون تومان پول احتیاج دارد و برآورده کردن آن در شرایط کنونی والدین، حتی اگر به صورت اقساطی باشد امکانپذیر نیست. کارگران و اقشاری که در خط فقر مطلق به سر میبرند چگونه میتوانند با حقوق ماهیانه خود که آن هم خرج اجاره منزل و تهیه خوراک میشود این منابع را تهیه کنند؟
دولت و وزارتخانه مربوطه در شرایط کنونی و مشکلات میتوانستند با ارائه راهکارهای کارشناسی شده و کمهزینه مانند امکانات رادیو و تلویزیون در جهت امر آموزش از ایجاد چالشی بزرگ جلوگیری کنند. با نبود هیچ راهکاری، بسیاری از والدین از ادامه تحصیل فرزندانشان در این شرایط خودداری کردند، زیرا در نبود هیچ حمایتی از سمت دولت و مسئولین، زنده ماندن اولین اولویت خواهد بود و تحصیل نیز در اولویتهای پایینتری قرار خواهد داشت.